The challenge of homelessness is ev

The challenge of homelessness is evident for Minnesota as well.
The Wilder Research Center's survey of Minnesota's homeless families
in 2009 noted that family homelessness has risen to its highest
level since 1991 (Wilder Research, 2011). In October of 2009, on the
night of the survey, 1455 families were sleeping in emergency shelters
or transitional housing options (including 2857 children age 17
and younger) and another 200 families (with 394 children) were
found sleeping outside or in cars. Disturbingly, the Wilder Research
Center concluded that homeless families and children have made up
the greatest segment of homeless people in Minnesota since the
statewide homeless survey began in 1991. Furthermore, the number
of children impacted by homelessness has not always been apparent
by those who access emergency centers and shelters. During the survey,
Wilder Research Center found that 50% of homeless adults were
parents of children age 17 or younger, yet only 30% had a child with
them. It is clear that relatives and guardians are keeping care of children
during housing crises for families, which contributes to unstable
home life and mobility between residences and schools

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความท้าทายของ homelessness จะปรากฏชัดในมินเนโซต้าเป็นอย่างดีการสำรวจของศูนย์วิจัย Wilder ครอบครัวจรจัดของมินเนโซต้าในปี 2552 ไว้ ที่ homelessness ครอบครัวได้เพิ่มขึ้นไปสูงสุดของระดับตั้งแต่ 1991 (Wilder วิจัย 2011) ตุลาคม 2552 ในการคืนของแบบสำรวจ 1455 นั่นเองครอบครัวได้นอนในพิงฉุกเฉินหรือตัวเลือกอีกรายการที่อยู่อาศัย (รวมถึง 2857 เด็กอายุ 17และอายุ) และครอบครัวอีก 200 (มีเด็ก 394)พบนอนอยู่นอก หรือ ในรถยนต์ Disturbingly วิจัย Wilderศูนย์สรุปว่า ประชาชนกว่าครอบครัวและเด็กได้ทำขึ้นส่วนมากที่สุดของคนจรจัดในมินเนโซต้าเนื่องจากการสำรวจประชาชนกว่า statewide เริ่มในปีพ.ศ. 2534 นอกจากนี้ หมายเลขเด็กที่รับผลกระทบจาก homelessness ไม่เสมอได้ชัดเจนโดยผู้ที่เข้าถึงศูนย์ฉุกเฉินและพักอาศัย ในระหว่างการสำรวจศูนย์วิจัย Wilder พบว่า 50% ของผู้ใหญ่จรจัดได้ผู้ปกครองของเด็กอายุ 17 หรืออายุน้อยกว่า แต่เพียง 30% มีเด็กด้วยพวกเขา เป็นที่ชัดเจนทำให้ญาติและผู้ปกครองดูแลเด็กในช่วงวิกฤตสำหรับครอบครัวที่อยู่อาศัย ซึ่งรวมถึงเสถียรบ้านชีวิตและเคลื่อนไหวระหว่างพักและโรงเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความท้าทายของคนเร่ร่อนที่เห็นได้ชัดสำหรับมินนิโซตาเช่นกัน.
สำรวจศูนย์วิจัยป่ามินนิโซตาครอบครัวไม่มีที่อยู่อาศัยในปี 2009 ตั้งข้อสังเกตว่าคนเร่ร่อนครอบครัวได้เพิ่มขึ้นถึงสูงสุดระดับตั้งแต่ปี1991 (ไวล์เดอวิจัย 2011) ในเดือนตุลาคมของปี 2009 ในคืนวันที่สำรวจ1,455 ครอบครัวนอนหลับอยู่ในที่พักฉุกเฉินหรือตัวเลือกที่อยู่อาศัยการเปลี่ยนผ่าน(รวมทั้งเด็กอายุ 17 2857 หรือต่ำกว่า) และอีก 200 ครอบครัว (มี 394 ลูก) ถูกพบนอนอยู่ข้างนอกหรือในรถยนต์ รำคาญ, วิจัย Wilder ศูนย์สรุปว่าครอบครัวไม่มีที่อยู่อาศัยและเด็กได้ทำขึ้นส่วนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของคนจรจัดในมินนิโซตาตั้งแต่การสำรวจบรรดาคนจรจัดเริ่มต้นขึ้นในปี1991 นอกจากนี้จำนวนของเด็กที่ได้รับผลกระทบจากคนเร่ร่อนไม่ได้เสมอที่เห็นได้ชัดโดยผู้ที่เข้าถึงศูนย์ฉุกเฉินและที่พักอาศัย ในระหว่างการสำรวจป่าศูนย์การวิจัยพบว่า 50% ของผู้ใหญ่ที่ไม่มีที่อยู่อาศัยเป็นพ่อแม่ของเด็กอายุ17 ปีหรืออายุน้อยกว่า แต่เพียง 30% มีเด็กที่มีพวกเขา เป็นที่ชัดเจนว่าญาติและผู้ปกครองจะทำให้การดูแลเด็กในช่วงวิกฤตอยู่อาศัยสำหรับครอบครัวซึ่งก่อให้เกิดความไม่แน่นอนชีวิตที่บ้านและการเคลื่อนไหวระหว่างที่อยู่อาศัยและโรงเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความท้าทายขององค์กรอย่างเห็นได้ชัดสำหรับมินนิโซตาป่าเช่นกัน
ศูนย์วิจัยการสำรวจมินนิโซตาของบ้านครอบครัว
ในปี 2009 กล่าวว่า ภาพถ่ายครอบครัวเพิ่มขึ้นสูงสุด
ระดับตั้งแต่ปี 1991 ( การวิจัย ไวล์เดอร์ 2011 ) ในเดือนตุลาคมของปี 2009 ใน
คืนของการสำรวจ ฉันไม่ได้นอนในห้องฉุกเฉิน
ครอบครัวหรือกลุ่มตัวเลือกที่อยู่อาศัย ( รวมถึงเอเซีย เด็กอายุ 17
และน้อง ) และอีก 200 ครอบครัว ( 394 คน )
พบนอนข้างนอกหรือในรถยนต์ disturbingly , Wilder วิจัย
ศูนย์ พบว่า ครอบครัวไม่มีที่อยู่อาศัย และเด็กมีขึ้น
ส่วนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของคนจรจัดใน Minnesota ตั้งแต่เริ่มสำรวจทั่วบ้าน
ในปี 1991 นอกจากนี้ ตัวเลข
ของเด็กที่ได้รับผลกระทบจากการเร่ร่อนไม่ได้เสมอที่ชัดเจน
โดยผู้ที่เข้าถึงศูนย์ฉุกเฉินและที่พักอาศัย . ในระหว่างการสำรวจ
Wilder ศูนย์วิจัยพบว่า 50% ของผู้ใหญ่เร่ร่อนอยู่
ผู้ปกครองของเด็กอายุ 17 หรือน้อง แต่เพียง 30 % มีเด็กด้วย
. มันเป็นที่ชัดเจนว่าญาติและผู้ปกครองรักษาดูแลเด็ก
ในระหว่างวิกฤตการณ์ที่อยู่อาศัยสำหรับครอบครัวซึ่งก่อให้เกิดเสถียร
ชีวิตที่บ้านและการเคลื่อนไหวระหว่างที่อยู่อาศัยและโรงเรียน