Sleep onset REM periods observed af

Sleep onset REM periods observed after sleep interruption in normal short and normal long sleeping subjects


Among about 1000 male college students, 6 short and 5 long sleepers were finally selected on the basis of their responses to a sleep habit questionnaire. The subjects slept in the laboratory for 6 consecutive nights. On nights, 4, 5, and 6, deliberate sleep interruption was performed during the second sleep cycle. During interruption, subjects were asked to perform 3 different kinds of tasks on each of the 3 nights.

Stage REM latencies after interruption were distributed bimodally with peaks at sleep onset after the interruption (sleep onset REM period: SOREMP) and 50–60 min later (non-SOREMP). SOREMPs were observed only in the sleep of short sleepers. Short sleepers showed a shorter sleep latency and a greater amount of stage REM in the 2nd and the 3rd sleep cycle of their baseline sleep record than did long sleepers. These characteristics of short sleepers' sleep and sleep interruptions probably affected the occurrence of SOREMPs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สังเกตหลังจากหยุดชะงักนอนหลับปกติในระยะสั้น และปกตินอนยาวเรื่องรอบระยะเวลาเริ่มมีอาการ REM การนอนหลับระหว่างนักเรียนชายวิทยาลัยประมาณ 1000, 6 5 และสั้นยาวผู้นอนได้ในที่สุดเลือก โดยผู้ตอบแบบสอบถามนิสัยนอนหลับ เรื่องนอนในห้องปฏิบัติการสำหรับคืน 6 ในคืนที่พัก 4, 5 และ 6 หยุดชะงักปกระทำที่ดำเนินการในระหว่างวงจรการนอนหลับที่สอง ระหว่างหยุดชะงัก เรื่องที่ขอให้ทำงาน 3 ชนิดใน 3 คืนเวลาแฝงระยะ REM หลังจากหยุดชะงักได้กระจาย bimodally กับยอดที่เริ่มมีอาการนอนหลับหลังจากที่หยุดชะงัก (ระยะเริ่มมีอาการ REM ป: SOREMP) และ 50 – 60 นาทีในภายหลัง (ไม่ใช่ SOREMP) SOREMPs สุภัคเท่านั้นในการนอนหลับของผู้นอนสั้น ผู้นอนสั้นพบว่าแฝงนอนสั้น และจำนวนเงินมากขึ้นของระยะ REM ที่ 2 และป 3 รอบของพื้นฐานประเบียนมากกว่าไม่นานผู้นอน ลักษณะเหล่านี้ของผู้สั้นนอนนอนและนอนหลับหยุดชะงักผลกระทบอาจเกิด SOREMPs

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระยะเวลาที่เริ่มมีอาการนอนหลับ REM สังเกตหลังจากที่หยุดชะงักในการนอนหลับปกติสั้นและปกติวิชานอนหลับยาวประมาณ 1000 ในหมู่นักศึกษาชาย 6 สั้นและ 5 หมอนยาวได้รับการคัดเลือกในที่สุดบนพื้นฐานของการตอบสนองของพวกเขาแบบสอบถามนิสัยการนอนหลับ วิชานอนในห้องปฏิบัติการเป็นเวลา 6 คืนติดต่อกัน ในคืน, 4, 5, 6 และหยุดชะงักการนอนหลับโดยเจตนาได้รับการดำเนินการในช่วงวงจรการนอนหลับที่สอง ในระหว่างการหยุดชะงักวิชาถูกถามในการดำเนินการ 3 ชนิดที่แตกต่างกันของงานในแต่ละ 3 คืน. เวลาแฝงเวที REM หลังจากที่หยุดชะงักถูกกระจาย bimodally มียอดที่เริ่มมีอาการนอนหลับหลังจากหยุดชะงัก (การนอนหลับการโจมตีระยะเวลา REM: SOREMP) และ 50-60 นาทีต่อมา (ที่ไม่ใช่ SOREMP) SOREMPs ถูกเพียงข้อสังเกตในการนอนหลับของหมอนสั้น หมอนสั้นพบว่ามีความล่าช้าการนอนหลับสั้นและจำนวนมากของเวที REM ในข้อที่ 2 และวงจรการนอนหลับที่ 3 ของบันทึกการนอนหลับพื้นฐานของพวกเขากว่าหมอนยาว ลักษณะเหล่านี้ของการนอนหลับหมอนสั้นและการนอนหลับหยุดชะงักอาจจะได้รับผลกระทบการเกิดขึ้นของ SOREMPs

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอนเริ่มสังเกตหลังจากหยุดชะงักในช่วง REM การนอนหลับปกติสั้น และปกติยาวหลับวิชา


ระหว่างประมาณ 1000 นักศึกษาชาย 6 สั้นและ 5 คนมานานในที่สุดก็เลือกบนพื้นฐานของการตอบสนองของพวกเขาที่จะนอนหลับ นิสัยคน เรื่องนอนในห้องปฏิบัติการเป็นเวลา 6 คืน ติดต่อกัน ในคืนที่ 4 , 5 และ 6การหยุดชะงักในระหว่างรอบการหลับนอน 2 ในระหว่างการหยุดชะงักให้กลุ่มตัวอย่างทำการ 3 ชนิดที่แตกต่างกันของงานในแต่ละ 3 คืน

ขั้นตอน REM เกิดหลังจากหยุดชะงัก มีการกระจาย bimodally กับยอดที่หลับการโจมตีหลังจากหยุดชะงัก ( นอนเริ่มช่วง REM : soremp ) และ 50 – 60 นาทีต่อมา ( ไม่ soremp )soremps พบเฉพาะในนอนหมอนเตี้ย หมอนสั้นสั้นและมีศักยภาพนอนมากกว่าจํานวนระยะ REM ในชั้น 2 และ 3 นอนรอบของพวกเขาพื้นฐานนอนบันทึกกว่าหมอนยาว ลักษณะของหมอนเหล่านี้สั้น นอน และนอน อาจมีผลต่อการเกิด soremps .