The age at which speakers begin to

The age at which speakers begin to immerse themselves into a language (such as English) is linked to the degree in which native speakers are able to detect a non-native accent; the exact nature of the link is disputed amongst scholars and may be affected by "neurological plasticity, cognitive development, motivation, psychosocial states, formal instruction, language learning aptitude", and the usage of their first (L1) and second (L2) languages.[2]

English is unusual in that speakers rarely produce an audible release between consonant clusters and often overlap constriction times. Speaking English with a timing pattern that is dramatically different may lead to speech that is difficult to understand.[3]

More transparently, differing phonological distinctions between a speaker's first language and English create a tendency to neutralize such distinctions in English,[4] and differences in the inventory or distribution of sounds may cause substitutions of native sounds in the place of difficult English sounds and/or simple deletion.[5] This is more common when the distinction is subtle between English sounds or between a sound of English and of a speaker's primary language. While there is no evidence to suggest that a simple absence of a sound or sequence in one language's phonological inventory makes it difficult to learn,[6] several theoretical models have presumed that non-native speech perceptions reflect both the abstract phonological properties and phonetic details of the native language.[7]

Such characteristics may be transmitted to the children of bilinguals, who will then exhibit a number of the same characteristics even if they are monolingual.[8]



for an average native speaker of the Thai language, what problems may there be when this person tries to learn to pronounce the English consonants

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชื่อมโยงกับระดับที่ภาษาจะสามารถตรวจจับสำเนียงถิ่น อายุที่ลำโพงเริ่มยนเพื่อเป็นภาษา (เช่นภาษาอังกฤษ) ธรรมชาติแท้จริงของการเชื่อมโยงมีข้อโต้แย้งท่ามกลางนักวิชาการ และอาจได้รับผลกระทบ โดย "plasticity มหาราช พัฒนารับรู้ แรงจูงใจ อเมริกา psychosocial คำแนะนำอย่างเป็นทางการ ภาษาความสามารถในการเรียนรู้" และการใช้งานของพวกเขาครั้งแรก (L1) และภาษาที่สอง (L2)[2]

ภาษาอังกฤษเป็นเรื่องปกติที่ลำโพงไม่ค่อยผลิตการปล่อยเสียงระหว่างพยัญชนะคลัสเตอร์ และมักจะเหลื่อมเวลาเชื่อม พูดภาษาอังกฤษ ด้วยรูปแบบของเวลาที่แตกต่างอย่างมากอาจทำให้คำพูดที่เข้าใจได้ยาก[3]

มากโปร่งใส ความแตกต่างคำโครงสร้างประโยคที่แตกต่างระหว่างภาษาและภาษาอังกฤษแรกของลำโพงสร้างแนวโน้มที่จะแก้ข้อแตกต่างดังกล่าวในภาษาอังกฤษ, [4] และความแตกต่างในสินค้าคงคลังการกระจายของเสียงอาจทำให้เกิดการแทนเสียงภาษาเลิศเสียงยากภาษาอังกฤษและ/หรือการลบอย่างง่าย[5] ซึ่งเป็นเรื่องปกติเมื่อแตกละเอียด ระหว่างเสียงอังกฤษ หรือ ระหว่างเป็นเสียงภาษาอังกฤษ และภาษาหลักของลำโพง ขณะที่มีหลักฐานไม่แนะนำว่า ขาดเรื่องของเสียงหรือลำดับในคลังคำโครงสร้างประโยคของภาษาหนึ่งยากจะเรียนรู้[6] รุ่นหลายทฤษฎีมี presumed ว่า แนวเสียงไม่ใช่พื้นเมืองสะท้อนถึงคุณสมบัตินามธรรมคำโครงสร้างประโยคและรายละเอียดการออกเสียงของภาษาแม่[7]

ลักษณะดังกล่าวอาจมีส่งเด็กของ bilinguals ผู้นั้นจะแสดงลักษณะเดียวกันแม้ว่าจะ monolingual[8]


สำหรับค่าเฉลี่ยที่เจ้าของภาษาไทย ปัญหาอะไรอาจจะมีเมื่อคนนี้พยายามเรียนรู้การออกเสียงพยัญชนะภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อายุที่ลำโพงเริ่มต้นที่จะสัมผัสและเรียนรู้เป็นภาษา (เช่นภาษาอังกฤษ) มีการเชื่อมโยงในระดับที่เจ้าของภาษามีความสามารถในการตรวจสอบสำเนียงไม่ใช่เจ้าของภาษา; ลักษณะของการเชื่อมโยงที่มีการโต้แย้งในหมู่นักวิชาการและอาจจะได้รับผลกระทบโดย "ปั้นระบบประสาทพัฒนาองค์ความรู้แรงจูงใจรัฐทางจิตสังคม, การเรียนการสอนอย่างเป็นทางการการเรียนรู้ภาษาความถนัด" และการใช้งานครั้งแรกของพวกเขา (L1) และครั้งที่สอง (L2) ภาษา . [2] ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ผิดปกติในลำโพงที่ไม่ค่อยผลิตปล่อยเสียงระหว่างพยัญชนะกลุ่มและมักจะซ้อนทับกันครั้งหด พูดภาษาอังกฤษที่มีรูปแบบจังหวะที่แตกต่างกันอย่างมากอาจนำไปสู่การพูดว่าเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจ [3]. เพิ่มเติมโปร่งใสที่แตกต่างกันความแตกต่างเสียงระหว่างภาษาพูดและภาษาอังกฤษสร้างแนวโน้มที่จะแก้ความแตกต่างดังกล่าวในภาษาอังกฤษ [4] และ ความแตกต่างในสินค้าคงคลังหรือการกระจายของเสียงที่อาจทำให้เกิดการแทนของเสียงพื้นเมืองในสถานที่ของเสียงภาษาอังกฤษที่ยากและ / หรือการลบง่ายๆ. [5] นี่เป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นเมื่อความแตกต่างที่ลึกซึ้งระหว่างภาษาอังกฤษเสียงหรือระหว่างเสียงของภาษาอังกฤษและภาษาของ ภาษาหลักของลำโพง ในขณะที่มีหลักฐานที่จะชี้ให้เห็นว่าขาดง่ายของเสียงหรือลำดับในภาษาหนึ่งของสินค้าคงคลังเสียงทำให้ยากที่จะเรียนรู้ไม่ [6] แบบจำลองทางทฤษฎีหลายคนเชื่อว่าการรับรู้คำพูดไม่ใช่เจ้าของภาษาสะท้อนให้เห็นถึงทั้งคุณสมบัติเสียงนามธรรมและรายละเอียดออกเสียง ของภาษาพื้นเมือง. [7] ลักษณะดังกล่าวอาจถูกส่งไปยังลูกหลานของ bilinguals ใครก็จะแสดงหมายเลขของลักษณะเดียวกันแม้ว่าพวกเขาจะเดียว. [8] สำหรับลำโพงพื้นเมืองเฉลี่ยของภาษาไทยมีปัญหาอะไร อาจจะมีเมื่อคนนี้พยายามที่จะเรียนรู้การออกเสียงพยัญชนะภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อายุที่ผู้พูดเริ่มแช่ตัวเองในภาษา ( เช่นภาษาอังกฤษ ) เชื่อมโยงกับระดับที่เจ้าของภาษา สามารถจับสำเนียงภาษา ; ลักษณะที่แน่นอนของการเชื่อมโยงที่จะโต้แย้งในหมู่นักวิชาการและอาจได้รับผลกระทบ โดย " ระบบประสาทปั้น , การพัฒนา , แรงจูงใจ , จิตสังคมอเมริกา อย่างเป็นทางการ การรับรู้ ความถนัดทางการเรียน " ภาษาและการใช้งานของพวกเขา ( L1 ) และสอง ( 2 ) ภาษา [ 2 ]

ภาษาอังกฤษเป็นเรื่องผิดปกติในที่ผลิตลำโพงไม่ค่อยศรุตปล่อยระหว่างควบกล้ำและมักจะซ้อนกัน รัดครั้ง พูดภาษาอังกฤษกับเวลาที่แตกต่างกันอย่างมากคืออาจมีคำพูดที่เข้าใจยาก [ 3 ]

เพิ่มเติมโปร่งใสที่มีความแตกต่างระหว่างระบบเสียงของผู้พูดภาษาอังกฤษก่อนและสร้างแนวโน้มที่จะแก้ เช่น ความแตกต่างในภาษาอังกฤษ [ 4 ] และความแตกต่างในสินค้าคงคลังหรือการกระจายของเสียงที่อาจก่อให้เกิดการแทนเสียงพื้นเมืองในสถานที่เสียงภาษาอังกฤษและ / หรือลบง่าย[ 5 ] นี้เป็นปกติมากขึ้นเมื่อความแตกต่างเป็นสีสันระหว่างเสียงภาษาอังกฤษหรือระหว่างเสียงของลำโพงหลักภาษาอังกฤษและภาษา ในขณะที่ไม่มีหลักฐานที่ชี้ชัดว่า การขาดง่ายของเสียงหรือลำดับในภาษาหนึ่งของข้อมูลสินค้าคงคลังทำให้ยากที่จะเรียนรู้[ 6 ] หลายแบบจำลองได้สันนิษฐานว่า ภาษา การพูด การแสดงทั้งคุณสมบัติและรายละเอียดการออกเสียงบทคัดย่อระบบเสียงของภาษา [ 7 ]

ลักษณะดังกล่าวอาจถูกส่งไปยังเด็ก ของการใช้ภาษาสองภาษาซึ่งจะแสดงจำนวนของลักษณะเดียวกันแม้ว่าพวกเขาจะใช้ [ 8 ]



เฉลี่ยเจ้าของภาษาของภาษาไทยปัญหาที่อาจจะมี เมื่อบุคคลผู้นี้พยายามที่จะเรียนรู้การออกเสียงพยัญชนะภาษาอังกฤษ