practices, plant growth and natural

practices, plant growth and natural regulation, but their control in orchards most frequently relies on
regular treatments aiming to avoid direct damage and virus transmission. This study aimed first at
characterising farmers’ management strategies towards aphids and, secondly evaluating them in terms of
efficiency and impact on aphid natural enemies. Protection methods were first identified through semiopen
interviews and peach orchard pesticide records from 19 organic and conventional fruit farms in
south-eastern France. It appeared that in addition to the regular use of direct control, farmers also used
cultural and/or alternative methods and various decision-making indicators to optimise their orchard
crop protection. Comprehensive variables based on the technical guidelines of the IOBC (International
Organisation for Biological and Integrated Control) for crop protection made it possible to differentiate
four strategies: intensive, optimised, input-substitution and integrated. Visual monitoring of aphid
infestations and of beneficial populations was performed at the plot level. Brachycaudus schwartzi and
Myzus varians were the most frequently encountered aphid species but the structures of the communities
were affected by protection strategies: the more integrated the strategy, the more diverse and
abundant the aphids. The two most effective strategies were dominated by chemical treatments, whereas
the other two, less detrimental to aphid antagonists, were mostly carried out by organic farmers. Variations
in aphid communities were related to: (i) the use of toxic products, correlated with low-infestations
and low-abundance and diversity of antagonists; (ii) alternative and cultural methods (such as
mowed ground cover and manual pruning of infested branches, respectively) that promoted high populations
of both guilds. Unexpectedly, the structures of these communities were not related to the
number of treatments, management of tree vigour or of the surrounding environment. The four strategies
identified can be further interpreted as steps towards a redesign of orchard protection where
integrated organic farming would be the most advanced stage. However, the paradox between effective
protection strategy and biodiversity conservation still remains, casting doubts on the agroecological
concept of sustainability.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปฏิบัติ พืชเจริญเติบโตและควบคุมธรรมชาติ แต่การควบคุมในสวนบ่อยอาศัยการรักษาปกติมุ่งเพื่อหลีกเลี่ยงการส่งไวรัสและความเสียหายโดยตรง การศึกษานี้มุ่งก่อนcharacterising กลยุทธ์การจัดการของเกษตรกรต่อ aphids และ ประการที่สอง ประเมินพวกเขาในแง่ของประสิทธิภาพและผลกระทบต่อศัตรูธรรมชาติ aphid ต้องระบุวิธีการป้องกันผ่านทาง semiopenสัมภาษณ์และระเบียนแมลงออร์ชาร์ดพีชจาก 19 ฟาร์มผลไม้อินทรีย์ และทั่วไปในฝรั่งเศสตะวันออกเฉียงใต้ ปรากฏว่า นอกจากใช้เป็นประจำของตัวควบคุมโดยตรง เกษตรกรใช้วิธีการอื่น หรือวัฒนธรรมและตัวบ่งชี้ตัดสินใจต่าง ๆ การอินพุทของออร์ชาร์ดครอบป้องกัน ตัวแปรที่ครอบคลุมตามแนวทางด้านเทคนิคของ IOBC (นานาชาติองค์กรทางชีวภาพและวงจรควบคุม) สำหรับพืช ป้องกันทำให้แยกความแตกต่างกลยุทธ์ที่ 4: เร่งรัด เหมาะงานกราฟ ฟิก ป้อนข้อมูลแทน และรวม ตรวจสอบภาพของ aphidinfestations และของประชากรที่เป็นประโยชน์ทำในระดับแผนงาน Brachycaudus schwartzi และMyzus varians มีพันธุ์ aphid พบบ่อยที่สุดแต่โครงสร้างของชุมชนได้รับผลกระทบจากกลยุทธ์ป้องกัน: ยิ่งรวมกลยุทธ์ มีความหลากหลายมากขึ้น และอุดมสมบูรณ์ aphids กลยุทธ์มีประสิทธิภาพสูงสุดสองถูกครอบงำ โดยเคมีบำบัด ในขณะที่อื่น ๆ ทั้งสอง อนุน้อยไปตัว aphid ถูกส่วนใหญ่ดำเนินการ โดยเกษตรกรอินทรีย์ ความแตกต่างใน aphid ชุมชนเกี่ยวข้องกับ: (i) การใช้ผลิตภัณฑ์ที่เป็นพิษ correlated กับ infestations ต่ำและความอุดมสมบูรณ์ต่ำและความหลากหลายของตัว (ii) วิธีอื่น และวัฒนธรรม (เช่นmowed ครอบคลุมพื้นดินและตัดด้วยตนเองสาขารบกวน ตามลำดับ) ที่ส่งเสริมประชากรสูงของทั้งสองสมาคม โดยไม่คาดคิด โครงสร้างของชุมชนเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับการหมายเลขของการรักษา จัดการเฟะต้นไม้ หรือสภาพแวดล้อมโดยรอบ กลยุทธ์ 4ระบุสามารถจะตีความเพิ่มเติมเป็นขั้นตอนไปออกแบบการป้องกันสวนที่รวมเกษตรอินทรีย์จะเป็นขั้นตอนขั้นสูงสุด อย่างไรก็ตาม paradox ระหว่างประสิทธิภาพอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพและกลยุทธ์ป้องกันยังคง หล่อข้อสงสัยในการ agroecologicalแนวคิดอย่างยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปฏิบัติเจริญเติบโตของพืชและการควบคุมธรรมชาติ แต่การควบคุมของพวกเขาในสวนผลไม้บ่อยที่สุดต้องอาศัย
การรักษาปกติวัตถุประสงค์เพื่อหลีกเลี่ยงความเสียหายโดยตรงและการส่งไวรัส การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์แรกที่
พัฒนาการกลยุทธ์การจัดการของเกษตรกรที่มีต่อเพลี้ยและประการที่สองการประเมินพวกเขาในแง่ของ
ประสิทธิภาพและผลกระทบต่อศัตรูธรรมชาติเพลี้ย วิธีการป้องกันที่ถูกระบุว่าเป็นครั้งแรกผ่าน semiopen
สัมภาษณ์และสวนผลไม้ลูกพีชบันทึกสารกำจัดศัตรูพืชจาก 19 ฟาร์มผลไม้อินทรีย์และใน
ตะวันออกเฉียงใต้ของฝรั่งเศส ปรากฏว่านอกเหนือจากการใช้งานปกติของการควบคุมโดยตรงเกษตรกรยังใช้
วัฒนธรรมและ / หรือวิธีการทางเลือกและการตัดสินใจต่าง ๆ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพตัวชี้วัดสวนผลไม้ของพวกเขา
อารักขาพืช ตัวแปรที่ครอบคลุมบนพื้นฐานของหลักเกณฑ์ทางเทคนิคของ IOBC (นานาชาติ
องค์การทางชีวภาพและการควบคุมแบบบูรณาการ) สำหรับการป้องกันพืชทำให้มันเป็นไปได้ที่จะแยกความแตกต่าง
สี่กลยุทธ์: เร่งรัดการเพิ่มประสิทธิภาพการป้อนข้อมูลทดแทนและบูรณาการ ตรวจสอบภาพของเพลี้ย
ระบาดและประชากรที่มีประโยชน์ได้รับการดำเนินการในระดับที่พล็อต schwartzi Brachycaudus และ
varians Myzus เป็นที่พบบ่อยที่สุดเพลี้ยชนิด แต่โครงสร้างของชุมชน
ได้รับผลกระทบโดยกลยุทธ์การป้องกัน: บูรณาการมากขึ้นกลยุทธ์ที่หลากหลายและ
อุดมสมบูรณ์เพลี้ย สองกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่ถูกครอบงำโดยการใช้สารเคมีในขณะที่
อีกสองคนที่เป็นอันตรายน้อยที่จะเพลี้ยคู่อริได้ดำเนินการส่วนใหญ่ออกโดยเกษตรกรอินทรีย์ การเปลี่ยนแปลง
ในชุมชนเพลี้ยที่เกี่ยวข้องกับ: (i) การใช้ผลิตภัณฑ์ที่เป็นพิษ, มีความสัมพันธ์กับการระบาดต่ำ
และต่ำความอุดมสมบูรณ์และความหลากหลายของคู่อริ; (ii) ทางเลือกและวิธีการทางวัฒนธรรม (เช่น
คลุมดินหญ้าและตัดแต่งกิ่งคู่มือของสาขารบกวนตามลำดับ) การส่งเสริมการลงทุนที่มีประชากรสูง
ของสมคมทั้งสอง ไม่คาดคิดโครงสร้างของชุมชนเหล่านี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับ
จำนวนการรักษา, การบริหารจัดการของความแข็งแรงต้นไม้หรือของสภาพแวดล้อมโดยรอบ สี่กลยุทธ์
ระบุสามารถตีความต่อไปเป็นขั้นตอนที่มีต่อการออกแบบของการป้องกันที่สวนผลไม้
เกษตรอินทรีย์แบบบูรณาการที่จะเป็นเวทีที่ทันสมัยที่สุด อย่างไรก็ตามความขัดแย้งระหว่างที่มีประสิทธิภาพ
กลยุทธ์ในการคุ้มครองและการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพยังคงหล่อสงสัย Agroecological
แนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืน