Cartoons versus KalashnikovsCharlie

Cartoons versus Kalashnikovs
Charlie Hebdo has been hit before. In 2006 its decision to reprint inflammatory cartoons of the Prophet Muhammad, first published in Denmark, was described by Jacques Chirac, then France’s president, as a “manifest provocation”. In 2011 the magazine’s offices were firebombed after it published an issue purporting to be guest-edited by the Prophet. That did not deter it: despite pleas from some French politicians, it insisted on its right to free speech. This week, when the gunmen came, they reportedly called for the offending cartoonists by name.
The magazine had the right to publish everything it did, and French law is right to allow it to. There can be no “but” in that sentence. Even when a picture or opinion is imprudent or tasteless, unless it directly incites violence it should not be banned. Charlie Hebdolampoons all religions, not just Islam—but it would have the right to single out that faith if it wanted to, just as Islamists in Europe are entitled to denounce Western decadence if they so choose. In any case, there is a world of difference, and several centuries of liberal political thought, between giving and taking offence and killing people over it. Nothing can be done with a pencil or a keyboard that warrants a reprisal with a Kalashnikov.
This attack was more insidious than a random fusillade on a street or train. Part of the aim, probably, was to cow the Western media in their treatment of Islam. It must not. If the proper first response to the slaughter was outrage, after considering the argument that Charlie Hebdo made about free speech, the second response should be outrage, too.
Many observers will connect this fresh footage of gun-wielding men not to cartoons but to another kind of image: chaos in northern Nigeria, the snuff videos of Islamic State (IS) and Taliban-inflicted carnage in Afghanistan and Pakistan. All can seem part of a long, ongoing conflict between the values of the Enlightenment and obscurantist barbarism. For those who see things that way, the only solution is to fight back, by cracking down at home and engaging the enemy abroad.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การ์ตูนเทียบกับ Kalashnikovsมีการเข้าชม Hebdo ชาร์ลีก่อน ในปี 2549 ตัดสินใจพิมพ์การ์ตูนอักเสบของนบี เผยแพร่ครั้งแรก ในเดนมาร์ก ถูกอธิบาย โดย Jacques Chirac แล้วประธานาธิบดีของฝรั่งเศส เป็น "provocation รายการ" ในปี 2554 สำนักงานของนิตยสารที่ firebombed หลังจากที่ได้เผยแพร่ purporting ให้ลูกค้าแก้ไขปัญหาวจนะ ที่ไม่ได้ขัดขวางมัน: แม้ pleas จากนักการเมืองฝรั่งเศสบาง มันยืนยันทางขวาเป็นการเพิ่มเสียง สัปดาห์นี้ เมื่อ gunmen ที่มา พวกเขารายงานเรียกร้อง cartoonists รุกรานตามชื่อนิตยสารที่มีสิทธิ์ในการเผยแพร่ทุกสิ่งมัน และกฎหมายฝรั่งเศสเป็นการอนุญาตให้ มีได้ไม่ "แต่" ในประโยคที่ เมื่อรูปภาพหรือเห็น เป็น imprudent หรือ ชาติ ยกเว้นโดยตรง incites รุนแรง ก็ควรไม่สามารถห้าม ชาร์ลี Hebdolampoons ทุกศาสนา อิสลามไม่เพียง — แต่มันจะมีสิทธิที่จะยึดความเชื่อว่าถ้าอยากไป เพียง Islamists ในยุโรปมีสิทธิถวายสุขาตะวันตกถ้าจะให้เลือก มีโลกที่แตกต่าง และหลายศตวรรษของเสรีนิยมทางการเมืองคิด ว่า ระหว่างการให้การกระทำความผิดและคนที่ฆ่ามัน ไม่สามารถทำได้ ด้วยดินสอหรือแป้นพิมพ์ที่วอร์แรนต์ reprisal กับ Kalashnikovโจมตี insidious ขึ้นกว่า fusillade สุ่มบนถนนหรือรถไฟได้ ส่วนหนึ่งของจุดมุ่งหมาย อาจ ถูกวัวสื่อตะวันตกในการรักษาของอิสลาม ไม่ต้องการ ถ้าการตอบสนองต่อแรกถูกฆ่าถูกข่มขืน หลังจากพิจารณาอาร์กิวเมนต์ที่ชาร์ลี Hebdo ทำเกี่ยวกับเสีย การตอบสนองที่สองควรจะข่มขืน เกินไปผู้สังเกตการณ์จำนวนมากจะเชื่อมต่อวิดีโอนี้สดกล้องปืนคนไม่การ์ตูน แต่ชนิดอื่นของภาพ: ความวุ่นวายในประเทศไนจีเรียเหนือ วิดีโอ snuff ของรัฐอิสลาม (IS) และฆาตกรรมเกิดตอลิบานในอัฟกานิสถานและปากีสถาน ทั้งหมดสามารถดูเหมือนส่วนหนึ่งของความขัดแย้งยาว ต่อเนื่องระหว่างค่าของ barbarism ตรัสรู้และ obscurantist สำหรับผู้ที่เห็นสิ่งที่ทาง ทางออกเดียวที่จะต่อสู้กลับ โดยแตกลงบ้าน และเสน่ห์ศัตรูต่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเทียบกับการ์ตูน Kalashnikovs
ชาร์ลี Hebdo ได้รับการตีก่อน ในปี 2006 การตัดสินใจที่จะพิมพ์การ์ตูนอักเสบของศาสดามูฮัมหมัดตีพิมพ์ครั้งแรกในเดนมาร์กได้รับการอธิบายโดย Jacques Chirac แล้วประธานาธิบดีของฝรั่งเศสเป็น "การยั่วยุอย่างชัดแจ้ง" ในปี 2011 สำนักงานของนิตยสารถูกเพลิงหลังจากที่มันตีพิมพ์ปัญหาที่อ้างตัวว่าเป็นแขกแก้ไขโดยพระศาสดา นั่นก็ไม่อาจยับยั้งมันได้แม้จะอ้อนวอนจากนักการเมืองฝรั่งเศสบางคนก็ยืนยันว่าสิทธิในการพูดฟรี ในสัปดาห์นี้เมื่อมือปืนมาพวกเขาเรียกร้องให้มีรายงานว่านักเขียนการ์ตูนที่กระทำผิดกฎหมายโดยใช้ชื่อ.
นิตยสารมีสิทธิที่จะเผยแพร่ทุกอย่างที่มันทำและกฎหมายฝรั่งเศสเป็นสิทธิที่จะอนุญาตให้ สามารถมีได้ไม่ "แต่" ในประโยคที่ว่า แม้เมื่อภาพหรือความเห็นไม่ฉลาดหรือรสจืดเว้นแต่จะโดยตรงคบคิดความรุนแรงก็ไม่ควรที่จะห้าม ชาร์ลี Hebdolampoons ทุกศาสนาอิสลามไม่เพียง แต่มันจะมีสิทธิที่จะออกเดียวที่มีความเชื่อว่าถ้ามันอยากจะเช่นเดียวกับอิสลามในยุโรปจะได้รับสิทธิที่จะบอกเลิกความเสื่อมโทรมตะวันตกถ้าพวกเขาจึงเลือก ในกรณีใด ๆ มีโลกที่แตกต่างและหลายศตวรรษของความคิดทางการเมืองเสรีนิยมระหว่างการให้และการกระทำผิดกฎหมายและการฆ่าคนมากกว่านั้น ไม่มีอะไรที่สามารถทำได้ด้วยดินสอหรือแป้นพิมพ์ที่ใบสำคัญแสดงสิทธิการแก้แค้นด้วยปืนไรเฟิลของรัสเซีย.
การโจมตีครั้งนี้เป็นร้ายกาจมากกว่าระดมยิงสุ่มบนถนนหรือรถไฟ เป็นส่วนหนึ่งของจุดมุ่งหมายอาจจะเป็นวัวสื่อตะวันตกในการรักษาของพวกเขาของศาสนาอิสลาม มันจะต้องไม่ ถ้าการตอบสนองครั้งแรกที่เหมาะสมในการฆ่าเป็นความชั่วร้ายหลังจากพิจารณาข้อโต้แย้งว่าชาร์ลี Hebdo ทำเกี่ยวกับเสรีภาพในการพูด, การตอบสนองที่สองควรจะเป็นความชั่วร้ายด้วย.
สังเกตการณ์หลายคนจะเชื่อมต่อภาพนี้สดของผู้ชายปืนกวัดแกว่งไม่ให้การ์ตูน แต่ยังอีก ชนิดของภาพ: ความสับสนวุ่นวายในภาคเหนือของไนจีเรีย, วิดีโอกลิ่นของรัฐอิสลาม (IS) และสังหารตอลิบานบาดแผลในอัฟกานิสถานและปากีสถาน ทั้งหมดสามารถดูเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของความยาวความขัดแย้งระหว่างค่าของการตรัสรู้และป่าเถื่อน obscurantist สำหรับผู้ที่มองเห็นสิ่งที่วิธีการที่ทางออกเดียวคือการต่อสู้กลับโดยฝนตกลงมาที่บ้านและการมีส่วนร่วมของศัตรูต่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ์ตูนกับปืนสังหาร
ชาร์ลี เ โดได้รับการตีก่อน ในปี 2006 การตัดสินใจที่จะพิมพ์อักเสบการ์ตูนของศาสดามูฮัมหมัด , ตีพิมพ์ครั้งแรกในเดนมาร์ก ได้อธิบายโดย ฌาคส์ ชีรัค จากนั้นฝรั่งเศสประธานาธิบดี เป็น " สิ่งเร้า " รายการ ในปี 2011 ของนิตยสารสำนักงานถูก firebombed หลังจากการเผยแพร่ปัญหา purporting เป็นแขกแก้ไขโดยผู้พยากรณ์ที่ไม่ยับยั้งมัน : แม้จะมีคำร้องจากฝรั่งเศสนักการเมืองก็ยืนยันในสิทธิของการพูดฟรี สัปดาห์นี้ เมื่อมือปืนมารายงานว่าพวกเขาเรียกการรุกรานนักเขียนการ์ตูนชื่อ
นิตยสารมีสิทธิที่จะเผยแพร่ทุกอย่างที่ทำ และกฎหมายฝรั่งเศสเป็นขวาเพื่อให้มัน . ไม่มี " แต่ " ในประโยคนั้นแม้ว่าภาพหรือความคิดเห็น คือ ไม่รอบคอบ หรือจืด ถ้ามันเกิดความรุนแรงโดยตรงก็ไม่ควรห้าม ชาร์ลี hebdolampoons ศาสนา ไม่ใช่อิสลาม แต่ก็มีสิทธิที่จะเดี่ยวออกศรัทธาว่าถ้ามันต้องการเพียงแค่ Islamists ในยุโรปมีสิทธิที่จะบอกเลิกตะวันตกล่มสลายหากพวกเขาจึงเลือก ในกรณีใด ๆมีโลกของความแตกต่างและหลายศตวรรษของความคิดทางการเมืองเสรีนิยม ระหว่างการให้และการรับความผิด และฆ่าคนมากกว่า ไม่มีอะไรที่สามารถทำได้ด้วยดินสอหรือแป้นพิมพ์ที่ใบสำคัญแสดงสิทธิแก้แค้นกับ Kalashnikov .
โจมตีนี้ร้ายกาจกว่าการระดมยิงสุ่มบนถนนหรือรถไฟ ส่วนหนึ่งของเป้าหมาย อาจ เป็น วัวชน สื่อตะวันตกในการรักษาของพวกเขาของศาสนาอิสลาม มันต้องไม่