P::::::::::::41Reasoning as giving

P::::::::::::41
Reasoning as giving us no new information (an ancient commonplace), and quite a different one to say that it is, like music, and activity. Similarly, it is one thing to warn against confusing the causes of things with their definitions, or facts with symbols (which nominalists had done even before Occam), and much more startling to suppose, as Vico did, that formal sciences, like mathematics or logic, are not forms of discovery at all but of invention so that if they are to be called true and false, it must be in a sense widely different from that in which these words are applied to statements

III
Vico’s next large step was a thesis which undermined the accepted division of all knowledge into three kinds: metaphysical or theological, that is, based on rational intuition or faith or revelation; deductive, as in logic or grammar or mathematics; and perceptual, based on empirical observation, refined and extended by hypotheses, experiment, induction, and the other methods of the natural sciences. There exists, for him, yet another type of awareness, unlike a priori knowledge in that it is empirical, unlike deduction in that it yields new knowledge of facts, and unlike perception of the external world in that it informs us not merely of what exists or occurs, and in what spatial or temporal order, but also why what is, or occurs, is as it is – that is, in some sense percaussas this species is self-knowledge: knowledge of activities of which we, the knowing subjects, are ourselves the authors, endowed with motives, purposes and a continuous social life, which we understand, as it were, from inside. Here and only here we are not passive observers looking on from ythe outside, as when we contemplate the external world, where all that we can see are events, or the ‘surfaces’ of things about the inner lives or goals of which – or whether, indeed, they have, or in principle could be said to have, goals or inner lives – we can only darkly speculate.
In the case of the external world the naturalists are right: all that we know is based on what the senses report. We can classify their
P::::::::::::42
Contents into regular uniformities, apply mathematical techniques, decompose them into smaller parts, re-combine them, but the result of our investigations will be no more than a report of what stands in that spatial relation to what, or what follows, or is simultaneous with, what else. Yet to say that this is all we can know about human beings, and that the techniques of our ways of apprehending the external world are, therefore, all that we can use in learning about each other, would be a grave understatement, a denial of what we know to be true. In the case of human behavior we can surely ask why men act as they do; ask not merely what mental states or event, for example feelings or volitions, are followed by what acts, but also why; not only whether, but also why, persons in this or that mental or emotional state are or are not likely to behave in a given fashion, what is, or what would be, rational or desirable or right for them to do, how and why they decide between various courses of action, and so on. In short, we judge human activity in terms of purposes, motives, acts of will, decisions, doubts, hesitations thoughts, hopes, fears, desires and so forth; these are among the ways in which we distinguish human beings from the rest of nature we expect to obtain answers, less or more satisfactory, to such questions. To conceive of non-human nature in such terms is irrational: a misapplication of categories, called anthropomorphism or animism, characteristic of primitive times, the ages of ‘the Gods’ or of ‘the heroes’, or, when it was used by poets in more sophisticated times, liable to be called the pathetic fallacy.
These things were affirmed by Vico before Herder and the romantics made them their own. There are adumbrations of this position in the Italian Renaissance, particularly among the Neoplatonists, and in French historiography in the sixteenth century, but they are no more than adumbrations. No one before Vico declared that if our knowledge is not demonstrative in the way in which mathematics (or divine omniscience) is so, neither is it that of perception or the natural sciences, based on the senses, as our knowledge of material objects or plants and animals must be. We can perceive and describe a table, a tree, an ant, accumulate information about their behavior, establish laws such as those of physics, botany, entomology and so on, but all this, even at its fullest, will tell us only what it is to look like a table, a tree, and ant, or to move, or be causally affected, like one what we still cannot tell is what it is like to be a table, a tree, an ant, in the sense in

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

P :::::::::::: 41
เหตุผลให้เราไม่มีข้อมูลใหม่ ( โบราณธรรมดา ) และค่อนข้างแตกต่างกัน จะบอกว่ามันคือ ชอบดนตรี และ กิจกรรม เหมือนกับ , มันเป็นสิ่งหนึ่งที่ต้องเตือนต่อสาเหตุของสิ่งที่สับสนกับนิยามของตน หรือข้อเท็จจริงด้วยสัญลักษณ์ ( ซึ่ง nominalists ทำแม้กระทั่งก่อนที่เอิกแคม ) และอีกมากมายที่น่าตกใจว่า ขณะที่ Vico , ที่วิทยาศาสตร์อย่างเป็นทางการเช่น คณิตศาสตร์ หรือ ตรรกะ ไม่ใช่รูปแบบของการค้นพบทั้งหมดแต่การประดิษฐ์เพื่อที่ว่าถ้าพวกเขาจะถูกเรียกว่าจริงและเท็จ มันต้องอยู่ในความรู้สึกอย่างกว้างขวางแตกต่างจากที่ซึ่งคำเหล่านี้จะใช้งบ

3
Vico ต่อไปขั้นตอนใหญ่คือวิทยานิพนธ์ ซึ่งจะบั่นทอนการยอมรับหน่วยความรู้ ทั้งหมดเป็นสามประเภท : อภิปรัชญาหรือเทววิทยา นั่นคือตามสัญชาตญาณที่มีเหตุผลหรือความเชื่อหรือการเปิดเผย ; นิรนัย เป็นตรรกะหรือไวยากรณ์ หรือ คณิตศาสตร์ และการรับรู้ขึ้นอยู่กับการสังเกตเชิงประจักษ์ , การกลั่นและการตั้งสมมติฐาน การทดลอง การ และ วิธีการอื่น ๆของวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ มีอยู่ สำหรับเขา อีกประเภทของความรู้ priori ความรู้แตกต่างจากที่เป็นเชิงประจักษ์ซึ่งแตกต่างจากการหักในที่ผลผลิต ความรู้ใหม่ของข้อเท็จจริง และแตกต่างจากการรับรู้ของโลกภายนอกที่ให้เราไม่เพียงจากสิ่งที่มีอยู่หรือเกิดขึ้นและในสิ่งที่พื้นที่หรือเวลาสั่งซื้อแต่ยังไมมีอะไร หรือ เกิดขึ้นจะเป็น – คือในความรู้สึกบางอย่าง percaussas ชนิดนี้คือ ความรู้ความรู้เกี่ยวกับกิจกรรมที่เรา รู้วิชามีตัวเราผู้เขียน , endowed กับเป้าหมายวัตถุประสงค์และอย่างต่อเนื่องในสังคม ที่เราเข้าใจ มันเป็น , จากภายใน ที่นี่ และ ที่นี่เราไม่เรื่อยๆผู้สังเกตการณ์มองจาก ythe ข้างนอก เหมือนที่เราคิด โลกภายนอกที่ทั้งหมดที่เราสามารถเห็นเหตุการณ์ หรือ ' พื้นผิว ' สิ่งที่เกี่ยวกับชีวิตภายใน หรือเป้าหมายที่–หรือ , จริง , ที่พวกเขามีหรืออาจจะกล่าวได้ว่าในหลักการ เป้าหมาย หรืออาศัยอยู่ภายในเราสามารถคาดการณ์ และมืด ๆ .
ในกรณีของโลกภายนอก naturalists ใช่ : ทั้งหมดที่เรารู้คือ ตามวิสัย รายงาน เราสามารถแบ่งประเภทของพวกเขา
P :::::::::::: 42
เนื้อหาใน uniformities ปกติ ใช้เทคนิคทางคณิตศาสตร์แยกพวกเขาออกเป็นส่วนเล็กๆ จะรวมมันแต่ผลของการตรวจสอบของเราจะไม่มีมากกว่ารายงานของสิ่งที่หมายถึงในที่พื้นที่สัมพันธ์กับอะไร หรืออะไรตามมา หรือพร้อมกันกับอะไรอีก ยังกล่าวว่า นี่เป็นสิ่งที่เราสามารถรู้เกี่ยวกับมนุษย์ และเทคนิควิธีของ apprehending โลกภายนอก ดังนั้น ทั้งหมดที่เราสามารถใช้ในการเรียนรู้เกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ จะพูด หลุมฝังศพการปฏิเสธของสิ่งที่เรารู้จริง ในกรณีของพฤติกรรมของมนุษย์เราก็จะถามว่าทำไมผู้ชายทำ ตามที่พวกเขาทำ ขอไม่เพียงสิ่งที่จิตรัฐหรือเหตุการณ์ ความรู้สึกตัวอย่างหรือ volitions เป็นตามสิ่งที่ทำ แต่ทำไม ไม่เพียง แต่ไม่ว่า แต่ทำไม คนอย่างนี้หรือที่จิตหรือสภาวะทางอารมณ์ หรือจะไม่มีโอกาสการประพฤติตัวในที่ได้รับแฟชั่น คืออะไร หรือสิ่งที่จะเป็นเหตุผล หรือพึงประสงค์ หรือถูกให้ทำอะไร อย่างไร และทำไมพวกเขาเลือกระหว่างหลักสูตรต่าง ๆของการกระทำ และ ในสั้น เราตัดสินกิจกรรมของมนุษย์ในแง่ของวัตถุประสงค์ , แรงจูงใจ , การกระทำ จะ ตัดสินใจ ลังเลสงสัย ความคิด ความหวัง ความกลัว ความปรารถนา และอื่น ๆ เหล่านี้อยู่ในหมู่วิธีที่เราแยกแยะมนุษย์จากส่วนที่เหลือของธรรมชาติที่เราคาดหวังว่าจะได้รับคำตอบน้อยกว่าหรือมากกว่าที่น่าพอใจกับคำถามดังกล่าว การประดิษฐ์ของมนุษย์ธรรมชาติในแง่ดังกล่าวไม่มีเหตุผล : การใช้ผิดวัตถุประสงค์ของประเภทที่ เรียกว่า ความเหมือนมนุษย์ หรือสัตว์ ลักษณะของครั้งดั้งเดิม ยุคสมัยของ ' พระเจ้า ' หรือ ' วีรบุรุษ ' หรือเมื่อมันถูกใช้โดยกวีในความซับซ้อนมากขึ้นครั้งระวางจะเรียก
เข้าใจผิดน่าสงสารสิ่งเหล่านี้ถูกยืนยันโดย Vico ก่อนที่คนเลี้ยงและโรแมนติก ให้ตนเอง มี adumbrations ตำแหน่งนี้ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ neoplatonists และในประวัติศาสตร์ฝรั่งเศสในศตวรรษที่สิบหก แต่พวกเขาจะไม่เกิน adumbrations .ไม่มีใครก่อน Vico ประกาศว่าถ้าความรู้ของเราจะไม่สาธิตในวิธีที่คณิตศาสตร์ ( หรือพระเจ้าสัพพัญญู ) ดังนั้น มิใช่อยู่ที่การรับรู้ หรือ วิทยาศาสตร์ ตามวิสัย เป็นความรู้ของวัตถุที่วัสดุ หรือ พืช และสัตว์ จะต้อง เราสามารถรับรู้และอธิบายตาราง , ต้นไม้ , มด , สะสมข้อมูลเกี่ยวกับพฤติกรรมของพวกเขาสร้าง เช่น กฎหมายของฟิสิกส์ , พฤกษศาสตร์กีฏวิทยาและอื่น ๆ แต่ทั้งหมดนี้จะเต็ม จะบอกเราแค่ว่ามันมีลักษณะเหมือน โต๊ะ ต้นไม้ และมด หรือย้าย หรือได้รับผลกระทบตามลำพัง เหมือนสิ่งที่เรายังไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นเหมือน เป็นโต๊ะไม้ มด ในความรู้สึกใน