agic Moments... An Essay for the "M

agic Moments... An Essay for the "Memorable Moments at Dinner" Contest
August 15, 2008 11:22 AM EDT (Updated: August 15, 2008 01:04 PM EDT)
views: 1595 | comments: 15
I remember many magical moments around my family's dinner table. I grew up sharing most meals with my mom and dad, and four brothers and sisters, and many with two great-grandmas, one great-grandpa, two grandmothers and a grandpa. We lived within a few miles of most of them, and saw them regularly. Birthdays and holidays were huge, fun-packed events, but just as special were the everyday meals shared after dad came in from the fields, sometime not until after dark, during planting and harvest.

When you sat down to the supper table at our house, you got an earful as well as a tummy-full. Teasing, fighting, poking, jabbing, praying, sharing - you name it, it happened around our table.



Cousins, aunts and uncles, neighbors and friends were also frequent guests around our table. Cooking was a non-stop job for my mom, me (I was the oldest daughter) and anyone else who was around to help. Casseroles were made in very big pans and we had a lot of extra leaves to put in the table when company came.

As part of a big family, there had to be a few rules when it came to mealtime. We were taught to always pass the food to company first, except in the case of one young man who was known to take more than his fare share. The new rule, made especially for him, was that whoever was sitting next to him should pick up the casserole, take their portion, and pass it in the opposite direction. When it returned to him, he could have whatever was left over and no one else would go hungry.

One of my grandmas also had a "rule" when it came to eating at her house -- you had to come out even. If you were eating roast beef with potatoes and gravy, you had to finish them both at the same time. If you finished your potatoes and still had some roast beef, then you would have to have a few more potatoes to go with your roast, and so on and so on until you came out even.

Grandma raised her family during the depression, and during those lean years, they often ate meals consisting of pigs weed, dandelions, and graham crackers bought in bulk. They raised chickens, but selling the eggs was the only way they had to get cash, so the family didn't eat the chickens or the eggs. Having enough food to "come out even" was her way of enjoying the bounty they were blessed with in later years. Anyway, Grandma was a large woman, I'm sure due in part to her "coming out even" philosophy of eating, but she lived to be a hundred years old. At her funeral, the church we went to served a full dinner, and at the end, continued to pass around heaping platefuls of her favorite cookies and big bowls of ice cream until everyone had enough food to "come out even".

My rich heritage of cooking for and eating with family and friends carried over into my adult life, too. I loved to entertain and have company and always had dinner on the table when my husband came home from work. When I divorced in my late twenties, I was still childless. One of the hardest things for me to adapt to was eating my meals alone. Besides being lonely, cooking for one was just no fun! On holidays, when I couldn't afford to fly home and be with my family, I invited other displaced singles and couples over for potluck Thanksgiving dinners.

When I finally remarried some 20 years later, I was delighted to have someone to sit down and eat with once again. Our marriage was made in heaven and I was thrilled to be a part of a family again... except for one little glitch... a 13 year old stepson who had very ambivalent feelings about his dad having a new wife.

For weeks, I struggled to find a way to win him over. Between his teenage hormones and my menopausal ones, there were some very tense moments.... except around the supper table...

It seems that my cooking truly was the way to this little man's heart. Knowing that I had prepared something special for the three of us to eat, no matter how simple or easy, seemed to impress him, and more importantly, convince him that I cared. He would help set the table, and seemed to like and appreciate everything I fixed.

At the end of the school year, his art teacher sent home several drawings that he had made. One of them was a painting of the three of us sitting around the supper table.

I'm a firm believer that the most magical moments in the lives of many families occur around the supper table. If your family has gotten away from this tradition, I would encourage you to try sitting down and eating together - you never know what might happen!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วงเวลา agic ... การเรียงความการประกวด "น่าจดจำช่วงเวลาที่เย็น"
15 สิงหาคม 2008 11:22 AM EDT (ปรับปรุง: 15 สิงหาคม 2008 01:04 PM EDT)
วิว: 1595 | ความคิดเห็น: 15
ผมจำได้ว่า ช่วงเวลาที่วิเศษมากรอบโต๊ะอาหารของครอบครัว ฉันเติบโตร่วมกันอาหารส่วนใหญ่ของฉันแม่และพ่อ และสี่พี่น้อง และน้องสาว และหลาย grandmas ดี 2 ดีปู่หนึ่ง grandmothers สอง และปู่เป็น เราอาศัยอยู่ภายในไมล์กี่ของพวกเขา และเห็นเป็นประจำ วันเกิดและวันหยุดมีกิจกรรมใหญ่ บรรจุความสนุก แต่เพียงเป็นพิเศษได้อาหารทุกวันร่วมกันหลังจากพ่อมาจากฟิลด์ บางครั้งไม่จนมหัศจรรย์ ปลูกและเก็บเกี่ยว

เมื่อคุณนั่งลงไปยังตารางว่างที่บ้านของเรา คุณมี earful เป็นแบบเต็มหน้าท้อง ล้อเล่น ต่อสู้ poking jabbing อธิษฐาน อายุ - คุณชื่อมัน มันเกิดขึ้นรอบตารางเรา


ลูกพี่ลูกน้อง aunts และลุง เพื่อนบ้าน และเพื่อนยังถูกแขกบ่อยตารางของเรา ทำอาหารเป็นงานไม่หยุดแม่ของฉัน ฉัน (ฉันเป็นลูกสาวเก่า) และใครที่ใกล้จะช่วย Casseroles ทำในกระทะใหญ่มาก และมีจำนวนมากใบเสริมการใส่ในตารางเมื่อบริษัทมา

เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวใหญ่ มีมีจะ กี่กฎเมื่อมันมาถึง mealtime เราถูกสอนผ่านอาหารบริษัทก่อน ยกเว้นในกรณีของหนุ่มหนึ่งคนที่ถูกเรียกจะมากกว่าส่วนแบ่งค่าโดยสารของเขาเสมอ กฎใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเขา ไม่ว่านั่งติดกับเขาควรรับหม้อ ใช้ส่วนตัว และผ่านในทิศทางตรงกันข้าม เมื่อกลับมาเขา เขาอาจมีสิ่งที่เหลืออยู่ และไม่มีใครจะไปหิว

หนึ่ง grandmas ของฉันยังมี "กฎ" เมื่อไปรับประทานอาหารที่บ้านมา - ก็ต้องออกมาได้ ถ้าคุณถูกกินกับมันฝรั่งและน้ำซอสราดหน้าเนื้อ ก็ต้องเสร็จพวกเขาทั้งสองในเวลาเดียวกัน ถ้าคุณเสร็จมันฝรั่งของคุณ และยัง มีเนื้อย่างบาง แล้วคุณจะต้องมีมันกี่เพิ่มเติมไป ด้วยย่างของคุณ และอื่น ๆ และอื่น ๆ จนกว่าคุณออกมาก็

คุณยายยกครอบครัวของเธอในระหว่างภาวะซึมเศร้า และในระหว่างปีแบบ lean พวกเขามักจะกินอาหารที่ประกอบด้วยสุกรวัชพืช dandelions และแกรแฮมตังซื้อในจำนวนมาก พวกเขาเลี้ยงไก่ แต่ขายไข่เป็นวิธีเดียวที่จะได้รับเงินสด ดังนั้น ครอบครัวไม่ได้กินไก่หรือไข่ มีอาหารเพียงพอ "ออกมาแม้แต่" มีวิธีของเธอเพลิดเพลินกับเงินสงเคราะห์จะมีพรด้วยในปีต่อมา อย่างไรก็ตาม คุณยายเป็นผู้หญิงขนาดใหญ่ ฉันแน่ใจว่าครบกำหนดในส่วนปรัชญาของเธอ "ออกมาได้" ของการรับประทานอาหาร แต่เธออาศัยอยู่เป็น ร้อยปี ศพของเธอ คริสตจักรเราไปเสิร์ฟอาหารทั้งหมด และ ใน สุด ต่อผ่านสถาน heaping platefuls ของเธอชื่นชอบคุกกี้และไอศกรีมชามใหญ่จนทุกคนมีอาหารเพียงพอ "ออกมาได้"

มรดกอันของฉันสำหรับการทำอาหาร และรับประทานอาหารกับครอบครัวและเพื่อนมาเป็นชีวิตผู้ใหญ่ เกินไป ฉันรักบันเทิง และบริษัท และมีอาหารบนโต๊ะเสมอเมื่อสามีมาบ้านจากการทำงาน เมื่อฉันหย่าแล้วในยี่ล่าสุดของฉัน ผมยังไม่มีบุตร หนึ่งในสิ่งที่ยากที่สุดสำหรับฉันคล้อยได้รับประทานอาหารของฉันคนเดียว นอกจากจะโดดเดี่ยว ทำอาหารหนึ่งก็เพียงไม่สนุก ในวันหยุด เมื่อฉันไม่สามารถที่จะบินไปบ้าน และอยู่กับครอบครัวของฉัน ฉันเชิญหน่วยโสดและคู่อื่น ๆ ผ่าน potluck อาหารเย็นวันขอบคุณพระเจ้า

เมื่อฉันก็แต่งงานใหม่บาง 20 ปี ผมยินดีที่จะได้นั่งลง และกินกับครั้ง ทำการแต่งงานของเราในสวรรค์ และผมตื่นเต้นเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวอีกครั้ง...ยกเว้นหนึ่งน้อยผิดพลาด... stepson อายุ 13 ปีที่มีความรู้สึกมากไม่แน่ใจเกี่ยวกับพ่อของเขามีตัวใหม่ภรรยา

สำหรับสัปดาห์ ฉันต่อสู้เพื่อค้นหาวิธีที่จะชนะเขา ระหว่างฮอร์โมนวัยรุ่นของเขาและคนของฉันวัยทอง มีบางช่วงตึงเครียดมาก...ยกเว้นสถานที่ซุปเปอร์ตาราง...

เหมือนว่า ฉันทำอาหารอย่างแท้จริงคือ แบบคนนี้น้อยใจ ทราบว่า ได้เตรียมสิ่งพิเศษสำหรับสามเรากิน ไม่เรียบง่าย หรือ ง่าย ดูเหมือนจะ สร้างความประทับใจเขา และอื่น ๆ ที่สำคัญ มั่นใจเขาว่า ฉันดูแล เขาจะช่วยให้การตั้งค่าตาราง และดูเหมือนจะ ชอบ และชื่นชมทุกอย่างฉันคง

เมื่อสิ้นสุดปีโรงเรียน ครูศิลปะส่งบ้านภาพวาดต่าง ๆ ที่เขาได้ทำการ หนึ่งของพวกเขาถูกภาพวาดของสามเรานั่งรอบตารางซุปเปอร์

มอะยืนยันที่ช่วงเวลาวิเศษสุดในชีวิตของหลายครอบครัวเกิดขึ้นรอบตัวซุปเปอร์ ถ้าครอบครัวของคุณได้รับจากประเพณีนี้ ฉันจะสนับสนุนให้คุณลองนั่งลง และรับประทานอาหารร่วมกัน - คุณไม่รู้อะไรอาจเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

agic ช่วงเวลา . . . . . . . เรียงความสำหรับ " ช่วงเวลาน่าจดจำที่เย็น " การประกวด
สิงหาคม 15 , 2008 ที่ 11 : 22 am EDT ( อัพเดท : 15 สิงหาคม 2008 01:04 PM EDT )
ความคิดเห็น : 1595 ความคิดเห็น : 15 |
ผมจำช่วงเวลาที่วิเศษมาก ๆครอบครัวอาหาร ผมเติบโตมาร่วมกันรับประทานอาหารมากที่สุดกับพ่อและแม่ และสี่พี่น้อง คุณยายมาก และหลายกับสองปู่มาก หนึ่ง สอง คุณยายและคุณตาเราอาศัยอยู่ภายในไม่กี่ไมล์จากส่วนใหญ่ของพวกเขาและเห็นพวกเขาเป็นประจำ วันเกิดและวันหยุดมีขนาดใหญ่ , สนุกบรรจุเหตุการณ์ แต่เพียงเป็นพิเศษเป็นอาหารทุกวัน ที่หลังจากพ่อกลับมาจากไร่ บางครั้งไม่ได้จนกว่าหลังจากมืด ระหว่างการปลูกและเก็บเกี่ยว

เมื่อคุณนั่งลง Supper โต๊ะที่บ้านของเราได้เองเช่นเดียวกับท้องเต็ม ล้อ , ต่อสู้ , ทิ่ม ,หลังอธิษฐานร่วมกัน -- คุณชื่อมัน มันเกิดขึ้นรอบๆโต๊ะเรา



ญาติ ป้าและลุง เพื่อนบ้าน และเพื่อนก็แขกบ่อย ๆอยู่ที่โต๊ะของเรา อาหารยังไม่หยุดงานสำหรับแม่ของฉัน ฉัน ( ฉันเป็นลูกสาวคนโต ) และใครที่ไปช่วย casseroles ถูกทำในกระทะใหญ่มาก และเราก็มีใบพิเศษที่จะใส่ในโต๊ะเมื่อ บริษัท มา

เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวใหญ่ ต้องมีกฎบางอย่างเมื่อมันมาเพื่อทานอาหารกันนะครับ เราถูกสอนให้เสมอผ่านอาหารให้กับบริษัทครั้งแรก ยกเว้นในกรณีของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ถูกเรียกใช้มากกว่าแบ่งปันค่าโดยสารของเขา กฎใหม่ที่ทำโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเขา คือว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาควรรับหม้อ เอาส่วนของพวกเขาและผ่านมันในทิศทางตรงกันข้ามเมื่อมันกลับมา เขาอาจมีอะไรก็ไม่เหลือแล้วไม่มีใครไปหิว

เป็นคุณยายของฉันมี " กฎ " เมื่อมันมาถึงการรับประทานที่บ้านของเธอ . . . เธอต้องออกมาด้วยซ้ำ ถ้าคุณกินเนื้ออบกับมันฝรั่งและน้ำเกรวี่ คุณต้องทำทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกัน ถ้าคุณทำเสร็จแล้วมันฝรั่งของคุณ และยัง มีบาง ย่างเนื้อแล้วคุณจะต้องมีเพียงไม่กี่เพิ่มเติมมันฝรั่งไปย่างของคุณและอื่น ๆและอื่น ๆจนกว่าคุณจะออกมา แม้ คุณยาย

ยกครอบครัวของเธอในช่วงภาวะซึมเศร้า และในระหว่างนั้นยันปี พวกเขามักจะกินอาหารสุกรประกอบด้วยวัชพืช วัชพืช และแครกเกอร์ซื้อเป็นกลุ่ม พวกเขาเลี้ยงไก่ แต่การขายไข่เป็นวิธีเดียวที่พวกเขาจะได้รับเงินสดดังนั้นครอบครัวไม่ได้กินไก่หรือไข่ การมีอาหารเพียงพอที่จะ " ออกมา " เธอคงกำลังเพลิดเพลินกับความโปรดปรานที่พวกเขาได้รับในปีต่อมา อย่างไรก็ตาม คุณยายเป็นผู้หญิงตัวใหญ่ ฉันว่าเนื่องจากในส่วนของเธอ " ออกมา " ปรัชญาของการรับประทานอาหาร แต่เธออยู่เป็นร้อยปี ในงานศพของเธอ ที่โบสถ์ที่เราไปเสิร์ฟอาหารเย็นเต็มรูปแบบ และในตอนท้ายอย่างต่อเนื่องผ่านรอบซ้อน platefuls คุกกี้ที่เธอชื่นชอบและชามขนาดใหญ่ของไอศกรีมจนทุกคนมีอาหารเพียงพอที่จะ " ออกมา " .

รวยมรดกของการทำอาหารและการรับประทานอาหารกับครอบครัวและเพื่อน ๆนำผ่านเข้าไปในชีวิตผู้ใหญ่ของฉันด้วย ฉันชอบที่จะให้มี บริษัท และมักจะกินบนโต๊ะ พอสามีกลับจากทำงาน ตอนที่ฉันหย่าในวัยยี่สิบปลายของฉันผมยังไม่มีบุตร หนึ่งในสิ่งที่ยากที่สุดสำหรับฉันที่จะดัดแปลงเป็นอาหารของฉันคนเดียว นอกจาก เหงา อาหารสําหรับคนก็ไม่สนุก ในวันหยุด เมื่อฉันไม่สามารถที่จะบินกลับบ้านและอยู่กับครอบครัวของฉัน ฉันได้รับเชิญอื่นๆเดี่ยวและคู่กับพลัดถิ่นวันขอบคุณพระเจ้าอาหารเย็นเครื่องว่าง

เมื่อในที่สุดผมก็แต่งงานใหม่บาง 20 ปีต่อมาผมยินดีที่จะมีคนมานั่งกินกับอีกครั้ง การแต่งงานของเราทำในสวรรค์และผมตื่นเต้นที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวอีกครั้ง . . . . . . . ยกเว้นความผิดพลาดเล็ก ๆน้อย ๆหนึ่ง . . . . . . . 13 ปี ลูกเลี้ยง ที่ความรู้สึกมากลังเล เรื่องพ่อของเขามีภรรยาใหม่ . .

สำหรับสัปดาห์ ผมจะพยายามหาวิธีที่จะชนะเขา ระหว่างฮอร์โมนวัยรุ่นของเขาและคนที่ประจำเดือนของฉันมีบางช่วงเวลาที่ตึงเครียดมาก . . . . . . . ยกเว้นรอบค่ำ โต๊ะ . . . . . . .

ดูเหมือนอาหารของฉันอย่างแท้จริงเป็นวิธีนี้หัวใจชายน้อย . ไม่รู้ว่าผมได้เตรียมอะไรพิเศษให้เราทั้งสามกิน ไม่ว่าง่ายหรือง่ายที่ดูเหมือนจะทำให้เขาประทับใจ และที่สำคัญ ทำให้เขาเชื่อว่า ฉันแคร์ เขาจะมาช่วยจัดโต๊ะและดูเหมือนจะชอบและชื่นชมทุกอย่างที่ผมซ่อม

ที่ส่วนท้ายของปีโรงเรียน , ครูสอนศิลปะของเขาส่งภาพวาดหลายบ้านที่เขาทำ หนึ่งในนั้นคือ ภาพวาดของเราสามคนนั่งรอบเย็นโต๊ะ

ผมเชื่อมั่นว่าช่วงเวลาที่วิเศษที่สุดในชีวิตของหลายครอบครัวเกิดขึ้นรอบนโต๊ะ ถ้าครอบครัวของคุณได้รับออกไปจากประเพณีนี้ผมขอสนับสนุนให้คุณลองนั่งลงและกินข้าวด้วยกัน - คุณไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่อาจเกิดขึ้น