The mangrove biome stands out as a

The mangrove biome stands out as a distinct forest type at the interface between terrestrial, estuarine, and near-shore marine ecosystems. However, mangrove species are increasingly threatened and experiencing range contraction across the globe that requires urgent conservation action. Here, we assess the spatial distribution of mangrove species richness and evolutionary diversity, and evaluate potential predictors of global declines and risk of extinction. We found that human pressure, measured as the number of different uses associated with mangroves, correlated strongly, but negatively, with extinction probability, whereas species ages were the best predictor of global decline, explaining 15% of variation in extinction risk. Although the majority of mangrove species are categorised by the IUCN as Least Concern, our finding that the more threatened species also tend to be those that are more evolutionarily unique is of concern because their extinction would result in a greater loss of phylogenetic diversity. Finally, we identified biogeographic regions that are relatively species-poor but rich in evolutionary history, and suggest these regions deserve greater conservation priority. Our study provides phylogenetic information that is important for developing a unified management plan for mangrove ecosystems worldwide. © 2013 Daru et al.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชีวนิเวศป่าโดดเป็นป่าหมดชนิดที่ติดต่อระหว่างภาคพื้นดิน ขีด และระบบนิเวศทางทะเลใกล้ชายฝั่ง อย่างไรก็ตาม ป่าชายเลนชนิดมีคามมากขึ้น และประสบปัญหาเรื่องช่วงหดตัวทั่วโลกที่ต้องดำเนินการอนุรักษ์อย่างเร่งด่วน ที่นี่ เราประเมินการกระจายของป่าชายเลนชนิดความรุ่มรวยและความหลากหลายทางชีวภาพวิวัฒนาการ และประเมินความเสี่ยงของการสูญพันธุ์และ predictors ศักยภาพของโลกลดอัตรา เราพบว่า มนุษย์ความดัน วัดเป็นของใช้ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับโกรฟส์ correlated อย่างยิ่ง แต่ ลบ มีความน่าเป็นดับ ขณะอายุพันธุ์ถูกที่สุดจำนวนประตูของโลกลดลง อธิบายถึง 15% ของความผันแปรในความเสี่ยงสูญพันธุ์ แม้ว่าส่วนใหญ่ของป่าชายเลนชนิดที่จัด โดยเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติเป็นกังวลน้อยที่สุด เราพบว่าพันธุ์ขึ้นคามยังมีแนวโน้มที่ไม่ซ้ำกันมากขึ้น evolutionarily ได้ความกังวลเนื่องจากการสูญพันธุ์ของพวกเขาจะทำให้สูญหายมากกว่า phylogenetic ความหลากหลายของ สุดท้าย เราระบุภูมิภาค biogeographic ที่ค่อนข้างยาก จนชนิด แต่อุดมไปด้วยประวัติศาสตร์วิวัฒนาการ และแนะนำภูมิภาคเหล่านี้สมควรได้รับความสำคัญของการอนุรักษ์มากขึ้น การศึกษาของเราแสดงข้อมูล phylogenetic ที่สำคัญสำหรับการพัฒนาแผนการจัดการรวมสำหรับระบบนิเวศป่าชายเลนทั่วโลก © 2013 พระเจ้าดารู et al

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิเวศน์วิทยาป่าชายเลนยืนออกเป็นประเภทป่าที่แตกต่างกันที่เชื่อมต่อระหว่างบกน้ำเค็มและระบบนิเวศทางทะเลที่อยู่ใกล้ฝั่ง แต่ป่าชายเลนชนิดถูกคุกคามมากขึ้นและประสบการหดตัวทั่วโลกในช่วงที่ต้องดำเนินการเร่งด่วนในการอนุรักษ์ ที่นี่เราประเมินกระจายเชิงพื้นที่ของความร่ำรวยป่าชายเลนชนิดและความหลากหลายทางวิวัฒนาการและประเมินผลการพยากรณ์ที่มีศักยภาพของการลดลงทั่วโลกและความเสี่ยงของการสูญเสีย เราพบว่าความดันของมนุษย์วัดเป็นจำนวนของการใช้งานที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับป่าโกงกางที่มีความสัมพันธ์อย่างมาก แต่ในทางลบกับการสูญเสียความน่าจะเป็นในขณะที่สายพันธุ์ที่อายุเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่ดีที่สุดของการลดลงทั่วโลกอธิบาย 15% ของการเปลี่ยนแปลงในความเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ แม้ว่าส่วนใหญ่ของป่าชายเลนชนิดมีการแบ่งประเภทโดย IUCN กังวลน้อย, การค้นพบของเราที่สปีชีส์ที่ถูกคุกคามมากขึ้นนอกจากนี้ยังมีแนวโน้มที่จะเป็นผู้ที่มีวิวัฒนาการที่ไม่ซ้ำกันเป็นกังวลเพราะการสูญเสียของพวกเขาจะส่งผลในการสูญเสียมากขึ้นของความหลากหลายทางสายวิวัฒนาการ สุดท้ายเราระบุภูมิภาคชีวภูมิศาสตร์ที่ค่อนข้างสายพันธุ์ที่ไม่ดี แต่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์วิวัฒนาการและแนะนำภูมิภาคเหล่านี้สมควรได้รับการจัดลำดับความสำคัญการอนุรักษ์มากขึ้น การศึกษาของเราให้ข้อมูลสายวิวัฒนาการที่มีความสำคัญในการพัฒนาแผนการจัดการแบบครบวงจรสำหรับระบบนิเวศป่าชายเลนทั่วโลก © 2013 Daru ตอัล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบนิเวศป่าชายเลน โดดเด่น เป็นป่าประเภทที่แตกต่างกันที่เชื่อมต่อระหว่างภาคพื้นดิน น้ำเค็ม และใกล้ชายฝั่งระบบนิเวศทางทะเล . อย่างไรก็ตาม พันธุ์ไม้ป่าชายเลนมีมากขึ้นถูกคุกคามและประสบช่วงหดตัวทั่วโลกที่ต้องปฏิบัติการอนุรักษ์อย่างเร่งด่วน ที่นี่ เราประเมินการกระจายเชิงพื้นที่ของป่าชายเลนอุดมสมบูรณ์ชนิดและความหลากหลายเชิงวิวัฒนาการและประเมินศักยภาพของตัวปรับลดลงทั่วโลกและความเสี่ยงของการสูญเสีย เราพบว่าแรงดันของมนุษย์วัดเป็นตัวเลขต่าง ๆที่ใช้เกี่ยวข้องกับป่าชายเลน มีความสัมพันธ์อย่างมาก แต่ในทางลบ กับความน่าจะเป็นชนิดสูญพันธุ์ ส่วนอายุตัวที่ดีที่สุดของโลกลดลงถึง 15% ของการเปลี่ยนแปลงในความเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์แม้ว่าส่วนใหญ่ของพันธุ์ไม้ป่าชายเลนที่ถูกแบ่งโดย IUCN เป็นอย่างน้อยกังวลหาของเรายิ่งขู่สายพันธุ์ที่มักจะเป็นผู้ที่มี evolutionarily เฉพาะมากขึ้นมีความกังวลเนื่องจากการสูญเสียของพวกเขาจะส่งผลในการสูญเสียของความหลากหลายมากขึ้น . ในที่สุดเราระบุภูมิภาค biogeographic ที่ค่อนข้างยากจนแต่รวยชนิดในประวัติศาสตร์วิวัฒนาการและแนะนำภูมิภาคเหล่านี้สมควรได้รับความสำคัญการอนุรักษ์มากขึ้น การศึกษาของเรา ซึ่งให้ข้อมูลที่สำคัญสำหรับการพัฒนา การจัดการแบบครบวงจรสำหรับระบบนิเวศป่าชายเลนทั่วโลก สงวนลิขสิทธิ์ 2555 พระเจ้าดารู et al .