Sen and Grown, in their 1987 study,

Sen and Grown, in their 1987 study, argued that poor oppressed women supplied a powerful perspective for examining the effects of development programs and strategies. Oppressed women, they said, knew poverty. Yet, oppressed women's undervalued work was nevertheless vital to social reproduction. This paradoxical experience with economic growth (with hard work yielding only poverty) was largely determined by gender and class acting together. Then too the existing economic and political structures, often deriving from colonial domination, were highly inequitable between nations, classes, genders, and ethnic groups. Thus, fundamental conflicts arose between women's economic well-being and mainstream development processes. Because economic growth often ended up being detrimental to the needs of poor people, and basic needs were marginalized from the dominant production structures, survival became increasingly difficult:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เซ็น และ Grown ในการศึกษา 1987 โต้เถียงว่า สตรียากจนอ่อนแอให้มุมมองที่มีประสิทธิภาพสำหรับการตรวจสอบผลกระทบของโครงการพัฒนา ผู้หญิงอ่อนแอ ว่า รู้ความยากจน ยัง งาน undervalued ผู้หญิงอ่อนแอได้แต่ทำซ้ำมีความสำคัญต่อสังคม ประสบการณ์นี้ paradoxical กับเศรษฐกิจ (พร้อมทำงานหนักผลผลิตเฉพาะความยากจน) ส่วนใหญ่ที่ถูกกำหนด โดยเพศและระดับชั้นที่ทำหน้าที่ร่วมกัน แล้วเกินไป อยู่ทางเศรษฐกิจ และการเมืองโครงสร้าง บริษัทฯ จากการครอบงำทางโคโลเนียล มักจะมี inequitable สูงระหว่างประเทศ ชั้น ผสานระหว่างเพศทั้ง และกลุ่มชาติพันธ์ ดังนั้น พื้นฐานความขัดแย้งเกิดขึ้นระหว่างผู้หญิงเศรษฐกิจและกระบวนการพัฒนาหลัก เนื่องจากการเติบโตทางเศรษฐกิจมักจะสิ้นสุดการสร้างภัยคุกคามความต้องการของคนจน และความต้องการพื้นฐานที่ทำจากโครงสร้างการผลิตหลัก อยู่รอดก็ยากขึ้น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสนและปลูกในปี 1987 การศึกษาของพวกเขาเป็นที่ถกเถียงกันว่าผู้หญิงที่ถูกกดขี่คนจนจัดมุมมองที่มีประสิทธิภาพสำหรับการตรวจสอบผลกระทบของการพัฒนาโปรแกรมและกลยุทธ์ ผู้หญิงถูกกดขี่พวกเขากล่าวว่ารู้ว่าความยากจน แต่ผู้หญิงถูกกดขี่ของการทำงานเท่าไหร่เป็นสิ่งสำคัญที่จะยังคงทำสำเนาสังคม ประสบการณ์นี้ขัดแย้งกับการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ (ด้วยการทำงานหนักยอมความยากจนเท่านั้น) ถูกกำหนดโดยส่วนใหญ่เพศและชั้นทำหน้าที่ร่วมกัน จากนั้นเกินไปที่มีอยู่โครงสร้างทางเศรษฐกิจและการเมืองมักจะมาจากการปกครองอาณานิคมเป็นธรรมอย่างมากระหว่างประเทศ, เรียนเพศและกลุ่มชาติพันธุ์ ดังนั้นความขัดแย้งที่เกิดขึ้นระหว่างขั้นพื้นฐานของผู้หญิงทางเศรษฐกิจเป็นอยู่ที่ดีและกระบวนการการพัฒนากระแสหลัก เนื่องจากการเติบโตทางเศรษฐกิจมักจะจบลงด้วยการที่เป็นอันตรายต่อความต้องการของคนยากจนและความต้องการขั้นพื้นฐานที่ได้รับการเหลียวแลจากโครงสร้างการผลิตที่โดดเด่นอยู่รอดกลายเป็นเรื่องยากมากขึ้น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซ็น และเติบโตในการศึกษา 2530 ของพวกเขาถกเถียงกันอยู่จนถูกกดขี่ผู้หญิงให้มุมมองที่มีประสิทธิภาพสำหรับการตรวจสอบผลของโปรแกรมการพัฒนาและกลยุทธ์ กดขี่ผู้หญิง เขาบอกว่า รู้ว่า ความยากจน ยังถูกกดขี่สตรี undervalued งานแต่สําคัญกับการสืบพันธุ์ของสังคมนี้ขัดแย้งกับประสบการณ์การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ( ด้วยการทำงานหนักที่มีความยากจนเท่านั้น ) ส่วนใหญ่กำหนดตามเพศและระดับการแสดงร่วมกัน ด้วยสภาพโครงสร้างทางเศรษฐกิจและการเมือง มักจะได้รับจากการปกครองอาณานิคมมีเหลื่อมล้ำระหว่างประชาชาติ ชนชั้น เพศ และกลุ่มชาติพันธุ์ ดังนั้นความขัดแย้งที่เกิดขึ้นระหว่างกระบวนการพื้นฐานของผู้หญิงความเป็นอยู่ทางเศรษฐกิจและการพัฒนาหลัก เนื่องจากการเติบโตทางเศรษฐกิจมักจะสิ้นสุดขึ้นเป็น detrimental เพื่อความต้องการของคนจน และความต้องการพื้นฐานอยู่ชายขอบจากโครงสร้างการผลิตเด่น รอดกลายเป็นเรื่องยากมากขึ้น :