Watson, the narrator, is definitely

Watson, the narrator, is definitely a main character in these stories. So why don't we call him a "Central Narrator"? Because Watson is telling his own story, sure, but only insofar as that story relates to Mr. Sherlock Holmes. We never hear more than a paragraph or two of Watson's experiences when Holmes isn't around. Holmes is clearly the focus of Watson's storytelling, so Watson is a "Peripheral Narrator," then: he interprets the life of a close friend for us, the readers. This makes Watson a biased narrator (how many times does he remind us of his simple faith in Holmes's abilities?) but probably not as biased as Holmes would be about himself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตสัน ผู้บรรยาย เป็นตัวละครหลักในเรื่องราวเหล่านี้ ดังนั้น ทำไมจึงไม่เรียกว่าเขาเป็น "ศูนย์กลางผู้บรรยาย" เนื่อง จาก Watson จะบอกเรื่องราวของเขาเอง แน่ ได้เฉพาะ insofar เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับนายเชอร์ล็อกโฮลมส์ เราไม่เคยได้ยินมากกว่าย่อหน้าหรือ 2 ประสบการณ์ของ Watson เมื่อโฮลมส์ไม่รอบ โฮลมส์เป็นชัดเจนโฟกัสของ Watson storytelling, Watson จะมี "อุปกรณ์ต่อพ่วงโปรแกรมผู้บรรยาย : เขาแปลชีวิตของเพื่อนสนิทเรา ผู้ที่อ่าน นี้ทำให้ Watson 'ผู้บรรยาย' biased (จำนวนครั้งที่เขาเตือนเราเรื่องความเชื่อในความสามารถของโฮลมส์) แต่คงไม่เป็น biased เป็นโฮลมส์จะเกี่ยวกับตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตสันบรรยายแน่นอนตัวละครหลักในเรื่องเหล่านี้ ดังนั้นทำไมเราไม่เรียกเขาว่า "ผู้บรรยายกลาง"? เพราะวัตสันบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองนั่นเอง แต่ตราบเท่าที่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับนาย Sherlock Holmes เราไม่เคยได้ยินมากกว่าวรรคหรือสองของประสบการณ์ของว​​ัตสันโฮล์มส์เมื่อไม่รอบ โฮล์มส์เป็นอย่างชัดเจนโฟกัสของการเล่าเรื่องของวัตสันเพื่อให้วัตสันเป็น "ผู้บรรยายปลาย" แล้วเขาตีความชีวิตของเพื่อนสนิทที่เราอ่าน นี้จะทำให้วัตสันเล่าลำเอียง (กี่ครั้งเขาไม่เตือนเราของความเชื่อที่เรียบง่ายของเขาในความสามารถของโฮล์มส์?) แต่อาจไม่เป็นที่ลำเอียงเป็นโฮล์มส์จะเป็นเกี่ยวกับตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตสัน , เล่าเรื่องที่แน่นอนคือตัวละครหลักในเรื่องเหล่านี้ ทำไมเราไม่เรียกเขาว่า " ผู้เล่าเรื่อง " กลาง ? เพราะ วัตสันบอกเรื่องราวของตัวเองแน่นอน แต่ตราบเท่าที่ เรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับมิสเตอร์เชอร์ล็อค โฮมส์ เราไม่เคยได้ยินมากกว่าหนึ่งหรือสองย่อหน้าของวัตสันโฮล์มประสบการณ์เมื่อไม่อยู่ โฮล์มส์เป็นอย่างชัดเจน โฟกัสของวัตสันเป็นนิทานดังนั้น วัตสัน เป็น " เล่าต่อ " แล้ว เขาคิดว่าชีวิตของเพื่อนสนิทเรา ผู้อ่าน นี้ทำให้วัตสันลำเอียงบรรยาย ( กี่ครั้งแล้วที่เขาเตือนเราของความเชื่อในความสามารถของ โฮล์มส์ ง่าย ? ) แต่คงไม่ลำเอียงเป็นโฮล์มส์จะเกี่ยวกับตัวเอง