“Hey, Kevin, stop,” Jongin says hal

“Hey, Kevin, stop,” Jongin says half-heartedly, watching Kevin chew out an old pair of his sweatpants, but Chanyeol can tell he’s given up trying to stop Kevin by now. He doesn’t even say anything himself anymore - they’d gone through a trying phase after Chanyeol moved in where they kept trying to keep Kevin away from Jongin’s things, but Kevin’s penchant for all things Monggu (and by extension, Jongin) is still unwavering. Now Chanyeol mostly laughs at Kevin hanging on to one of Jongin’s old articles of clothing he’d set aside for this very purpose everywhere he goes, even to his bed right next to Monggu. Chanyeol suspects it’s because Jongin’s clothes smell like Monggu - it’s not that he knows this because he smells Jongin’s clothes on a regular basis, he swears to Kris.

Chanyeol just stretches and lets himself slide sideways to fall onto Jongin’s lap, surprising Monggu who’d been on his lap, off the couch to head over to her play area. Jongin frowns down at him.

“Oops,” Chanyeol says, not really sorry at all as he offers his brightest grin to Jongin. Jongin looks at him for a moment and rolls his eyes, then reaches over Chanyeol to grab his camera on the coffee table.

“Don’t drop it on my face,” Chanyeol tells him half-jokingly, because Jongin’s clumsiness is a force to be reckoned and it’s a new camera, one Chanyeol had shelled out a good chunk of his savings to get. Also the part about his face. Jongin just ignores him and fiddles around with the buttons, holding the camera up with clearly amateur hands at Monggu, then Kevin.

“Wow, the zoom on this works really well,” Jongin mumbles as he snaps away, then practically sticks the camera up Chanyeol’s nostrils before taking another. The laugh that Jongin bursts into when he looks at his handiwork is startling and Chanyeol jack-knives up to look.

“What.”

Jongin’s shaking all over with mirth, holding his tummy and clutching the camera, which really doesn’t sound very nice, so when Chanyeol pulls his hand over to look at the screen he’s not really surprised to find an incredibly unflattering picture of himself, way too close and too much forehead because Jongin had angled it all wrong. Jongin’s still doubled over in laughter.

“Ass,” Chanyeol swats at his face and tries to grab the camera, but Jongin wrestles it out of his grasp to wedge it in between the couch armrest and himself so Chanyeol can’t get to it, still laughing, so Chanyeol tries hitting him with a nearby cap, but it falls short of his face anyway - they both already knew it would. Jongin goes right on laughing at the bad picture, taking a peek at the camera wedged between his butt and the armrest, then glances at Chanyeol and bursts into fresh hysterical laughter again. Chanyeol gets a face full of Jongin’s spit.

“Give - me - that,” Chanyeol grunts as he attempts to yank the camera away so he can delete the picture, but Jongin refuses, twisting himself so his back is against the corner of the couch instead and completely shielding the camera, shoving his legs in Chanyeol’s lap. “No.”

“Do you think I won’t delete it later anyway, when you’re asleep or something,” Chanyeol glares at him, but Jongin just grins wider at him and despite everything Chanyeol just thinks he looks annoyingly adorable.

“Nope,” Jongin says and settles against the couch comfortably to stretch his legs over Chanyeol’s, “I’ll sleep with it in my pants or something.”

Chanyeol narrows his eyes and leans in so Jongin’s face is about a foot away from him - from this distance he can clearly see the acne scars that he likes teasing Jongin about, but really finds endearing. “Yeah?” Jongin’s eyes meet his steely enough to match his challenge.

“Yeah,” Jongin says and leans in closer, till Chanyeol goes a little cross-eyed at how close Jongin is - their noses are practically grazing, and it’s a second of Chanyeol trying to keep his glare up and Jongin’s eyes twinkling at him in mirth before Jongin leans in to fit their mouths together.

Chanyeol’s not really a sappy person (no one cares about Sehun’s opinion), but making out with Jongin is one of his favourite past-times, feeling Jongin’s hair between his fingers as Jongin puts those lips to good use, holding Chanyeol’s lip between his own, catching Chanyeol’s tongue with his lips almost playfully before popping them off and finding Chanyeol’s lips again. Chanyeol could spend - has spent - hours just making out with Jongin, classes forgotten and dogs ignored, feeling Jongin up and smoothing his hands over Jongin’s skin, feeling his breath tickle his nose. There’s really little else that tops this.

Chanyeol doesn’t even know how long they’ve been kissing, somehow with Jongin ending up on his back with his head on the armrest, Chanyeol draped over half of Jongin’s frame, until Jongin makes a low whine and pushes Chanyeol away a little so he can reach behind himself to retrieve the camera and slide it onto the coffee table. Chanyeol laughs and hovers his lips an inch away from Jongin’s, looking down at his boyfriend.

“Don’t think I’m not gonna delete that picture,” he tells Jongin, though really he’s past caring. He just wants to see that smirk on Jongin’s face again so he can kiss it off. Jongin just laughs and pulls Chanyeol’s arm out from under him so he can wind his hand round the back of Chanyeol’s head and pull him down for another kiss, warm and insistent with the flat of his tongue against Chanyeol’s.

Chanyeol laughs at Jongin's pleased face when he finally, finally pulls away to catch his breath, still flat against Jongin's torso because he really likes how Jongin feels like that, and winds his hand down to slip it under Jongin's shirt and tickle him, scrabbling his fingertips against Jongin's side till Jongin’s yelling and writhing around under him, flailing about so he whacks his arm against Chanyeol’s head.

“Ow,” Chanyeol exclaims and sits back up, clutching the side of his head so Jongin doesn’t see his face and waits for Jongin to take the bait. He can’t say he’s too pleased, however, when Jongin’s weight lifts from the couch and he looks up to see Jongin at his bedroom door, completely and utterly deadpan. Chanyeol hates that Jongin doesn’t ever fall for the whole pleading shebang - not with him, at least.

Then Jongin breaks into a short spurt of laughter before he can stop himself, before schooling his features back into nonchalance. “Aren’t you coming in?”

The grin that emerges on Chanyeol’s face splits his lips faster than he can jump up and run towards Jongin (this is kind of a running thing that’s been going on, but he would rather die than tell Kris or Sehun this), and the click of the lock Jongin turns in his bedroom door is even more satisfying. Chanyeol smirks and backs Jongin up against his door, bracing the flat of his palm against the door so he can look straight into Jongin’s eyes with a grin he takes care not to make too leering. Jongin rakes his eyes down to Chanyeol’s feet, then back up with nary an eyebrow twitch - he doesn’t have much of an expression, actually, and that makes Chanyeol a little offended. This was prime hot shit in front of him, c’mon.

“What?” Chanyeol snaps.

Jongin just snorts again, rolling his eyes, but before Chanyeol knows it he’s got his hands fisted in the collar of Chanyeol’s shirt to pull Chanyeol closer for a kiss, languid with just a hint of fieriness and Chanyeol shuts up.

Sucking face with Jongin tends to do one thing to Chanyeol, and he realises that when Jongin shifts against him and his pants are unnaturally tight. Which naturally leads to Chanyeol maneuvering Jongin over to the bed while keeping the kiss up - he thinks Jongin kind of gets the idea anyway, so that makes it a lot easier, and he’s a lot less hesitant about shoving Jongin backwards when they reach it so he’s sprawled on his back, glaring at Chanyeol.

“Asshole,” Jongin mumbles, “I didn’t say you could shove me.”

“Sorry,” Chanyeol says cheerfully, not sorry at all, as he crawls onto the bed to brace his knees on either side of Jongin’s ass and lean down to kiss him again. Jongin kisses back almost immediately, so Chanyeol figures he’s in the clear and grins extra widely (obnoxiously) when he pulls away, pleased to see that Jongin’s got a reluctant smile on his lips.

“You are such a dick,” Jongin mumbles against his lips, though he’s rounding a hand over Chanyeol’s butt and slipping it into his back pocket. Chanyeol smirks.

“Suck your dick, did you say,” he murmurs, kissing Jongin’s protest off his tongue till he’s exhaling quietly against Chanyeol’s lips, holding Chanyeol’s ass tighter in his palm. Chanyeol slips a little to the side so he can slide his hand down to smooth it over Jongin’s dick, catching Jongin’s lip between his before letting it go and chuckling as it bobs in place, and by the time he’s progressed to mouthing at Jongin’s jaw, pressing small, warm kisses to his ear and licking the shell of it he’s pretty sure that’s what Jongin wants to say right now. Jongin’s small smile is hard earned, given that Chanyeol’s popping quite a boner himself, but worth it when Jongin moans, a spine-tingling sound that slips into Chanyeol’s ears easily when he licks over Jongin’s Adam’s apple.

Running his fingers over the front of Jongin’s sweatpants and bending to kiss Jongin’s collarbones gets Jongin tipping his head back with a moan, slipping between the two pillows to land on the mattress, which makes Chanyeol chuckle and push himself up on his hand so he can push Jongin’s shirt up to his chest. Jongin practically tears it off himself.

“Whoa, steady, tiger,” Chanyeol chuckles and goes back to mouthing at his neck, tracing his fingers around the outline of Jongin’s cock and sliding them along its length, almost gleeful at the way he’s drawing breathy sighs out of Jongin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

" Hey, Kevin หยุด, " Jongin half-heartedly กล่าวชมวเจตออกเป็นคู่เก่าของเขากางเกงวอร์ม Kevin แต่ Chanyeol สามารถบอกเขาได้ค่าพยายามหยุด Kevin โดยขณะนี้ เขาไม่ได้พูดอะไรตัวเองอีกต่อไป- พวกเขาก็หายไปผ่านขั้นตอนพยายามหลังจากย้าย Chanyeol ที่พวกเขายังคงพยายามให้ Kevin จากสิ่งของ Jongin แต่ของ Kevin เอาใจใส่ทุกสิ่ง Monggu (และ โดยส่วน ขยาย Jongin) จะยังคงไม่เปลี่ยนใจ ตอนนี้ Chanyeol ส่วนใหญ่หัวเราะทีที่ Kevin แขวนในหนึ่งบทความเก่าของ Jongin ของเสื้อผ้าที่เขาตั้งไว้สำหรับวัตถุประสงค์นี้มากทุกเขาไป แม้เขาขวาเตียงติดกับ Monggu ผู้ต้องสงสัย Chanyeol เป็น เพราะกลิ่นเสื้อผ้าของ Jongin เช่น Monggu - ไม่รู้นี่ เพราะเขากลิ่นเสื้อผ้าของ Jongin เป็นประจำ เขาสาบานต่อสมัยกับคริส Chanyeol ยืด และช่วยให้ตัวเองเพียงสไลด์ด้านข้างลงบนตักของ Jongin, Monggu ที่ได้บนตักของเขา ที่น่าแปลกใจออกจากโซฟาไปใหญ่กว่าเธอเล่นที่ตั้งไว้ Jongin frowns ลงที่เขา "โอ๊ะ Chanyeol กล่าวว่า ไม่จริง ๆ ขอทั้งหมดเขามีของเขารอบ ๆ ไร้สว่างมากที่สุด Jongin Jongin หาที่เขาครู่ และม้วนตา นั้นถึงผ่าน Chanyeol ไปคว้ากล้องถ่ายรูปของเขาบนโต๊ะกาแฟ "ไม่ปล่อยมันบนใบหน้าของฉัน Chanyeol บอกครึ่งเล่น เนื่องจากวิงเวียนของ Jongin แรงจะเป็น reckoned และเป็นกล้องที่ใหม่ Chanyeol หนึ่งมีเปลือกออกท่อประหยัดของเขาได้ดี นอกจากนี้ส่วนลำของเขา Jongin เพียงละเว้นเขา และ fiddles ใกล้กับปุ่ม ถือกล้องขึ้น ด้วยมือสมัครเล่นอย่างชัดเจนใน Monggu แล้ว Kevin มัมเบิ้ลส์ Jongin "wow ซูมนี้ผลดีจริง ๆ เขาจัดชิดไป แล้วจริงแท่งกล้องขึ้นจมูกของ Chanyeol ก่อนอื่น หัวเราะที่ Jongin ระเบิดเมื่อเขาดูที่เมืองลับแลเขาจะตกใจและ Chanyeol แจ็คมีดถึง ดู "อะไรกัน" ของ Jongin สั่นไปหมดกับเมิร์ธ เก็บหน้าท้องของเขา และกำกล้อง ซึ่งจริง ๆ ไม่ได้เสียงดีมาก ดังนั้นเมื่อ Chanyeol ดึงมือของเขามากกว่า มองที่หน้าจอ เขาไม่แปลกใจจริง ๆ ที่หาภาพ unflattering อย่างเหลือเชื่อของตัวเอง ไปปิดหน้าผากมากเกินไปเนื่องจาก Jongin มี angled ไปหมด Jongin ของยังสองเท่ากว่าในหัวเราะ "ตูด Chanyeol swats ที่ใบหน้าของเขา และพยายามที่จะคว้ากล้อง แต่ Jongin wrestles จากลเกือบจะงัดระหว่างพนักแขนโซฟา และตัวเองเพื่อ Chanyeol ไม่สามารถรับได้ ยังคง หัวเราะ Chanyeol พยายามตีเขากับหมวกใกล้เคียง แต่มันเด็ดขาดหน้าต่อไป - ทั้งคู่รู้แล้วว่า มันจะ Jongin ไปบนหัวเราะที่ภาพไม่ดี การมองที่กล้องครีมบัวหิมะระหว่างก้นของเขาและขณะ สายตาที่ Chanyeol แล้วระเบิดเป็นหัวเราะ hysterical สดอีก Chanyeol ได้รับใบหน้าเต็มไป ด้วยการแบ่งของ Jongin "ให้ -ฉัน - ที่ Chanyeol grunts เป็นเขาพยายามดึงเอากล้องออกไปเพื่อให้เขาสามารถลบรูปภาพ แต่ Jongin ลดละ บิดเองนั้นเขากลับไปกับมุมของโซฟาแทน และสมบูรณ์ shielding กล้อง shoving ขาในตักของ Chanyeol "หมายเลข" "คุณคิดว่า ผมจะไม่ลบในภายหลังอย่างไรก็ตาม เมื่อคุณ asleep หรือบางสิ่งบาง อย่าง, " Chanyeol glares ที่เขา แต่ Jongin เพียง grins กว้างกว่าที่เขา และแม้ มีทุกอย่าง Chanyeol เพียงแค่คิดว่า เขาดูน่ารัก annoyingly "Nope," Jongin กล่าวว่า และจับคู่กับโซฟาสะดวกสบายในการยืดขาผ่าน Chanyeol ของ "ฉันจะนอนกับมันในกางเกงของฉันหรือบางสิ่งบางอย่าง" Chanyeol ตาจำกัด และเอนในเพื่อหน้าของ Jongin กำลังเท้าจากเขา - จากระยะนี้ เขาจะชัดเจนเห็นสิวที่เขาชอบล้อเล่น Jongin เกี่ยวกับ แต่จริง ๆ พบรัก "ใช่หรือไม่" ของ Jongin ตาตามเขา steely พอให้ตรงกับเขา "ใช่ Jongin กล่าว และเอนในใกล้ จน Chanyeol ไป cross-eyed น้อยที่ วิธีปิด Jongin มี - noses ของพวกเขาเป็นจริง grazing และของ Chanyeol ที่พยายามติดตามเขาแสงจ้า และดวงตาของ Jongin twinkling ที่เขาในเมิร์ธก่อน Jongin เอนในให้พอดีกับปากของพวกเขากัน Chanyeol ของไม่จริง sappy คน (ไม่มีใครใส่ใจในความคิดของ Sehun), แต่ทำกับ Jongin ออกเป็นเขาชื่นชอบอดีตเวลา ความรู้สึกผมของ Jongin ระหว่างนิ้วมือของเขาเป็น Jongin ทำให้ริมฝีปากที่ใช้ ถือของ Chanyeol ลิระหว่าง Chanyeol ของเขาเอง catching ลิ้นกับริมฝีปากของเขาเกือบเล่นก่อน popping นั้นออก และค้นหาริมฝีปากของ Chanyeol อีกครั้งหนึ่ง Chanyeol สามารถใช้ - ใช้ - ชั่วโมงเพียงทำออก Jongin เรียนลืม และสุนัขละเว้น รู้สึก Jongin ขึ้น และมือของเขาราบเรียบเหนือผิวของ Jongin รู้สึกลมหายใจของเขาคันจมูกของเขาได้ มีจริง ๆ น้อยอื่นที่ tops นี้ Chanyeol ได้ไม่รู้นานเท่าใดจะได้รับจูบ อย่างใด กับสิ้นสุดขึ้นบนหลังของเขากับหัวของเขาในขณะ Jongin, Chanyeol มากกว่าครึ่งหนึ่งของกรอบของ Jongin, Jongin ทำให้ whine ต่ำ และผลักดัน Chanyeol ไปเล็กน้อยเพื่อให้เขาสามารถเข้าถึงเบื้องหลังตัวเองเพื่อดึงกล้อง และภาพนิ่งลงบนโต๊ะกาแฟ Chanyeol หัวเราะที และทุกริมฝีปากของเขาที่นิ้วจาก Jongin ของ มองลงที่แฟนของเขา เขา "ไม่คิดว่า ฉันไม่ไปลบรูปภาพนั้น บอก Jongin แต่จริง ๆ เขาเลยดูแล เขาก็อยากจะดูเกเรที่หน้าของ Jongin อีกครั้งเพื่อให้เขาสามารถจูบปิด Jongin เพียงหัวเราะที แล้วดึงแขนของ Chanyeol ออกอย่างเขาเพื่อให้เขาสามารถลมมือรอบด้านหลังของหัวของ Chanyeol และดึงเขาลงอีกจูบ อบอุ่น และ insistent กับแบนของลิ้นของเขากับของ Chanyeol Chanyeol หัวเราะที่ Jongin ในใจใบหน้าเมื่อเขาสุดท้าย สุดท้ายดึงไปจับลมหายใจของเขา แบนยังกับของ Jongin แล้ว เพราะจริง ๆ ชอบวิธี Jongin รู้สึกเช่นนั้น พิจารณา และมือของเขาลงเพื่อจัดส่งไว้ใต้เสื้อของ Jongin และจี้เขา scrabbling ของเขาปลายนิ้วกับด้านข้างของ Jongin จนถึง Jongin ของตะโกน และเขียนรอบท่าน flailing เกี่ยวกับเพื่อเขา whacks เขาแขนกับหัวของ Chanyeol "อ่าว Chanyeol exclaims แล้วอยู่กลับ กำด้านของศีรษะเพื่อ Jongin ไม่เห็นใบหน้าของเขา และรอ Jongin จะใช้เหยื่อ เขาไม่ว่า เขาจะสนุกเกินไป อย่างไรก็ตาม เมื่อน้ำหนักของ Jongin ลิฟท์จากโซฟา และเขามองเห็น Jongin ที่ประตูห้องนอนของเขา สมบูรณ์ และโคตร deadpan Chanyeol เกลียดว่า Jongin ไม่เคยตกสำหรับทั้งหมดที่ขอ shebang - ไม่ มี เขาน้อย แล้ว Jongin แบ่งเป็น spurt สั้นหัวเราะก่อนที่เขาจะหยุดตัวเอง ก่อนที่จะศึกษาคุณลักษณะของเขากลับเข้าไปใน nonchalance "ไม่ได้คุณมา" รอบ ๆ ไร้ที่ขึ้นบนใบหน้าของ Chanyeol แยกริมฝีปากของเขาเร็วกว่าเขาสามารถกระโดดขึ้น และทำงานต่อ Jongin (เป็นชนิดของสิ่งกำลังทำงานที่ได้รับไปใน แต่เขาค่อนข้างจะตายมากกว่าบอกคริสหรือ Sehun นี้), และคลิกของล็อคเปิด Jongin ในห้องนอนของเขามีความพึงพอใจยิ่งขึ้น Chanyeol smirks และหลัง Jongin ขึ้นกับประตูของเขา bracing แบนของปาล์มกับประตูของเขาเพื่อให้เขาสามารถมองตรงเข้าไปในตาของ Jongin รอบ ๆ ไร้เขาดูแลไม่ให้เกินไป leering Jongin rakes ตาลงไปที่เท้าของ Chanyeol แล้วสำรองข้อมูลภูมิประเทศ twitch เป็นคิ้ว - เขาไม่มีทำให้มากของนิพจน์ จริง และที่ Chanyeol เล็กน้อยถือ นี้ได้คนร้อนเฉพาะหน้าของเขา c'mon "อะไร" Chanyeol จัดชิด Jongin เพียง snorts อีก กลิ้งตา แต่ก่อน Chanyeol รู้ว่าเขามีมือ fisted ในคอของเสื้อของ Chanyeol เพื่อดึง Chanyeol ใกล้การจูบ อ่อนกำลังด้วย เพียงคำแนะนำของ fieriness และ Chanyeol ปิดค่า ดูดหน้ากับ Jongin มีแนวโน้มที่จะ ทำสิ่งหนึ่งเพื่อ Chanyeol และเขา realises ที่ Jongin กะเขา และกางเกงของเขาเป็น unnaturally ธรรมชาติซึ่งนำไป Chanyeol หลบหลีก Jongin บนเตียงในขณะที่เก็บจูบที่ขึ้น - เขาคิด Jongin ชนิดได้รับความคิดหรือ เพื่อที่ทำให้มันง่ายขึ้นมาก และเขาจะมากน้อยลังเลเกี่ยวกับ shoving Jongin ย้อนหลังเมื่อพวกเขาถึงจะให้เขามี sprawled บนเขา แจ๋ที่ Chanyeol "Asshole," Jongin มัมเบิลส์, "ฉันไม่ได้บอกว่า คุณสามารถผลักฉัน" "ขออภัย Chanyeol กล่าวว่า cheerfully ไม่ขออภัย ทั้งหมด ตามเขาคลานลงกับหัวเข่าของเขาทั้งสองข้างของตูดของ Jongin รั้ง และเอนลงไป จูบเขาอีก Jongin จูบกลับทันที เพื่อ Chanyeol ตัวเลขกำลังในการล้างและ grins เสริมอย่างกว้างขวาง (obnoxiously) เมื่อเขาดึง ยินดีที่จะดูว่า Jongin ก็เกรงใจรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขา "คุณเป็นกระเจี๊ยวดังกล่าว Jongin มัมเบิลส์กับริมฝีปากของเขา แม้ว่าเขาจะปัดมือไปชนของ Chanyeol และลื่นไถลลงในกระเป๋าของเขากลับมา Chanyeol smirks "ดูดของดิ๊ก ไม่ได้คุณพูด เขา murmurs จูบของ Jongin ประท้วงปิดลิ้นของเขาจนกว่าเขาจะ exhaling อย่างเงียบ ๆ กับริมฝีปากของ Chanyeol กดตูดของ Chanyeol สัดในปาล์มของเขา Chanyeol การจัดส่งน้อยไปด้านข้างเพื่อให้เขาสามารถเลื่อนมือลงเรียบมันกว่าของ Jongin ดิ๊ก จับของ Jongin ลิระหว่างเขาปล่อยให้มันไป และ chuckling มันบ๊อบที่ และตามเวลาเขามีความก้าวหน้าเพื่อ mouthing ที่ขากรรไกรของ Jongin กดขนาดเล็ก อบอุ่นจูบกับหูของเขา และเขาเลียหอยของมันคือว่าเป็น Jongin ที่ต้องการบอกว่า ขณะนี้ รอยยิ้มเล็ก ๆ ของ Jongin ยากได้ กำหนด Chanyeol ที่ค่อนข้างผิดพลาดเอง popping แต่คุ้ม เมื่อ Jongin moans เสียงหัวใจกระดูกสันหลังที่จัดส่งเข้าไปในหูของ Chanyeol ได้เมื่อเขา licks เหนือของ Jongin กระเดือก ใช้นิ้วมือของเขาผ่านด้านหน้าของ Jongin กางเกงวอร์มและแนวโค้งจูบของ Jongin collarbones ได้รับ Jongin ให้ทิปหัวกลับกับคร่ำ ลื่นไถลระหว่างหมอน 2 ลงจอดบนที่นอน ซึ่งทำให้ Chanyeol chuckle และผลักดันตัวเองขึ้นบนมือของเขาเพื่อให้เขาสามารถผลักดันเสื้อของ Jongin ถึงหน้าอกของเขา Jongin จริง tears จะปิดตัวเอง "โอ้โฮ นิ่ง ไทเกอร์ Chanyeol chuckles ไปกลับไป mouthing ที่คอของเขา ติดตามนิ้วมือของเขารอบของไก่ของ Jongin และเลื่อนไปตามความยาว gleeful เกือบวิธีเขาจะวาด sighs breathy จาก Jongin

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เฮ้, เควินหยุด" จงอินกล่าวว่าครึ่งใจ, ดูเควินเคี้ยวออกคู่เก่าของกางเกงของเขา แต่ชานยอลสามารถบอกเขาได้รับความพยายามที่จะหยุดโดยขณะนี้เควิน เขาไม่ได้พูดอะไรของตัวเองอีกต่อไป - พวกเขาจะผ่านขั้นตอนการพยายามชานยอลหลังจากที่ย้ายเข้ามาอยู่ที่พวกเขายังคงพยายามที่จะให้เควินออกไปจากสิ่งที่จงอิน แต่ใจชอบของเควินสำหรับทุกสิ่ง Monggu (และนามสกุลจงอิน) ยังคงเป็น ไม่เปลี่ยนแปลง ตอนนี้ชานยอลส่วนใหญ่เควินหัวเราะที่แขวนอยู่บนหนึ่งในจงอินของบทความเก่าของเสื้อผ้าที่เขาจะตั้งสำรองสำหรับวัตถุประสงค์อย่างนี้ทุกที่ที่เขาไปแม้แต่เตียงของเขาขวาถัดไป Monggu ชานยอลผู้ต้องสงสัยว่าเป็นเพราะเสื้อผ้าจงอินของกลิ่นเหมือน Monggu - ยังไม่ได้ว่าเขารู้เรื่องนี้เพราะเขามีกลิ่นเสื้อผ้าจงอินของเป็นประจำเขาสาบานว่าจะกริช. ชานยอลเพียงแค่เหยียดและช่วยตัวเองเลื่อนด้านข้างที่จะตกอยู่บนตักจงอินของน่าแปลกใจ Monggu ที่ต้องการ รับบนตักของเขาปิดที่นอนที่จะมุ่งหน้าไปยังพื้นที่เล่นของเธอ จงอินขมวดคิ้วลงที่เขา. "โอ๊ะ" ชานยอลกล่าวว่าไม่เสียใจจริงๆที่ทุกคนในขณะที่เขามีรอยยิ้มที่สว่างของเขาไปจงอิน จงอินมองเขาสักครู่และม้วนดวงตาของเขาแล้วถึงกว่าชานยอลที่จะคว้ากล้องของเขาบนโต๊ะกาแฟ. "อย่าวางมันบนใบหน้าของฉัน" ชานยอลบอกเขาครึ่งติดตลกเพราะความซุ่มซ่ามจงอินคือบังคับให้ จะคาดคิดและเป็นกล้องใหม่หนึ่งชานยอลได้เปลือกออกอันดีของเงินฝากออมทรัพย์ของเขาที่จะได้รับ ยังเป็นส่วนหนึ่งเกี่ยวกับใบหน้าของเขา จงอินเพียงไม่สนใจเขาและ fiddles รอบด้วยปุ่มถือกล้องขึ้นด้วยมือสมัครเล่นอย่างชัดเจน Monggu แล้วเควิน. "ว้าว, ซูมในการทำงานนี้ได้ดีจริงๆ" จงอินพึมพำในขณะที่เขายึดไปแล้วจริงเกาะติดกล้องขึ้น จมูกของชานยอลก่อนที่อื่น หัวเราะว่าจงอินโผล่พรวดเข้ามาในเมื่อเขามีลักษณะที่ฝีมือของเขาเป็นที่น่าตกใจและชานยอลแจ็คมีดขึ้นไปดู. "สิ่งที่." สั่นของจงอินไปด้วยความสนุกสนานถือท้องของเขาและกำกล้องซึ่งจริงๆไม่ได้เสียงที่ดีมาก ดังนั้นเมื่อชานยอลดึงมือของเขามากกว่าที่จะมองไปที่หน้าจอเขาก็ไม่แปลกใจที่จะหาภาพยกยออย่างไม่น่าเชื่อของตัวเองวิธีที่ใกล้เกินไปและหน้าผากมากเกินไปเพราะจงอินได้มุมมันผิดทั้งหมด จงอินยังคงเป็นสองเท่ากว่าในเสียงหัวเราะ. "คนโง่" ชานยอล swats ที่ใบหน้าของเขาและพยายามที่จะคว้ากล้อง แต่จงอินแมทีเรียมันออกมาจากความเข้าใจของเขาที่จะงัดมันในระหว่างที่เท้าแขนโซฟาและตัวเขาเองเพื่อให้ชานยอลไม่สามารถรับกับมัน ยังคงหัวเราะดังนั้นชานยอลพยายามตีเขาด้วยหมวกที่ใกล้เคียง แต่มันตรงสั้นของใบหน้าของเขาต่อไป - พวกเขาทั้งสองรู้อยู่แล้วว่ามันจะ จงอินไปขวาบนหัวเราะที่ภาพที่ไม่ดีการมองที่กล้อง wedged ระหว่างก้นและที่เท้าแขนของเขาแล้วสายตาที่ชานยอลและระเบิดเสียงหัวเราะออกมาตีโพยตีพายสดอีกครั้ง ชานยอลได้รับใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำลายจงอินของ. "ให้ - ฉัน - ว่า" คำรามชานยอลในขณะที่เขาพยายามที่จะดึงเอากล้องออกไปเพื่อให้เขาสามารถลบภาพ แต่จงอินปฏิเสธการบิดตัวเองเพื่อให้เขากลับผิดมุมของที่นอน แทนและสมบูรณ์ป้องกันกล้องผลักขาของเขาในรอบชานยอลของ "ไม่" "คุณคิดว่าผมจะไม่ลบได้ในภายหลังอย่างไรก็ตามเมื่อคุณหลับหรือบางสิ่งบางอย่าง" ชานยอลจ้องมาที่เขา แต่จงอินเพียงแค่ยิ้มกว้างที่เขาและแม้จะมีทุกอย่างที่ชานยอลเพียงแค่คิดว่าเขาดูน่ารักน่ารำคาญ. " Nope "จงอินกล่าวและ settles กับที่นอนสะดวกสบายที่จะยืดขาของเขามากกว่าชานยอลของ" ฉันจะนอนกับมันในกางเกงหรือสิ่งที่ฉัน ". ชานยอลแคบดวงตาของเขาและโน้มตัวในเพื่อให้ใบหน้าจงอินเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเดินเท้าออกไปจากเขา - จากระยะทางที่เขาสามารถเห็นได้ชัดเจนรอยแผลเป็นจากสิวที่เขาชอบล้อเล่นเกี่ยวกับจงอิน แต่จริงๆพบว่าเป็นที่รัก "ใช่?" ตาจงอินเจอเขาแข็งพอที่จะตรงกับความท้าทายของเขา. "ใช่" จงอินกล่าวและโน้มตัวในใกล้ชิดจนชานยอลไปน้อยเหล่ที่วิธีการที่ใกล้จงอินเป็น - จมูกของพวกเขาเป็นจริงทุ่งเลี้ยงสัตว์และมันเป็นเรื่องที่สอง ของชานยอลพยายามที่จะให้แสงจ้าของเขาขึ้นและตาจงอินของวิบวับที่เขาอยู่ในความสนุกสนานก่อนที่จงอินโน้มตัวในให้พอดีกับปากของพวกเขาร่วมกัน. ชานยอลไม่ได้จริงๆเป็นคนที่แข็งแรง (ไม่มีใครใส่ใจเกี่ยวกับความเห็นเซฮุน) แต่ทำออกมาพร้อมกับจงอินเป็นหนึ่งในของเขา ที่ชื่นชอบอดีตครั้งความรู้สึกผมจงอินระหว่างนิ้วมือของเขาในฐานะจงอินทำให้ริมฝีปากเหล่านั้นไปใช้งานที่ดีถือริมฝีปากชานยอลระหว่างเขาเองจับลิ้นชานยอลกับริมฝีปากของเขาเกือบจะเล่นก่อนที่จะ popping พวกเขาออกและหาริมฝีปากของชานยอลอีกครั้ง ชานยอลสามารถใช้จ่าย - มีการใช้จ่าย - ชั่วโมงเพียงแค่การทำออกมาพร้อมกับจงอินเรียนลืมและสุนัขไม่สนใจความรู้สึกจงอินขึ้นและเรียบมือของเขาให้ทั่วผิวกายจงอินของความรู้สึกที่ลมหายใจของเขาจี้จมูกของเขา มีอย่างอื่นเล็ก ๆ น้อย ๆ จริงๆที่ tops นี้. ชานยอลไม่ได้รู้ว่านานแค่ไหนที่พวกเขาได้รับการจูบอย่างใดกับจงอินสิ้นสุดขึ้นบนหลังของเขากับหัวของเขาในที่เท้าแขน, ชานยอลพาดกว่าครึ่งหนึ่งของกรอบจงอินจนกระทั่งจงอินทำให้ต่ำ สะอื้นและผลักดันชานยอลออกไปเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อให้เขาสามารถเข้าถึงที่อยู่เบื้องหลังตัวเองเพื่อดึงกล้องและเลื่อนมันลงบนโต๊ะกาแฟ ชานยอลหัวเราะและวนเวียนอยู่ริมฝีปากของเขาออกไปจากนิ้วจงอินของมองลงมาที่แฟนของเขา. "อย่าคิดว่าฉันไม่อยากลบภาพที่" เขาบอกจงอิน แต่จริงๆเขาเป็นคนดูแลที่ผ่านมา เขาเพียงแค่ต้องการที่จะเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าที่จงอินอีกครั้งเพื่อให้เขาสามารถจูบมันออก จงอินเพียงแค่หัวเราะและดึงแขนชานยอลที่ออกมาจากใต้เขาเพื่อให้เขาสามารถลมมือของเขารอบด้านหลังของศีรษะของชานยอลและดึงเขาลงจูบอีกอบอุ่นและยืนหยัดกับแบนของลิ้นของเขากับชานยอลของ. ชานยอลหัวเราะที่ใบหน้ายินดีจงอินเมื่อ ในที่สุดเขาก็ในที่สุดก็ดึงออกไปที่จะจับลมหายใจของเขายังคงแบนกับลำตัวจงอินเพราะเขาชอบวิธีจงอินรู้สึกอย่างนั้นและลมมือของเขาลงไปที่ลื่นมันภายใต้เสื้อจงอินและจี้เขา scrabbling ปลายนิ้วของเขากับด้านจงอินจนตะโกนจงอินของ และบิดรอบภายใต้เขา flailing เกี่ยวกับเขาจึง whacks แขนของเขากับหัวของชานยอล. "โอ๊ย" อุทานชานยอลและนั่งสำรองกำด้านข้างของศีรษะของเขาดังนั้นจงอินไม่เห็นใบหน้าของเขาและรอให้จงอินที่จะใช้เหยื่อ . เขาไม่สามารถบอกว่าเขายินดีเกินไป แต่เมื่อน้ำหนักของจงอินหลุดออกจากที่นอนและเขามองขึ้นไปเห็นจงอินที่ประตูห้องนอนของเขาอย่างสมบูรณ์และหน้าตาเฉยอย่างเต็มที่ ชานยอลที่เกลียดจงอินไม่เคยตกสำหรับอ้อนวอนทั้ง shebang -. ไม่ได้อยู่กับเขาอย่างน้อยแล้วจงอินแบ่งเป็นปะทุสั้นของเสียงหัวเราะก่อนที่เขาจะสามารถหยุดตัวเองก่อนที่จะการศึกษาคุณสมบัติของเขากลับเข้ามาในความเมินเฉย "คุณไม่ได้มามีอะไรบ้าง?" รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของชานยอลที่แยกริมฝีปากของเขาเร็วกว่าที่เขาจะสามารถกระโดดขึ้นและทำงานต่อจงอิน (นี้เป็นชนิดของสิ่งที่ทำงานที่ได้รับการเกิดขึ้น แต่เขาค่อนข้างจะตายเสียดีกว่าบอกคริส หรือเซฮุนนี้) และการคลิกล็อคจงอินจะเปิดประตูห้องนอนของเขาก็ยิ่งพอใจมากขึ้น ชานยอล smirks และหลังจงอินขึ้นกับประตูของเขาสดชื่นแบนของปาล์มของเขากับประตูเพื่อให้เขาสามารถมองตรงเข้าไปในดวงตาของจงอินพร้อมกับรอยยิ้มที่เขาจะดูแลไม่ให้เกินไป leering จงอินคราดสายตาของเขาลงไปที่เท้าของชานยอลจากนั้นกลับขึ้นด้วยอันเป็นคิ้วชัก - เขาไม่ได้มากในการแสดงออกในความเป็นจริงและที่ทำให้ชานยอลไม่พอใจเล็ก ๆ น้อย ๆ นี่คืออึร้อนที่สำคัญในด้านหน้าของเขา c'mon. "คืออะไร?" ชานยอลล็อค. จงอินเพียงแค่พยักหน้าอีกครั้งกลิ้งดวงตาของเขา แต่ก่อนที่ชานยอลรู้ว่าเขามีมือของเขา fisted ในคอของเสื้อชานยอลที่จะดึงชานยอลใกล้ชิด สำหรับจูบเนือยมีเพียงคำใบ้ของ fieriness และชานยอลปิดขึ้น. ใบหน้าดูดกับจงอินมีแนวโน้มที่จะทำสิ่งหนึ่งที่ชานยอลและเขารู้ดีว่าเมื่อจงอินกะกับเขาและกางเกงของเขาจะแน่นผิดธรรมชาติ ซึ่งตามธรรมชาติจะนำไปสู่ชานยอลหลบหลีกจงอินไปยังเตียงในขณะที่การรักษาจูบขึ้น - เขาคิดว่าจงอินชนิดได้รับความคิดอยู่แล้วเพื่อที่จะทำให้มันง่ายขึ้นมากและเขามากน้อยลังเลเกี่ยวกับการผลักจงอินหลังเมื่อพวกเขามาถึงมันเพื่อ เขานอนเหยียดยาวอยู่บนหลังของเขาจ้องมองที่ชานยอล. "โง่" จงอินพึมพำว่า "ผมไม่ได้บอกว่าคุณอาจจะซุกฉัน." "ขอโทษ" ชานยอลบอกว่ามีความสุข, ไม่เสียใจที่ทุกคนในขณะที่เขารวบรวมข้อมูลบนเตียงที่จะรั้ง หัวเข่าของเขาที่ด้านข้างของตูดของจงอินทั้งสองยันลงไปจูบเขาอีกครั้ง จงอินจูบกลับเกือบจะในทันทีดังนั้นชานยอลตัวเลขที่เขาอยู่ในที่ชัดเจนและยิ้มพิเศษอย่างกว้างขวาง (อย่างน่าสะพรึงกลัว) เมื่อเขาดึงออกไปยินดีที่จะเห็นว่าจงอินก็มีรอยยิ้มที่ไม่เต็มใจบนริมฝีปากของเขา. "คุณเป็นกระเจี๊ยวเช่น" พึมพำจงอินกับเขา ริมฝีปากแม้ว่าเขาจะปัดเศษมอบก้นชานยอลและลื่นไถลลงในกระเป๋าหลังของเขา ชานยอล smirks. "ดูดกระเจี๊ยวของคุณ, คุณพูดว่า" เขาร่ายจูบประท้วงจงอินออกลิ้นของเขาจนเขาหายใจออกอย่างเงียบ ๆ กับริมฝีปากของชานยอลถือตูดของชานยอลที่เข้มงวดมากขึ้นในฝ่ามือของเขา ชานยอลบิลเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้านเพื่อให้เขาสามารถเลื่อนมือของเขาลงให้เรียบมันมากกว่ากระเจี๊ยวจงอินของจับริมฝีปากจงอินระหว่างเขาก่อนที่จะปล่อยให้มันไปและหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่มัน bobs ในสถานที่และตามเวลาที่เขาก้าวหน้าไปถ่ายทอดที่กรามจงอินของ กดขนาดเล็กจูบอบอุ่นกับหูของเขาและเลียเปลือกของมันเขามั่นใจว่าสวยว่าเป็นสิ่งที่จงอินอยากจะพูดในขณะนี้ รอยยิ้มเล็ก ๆ จงอินเป็นเรื่องยากที่ได้รับให้ที่ popping ชานยอลค่อนข้างผิดพลาดของตัวเอง แต่มันคุ้มค่าเมื่อจงอิน moans, เสียงกระดูกสันหลังรู้สึกเสียวซ่าที่หลุดเข้าไปในหูของชานยอลได้อย่างง่ายดายเมื่อเขาเลียกว่าแอปเปิ้ลจงอินของของอดัม. วิ่งนิ้วมือของเขาผ่านทางด้านหน้าของจงอินของ กางเกงขายาวและดัดจะจูบ collarbones จงอินของได้รับการให้ทิปจงอินหัวของเขากลับมาพร้อมกับครางลื่นไถลระหว่างสองหมอนจะลงจอดบนที่นอนซึ่งทำให้หัวเราะชานยอลและผลักดันตัวเองขึ้นในมือของเขาเพื่อให้เขาสามารถผลักดันเสื้อจงอินขึ้นไปที่หน้าอกของเขา จงอินจริงน้ำตามันปิดตัวเอง. "โอ้โฮคงเสือ" ชานยอลหัวเราะเบา ๆ และกลับไปถ่ายทอดที่คอของเขาติดตามนิ้วมือของเขารอบร่างของไก่จงอินและเลื่อนพวกเขาไปตามความยาวของมันเกือบจะดีใจที่วิธีที่เขาวาดลมหายใจ ถอนหายใจออกมาจากจงอิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เฮ้ เควิน , หยุด , " จงอินพูดครึ่งใจ มองดูเควินเคี้ยวออกคู่เก่าของกางเกงวอร์ม แต่ชานยอลสามารถบอกเค้าให้หยุดเควินแล้ว เขาไม่พูดอะไรเลย ตัวเองแล้ว พวกเขาจะผ่านขั้นตอนหลังจากที่ชานยอลพยายามย้ายเข้ามาที่พวกเขาพยายามที่จะให้เควิน ห่างจากจงอินเป็นสิ่งแต่เควินชอบทุกสิ่งมงกุ ( และนามสกุล จองอึน ) ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง . ตอนนี้ชานยอลส่วนใหญ่หัวเราะที่เควินแขวนบนหนึ่งของจงอินเก่า บทความของเสื้อผ้าที่เขาตั้งไว้สำหรับวัตถุประสงค์นี้มากทุกที่ที่เขาไป แม้แต่เตียงข้างๆมงกุ .ชานยอลสงสัยเป็นเพราะเสื้อผ้าของจงอิน กลิ่นเหมือน มงกุมันไม่ใช่ ที่เขารู้เพราะเขามีกลิ่นเสื้อผ้าของจงอินอยู่เป็นประจํา เขาสาบานกับคริส

ชานยอลแค่เหยียดและเลื่อนไปด้านข้างเพื่อช่วยให้ตัวเองล้มลงบนตักของจงอิน , น่าประหลาดใจมงกุที่เคยอยู่บนตักของเขา จากโซฟา เพื่อไปเล่นในพื้นที่ของเธอ จงอินขมวดคิ้วลงเขา

" อ๊ะ" ชานยอลพูด ไม่ได้เสียใจเลยที่เขามีรอยยิ้มสว่างของเขา จองอึน จงอินมองเขาสักพัก และม้วนตาของเขาแล้วถึงกว่าชานยอลคว้ากล้องของเขาบนโต๊ะกาแฟ

" อย่าทิ้งมันบนใบหน้าของฉัน " ชานยอลบอกครึ่งติดตลก เพราะจงอินก็ซุ่มซ่ามเป็นแรงที่จะคาดคิด และเป็นกล้องใหม่ที่ชานยอลมีเปลือกออกก้อนที่ดีของการออมของเขาที่จะได้รับ นอกจากนี้ ในส่วนที่เกี่ยวกับหน้า จงอินจะไม่สนใจเขา และเล่นรอบกับปุ่ม ถือกล้องกับมือสมัครเล่นที่ชัดเจนมงกุ แล้วเควิน

" ว้าว ซูม ตอนนี้ทำงานได้ดีจริงๆ " จงอินพูดพึมพำ เขายึดไป แล้วจะติดกล้องขึ้น ชานยอลก็รูจมูกก่อนถ่ายอีกเสียงหัวเราะที่จงอินจะระเบิดเมื่อเขาดูที่ฝีมือของเขาที่น่าตกใจและชานยอลแจ็คมีดขึ้นมาดู

" "

จงอินก็สั่นไปทั้งตัวด้วยความสนุกสนาน อุ้มท้องของเขาและถือกล้อง ซึ่งจริงๆ ไม่ได้เสียงที่ดีมาก ดังนั้นเมื่อชานยอลดึงมือของเขาไปดูที่หน้าจอ เขาไม่ได้แปลกใจที่จะหาภาพเหลือเชื่อ unflattering ของตัวเองวิธีปิดเกินไปและมากเกินไปหน้าผากเพราะจงอินก็มุมมันผิดทั้งหมด จงอินยังคงเป็นสองเท่าในเสียงหัวเราะ

" ก้น " ชานยอล swats ที่ใบหน้าของเขาและพยายามที่จะคว้ากล้อง แต่จงอินมวยปล้ำออกของเขาเข้าใจกับลิ่มในระหว่างโซฟาเท้าแขนและตัวเองเพื่อให้ชานยอลไม่ได้มันยังหัวเราะ แล้วชานยอลพยายามตีเขาด้วยฝาที่อยู่ใกล้เคียงแต่มันสั้นลงหน้าต่อไป -- พวกเขาทั้งสองแล้ว ว่ามันต้อง . จงอินไปทางขวาในหัวเราะที่ภาพไม่ดี การแอบมองที่กล้องอยู่ระหว่างก้นของเขาและที่เท้าแขน แล้วกวาดตามองชานยอล และระเบิดเสียงหัวเราะออกมาโวยวายสดอีกครั้ง ชานยอลได้รับใบหน้าเต็มรูปแบบของจงอินก็คายออกมา

" ให้ - ฉัน - ที่