The first is that many NGOs are cha

The first is that many NGOs are characterized by a ‘culture of action* in which NGO leaders and staff arc reluctant to devote significant amounts of time to thinking about organizational questions, because such a prioritization might interfere with the primary task of ‘getting out there and doing something*. This may, as Korten suggests, be particularly true of NGOs in their early stages of evolution, since the origins of many NGOs lie in the efforts of key individuals to mobilize action based on altruism:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรกคือการ ที่ Ngo ต่าง ๆ มีลักษณะโดยมี ' วัฒนธรรมของการดำเนินการ * ในองค์กรซึ่งผู้นำและพนักงานอาร์คอยากอุทิศจำนวนเวลาที่สำคัญเพื่อความคิดเกี่ยวกับองค์กร เนื่องจากลำดับความสำคัญดังกล่าวอาจรบกวนหน้าที่หลัก ' รับออกมี และทำสิ่ง * เป็น Korten แนะนำ อาจจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งขององค์กรพัฒนาเอกชนในช่วงแรก ๆ ของวิวัฒนาการ ตั้งแต่กำเนิดของ Ngo ต่าง ๆ ที่อยู่ในความพยายามของบุคคลสำคัญเพื่อระดมการกระทำตามอะไร:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แรกก็คือว่าองค์กรพัฒนาเอกชนจำนวนมากมีความโดดเด่นด้วยวัฒนธรรมของการกระทำ * ที่ผู้นำองค์กรพัฒนาเอกชนและ Arc พนักงานไม่เต็มใจที่จะอุทิศจำนวนเงินที่สำคัญของเวลาที่จะคิดเกี่ยวกับคำถามขององค์กรเพราะเช่นจัดลำดับความสำคัญอาจจะยุ่งเกี่ยวกับงานหลักของการเดินทางออกจากที่นั่น และทำสิ่งที่ * นี้อาจเป็น Korten แนะนำจะเป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งขององค์กรพัฒนาเอกชนในขั้นเริ่มต้นของพวกเขาของวิวัฒนาการตั้งแต่ต้นกำเนิดขององค์กรพัฒนาเอกชนจำนวนมากอยู่ในความพยายามของบุคคลสำคัญในการระดมดำเนินการตามความบริสุทธิ์ใจ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นครั้งแรกที่หลายองค์กร มีลักษณะเป็น " วัฒนธรรมของการกระทํา * ซึ่งผู้นำองค์กรเอกชนและพนักงาน ARC ไม่เต็มใจที่จะอุทิศเงินที่สำคัญของเวลาที่จะคิดเกี่ยวกับคำถามขององค์การ เช่น การจัดลำดับ อาจจะเพราะยุ่งกับงานหลักของ " รับออกมี และทำบางสิ่ง * . นี้อาจเป็นคอร์เทินบ่งบอกเป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งขององค์กรพัฒนาเอกชนในขั้นตอนของพวกเขาในช่วงต้นของการวิวัฒนาการ ตั้งแต่ต้นกำเนิดของหลายองค์กรอยู่ในความพยายามของบุคคลสำคัญในการระดมการกระทำตามคือ :