The voice sounded male, and it was

The voice sounded male, and it was quite a firm one at that. But while I can see some males here and there, there’s not at a distance where it would be that clear.

What’s more, I had the impression that the voice had come from somewhere much closer.

(A hallucination? Am I still tired? … Come to think of it, I’ve ben finding it hard to get over fatigue lately. Is it because my wounds aren’t fully recovered?)

I recall that it seemed vaguely familiar as I look up. As I traced the roof of cloth the peddler had put up with my eyes, I shut them.

As long as I’m the only one who heard it, then it may just be that I’ve been mentally pressed.

“Are you alright, Lyle-sama?”

As Novem sounded worried, I opened my mouth. As I was about to tell her I was fine, I heard another voice from close-by.

I could hear it quite crisply, but Novem didn’t appear bothered by it.

『For him to have someone like that at his age… I can’t be anything but jealous.』
『You sure went through a lot, father.』

From a sitting position, I raised myself, and looked around. Novem looked shocked.

“What’s wrong, Lyle-sama!?”

But the surroundings hadn’t changed in the slightest.

“… It’s nothing.”

As I said that, I thought.

“Hmm? Am I really that tired? … I guess I’ll sleep for now.”

–

–

–

After arriving at the rest town, we consulted with the peddler, and got him to agree to let us accompany him tomorrow as well.

Perhaps it was a seasonal occurrence, but the town was quite lively.

After confirming the peddler’s departure time, me and Novem went off inn-hunting.

But there, a problem emerged.

“There’s only one room? Two are impossible?”

After the inn’s owner confirmed the fact, he immediately told us it was impossible.

“There are too many people this time of year, so we can’t be putting a single person to a room. I’m sorry, but if you’re acquaintances, can you both put up with sharing a room?”

I turn to Novem.

She had chosen to follow me, but being in the same lodging as her was something I wanted to avoid.

As I was taught as such, I was bewildered on how to deal with the man.

But Novem simply told him it didn’t matter either way, and paid for it. She handed him some copper coins in exchange for the key.

“O-oy…”

Before I could ask her if that was alright, the inn’s owner spoke.

“The room is on the far side of the second floor. The room number is on the paper attached to the key. Oh, right, breakfast and hot water’s free, but we don’t do dinners, so you should probably find somewhere to eat before you leave your luggage.”

I didn’t understand what he meant by ‘before you leave your luggage.’

(If there’s a key, then wouldn’t it be better to just leave it? I’m a separate matter, but Novem’s carrying a travelling bag.)

She was carrying some heavy baggage, but I thanked the owner anyways.

“Thank you. What should we do about the key?”

“You’ve already paid me, and I’m not going to play oblivious about it later. I’ll hold onto it, so take this note with you. If you give it to whoever’s here, they’ll hand over the key.”

I had some questions as to why we needed to carry out this exchange, but Novem dragged me out.

We exited the inn, and got to looking for food at a nearby place that I couldn’t whether it was a bar or restaurant.

There were many people on the roads, and it really was a noisy town…

『… Wait a second, isn’t this kid really too wet behind the ears? He’s way too oblivious to how this world works.』

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสียงไพเราะชาย และมันก็เป็นหนึ่งบริษัทในนั้น แต่ในขณะที่ฉันเห็นผู้ชายบางไม่ ไม่มีในระยะทางที่มันจะเป็นมีอะไรเพิ่มเติม ผมมีความรู้สึกว่า เสียงมาจากที่อื่นมากใกล้(ภาพหลอน :ผมยังคงเหนื่อยกับ … มาถึงคิดดูดี ๆ ของมัน ฉันเบนที่หายากที่จะได้รับมากกว่าความเหนื่อยล้าเมื่อเร็ว ๆ นี้ มันเป็น เพราะบาดแผลของฉันไม่สมบูรณ์กู้คืน)ผมจำได้ว่า ดูเหมือนคุ้นเคยมองฉันจะค้นหา เป็นผมติดตามหลังคาผ้า peddler ที่ได้นำขึ้นกับดวงตาของฉัน ฉันปิดเหล่านั้นตราบใดที่ฉันคนเดียวที่ได้ยินมัน แล้วมันอาจเป็นที่ ผมได้ถูกใจกด"มีคุณไร Lyle มา? "เป็น Novem ไพเราะห่วง ฉันเปิดปากของฉัน ขณะที่ผมกำลังจะบอกเธอผมดี ผมได้ยินเสียงอื่นจากโดยฉันสามารถได้ยินเสียงมันค่อนข้างคม แต่ Novem ไม่ปรากฏรบกวนด้วย『For เขาจะมีคนต้องการที่อายุของเขา... ไม่อะไรแต่อิจฉากัน』『You ก็แน่ใจว่าผ่านมาก พ่อ. 』จากตำแหน่งที่นั่ง ผมยกตัวเอง และมองไปรอบ ๆ Novem ดูตกใจ"มีอะไรผิดปกติ Lyle มา? "แต่ไม่ได้การเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมในเล็ก“… มันเป็นอะไร"ผมคิดว่า ว่า ที่เป็น"อืมม ฉันจริง ๆ ที่เหนื่อย … ผมคิดว่า ผมจะนอนตอนนี้"–––เมื่อถึงเมืองส่วนที่เหลือ เราปรึกษากับ peddler ที่ และได้การยอมรับให้เรากับเขาวันพรุ่งนี้เช่นกันบางทีมันก็เกิดขึ้นตามฤดูกาล แต่เมืองก็ค่อนข้างมีชีวิตชีวาหลังจากการยืนยันของ peddler เวลา ฉันและ Novem ออกไปล่าสัตว์อินน์แต่ปัญหาโผล่ออกมา"มีห้องเดียวเท่านั้น สองเป็นไปไม่ได้"หลังจากที่เจ้าของโรงแรมได้รับการยืนยันความจริง เขาทันทีบอกว่า เราไม่"มีคนมากเกินไปเวลานี้ของปี ดังนั้นเราไม่ใส่คนเดียวในห้อง ขอ แต่ถ้าคุณเป็นคนรู้จัก สามารถคุณทนกับแชร์ห้อง"เปิดการ Novemเธอได้เลือกที่จะติดตามฉัน แต่ในทางเดียวกันเป็นเธอสิ่งที่อยากจะหลีกเลี่ยงเมื่อปลูกเช่น ผมจึงเกิดความสับสนในการจัดการกับคนแต่ Novem เพียงบอกเขาว่า มันไม่สำคัญว่าวิธีใด และจ่ายเงินสำหรับมัน เธอส่งเขาเหรียญทองแดงเป็นการแลกเปลี่ยนคีย์"O-oy..."ก่อนที่เราสามารถถามเธอได้ถ้า ที่ภัตตาคาร พูดเจ้าของโรงแรม"ห้องพักอยู่ด้านไกลของชั้นสอง ห้องหมายเลขอยู่บนกระดาษแนบกับคีย์ โอ้ ขวา อาหารเช้า และน้ำร้อนของฟรี แต่เราไม่ได้ทำอาหารเย็น ดังนั้นคุณควรจะหาที่กินก่อนออกจากกระเป๋าของคุณ"ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาหมายโดย 'ก่อนออกจากกระเป๋าของคุณ'(ถ้าไม่มีคีย์ แล้วจะไม่ดีกว่าที่จะปล่อยให้มันได้ :ฉันเรื่องแยกต่างหาก แต่ Novem ของถือกระเป๋าเดินทาง)เธอพกสัมภาระบางอย่างหนัก แต่ผมขอบคุณเจ้าของต่อไป"การขอบคุณ ควรทำอย่างไรเกี่ยวกับคีย์""คุณได้จ่ายเงินให้ฉัน และฉันไม่ไปเล่น oblivious เกี่ยวกับมันในภายหลัง ดังนั้นจะถือบนมัน นำหมายเหตุนี้ด้วย ถ้าคุณให้มันอยู่ที่นี่ พวกเขาจะมอบคีย์"ผมมีคำถามว่าทำไมเราต้องดำเนินการแลกเปลี่ยนนี้ แต่ Novem ลากฉันออกเราออกจากอินน์ และได้ไปหาอาหารในสถานใกล้เคียงที่ฉันไม่สามารถไม่ว่าจะมีบาร์หรือร้านอาหารมีหลายคนบนถนน และมันเป็นเมืองเสียงดังจริง ๆ ...『… รอสอง ไม่นี้เด็กจริง ๆ เปียกเกินไปหลังหู เขาเป็นเกินไป oblivious จะวิธีการทำงานของโลกนี้』

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟังเสียงชายและมันก็ค่อนข้างเป็นหนึ่งใน บริษัท ที่ว่า แต่ในขณะที่ฉันสามารถดูเพศบางอย่างที่นี่และมีมีไม่ได้อยู่ที่ระยะทางที่มันจะเป็นที่ชัดเจน. มีอะไรมากกว่าที่ผมมีความรู้สึกว่าเสียงมาจากความใกล้ชิดที่ใดที่หนึ่งมาก. (ภาพหลอน? ฉันยังคงเหนื่อย? ... มาคิดว่าฉันได้เบนพบว่ามันยากที่จะได้รับมากกว่าความเมื่อยล้าเมื่อเร็ว ๆ นี้. มันเป็นเพราะบาดแผลของข้าจะไม่ฟื้นตัวเต็มที่?) ผมจำได้ว่ามันดูเหมือนคุ้นเท่าที่ผมมองขึ้น ขณะที่ผมตรวจสอบหลังคาของผ้าเร่ขายได้ใส่ขึ้นกับดวงตาของฉันที่ฉันปิดพวกเขา. ตราบใดที่ฉันคนเดียวที่ได้ยินมันแล้วมันก็อาจเป็นได้ว่าฉันได้รับการกดจิตใจ. "คุณไม่เป็นไร ไลล์-sama? " ในฐานะที่เป็น Novem เป่าห่วงผมเปิดปากของฉัน ขณะที่ผมกำลังจะบอกเธอว่าผมถูกปรับผมได้ยินเสียงอีกเสียงหนึ่งจากระยะใกล้โดย. ฉันจะได้ยินมันค่อนข้างรีบ แต่ Novem ไม่ปรากฏใส่ใจโดยมัน. 「สำหรับเขาที่จะมีใครสักคนที่ต้องการที่อยู่ในวัยของเขา ... ฉัน ไม่สามารถเป็นอะไรก็ได้ แต่อิจฉา. 」「คุณแน่ใจว่าเดินผ่านจำนวนมากพ่อ. ' จากท่านั่งผมยกตัวเองและมองไปรอบ ๆ Novem มองตกใจ. "มีอะไรผิด Lyle-sama !?" แต่สภาพแวดล้อมที่ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงในน้อย. " ... มันเป็นอะไร." ในฐานะที่ผมบอกว่าผมคิดว่า. "อืม? ฉันจริงๆที่เหนื่อย? ... ผมคิดว่าผมจะนอนหลับได้ในขณะนี้ ". - - - . หลังจากที่เดินทางมาถึงเมืองส่วนที่เหลือเราปรึกษากับคนเร่ขายและเขาได้ตกลงที่จะแจ้งให้เรากับเขาในวันพรุ่งนี้เช่นกันบางทีมันอาจจะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามฤดูกาล แต่ เมืองที่มีชีวิตชีวาค่อนข้าง. หลังจากยืนยันเวลาออกเดินทางเร่ขายของฉันและ Novem ออกไปล่าสัตว์อินน์. แต่มีปัญหาโผล่ออกมา. "มีเพียงหนึ่งห้องคืออะไร? สองเป็นไปไม่ได้? " หลังจากที่เจ้าของอินน์ได้รับการยืนยันความจริงที่เขาทันทีบอกกับเราว่ามันเป็นไปไม่ได้. " มีคนจำนวนมากเกินไปเป็นเวลาของปีนี้ดังนั้นเราจึงไม่สามารถวางคนเดียวไปที่ห้อง ฉันขอโทษ แต่ถ้าคุณรู้จักคุณทั้งสองสามารถทนกับที่พักห้องเดียว? " ผมหันไป Novem. เธอได้เลือกที่จะทำตามผม แต่อยู่ในที่พักเดียวกับเธอคือสิ่งที่ฉันต้องการที่จะหลีกเลี่ยงขณะที่ผมได้รับการสอนเช่นนี้ผมกำลังสับสนเกี่ยวกับวิธีการจัดการกับคนที่. แต่ Novem เพียงแค่บอกเขาว่ามันไม่สำคัญทางใดทางหนึ่งและชำระเงินสำหรับมัน เธอมือเขาเหรียญทองแดงในการแลกเปลี่ยนสำหรับคีย์. "O-Oy ... " ก่อนที่ฉันจะถามเธอว่าไม่เป็นไรเจ้าของอินน์พูด. "ห้องที่อยู่บนอีกฟากหนึ่งของชั้นสอง จำนวนห้องพักอยู่บนกระดาษที่ติดอยู่กับที่สำคัญ โอ้ขวา, อาหารเช้าและน้ำร้อนฟรี แต่เราไม่ได้ทำอาหารเย็นดังนั้นคุณควรจะหาที่ที่จะกินก่อนที่คุณจะออกจากกระเป๋าของคุณ. " ผมไม่เข้าใจสิ่งที่เขาหมายโดย 'ก่อนที่คุณจะออกจากกระเป๋าเดินทางของคุณ. (หากมีคีย์แล้วมันจะไม่ดีกว่าที่จะเพียงแค่ปล่อยให้มันได้หรือไม่ผมเป็นเรื่องที่แยกกัน แต่ Novem ของแบกกระเป๋าเดินทาง.) เธอเป็นคนแบกบางสัมภาระหนัก แต่ผมขอบคุณเจ้าของ anyways. "ขอบคุณ . สิ่งที่เราควรทำอย่างไรกับคีย์? " " คุณได้จ่ายเงินไปแล้วฉันและฉันจะไม่ลืมที่จะเล่นกับมันในภายหลัง ฉันจะถือเข้ามันดังนั้นจะทราบนี้กับคุณ ถ้าคุณให้มันกับใครก็ได้ที่นี่พวกเขาจะมอบกุญแจ. " ฉันมีบางคำถามที่ว่าทำไมเราจำเป็นที่จะดำเนินการแลกเปลี่ยนนี้ แต่ Novem ลากฉันออก. เราเดินออกมาจากอินน์และมีการมองหาอาหารที่ สถานที่ใกล้เคียงที่ผมไม่สามารถไม่ว่าจะเป็นบาร์หรือร้านอาหาร. มีหลายคนที่อยู่บนถนนและจริงๆมันเป็นเมืองที่มีเสียงดัง ... 「 ... รอที่สองไม่ได้เป็นเด็กคนนี้มันเปียกมากเกินไปหลังหู? เขาเป็นวิธีลบเลือนเกินไปที่จะวิธีการทำงานในโลกนี้. '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสียง เสียงผู้ชาย และมันก็ค่อนข้างเป็นหนึ่งใน บริษัท ที่ แต่ในขณะที่ฉันสามารถเจอผู้ชายบางคนที่นี่และที่นั่นก็ไม่ไกลซึ่งมันก็จะชัดเจนอีกอย่าง ฉันมีความประทับใจที่เสียงมาจากที่อื่นมากใกล้( หลอน ? ฉันยังเหนื่อย . . . . . . . มาคิดดู ผมเบนหามันยากที่จะได้รับมากกว่าความเหนื่อยล้า เมื่อเร็วๆ นี้ เป็นเพราะแผลยังไม่หายดี ? )ผมจำได้ว่ามันดูคุ้นๆเหมือนผมสิครับ เท่าที่ผมติดตาม หลังคาผ้า แม่ค้าใส่กับตาของฉัน ฉันปิดมันตราบเท่าที่ฉันเท่านั้นที่ได้ยินมัน แล้วมันก็อาจจะว่าฉันกดดันทางจิตใจ" เป็นอะไรไลล์ซามะ ? "โนเว็มฟังดูเป็นกังวล ฉันเปิดปากของฉัน ฉันกำลังจะบอกเธอว่า ผมสบายดี ผมได้ยินเสียงมาจากใกล้ๆ กันฉันได้ยินเสียงมันค่อนข้างถูกต้อง แต่โนเว็มไม่ได้ขึ้นหรอกค่ะ『สำหรับเขาที่จะมีใครบางคนที่อายุของเขา . . . ผมไม่ได้อะไรเลย แต่อิจฉา 』『คุณแน่ใจว่าผ่านมาเยอะ พ่อ 』จากท่านั่ง ผมดูแลตัวเอง และมองไปรอบ ๆ โนเว็มดูตกใจ" เป็นอะไรไป ไลล์ซามะ ! ? "แต่สภาพแวดล้อมที่ไม่ได้เปลี่ยนไปสักนิด" . . . . . . . ไม่มีอะไรหรอก "ฉันบอกว่า ฉันคิด" หืม ? ฉันเหนื่อยขนาดนั้นจริงๆ เหรอ . . . . . . . ผมจะนอนแล้ว "จำกัดจำกัดจำกัดหลังจากที่มาถึงที่พัก เมือง เราได้ปรึกษากับแม่ค้า และทำให้เขายอมรับเราเป็นเพื่อนเขาในวันพรุ่งนี้เช่นกันบางทีมันอาจจะเกิดขึ้นตามฤดูกาล แต่เมืองนี้ค่อนข้างมีชีวิตชีวาหลังจากได้รับการยืนยันเวลาการเดินทางของพ่อค้าเร่ ฉันกับโนเว็มออกไปล่าอินน์แต่ก็มีปัญหาเกิดขึ้น" มีแค่ห้องเดียว ? สองคนเป็นไปไม่ได้ ? "หลังจากเจ้าของโรงแรมยืนยันความเป็นจริง เขาเลยบอกเราว่ามันเป็นไปไม่ได้" มีคนมากมายในปีนี้ ดังนั้น เราไม่สามารถเอาคนเดียวในห้อง ฉันขอโทษ , แต่ถ้าคุณรู้ คุณสองคนทำห้องเดียวกันไหม "ฉันหันไปโนเว็ม .เธอเลือกที่จะตามผมมา แต่อยู่ในที่พักเดียวกันของเธอเป็นสิ่งที่ต้องหลีกเลี่ยงขณะที่ผมกำลังสอน เช่น ฉันสับสนเกี่ยวกับวิธีการจัดการกับคนแต่โนเว็มเพียงบอกเค้าว่าไม่ว่าด้วยวิธีใด และจ่ายสำหรับมัน เธอส่งเขา ทองแดง เหรียญในการแลกเปลี่ยนกุญแจ" o-oy . . . . . . . "ก่อนที่ผมจะถามเธอว่า ไม่เป็นไร เจ้าของโรงแรมพูด" ห้องบนด้านไกลของชั้นสอง ห้องเลขที่อยู่บนกระดาษที่แนบมากับกุญแจ โอ้ , ใช่ , อาหารเช้าและน้ำร้อนฟรี แต่เราไม่ได้ทำกิจกรรม ดังนั้นคุณควรจะหาที่กินก่อนที่คุณจะออกจากกระเป๋าของคุณ .ผมไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงโดย " ก่อนที่คุณจะออกจากกระเป๋าของคุณ .( ถ้าไม่มีกุญแจ แล้วมันจะดีกว่าที่จะทิ้งมันไว้ล่ะ ฉันเป็นคนละเรื่องกัน แต่โนเว็มแบกกระเป๋าเดินทางไปด้วย )เธอแบกสัมภาระหนัก แต่ผมขอบคุณเจ้าของอยู่แล้ว" ขอบคุณ เราควรจะทำอย่างไรกับกุญแจ "" คุณก็จ้างผม และผมก็ไม่เล่น ไม่สนใจเกี่ยวกับมันในภายหลัง ผมจะจับมัน เพื่อใช้บันทึกนี้กับคุณ ถ้าคุณได้ให้มันกับใครแล้ว เขาจะมอบกุญแจ " .ผมมีคำถามว่าทำไมเราต้องดำเนินการตรานี้ แต่โนเว็มลากฉันออกมาเราออกจากโรงแรม แล้วก็ต้องมองหาอาหารในสถานที่ใกล้เคียง ที่ผมไม่สามารถไม่ว่าจะเป็นบาร์หรือร้านอาหารมีคนมากมายบนท้องถนน และจริงๆมันเป็นเมืองที่มีเสียงดัง . . . . . . .『 . . . เดี๋ยวนะ นี่เด็กจริงๆด้วยเปียกหลังหู เขาก็ลืมว่าโลกนี้』ทํางาน