[AUTHENTICITY CERTIFIED: Text versi

[AUTHENTICITY CERTIFIED: Text version below transcribed directly from audio. (2)]

I am happy to join with you today in what will go down in history as the greatest demonstration for freedom in the history of our nation.

Five score years ago, a great American, in whose symbolic shadow we stand today, signed the Emancipation Proclamation. This momentous decree came as a great beacon light of hope to millions of Negro slaves who had been seared in the flames of withering injustice. It came as a joyous daybreak to end the long night of their captivity.

But one hundred years later, the Negro still is not free. One hundred years later, the life of the Negro is still sadly crippled by the manacles of segregation and the chains of discrimination. One hundred years later, the Negro lives on a lonely island of poverty in the midst of a vast ocean of material prosperity. One hundred years later, the Negro is still languished in the corners of American society and finds himself an exile in his own land. And so we've come here today to dramatize a shameful condition.

In a sense we've come to our nation's capital to cash a check. When the architects of our republic wrote the magnificent words of the Constitution and the Declaration of Independence, they were signing a promissory note to which every American was to fall heir. This note was a promise that all men, yes, black men as well as white men, would be guaranteed the "unalienable Rights" of "Life, Liberty and the pursuit of Happiness." It is obvious today that America has defaulted on this promissory note, insofar as her citizens of color are concerned. Instead of honoring this sacred obligation, America has given the Negro people a bad check, a check which has come back marked "insufficient funds."

But we refuse to believe that the bank of justice is bankrupt. We refuse to believe that there are insufficient funds in the great vaults of opportunity of this nation. And so, we've come to cash this check, a check that will give us upon demand the riches of freedom and the security of justice.

We have also come to this hallowed spot to remind America of the fierce urgency of Now. This is no time to engage in the luxury of cooling off or to take the tranquilizing drug of gradualism. Now is the time to make real the promises of democracy. Now is the time to rise from the dark and desolate valley of segregation to the sunlit path of racial justice. Now is the time to lift our nation from the quicksands of racial injustice to the solid rock of brotherhood. Now is the time to make justice a reality for all of God's children.

It would be fatal for the nation to overlook the urgency of the moment. This sweltering summer of the Negro's legitimate discontent will not pass until there is an invigorating autumn of freedom and equality. Nineteen sixty-three is not an end, but a beginning. And those who hope that the Negro needed to blow off steam and will now be content will have a rude awakening if the nation returns to business as usual. And there will be neither rest nor tranquility in America until the Negro is granted his citizenship rights. The whirlwinds of revolt will continue to shake the foundations of our nation until the bright day of justice emerges.

But there is something that I must say to my people, who stand on the warm threshold which leads into the palace of justice: In the process of gaining our rightful place, we must not be guilty of wrongful deeds. Let us not seek to satisfy our thirst for freedom by drinking from the cup of bitterness and hatred. We must forever conduct our struggle on the high plane of dignity and discipline. We must not allow our creative protest to degenerate into physical violence. Again and again, we must rise to the majestic heights of meeting physical force with soul force.

The marvelous new militancy which has engulfed the Negro community must not lead us to a distrust of all white people, for many of our white brothers, as evidenced by their presence here today, have come to realize that their destiny is tied up with our destiny. And they have come to realize that their freedom is inextricably bound to our freedom.

We cannot walk alone.

And as we walk, we must make the pledge that we shall always march ahead.

We cannot turn back.

There are those who are asking the devotees of civil rights, "When will you be satisfied?" We can never be satisfied as long as the Negro is the victim of the unspeakable horrors of police brutality. We can never be satisfied as long as our bodies, heavy with the fatigue of travel, cannot gain lodging in the motels of the highways and the hotels of the cities. *We cannot be satisfied as long as the negro's basic mobility is from a smaller ghetto to a larger one. We can never be satisfied as long as our children are stripped of their self-hood and robbed of their dignity by signs stating: "For Whites Only."* We cannot be satisfied as long as a Negro in Mississippi cannot vote and a Negro in New York believes he has nothing for which to vote. No, no, we are not satisfied, and we will not be satisfied until "justice rolls down like waters, and righteousness like a mighty stream."¹

I am not unmindful that some of you have come here out of great trials and tribulations. Some of you have come fresh from narrow jail cells. And some of you have come from areas where your quest -- quest for freedom left you battered by the storms of persecution and staggered by the winds of police brutality. You have been the veterans of creative suffering. Continue to work with the faith that unearned suffering is redemptive. Go back to Mississippi, go back to Alabama, go back to South Carolina, go back to Georgia, go back to Louisiana, go back to the slums and ghettos of our northern cities, knowing that somehow this situation can and will be changed.

Let us not wallow in the valley of despair, I say to you today, my friends.

And so even though we face the difficulties of today and tomorrow, I still have a dream. It is a dream deeply rooted in the American dream.

I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: "We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal."

I have a dream that one day on the red hills of Georgia, the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at the table of brotherhood.

I have a dream that one day even the state of Mississippi, a state sweltering with the heat of injustice, sweltering with the heat of oppression, will be transformed into an oasis of freedom and justice.

I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin but by the content of their character.

I have a dream today!

I have a dream that one day, down in Alabama, with its vicious racists, with its governor having his lips dripping with the words of "interposition" and "nullification" -- one day right there in Alabama little black boys and black girls will be able to join hands with little white boys and white girls as sisters and brothers.

I have a dream today!

I have a dream that one day every valley shall be exalted, and every hill and mountain shall be made low, the rough places will be made plain, and the crooked places will be made straight; "and the glory of the Lord shall be revealed and all flesh shall see it together."2

This is our hope, and this is the faith that I go back to the South with.

With this faith, we will be able to hew out of the mountain of despair a stone of hope. With this faith, we will be able to transform the jangling discords of our nation into a beautiful symphony of brotherhood. With this faith, we will be able to work together, to pray together, to struggle together, to go to jail together, to stand up for freedom together, knowing that we will be free one day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[ได้รับการรับรองความถูกต้อง: ข้อความรุ่นด้านล่างทับศัพท์จากเสียงโดยตรง (2)]ฉันยินดีที่จะร่วมกับคุณวันนี้ว่าจะลงไปในประวัติศาสตร์เป็นการสาธิตสุดเสรีภาพในประวัติศาสตร์ของชาติเราคะแนน 5 ปี อเมริกันดี ในเงาสัญลักษณ์เรายืนวันนี้ ลงนามประกาศเลิกทาส พระราชกฤษฎีกานี้ momentous มาเป็นเบคอนมากแสงความหวังล้าน Negro ทาสที่ได้รับ seared ในเปลวไฟของ withering ความอยุติธรรม มาเป็นเดย์เบรกบัดจบคืนยาวเชลยของพวกเขาแต่หนึ่งร้อยปีต่อมา Negro ยังคงไม่ฟรี หนึ่งร้อยปีต่อมา ชีวิตของ Negro เป็นยังคงเศร้าง่อย manacles แบ่งแยกและโซ่เลือกปฏิบัติ หนึ่งร้อยปีต่อมา Negro อยู่บนเกาะโดดเดี่ยวความยากจนท่ามกลางมหาสมุทรเจริญวัสดุ หนึ่งร้อยปีต่อมา Negro เป็น languished ยังมุมของสังคมอเมริกัน และค้นหาตัวเองผู้ถูกเนรเทศในที่ดินของเขาเอง และเพื่อให้ เราได้มาที่นี่วันนี้ dramatize เงื่อนไขแม้ในความรู้สึก เราได้มาถึงเมืองหลวงของประเทศของเราเป็นเงินสดเช็ค เมื่อสถาปนิกสาธารณรัฐของเราเขียนคำแห่งรัฐธรรมนูญและประกาศอิสรภาพ จะได้รับรองตั๋วที่อเมริกันทุกที่ตก heir หมายเหตุนี้คือ คำว่า ทั้งหมดผู้ชาย ใช่ คนดำ เป็น คนขาว จะสามารถรับประกัน "สิทธิ unalienable" ของ "ชีวิต เสรีภาพ และการแสวงหาความสุข" ได้ชัดวันนี้ว่า อเมริกามีค่าเริ่มต้นบนนี้ตั๋ว insofar เป็นพลเมืองของเธอสีเกี่ยวข้อง แทน honoring ข้อผูกมัดนี้ศักดิ์สิทธิ์ อเมริกาให้คน Negro เช็คไม่ดี การตรวจสอบซึ่งได้กลับมาทำเครื่องหมาย "เงินไม่เพียงพอ"แต่เราปฏิเสธที่จะเชื่อว่า ความยุติธรรมของบุคคลล้มละลาย เราไม่เชื่อว่า มีเงินไม่เพียงพอใน vaults มากโอกาสของประเทศนี้ และดังนั้น เราได้มาเป็นเงินสดเช็คนี้ กาเครื่องหมายที่จะให้เราตามความมั่งคั่งของเสรีภาพและความปลอดภัยของความยุติธรรมนอกจากนี้เรายังได้มาถึงจุดนี้ hallowed เพื่อเตือนอเมริกาเร่งด่วนรุนแรงของวันนี้ ไม่มีเวลาในโรงแรมหรูหราของเย็น หรือใช้ยา tranquilizing ของ gradualism อยู่ ขณะนี้ เป็นเวลาที่ต้องการแท้จริงสัญญาของประชาธิปไตย ขณะนี้ เป็นเวลาที่จะเพิ่มขึ้นจากหุบเขามืด และอ้างว้างแบ่งแยกเส้นทางลิฟท์ของเชื้อชาติความยุติธรรม ขณะนี้ เป็นเวลาที่จะยกของประเทศจาก quicksands ของเชื้อชาติความอยุติธรรมหินแข็งของพี่น้อง ขณะนี้ เป็นเวลาที่จะทำให้ความยุติธรรมเป็นจริงทั้งหมดของพระมันจะร้ายแรงสำหรับประเทศมองข้ามของช่วงเวลา นี้ร้อนระอุความ Negro พอใจที่ถูกต้องตามกฎหมายจะไม่ผ่านจนกว่าจะมีการร่วงอย่างเสรีภาพและความเสมอภาค Nineteen sixty-three ไม่สิ้นสุด แต่เริ่มต้น และผู้ที่หวังว่า Negro ต้องระเบิดปิดไอน้ำ และตอนนี้จะเป็นเนื้อหาจะมีความหยาบตื่นถ้าประเทศกลับไปธุรกิจตามปกติ และจะไม่เหลือหรือความเงียบสงบในอเมริกาจน Negro ที่ให้สิทธิสัญชาติ Whirlwinds ของกบฏยังคงเขย่ารากฐานของประเทศของเราจนกว่าความยุติธรรมวันสดใสขึ้นแต่สิ่งที่ผมต้องพูดกับคนของฉัน คนที่ยืนบนขีดจำกัดอบอุ่นซึ่งเป็นวังของความยุติธรรม: กำลังได้มาของเรา เราต้องไม่ผิดศีลธรรมการกระทำความผิด อย่าไปตอบสนองความต้องการของเราเสรีภาพ โดยดื่มจากถ้วยของขื่นและความเกลียดชัง นอกจากนี้เราตลอดต้องทำของเราต่อสู้บนเครื่องบินสูงของศักดิ์ศรีและวินัย เราต้องไม่ให้ปฏิเสธความคิดสร้างสรรค์ของเราเสื่อมโทรมเป็นความรุนแรงทางกายภาพ ครั้งแล้วครั้งเล่า เราต้องขึ้นไปสูงตระหง่านประชุมแรงจริง ด้วยแรงจิตMilitancy ใหม่ที่นี่ซึ่งมีเรื่องชุมชน Negro ต้องไม่ทำเราระแวงทุกคนสีขาว สำหรับเราพี่น้องสีขาว เห็นโดยสถานะของพวกเขามากมายวันนี้ มาตระหนักว่า ชะตากรรมของพวกเขาจะติดกับชะตากรรมของเรา และพวกเขาได้มาตระหนักว่า เสรีภาพของพวกเขาจะ inextricably กับเราเราไม่สามารถเดินได้เพียงอย่างเดียวและแนะนำ เราต้องทำการพิสูจน์ว่า เราจะเสมอก้าวเราไม่หันกลับมีผู้ขอเลือกสรรค์สิทธิพลเมือง "เมื่อคุณจะพอใจหรือไม่" เราไม่ได้พอใจตราบใดที่ Negro เป็นเหยื่อของความน่ากลัว unspeakable ของตำรวจโหด เราไม่ได้พอใจตราบใดที่ร่างกายของเรา หนัก ด้วยความเมื่อยล้าในการเดินทาง ไม่สามารถเข้าพักในโมเต็ลของทางหลวงและโรงแรมในเมือง * เราไม่พอใจตราบใดที่การเคลื่อนไหวพื้นฐานของ negro มาจากสลัมเล็กไปใหญ่ เราไม่สามารถพอใจตราบใดที่เด็ก ๆ จะเปลื้องตนเองควัน และ robbed ของศักดิ์ศรีของพวกเขา โดยป้ายระบุ: "สำหรับขาวเท่านั้น" * เราไม่มีพอตราบใดที่ไม่สามารถลงคะแนน Negro ในมิสซิสซิปปี และ Negro ในนิวยอร์กเชื่อว่า เขามีอะไรที่จะลงคะแนน ไม่ ไม่ เราไม่พอใจ และเราจะไม่พอใจจน "ยุติธรรมม้วนลงเช่นน้ำ ถูกต้องและชอบธรรมเช่นกระแสอันยิ่งใหญ่" ¹ผมไม่ unmindful ว่า ของคุณมาที่นี่ทดลองมากและทุกข์ยาก บางท่านมาจากคุกแคบเซลล์สด และบางท่านได้มาจากพื้นที่ที่แสวงหาของคุณ - แสวงหาเสรีภาพซ้ายจากวิกฤต โดยพายุของการเบียดเบียน และเหลื่อมกัน โดยลมของตำรวจโหด คุณมีทหารผ่านศึกของทุกข์ที่สร้างสรรค์ ต่อการทำงาน ด้วยความเชื่อที่ว่าทุกข์ต่อไถ่ถอน ไปกลับมิสซิสซิปปี ไปกลับอลาบามา ไปกลับกับเซาท์แคโรไลนา กลับไปยังจอร์เจีย กลับไปหลุยเซียน่า กลับ slums และ ghettos เมืองเหนือของเรา อย่างใดที่ทราบสถานการณ์นี้สามารถ และจะถูกเปลี่ยนแปลงเราไม่กลิ้งในหุบเขาสิ้นหวัง ฉันพูดกับคุณวันนี้ เพื่อนของฉันและดังนั้น แม้ว่าเราเผชิญกับความยากลำบากของวันนี้และวันพรุ่งนี้ ฉันยังคงมีความฝัน มันเป็นความฝันที่ฝังลึกในความฝันอเมริกันมีความฝันว่า วันหนึ่งประเทศนี้จะลุกฮือ และแห่งลัทธิแท้จริง: "เราถือสัจธรรมเหล่านี้เป็นวีรกรรม ที่ทุกคนล้วนเท่าเทียมกัน"มีความฝันว่าวันหนึ่งบนเนินเขาสีแดงของจอร์เจีย บุตรอดีตทาสและบุตรของเจ้าของทาสในอดีตจะได้นั่งลงที่อยู่ในตารางของพี่น้องกันฉันมีความฝันว่า วันหนึ่งแม้ในสถานะของมิสซิสซิปปี รัฐระอุความกับความร้อนของความอยุติธรรม ระอุความกับความร้อนของอธิปไตย จะถูกเปลี่ยนเป็นของเสรีภาพและความยุติธรรมฝันว่า เด็กน้อยของฉันทั้งสี่จะวันหนึ่งอยู่ในประเทศที่พวกเขาจะไม่ตัดสิน โดยสีผิวของพวกเขา แต่ โดยเนื้อหาของอักขระของตนแล้วฉันมีความฝันวันนี้มีความฝันวันที่หนึ่ง ลงในอลาบามา มีทั้งการทายา กับผู้ที่มีริมฝีปากของเขาขจีกับคำว่า "interposition" และ "nullification" - หนึ่งวันที่นั่นในอลาบามาดำน้อยชาย และหญิงสีดำจะได้ร่วมมือกับน้อยชายสีขาวและหญิงขาวเป็นพี่ ๆฉันมีความฝันวันนี้มีความฝันว่า วันหนึ่งทุกวัลเลย์จะได้ทรง ยกย่อง ทุกเนินเขาและภูเขาจะมีต่ำ สถานหยาบจะทำล้วน และสถานที่คดจะทำตรง "และพระสิริของพระเจ้าจะถูกเปิดเผย และเนื้อทั้งหมดจะเห็นด้วยกัน" 2นี้เป็นความหวังของเรา และเป็นความเชื่อที่ฉันกลับไปใต้กับด้วยความเชื่อนี้ เราจะสามารถบางหินความหวังจากเขาของความสิ้นหวัง ด้วยความเชื่อนี้ เราจะสามารถแปลง discords jangling ของประเทศของเราเป็นซิมโฟนีอันสวยงามของพี่น้อง ด้วยความเชื่อนี้ เราจะสามารถทำงานร่วมกัน การอธิษฐานร่วมกัน การต่อสู้กัน ไปเข้าคุกกัน การยืนเสรีภาพกัน รู้ว่า เราจะได้ฟรีหนึ่งวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

[แท้ได้รับการรับรองรุ่นคัดลอกข้อความด้านล่างได้โดยตรงจากเสียง (2)] ผมมีความสุขที่จะเข้าร่วมกับคุณในวันนี้สิ่งที่จะลงไปในประวัติศาสตร์เป็นสาธิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพื่อความเป็นอิสระในประวัติศาสตร์ของประเทศของเรา. ห้าปีที่ผ่านมาคะแนนที่ดีของชาวอเมริกันซึ่งอยู่ในเงาสัญลักษณ์เรายืนอยู่ในวันนี้ได้ลงนามใน ปลดปล่อยประกาศ พระราชกฤษฎีกานี้ยิ่งมาเป็นสัญญาณที่ดีแสงแห่งความหวังไปนับล้านของทาสนิโกรที่ได้รับการอ่อนในเปลวไฟของความอยุติธรรมอันรุนแรง มันมาเป็นรุ่งสางความสุขที่จะสิ้นสุดในคืนที่ยาวนานของพวกเขาถูกจองจำ. แต่หนึ่งร้อยปีต่อมาพวกนิโกรยังคงไม่ฟรี หนึ่งร้อยปีต่อมาชีวิตของนิโกรยังคงพิการเศร้าโดยอันทุแยกและโซ่ของการเลือกปฏิบัติ หนึ่งร้อยปีต่อมาพวกนิโกรอาศัยอยู่บนเกาะโดดเดี่ยวของความยากจนในท่ามกลางมหาสมุทรกว้างใหญ่ของความเจริญรุ่งเรืองวัสดุ หนึ่งร้อยปีต่อมาพวกนิโกรยังคงดองในมุมของสังคมอเมริกันและพบว่าตัวเองถูกเนรเทศในแผ่นดินของเขาเอง และเพื่อให้เราได้มาที่นี่ในวันนี้เพื่อทำเป็นสภาพที่น่าอับอาย. ในความรู้สึกที่เราได้มาเมืองหลวงของประเทศของเราเป็นเงินสดเช็ค เมื่อสถาปนิกของสาธารณรัฐของเราเขียนคำอันงดงามของรัฐธรรมนูญและประกาศอิสรภาพที่พวกเขาได้รับการลงนามในตั๋วสัญญาใช้เงินที่ทุกคนอเมริกันเป็นทายาทที่จะลดลง บันทึกนี้เป็นสัญญาว่ามนุษย์ทุกคนใช่คนดำเช่นเดียวกับคนขาวจะมีการรับประกันว่า "สิทธิมนุษยชน unalienable" ของ "ชีวิตเสรีภาพและการแสวงหาความสุข." จะเห็นได้ชัดในวันนี้ว่าอเมริกาได้ผิดนัดตั๋วสัญญาใช้เงินนี้ตราบเท่าที่ประชาชนที่มีสีของเธอมีความกังวล แทนที่จะเคารพนี้ภาระหน้าที่อันศักดิ์สิทธิ์อเมริกาได้ให้คนนิโกรการตรวจสอบที่ไม่ดีการตรวจสอบที่ได้มากลับมีการทำเครื่องหมาย "เงินไม่เพียงพอ." แต่เราปฏิเสธที่จะเชื่อว่าธนาคารแห่งความยุติธรรมเป็นบุคคลล้มละลาย เราปฏิเสธที่จะเชื่อว่ามีเงินไม่เพียงพอในห้องใต้ดินที่ดีของโอกาสของประเทศนี้ และเพื่อให้เราได้มาตรวจสอบเงินสดนี้การตรวจสอบที่จะทำให้เรามีความต้องการความร่ำรวยของเสรีภาพและความปลอดภัยของความยุติธรรมก. เราได้มาไปยังจุดบูชานี้เพื่อเตือนอเมริกาของความเร่งด่วนที่รุนแรงของตอนนี้ นี่คือเวลาที่จะมีส่วนร่วมในความหรูหราของการระบายความร้อนออกหรือจะใช้ยาเสพติดของ tranquilizing ค่อยเป็นค่อยไป ตอนนี้เป็นเวลาที่จะทำให้สัญญาที่แท้จริงของประชาธิปไตย ตอนนี้เป็นเวลาที่จะลุกขึ้นมาจากหุบเขาที่มืดและที่รกร้างของการแยกจากกันไปยังเส้นทางแสงอาทิตย์ของความยุติธรรมทางเชื้อชาติ ตอนนี้เป็นเวลาที่จะยกประเทศของเราจาก quicksands ของความอยุติธรรมทางเชื้อชาติกับหินแข็งของพี่น้อง ตอนนี้เป็นเวลาที่จะทำให้ความยุติธรรมความเป็นจริงสำหรับทุกบุตรของพระเจ้า. the มันจะเป็นอันตรายถึงชีวิตเพื่อประเทศชาติที่จะมองข้ามความจำเป็นเร่งด่วนของช่วงเวลาที่ ในช่วงฤดูร้อนนี้ร้อนระอุของความไม่พอใจที่ถูกต้องของพวกนิโกรจะไม่ผ่านไปจนกว่าจะมีฤดูใบไม้ร่วงชุ่มชื่นของเสรีภาพและความเสมอภาค เก้าหกหมื่นสามไม่สิ้นสุด แต่จุดเริ่มต้นหนึ่ง และบรรดาผู้ที่หวังว่านิโกรจำเป็นที่จะระเบิดไอน้ำออกและตอนนี้จะเป็นเนื้อหาที่จะมีการกระตุ้นหยาบถ้าประเทศกลับไปที่ธุรกิจตามปกติ และจะมีส่วนที่เหลือมิได้เงียบสงบในอเมริกาจนนิโกรจะได้รับสิทธิการเป็นพลเมืองของเขา แผดเผาของการประท้วงจะยังคงที่จะเขย่ารากฐานของประเทศของเราจนกว่าจะถึงวันที่สดใสของความยุติธรรมโผล่ออกมา. แต่มีบางสิ่งบางอย่างที่ผมต้องบอกกับคนของฉันที่ยืนอยู่บนเกณฑ์ที่อบอุ่นซึ่งนำเข้าไปในพระราชวังแห่งความยุติธรรมในกระบวนการ ในการดึงดูดสถานที่ถูกต้องของเราเราจะต้องไม่เป็นความผิดของการกระทำโดยมิชอบ ขอให้เราได้พยายามที่จะตอบสนองความกระหายของเราเพื่อความเป็นอิสระจากการดื่มจากถ้วยของความขมขื่นและความเกลียดชัง เราตลอดไปจะต้องดำเนินการต่อสู้ของเราบนเครื่องบินที่สูงของศักดิ์ศรีและความมีระเบียบวินัย เราจะต้องไม่อนุญาตให้ประท้วงความคิดสร้างสรรค์ของเราที่จะแย่ลงความรุนแรงทางกายภาพ อีกครั้งและอีกครั้งที่เราจะต้องขึ้นไปที่สูงตระหง่านของการประชุมพละกำลังที่มีพลังวิญญาณ. เข้มแข็งใหม่ที่ยิ่งใหญ่ซึ่งได้ลุกท่วมชุมชนนิโกรจะต้องไม่นำเราไปสู่ความไม่ไว้วางใจของทุกคนสีขาวหลายพี่น้องสีขาวของเราเป็นหลักฐาน โดยการแสดงตนของพวกเขานี่ในวันนี้ได้มารู้ว่าชะตากรรมของพวกเขาจะเชื่อมโยงกับโชคชะตาของเรา และพวกเขาได้มาทราบว่าเสรีภาพของพวกเขาถูกผูกสัมพันธุ์เสรีภาพของเรา. เราไม่สามารถเดินคนเดียว. และในขณะที่เราเดินเราจะต้องทำให้จำนำที่เรามักจะเดินไปข้างหน้า. เราไม่สามารถหันหลังกลับ. มีผู้ที่จะขอให้มี สาวกของสิทธิมนุษยชน "เมื่อคุณจะพอใจ?" เราไม่สามารถมีความพึงพอใจตราบใดที่พวกนิโกรเป็นเหยื่อของความน่ากลัวไม่สามารถบรรยายความโหดร้ายของตำรวจ เราไม่สามารถมีความพึงพอใจตราบใดที่ร่างกายของเราหนักด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทางที่ไม่สามารถได้รับที่พักในโมเต็ลทางหลวงและโรงแรมของเมืองนั้น * เราไม่สามารถมีความพึงพอใจตราบเท่าที่การเคลื่อนไหวพื้นฐานนิโกรมาจากสลัมขนาดเล็กที่จะเป็นหนึ่งที่มีขนาดใหญ่ เราไม่สามารถมีความพึงพอใจตราบใดที่ลูกหลานของเราจะถูกปลดออกจากเครื่องดูดควันตัวเองของพวกเขาและปล้นศักดิ์ศรีของพวกเขาโดยสัญญาณเซน: ". สำหรับคนผิวขาวเท่านั้น" * เราไม่สามารถมีความพึงพอใจตราบใดที่พวกนิโกรในมิสซิสซิปปี้ไม่สามารถลงคะแนนและนิโกรใน นิวยอร์กเชื่อว่าเขามีอะไรที่จะลงคะแนนเสียง ไม่มีเราไม่พอใจและเราจะไม่พอใจจนกระทั่ง "ความยุติธรรมม้วนลงเหมือนน้ำและความชอบธรรมเช่นกระแสอันยิ่งใหญ่." ¹ผมไม่ได้เมินเฉยว่าบางส่วนของคุณได้มาที่นี่จากการทดลองที่ดีและความยากลำบาก บางท่านได้มาสดใหม่จากเซลล์คุกแคบ และบางส่วนของคุณได้มาจากพื้นที่ที่มีการแสวงหาของคุณ - การแสวงหาเสรีภาพซ้ายคุณซึ้งจากพายุของการกดขี่ข่มเหงและถูกย้ายจากลมโหดตำรวจ คุณได้รับความคิดสร้างสรรค์ของทหารผ่านศึกทุกข์ ทำงานต่อไปด้วยความเชื่อที่ว่าความทุกข์ทรมานที่ยังไม่ถือเป็นไถ่บาป กลับไปที่มิสซิสซิปปี้กลับไปที่อลาบามากลับไปที่เซาท์แคโรไลนากลับไปที่จอร์เจียกลับไปที่หลุยเซียกลับไปที่ชุมชนแออัดและสลัมของเมืองทางตอนเหนือของเรารู้ว่าอย่างใดสถานการณ์นี้สามารถและจะมีการเปลี่ยนแปลง. ให้ เราไม่ได้หลงระเริงในหุบเขาแห่งความสิ้นหวังที่ฉันพูดกับคุณในวันนี้เพื่อนของฉัน. ดังนั้นแม้ว่าเราจะต้องเผชิญกับความยากลำบากในวันนี้และวันพรุ่งนี้ก็ยังมีความฝัน . มันเป็นความฝันที่ฝังรากลึกในความฝันแบบอเมริกันฉันมีความฝันว่าวันหนึ่งของประเทศนี้จะลุกขึ้นและมีชีวิตอยู่ออกจากความหมายที่แท้จริงของความเชื่อที่ว่า"เราถือความจริงเหล่านี้จะเป็นตัวเองชัดเจนว่ามนุษย์ทุกคนถูกสร้างขึ้นเท่ากับ . "ผมมีความฝันว่าวันหนึ่งบนเนินเขาสีแดงจอร์เจียบุตรชายของอดีตทาสและลูกหลานของเจ้าของทาสในอดีตจะสามารถที่จะนั่งลงด้วยกันที่โต๊ะของพี่น้องa. ฉันมีความฝันว่าวันหนึ่งแม้ รัฐมิสซิสซิปปี้รัฐที่ร้อนระอุด้วยความร้อนของความอยุติธรรมที่ร้อนระอุด้วยความร้อนของการกดขี่ที่จะกลายเป็นโอเอซิสของเสรีภาพและความยุติธรรม. ผมมีความฝันว่าเด็กทั้งสี่ตัวน้อยของผมวันหนึ่งจะมีชีวิตอยู่ในประเทศที่พวกเขาจะ ไม่ได้รับการตัดสินโดยสีของผิวของพวกเขา แต่โดยเนื้อหาของตัวละครของพวกเขา. ฉันมีความฝันในวันนี้! ผมมีความฝันว่าวันหนึ่งลงไปในอลาบามากับ racists หินของตนกับผู้ว่าราชการจังหวัดที่มีริมฝีปากของเขาแหมะกับคำว่า ของ "คั่น" และ "ไร้ค่า" -. วันหนึ่งมีสิทธิในอลาบามาเด็กชายเล็ก ๆ สีดำสีดำและหญิงจะสามารถที่จะจับมือกับชายสีขาวเล็ก ๆ น้อย ๆ และหญิงสีขาวเป็นน้องสาวและพี่ชายของฉันมีความฝันในวันนี้ผมมีความฝันว่าวันหนึ่งหุบเขาทุกคนจะได้รับการยกย่องและเนินเขาและภูเขาทุกแห่งจะให้ต่ำที่ขรุขระจะทำธรรมดาและสถานที่คดเคี้ยวจะทำตรง "และพระสิริของพระเจ้าจะได้รับการเปิดเผยและบรรดาเนื้อหนังจะได้เห็นด้วยกัน." 2 นี้เป็นความหวังของเราและนี่คือความเชื่อที่ฉันกลับไปที่ภาคใต้ด้วย. ด้วยความเชื่อนี้เราจะสามารถที่จะตัดออก ของภูเขาหินแห่งความสิ้นหวังของความหวังที่ ด้วยความเชื่อนี้เราจะสามารถที่จะเปลี่ยน jangling discords ของประเทศของเราเป็นซิมโฟนีที่สวยงามของพี่น้อง ด้วยความเชื่อนี้เราจะสามารถที่จะทำงานร่วมกันเพื่อสวดภาวนาร่วมกันที่จะต่อสู้ร่วมกันเพื่อไปเข้าคุกด้วยกันที่จะยืนขึ้นเพื่อความเป็นอิสระด้วยกันรู้ว่าเราจะได้รับฟรีหนึ่งวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

[ ของแท้รับรองรุ่นข้อความด้านล่างคัดลอกได้โดยตรงจากเสียง ( 2 ) ]

ฉันยินดีที่จะเข้าร่วมกับคุณในวันนี้ว่า จะลงไปในประวัติศาสตร์เป็นที่สุดสาธิตเพื่อเสรีภาพในประวัติศาสตร์ของประเทศของเรา

ห้าคะแนนปีที่แล้ว ชาวอเมริกันผู้ยิ่งใหญ่ในที่มีสัญลักษณ์เงาเรายืนในวันนี้ลงนามประกาศเลิกทาสพระราชกฤษฎีกาวิกฤติการณ์นี้มาเป็นดวงประทีปของหวังล้านของทาสนิโกรที่ถูกแผดเผาด้วยเปลวเพลิงที่กำลังถูกทำลายความอยุติธรรม มันมาเป็นรุ่งสางปีติที่จะสิ้นสุดคืนที่ยาวนานของเชลยของพวกเขา .

แต่หนึ่งร้อยปีต่อมา นิโกรยังไม่ฟรี หนึ่งร้อยปีต่อมาชีวิตของนิโกรยังเศร้ายึดติดไว้ไขโซ่ล่ามของการกระจายตัว และถูกเลือกปฏิบัติ หนึ่งร้อยปีต่อมา คนผิวดำอาศัยอยู่บนเกาะที่โดดเดี่ยวของความยากจน ท่ามกลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ของความเจริญทางวัตถุ หนึ่งร้อยปีต่อมา นิโกรยัง languished ในมุมของสังคมอเมริกันและพบว่าตัวเองถูกเนรเทศในแผ่นดินของเขาเองเราเลยมาที่นี่เพื่อทำให้เกินความเป็นจริงสภาพอันน่า

ในความรู้สึกเราก็มาถึงเมืองหลวงของประเทศของเราเป็นเงินสดเช็ค เมื่อสถาปนิกของสาธารณรัฐของเราเขียนงดงามถ้อยคำของรัฐธรรมนูญ และประกาศอิสรภาพ พวกเขาได้ลงนามในตั๋วสัญญาใช้เงินที่คนอเมริกันทุกตกทายาท บันทึกนี้เป็นสัญญาที่ทุกคน ครับคนดำเป็นคนขาวได้รับประกัน " สิทธิ " unalienable " ชีวิตเสรีภาพและการแสวงหาความสุข . " มันเป็นที่ชัดเจนในวันนี้ว่า อเมริกามี defaulted บนตั๋วเงินนี้ ตราบเท่าที่เธอสีผิวของพลเมืองในประเทศ แทนของ honoring ภาระหน้าที่อันศักดิ์สิทธิ์นี้ อเมริกาได้ให้นิโกรคนตรวจสอบไม่ดี , ตรวจสอบที่ได้กลับมาว่า " เพียงพอ "