There's something about Ray... This

There's something about Ray...
This is certainly not a music review; I’m no NME journalist, think of it more as an eye opener (unless you already know him of course). Ray LaMontagne has been serenading me on a daily basis for a long time now and I can’t see it ending any time soon. Looking at him you might think he’d been in hibernation, with his lionesque mane and a beard that suggests any searches for razor blades have been fruitless. Everything about him screams humility and surprise at the popularity that now seems to follow him around like a shadow. Ray’s accomplished, rhythmic guitar playing, coupled with a voice as scratchy as an old vinyl record, make him my favourite musical discovery of the last few years. There’s a growl like quality to his voice, compelling you to hang on his every word whilst feeling all of the emotions that he exposes his audience to. There is so much good music to explore, no two songs are the same and every new album brings new surprises.
Ray has currently released four studio albums: Trouble, Till The Sun Turns Black, Gossip in the Grain and God Willin’ and the Creek Don’t Rise. Each album presents new elements but there is always the consistency of Ray’s beautifully soulful voice and fantastic guitar playing. As someone who has always been a rocker at heart, it’s always refreshing to listen to acoustic artists such as Ray, and his songs are great to play along with. I shall attempt to pick a favourite song from each album; trying to choose just one song from all four albums would be enough to drive me to the brink of insanity. I’m not saying you’ll like him, but it would probably be like an Italian not liking Nutella...
Forever My Friend is the standout for me on the first album. It’s wonderfully jaunty and light-hearted, from the guitar riff all the way through to the lyrics. If you’ve ever been in love with someone then I think you’ll know exactly where he is coming from. It never fails to cheer me up as it starts emanating from my headphones. In contrast, Lesson Learned, my choice from the second album, is a sad tale of a love gone wrong. The opening lines of the song build into a crescendo in which LaMontagne’s voice obtains a quality which I’ve rarely heard from any artist. His soulful scream of anguish is enough to send shivers down your spine. The whole atmosphere of the song is very melancholy, yet the harmonised guitar parts contrast so well with the lyrics that it is very hard to be brought down. Next we arrive at the opening track of his third album to a menagerie of brass instruments, guitars and drums (and LaMontagne’s voice arriving like an uppercut from Muhammad Ali). Another quirky love song, You Are The Best Thing makes you want to get up and dance no matter what you’re doing. His euphoria is tangible, and makes you wish that one day you’ll feel the same way about someone as Ray’s subject in this song. Finally we come to The Devil’s in the Jukebox from LaMontagne’s final album. The harmonica, guitars and Ray’s soulful voice create a song to which you can’t help but tap your feet. The combination of harmonica and slide guitar is especially pleasing; a true triumph of a genre that is being lost to the annals of time and, as the final track of the album, a great way to sound off yet another fantastic piece of work.
The man is a genius. I could talk all day about the music of Ray LaMontagne, but I don’t want to ramble on. The best thing about discovering new artists is just that, the discovery, and Ray’s music is something which I can guarantee will not disappoint. There’s definitely something about Ray...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเรย์... ไม่แน่นอนทบทวนเพลง ฉันไม่เอ็นเอ็มอีนักข่าว คิดว่ามันเพิ่มมากขึ้นเป็นการเปิดตา (เว้นแต่ว่าคุณรู้อยู่แล้วเขาแน่นอน) LaMontagne เรย์ได้ถูก serenading ฉันประจำวันเป็นเวลานานขณะนี้ และไม่สามารถเห็นการสิ้นสุดใด ๆ เวลาเร็ว ๆ ดูเขาคุณอาจคิดว่า เขาได้รับในโหมดไฮเบอร์เนต แผงคอ lionesque ของเขาและเคราที่แนะนำการค้นหาสำหรับใบมีดโกนได้ fruitless ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาตะโกนบอกบทและประหลาดใจที่ความนิยมที่ตอนนี้ ดูเหมือนตามเขารอบเงา ของเรย์สำเร็จ จังหวะการเล่นกีตาร์ ควบคู่กับเสียงเป็นกระท่อนกระแท่นเป็นเรกคอร์ดไวนิลเก่า ทำให้เขาค้นพบดนตรีของฉันชื่นชอบของไม่กี่ปี มี growl เช่นคุณภาพให้เสียงของเขา จับใจสามารถวางในทุกคำของเขาในขณะที่ความรู้สึกของอารมณ์ที่เขายอมให้เขาฟัง มีเพลงที่ดีมากในการสำรวจ เพลงสองไม่เท่ากัน และทุกอัลบั้มใหม่นำประหลาดใจใหม่ Ray has currently released four studio albums: Trouble, Till The Sun Turns Black, Gossip in the Grain and God Willin’ and the Creek Don’t Rise. Each album presents new elements but there is always the consistency of Ray’s beautifully soulful voice and fantastic guitar playing. As someone who has always been a rocker at heart, it’s always refreshing to listen to acoustic artists such as Ray, and his songs are great to play along with. I shall attempt to pick a favourite song from each album; trying to choose just one song from all four albums would be enough to drive me to the brink of insanity. I’m not saying you’ll like him, but it would probably be like an Italian not liking Nutella... Forever My Friend is the standout for me on the first album. It’s wonderfully jaunty and light-hearted, from the guitar riff all the way through to the lyrics. If you’ve ever been in love with someone then I think you’ll know exactly where he is coming from. It never fails to cheer me up as it starts emanating from my headphones. In contrast, Lesson Learned, my choice from the second album, is a sad tale of a love gone wrong. The opening lines of the song build into a crescendo in which LaMontagne’s voice obtains a quality which I’ve rarely heard from any artist. His soulful scream of anguish is enough to send shivers down your spine. The whole atmosphere of the song is very melancholy, yet the harmonised guitar parts contrast so well with the lyrics that it is very hard to be brought down. Next we arrive at the opening track of his third album to a menagerie of brass instruments, guitars and drums (and LaMontagne’s voice arriving like an uppercut from Muhammad Ali). Another quirky love song, You Are The Best Thing makes you want to get up and dance no matter what you’re doing. His euphoria is tangible, and makes you wish that one day you’ll feel the same way about someone as Ray’s subject in this song. Finally we come to The Devil’s in the Jukebox from LaMontagne’s final album. The harmonica, guitars and Ray’s soulful voice create a song to which you can’t help but tap your feet. The combination of harmonica and slide guitar is especially pleasing; a true triumph of a genre that is being lost to the annals of time and, as the final track of the album, a great way to sound off yet another fantastic piece of work. The man is a genius. I could talk all day about the music of Ray LaMontagne, but I don’t want to ramble on. The best thing about discovering new artists is just that, the discovery, and Ray’s music is something which I can guarantee will not disappoint. There’s definitely something about Ray...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรย์ ...
นี้แน่นอนไม่ได้ตรวจสอบเพลง; ฉันไม่มีนักข่าวอะรีนาคิดว่ามันขึ้นเป็นเปิดตา (ถ้าคุณรู้อยู่แล้วว่าเขาแน่นอน) Ray LaMontagne ได้รับการอนงค์ฉันในชีวิตประจำวันมาเป็นเวลานานและตอนนี้ฉันไม่สามารถดูได้สิ้นสุดเวลาเร็ว ๆ นี้ เขามองไปที่คุณอาจคิดว่าเขาจะได้รับในการจำศีลมีแผงคอ lionesque เคราของเขาและแสดงให้เห็นว่าการค้นหาใด ๆ สำหรับใบมีดโกนที่ได้รับผล ทุกอย่างเกี่ยวกับเขากรีดร้องความอ่อนน้อมถ่อมตนและความประหลาดใจที่ความนิยมที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะทำตามเขาไปรอบ ๆ เหมือนเงา เรย์ที่ประสบความสำเร็จในการเล่นกีต้าร์จังหวะควบคู่ไปกับการเป็นเสียงกระท่อนกระแท่นเป็นแผ่นเสียงไวนิลเก่าทำให้เขาค้นพบดนตรีที่ชื่นชอบในไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีคำรามต้องการคุณภาพเสียงของเขาที่น่าสนใจที่คุณจะแขวนบนทุกคำพูดของเขาในขณะที่ความรู้สึกของอารมณ์ความรู้สึกที่ว่าเขาหมายความว่าผู้ชมของเขาที่จะเป็น มีเพลงที่ดีมากในการสำรวจไม่มีสองเพลงจะเหมือนกันและทุกอัลบั้มใหม่จะนำความประหลาดใจใหม่.
เรย์ได้เปิดตัวในขณะนี้สี่สตูดิโออัลบั้ม: ปัญหาจนอาทิตย์เปิดดำ, Gossip ในข้าวและพระเจ้าจัดแจงและครีก ไม่เพิ่มขึ้น แต่ละอัลบั้มที่มีการจัดองค์ประกอบใหม่ แต่ยังมีความสอดคล้องของเรย์เสียงเต็มไปด้วยอารมณ์อย่างสวยงามและการเล่นกีตาร์ที่ยอดเยี่ยม ในฐานะที่เป็นคนที่ได้รับมักจะโยกที่หัวใจก็มักจะสดชื่นที่จะฟังศิลปินอะคูสติกเช่นเรย์และเพลงของเขาเป็นที่ดีในการเล่นพร้อมกับ ฉันจะพยายามที่จะเลือกเพลงที่ชื่นชอบจากแต่ละอัลบั้ม; พยายามที่จะเลือกเพียงหนึ่งเพลงจากอัลบั้มที่สี่จะเพียงพอที่จะขับรถฉันไปที่ขอบของความบ้า ผมไม่ได้บอกว่าคุณจะชอบเขา แต่มันอาจจะเป็นเช่นอิตาลีไม่ชอบ Nutella ...
ตลอดกาลเพื่อนของฉันคือที่ยอดเยี่ยมสำหรับฉันในอัลบั้มแรก มันเป็นเรื่องที่เยี่ยมยอดร่าเริงและแสงใจจากกีตาร์แจ๊สตลอดทางผ่านเนื้อเพลง หากคุณเคยมีความรักกับใครสักคนแล้วฉันคิดว่าคุณจะรู้ว่าที่เขามาจาก มันไม่เคยล้มเหลวเพื่อเป็นกำลังใจให้ฉันที่มันเริ่มเล็ดลอดออกมาจากหูฟังของฉัน ในทางตรงกันข้ามบทเรียนทางเลือกของฉันจากอัลบั้มที่สองเป็นเรื่องที่น่าเศร้าของความรักที่ผิดไป สายการเปิดเพลงสร้างเป็นลำดับที่เสียงของ LaMontagne ได้รับคุณภาพที่ผมเคยได้ยินไม่ค่อยจากศิลปิน เสียงกรีดร้องของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ของความเจ็บปวดก็เพียงพอที่จะส่ง shivers ลงกระดูกสันหลังของคุณ บรรยากาศทั้งหมดของเพลงที่เศร้ามาก แต่ส่วนกีตาร์กลมกลืนความคมชัดให้ดีกับเนื้อเพลงที่ว่ามันเป็นเรื่องยากมากที่จะได้นำมาลง ต่อไปเรามาถึงที่ติดตามการเปิดตัวของอัลบั้มที่สามของเขาไปโรงละครสัตว์ของตราสารทองเหลือง, กีต้าร์และกลอง (และเสียง LaMontagne ของที่เดินทางมาถึงเช่นหมัดจากมูฮัมหมัดอาลี) เพลงรักอีกเล่นสำนวนคุณเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ทำให้คุณต้องการที่จะได้รับการขึ้นและการเต้นรำว่าสิ่งที่คุณกำลังทำไม่มี ความภาคภูมิใจของเขาคือการมีตัวตนและทำให้คุณหวังว่าวันหนึ่งคุณจะรู้สึกแบบเดียวกับคนที่เป็นเรื่องของเรย์ในเพลงนี้ สุดท้ายเรามาปีศาจในเพลงจากอัลบั้มสุดท้ายของ LaMontagne ออร์แกน, กีต้าร์และเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเรย์สร้างเพลงที่คุณไม่สามารถช่วย แต่แตะที่เท้าของคุณ การรวมกันของออร์แกนและสไลด์กีตาร์เป็นที่ชื่นชอบโดยเฉพาะอย่างยิ่ง; ชัยชนะที่แท้จริงของประเภทที่มีการสูญเสียให้กับประวัติศาสตร์ของเวลาและเป็นแทร็กสุดท้ายของอัลบั้มเป็นวิธีที่ดีที่จะปิดเสียงอีกหนึ่งชิ้นที่ยอดเยี่ยมของการทำงาน.
คนที่เป็นอัจฉริยะ ฉันจะพูดคุยเกี่ยวกับเพลงวันของเรย์ LaMontagne ทั้งหมด แต่ฉันไม่ต้องการที่จะเดินเล่นใน สิ่งที่ดีที่สุดเกี่ยวกับการค้นพบศิลปินหน้าใหม่เป็นเพียงที่ค้นพบและเพลงของเรย์คือสิ่งที่ฉันสามารถรับประกันจะไม่ทำให้ผิดหวัง มีแน่นอนบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเรย์ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีบางอย่างที่เกี่ยวกับเรย์ . . . . . . .
นี้แน่นอนไม่ได้ เพลง ทบทวน ผมไม่คิดว่าผมนักข่าว มันยิ่งเป็นตา opener ( ถ้าคุณได้รู้จักเขาแน่นอน ) เรย์ LaMontagne ได้รับ serenading ฉันในแต่ละวันเป็นเวลานานในขณะนี้และฉันไม่สามารถเห็นมันได้สิ้นสุดเวลาเร็ว ๆ มองไปที่เขาคุณอาจจะคิดว่าเขาอยู่ในไฮเบอร์เนต ,กับแผงคอ lionesque ของเขาและเคราที่แนะนำใด ๆ ค้นหาใบมีดโกนได้ไร้ประโยชน์ ทุกอย่างเกี่ยวกับเขากรีดร้องความอ่อนน้อมถ่อมตนและประหลาดใจที่ความนิยมที่ตอนนี้ดูเหมือนจะตามเขาราวกับเงา เรย์ได้ จังหวะการเล่นกีตาร์คู่กับเสียงอย่างกระท่อนกระแท่นเป็นบันทึกไวนิลเก่า ทำให้เขาชื่นชอบดนตรีค้นพบไม่กี่ปีมานี้มันคำรามเหมือนคุณภาพเสียงของเขาที่น่าสนใจคุณสามารถแขวนอยู่บนทุกคำในขณะที่ความรู้สึกทุกอารมณ์ที่เขาให้ผู้ชมของเขา . มีมากเป็นเพลงที่ดีที่จะสำรวจ ไม่มีสองจะเหมือนกันทุกเพลงและอัลบั้มมาใหม่ที่น่าประหลาดใจ .
เรย์ในปัจจุบันได้ออกสี่สตูดิโออัลบั้ม : ปัญหา จนอาทิตย์กลายเป็นสีดำนินทาในเมล็ดข้าวและพระเจ้าจะเป็นเจ้าของและลำธารไม่ขึ้น แต่ละอัลบั้มแสดงองค์ประกอบใหม่ แต่ยังมีความสอดคล้องของเรย์ที่สวยงามเต็มไปด้วยความรู้สึกและเสียงที่ยอดเยี่ยมการเล่นกีต้าร์ เป็นคนที่มักเป็นแร่ที่หัวใจ มันก็สดชื่นเพื่อฟังศิลปินอคูสติก เช่น เรย์ และเพลงยอดเยี่ยม เล่นพร้อมกับฉันจะพยายามที่จะเลือกเพลงโปรดจากแต่ละอัลบั้ม พยายามเลือกแค่เพลงเดียว จากทั้งหมด 4 อัลบั้ม คงจะพอทำให้ฉันใกล้บ้า ผมไม่ได้บอกว่าคุณจะชอบเขา แต่มันคงจะเป็นเหมือนอิตาเลี่ยนไม่ได้ชอบนูเทลล่า . . . . . . .
ตลอดไปเพื่อนของฉันเป็น standout สำหรับฉัน ในอัลบั้มแรก มันเยี่ยมยอด และ แสงใจร่าเริง ,จากกีตาร์แจ๊สตลอดทางผ่านเนื้อเพลง ถ้าคุณเคยมีความรักกับใครบางคนแล้ว ฉันคิดว่า คุณจะรู้ว่าที่ที่เขาจากมา มันไม่เคยล้มเหลวที่จะทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเมื่อมันเริ่มเล็ดลอดออกมาจากหูฟังของฉัน ในทางตรงกันข้าม , บทเรียน , การเลือกของฉันจากอัลบั้มที่สอง เป็นเรื่องเศร้าของความรักที่ผิดพลาดเส้นเปิดเพลงสร้างเป็นเสียงเพลงของ Crescendo ที่ได้คุณภาพ ซึ่งก็ไม่เคยได้ยินจากศิลปิน เสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของความทุกข์ก็เพียงพอที่จะส่ง shivers ลงกระดูกสันหลังของคุณ บรรยากาศของเพลงมันหดหู่มาก แต่ความคมชัดได้ดีส่วน Harmonised กีตาร์กับเนื้อเพลงที่ว่ามันเป็นเรื่องยากมากที่จะนำลงต่อไปเราก็มาถึงแทร็คเปิดอัลบั้มที่สามของเขาสัตว์ของตราสารทองเหลือง กีตาร์และกลอง และเสียงเพลงมาเหมือนหมัดจากมูฮัมหมัดอาลี ) เพลงรักพิลึกอีก คุณเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ทำให้เราอยากลุกขึ้นเต้น ไม่ว่าสิ่งที่คุณกำลังทำ ความสุขของเขา คือ มีตัวตนและทำให้คุณหวังว่าวันหนึ่งคุณจะรู้สึกแบบเดียวกับคนที่เรย์เรื่องในเพลงนี้ ในที่สุดเราก็มาถึงปีศาจในตู้เพลงจากเพลงสุดท้ายของอัลบั้ม หีบเพลงปาก , กีต้าร์ และเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเรย์สร้างเพลงที่คุณไม่สามารถช่วย แต่แตะที่เท้าของคุณ การรวมกันของออร์แกน และสไลด์กีตาร์โดยเฉพาะความชอบชัยชนะที่แท้จริงของประเภทที่ถูกหายไปในพงศาวดารของเวลาและเป็นแทร็คสุดท้ายของอัลบั้มนี้เป็นวิธีที่ดีที่จะปิดเสียง แต่ที่น่าอัศจรรย์อีกชิ้นงาน
คนที่เป็นอัจฉริยะ ฉันพูดได้ทั้งวัน เรื่องเพลงของ Ray LaMontagne แต่ผมไม่อยากพูดต่อ สิ่งดีที่สุดเกี่ยวกับการค้นพบศิลปินหน้าใหม่ เป็นแค่ การค้นพบและเพลงของเรย์เป็นสิ่งที่ฉันสามารถรับประกันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง มันต้องมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับ
เรย์ . . . . . . .