There is a paucity of research inve

There is a paucity of research investigating the relationship of community-level characteristics such as collective efficacy and posttraumatic stress following disasters. We examine the association of collective efficacy with probable posttraumatic stress disorder and posttraumatic stress disorder symptom severity in Florida public health workers (n = 2249) exposed to the 2004 hurricane season using a multilevel approach. Anonymous questionnaires were distributed electronically to all Florida Department of Health personnel nine months after the 2004 hurricane season. The collected data were used to assess posttraumatic stress disorder and collective efficacy measured at both the individual and zip code levels. The majority of participants were female (80.42%), and ages ranged from 20 to 78 years (median = 49 years); 73.91% were European American, 13.25% were African American, and 8.65% were Hispanic. Using multi-level analysis, our data indicate that higher community-level and individual-level collective efficacy were associated with a lower likelihood of having posttraumatic stress disorder (OR = 0.93, CI = 0.88-0.98; and OR = 0.94, CI = 0.92-0.97, respectively), even after adjusting for individual sociodemographic variables, community socioeconomic characteristic variables, individual injury/damage, and community storm damage. Higher levels of community-level collective efficacy and individual-level collective efficacy were also associated with significantly lower posttraumatic stress disorder symptom severity (b = -0.22, p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Paucity วิจัยตรวจสอบความสัมพันธ์ของลักษณะชุมชนระดับรวมประสิทธิภาพและความเครียด posttraumatic ต่อภัยพิบัติได้ เราตรวจสอบความสัมพันธ์ของประสิทธิภาพรวมกับดำรง posttraumatic ความเครียดโรคและความรุนแรงของอาการโรค posttraumatic เครียดในฟลอริดาสาธารณสุขแรงงาน (n = 2249) สัมผัสกับฤดูพายุเฮอริเคน 2004 ที่ใช้วิธีการหลายระดับ แบบสอบถามไม่ได้กระจายไปบุคลากรกรมสุขภาพฟลอริด้าทั้งหมดทางอิเล็กทรอนิกส์ใน 9 เดือนหลังจากฤดูเฮอร์ริเคน 2004 รวบรวมข้อมูลที่ใช้ในการประเมินโรค posttraumatic ความเครียดและประสิทธิภาพรวมวัดในระดับบุคคลและรหัสไปรษณีย์ ส่วนใหญ่ของผู้เข้าร่วมมีเพศหญิง (ร้อยละ 80.42), และอายุอยู่ในช่วง 20 ปีที่ 78 (มัธยฐาน =ปี 49); 73.91% ถูกยุโรปอเมริกัน 13.25% มีแอฟริกันอเมริกัน และ 8.65% ถูก Hispanic ใช้การวิเคราะห์หลายระดับ ข้อมูลบ่งชี้ที่สูงกว่า ระดับชุมชน และ ระดับบุคคลรวมประสิทธิภาพสัมพันธ์กับโอกาสต่ำมีโรค posttraumatic ความเครียด (หรือ = 0.93, CI = 0.88-0.98 และ หรือ = 0.94, CI = 0.92-0.97 ตามลำดับ), แม้หลังจากการปรับ sociodemographic แต่ละตัวแปร ตัวแปรลักษณะประชากรชุมชน บาดเจ็บ/เสียหายแต่ละ และความเสียหายพายุของชุมชน ระดับประสิทธิภาพรวมระดับชุมชนและระดับบุคคลรวมประสิทธิภาพสูงมีความเกี่ยวข้องกับความรุนแรงของอาการโรค posttraumatic ความเครียดต่ำ (b =-0.22, p < 0.01 และ b =-0.17, p < 0.01 ตามลำดับ), หลังจากการปรับปรุงสำหรับ covariates เดียวกัน ราคาต่ำกว่าของโรค posttraumatic ความเครียดเกี่ยวข้องกับชุมชนที่มีประสิทธิภาพสูงรวม โปรแกรมส่งเสริมชุมชนรวมประสิทธิภาพอาจจะเป็นส่วนสำคัญของปฏิบัติการป้องกัน และอาจนำไปสู่การลดลงในอัตราของโรค posttraumatic เครียดหลังภัยพิบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีความยากจนของการวิจัยการตรวจสอบความสัมพันธ์ของลักษณะในระดับชุมชนเช่นการรับรู้ความสามารถของส่วนรวมและความเครียดหลังถูกทารุณกรรมต่อไปนี้เป็นภัยพิบัติ เราตรวจสอบความสัมพันธ์ของประสิทธิภาพร่วมกับโรคเครียดหลังถูกทารุณกรรมและน่าจะเป็นโรคเครียดหลังถูกทารุณกรรมความรุนแรงของอาการในคนงานที่ฟลอริด้าสาธารณสุข (n = 2,249) สัมผัสกับฤดูพายุเฮอริเคน 2004 โดยใช้วิธีการหลายระดับ แบบสอบถามที่ไม่เปิดเผยตัวกระจายอิเล็กทรอนิกส์ทุกกรมฟลอริด้าของบุคลากรสุขภาพเก้าเดือนหลังจากฤดูเฮอริเคน 2004 การเก็บรวบรวมข้อมูลถูกนำมาใช้ในการประเมินโรคเครียดหลังถูกทารุณกรรมและประสิทธิภาพโดยรวมวัดทั้งในระดับบุคคลและรหัสไปรษณีย์ ส่วนใหญ่ของผู้เข้าร่วมเป็นเพศหญิง (80.42%) และอยู่ในช่วงวัย 20-78 ปี (เฉลี่ย = 49 ปี); 73.91% เป็นชาวยุโรปอเมริกัน 13.25% เป็นแอฟริกันอเมริกันและ 8.65% เป็นสเปนและโปรตุเกส โดยใช้การวิเคราะห์หลายระดับข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าชุมชนระดับที่สูงขึ้นและประสิทธิภาพโดยรวมของแต่ละระดับมีความสัมพันธ์กับความเป็นไปได้ที่ลดลงของการมีโรคเครียดหลังถูกทารุณกรรม (OR = 0.93, CI = 0.88-0.98 และ OR = 0.94, CI = 0.92 -0.97 ตามลำดับ) แม้หลังจากปรับค่าตัวแปรยาวนานบุคคลชุมชนตัวแปรลักษณะทางสังคมและเศรษฐกิจของแต่ละบุคคลได้รับบาดเจ็บ / ความเสียหายและชุมชนความเสียหายจากพายุ ระดับที่สูงขึ้นของประสิทธิภาพโดยรวมในระดับชุมชนและการรับรู้ความสามารถของแต่ละบุคคลในระดับที่ถูกรวมยังเกี่ยวข้องกับความผิดปกติของความเครียดที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญหลังถูกทารุณกรรมความรุนแรงของอาการ (ข = -0.22, p <0.01 และข = -0.17, p <0.01 ตามลำดับ) หลังจากที่ปรับ สำหรับตัวแปรเดียวกัน อัตราการลดลงของโรคเครียดหลังถูกทารุณกรรมที่เกี่ยวข้องกับชุมชนที่มีประสิทธิภาพโดยรวมที่สูงขึ้น โปรแกรมการเพิ่มประสิทธิภาพโดยรวมของชุมชนอาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของการปฏิบัติในการป้องกันและอาจนำไปสู่​​การลดอัตราของโรคเครียดหลังถูกทารุณกรรมโพสต์ disaster

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีจำนวนเล็กน้อยของการวิจัยศึกษาความสัมพันธ์ของระดับชุมชนลักษณะเช่นรวมประสิทธิภาพและสภาวะกดดันต่อภัยพิบัติเราตรวจสอบสมาคมรวมประสิทธิภาพกับสภาวะความเครียดน่าจะเป็นสภาวะความเครียดและความรุนแรงของอาการในงานสาธารณสุขฟลอริด้า ( n = 1 ) สัมผัสกับ 2004 ฤดูพายุเฮอริเคนโดยใช้วิธีการหลายระดับฉบับนิรนามถูกกระจายทางอิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดฟลอริดากรมสาธารณสุข เก้าเดือนหลังจาก 2004 ฤดูพายุเฮอริเคน การรวบรวมข้อมูลที่ใช้ประเมินสภาวะเครียดและรวมประสิทธิภาพวัดได้ทั้งในระดับบุคคลและรหัสไปรษณีย์ ส่วนใหญ่ของกลุ่มตัวอย่างหญิง ( 80.42 % )และ อายุระหว่าง 20 ถึง 78 ปี ( median = 49 ปี ) ร้อยละ 73.91 ยุโรปอเมริกา คิดเป็นร้อยละ 8.65 เปอร์เซ็นต์เป็นชาวอเมริกัน และสเปน โดยใช้การวิเคราะห์พหุระดับ ข้อมูลระบุว่า สูงกว่า ระดับชุมชนและระดับบุคคลมีความสัมพันธ์กับประสิทธิภาพโดยรวมลดโอกาสของการมีตลาดหลักทรัพย์โตเกียว ( OR = 0.93 , CI = 0.88-0.98 และหรือ = 0.94 0.92-0.97 CI = , ,ตามลำดับ ) แม้หลังจากการปรับเปลี่ยนตัวแปรแต่ละอุตสาหกรรม ชุมชนและตัวแปรลักษณะความเสียหายการบาดเจ็บและความเสียหายพายุแต่ละชุมชน ระดับที่สูงขึ้นของชุมชนในระดับบุคคล ระดับกลุ่ม ( รวมเป็นยังเกี่ยวข้องกับการลดลง posttraumatic ความเครียดโรคความรุนแรงของอาการ ( B = รอบ , P < 0.01 ;และ B = -0.17 , p < 0.01 ตามลำดับ ) หลังจากปรับสำหรับความรู้เดียวกัน อัตราที่ลดลงของตลาดหลักทรัพย์โตเกียวเกี่ยวข้องกับชุมชนที่มีประสิทธิภาพสูงโดยรวม . โปรแกรมเพิ่มประสิทธิภาพโดยรวมของชุมชนอาจเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติการป้องกันและอาจนำไปสู่การลดลงในอัตรา posttraumatic ความเครียดหลังภัยพิบัติ