C216Using ocean-drilling ships, res

C216
Using ocean-drilling ships, researchers have obtained radiometric dates for hundreds of locations on the ocean floor. By knowing the age of a sample and its distance from the ridge axis where it was generated, an average rate of plate motion can be calculated.
Scientists have used these data, combined with paleo- magnetism stored in hardened lavas on the ocean floor, to create maps that show the age of the ocean floor. In the map in Figure 2.33, the reddish-orange colored bands range in age from the present to about 30 million years ago. The width of the bands indicates how much crust
formed during that time period. For example, the reddish- orange band along the East Pacific Rise is more than three times wider than the same-color band along the Mid- Atlantic Ridge. Therefore, the rate of seafloor spreading has been approximately three times faster in the Pacific basin than in the Atlantic.
Maps of this type also provide clues to the current direction of plate movement. Notice the offsets in the ridges; these are transform faults that connect the spread- ing centers. Recall that transform faults are aligned parallel to the direction of spreading. When measured carefully, transform faults yield the direction of plate movement.
To establish the direction of plate motion in the past, geologists can examine the long fracture zones that extend for hundreds or even thousands of kilometers from ridge crests. Fracture zones are inactive extensions of transform faults and therefore preserve a record of past directions of plate motion. Unfortunately, most of the ocean floor is less than 180 million years old, so to look deeper into the past, researchers must rely on paleomagnetic evidence provided by continental rocks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

C216ใช้เรือโอเชี่ยนเจาะ นักวิจัยได้รับวันนับร้อยของสถานที่บนพื้นมหาสมุทร โดยรู้ว่าอายุของตัวอย่างและการท่องเที่ยวจากแกนริดจ์ซึ่งถูกสร้างขึ้น มีอัตราเฉลี่ยของการเคลื่อนไหวของแผ่นสามารถคำนวณ นักวิทยาศาสตร์ได้ใช้ข้อมูลเหล่านี้ รวมกับพาเลโอสนามแม่เหล็กที่ถูกเก็บไว้ใน lavas เสริมบนพื้นมหาสมุทร การสร้างแผนผังที่แสดงอายุของพื้นมหาสมุทร ในแผนผังในรูปที่ 2.33 ช่วงวงสีน้ำตาลส้มในยุคจากปัจจุบันประมาณ 30 ล้านปีที่ผ่านมา ความกว้างของวงบ่งชี้จำนวนเปลือก เกิดขึ้นในระหว่างรอบระยะเวลานั้น ตัวอย่าง วงน้ำตาลอมส้มบริเวณแปซิฟิกตะวันออกที่เพิ่มขึ้นเป็นกว่า 3 เท่ากว้างกว่าแถบสีเดียวกันตามแนวสันเขามหาสมุทรแอตแลนติก Mid ดังนั้น อัตราของมหาสมุทรได้ประมาณสามครั้งเร็วในอ่างแปซิฟิกกว่าในมหาสมุทรแอตแลนติก แผนที่ชนิดนี้ยังให้ข้อมูลปัจจุบันทิศทางการเคลื่อนย้ายจาน สังเกตปรับค่าในเคลื่อน เหล่านี้เป็นข้อบกพร่องของการแปลงที่เชื่อมโยงศูนย์กระจายกำลัง นึกว่า แปลงข้อบกพร่องจะขนานกับทิศทางของการแพร่กระจาย เมื่อวัดอย่างระมัดระวัง ข้อบกพร่องการแปลงผลผลิตทิศทางการเคลื่อนย้ายจาน To establish the direction of plate motion in the past, geologists can examine the long fracture zones that extend for hundreds or even thousands of kilometers from ridge crests. Fracture zones are inactive extensions of transform faults and therefore preserve a record of past directions of plate motion. Unfortunately, most of the ocean floor is less than 180 million years old, so to look deeper into the past, researchers must rely on paleomagnetic evidence provided by continental rocks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

c216
ใช้มหาสมุทร เรือเจาะ , นักวิจัยได้รับของวันที่สำหรับร้อยของสถานที่บนพื้นมหาสมุทร โดยทราบว่า อายุของกลุ่มตัวอย่างและระยะห่างจากแนวแกน ที่ถูกสร้างขึ้น อัตราเฉลี่ยของแผ่นเคลื่อนไหวสามารถคํานวณ
นักวิทยาศาสตร์ได้ใช้ข้อมูลเหล่านี้รวมกับ Paleo - แม่เหล็กเก็บไว้ในลาวาแข็งบนพื้นมหาสมุทรเพื่อสร้างแผนที่ที่แสดงอายุของพื้นมหาสมุทร ในแผนที่ในรูปที่ 2.33 , สีส้มสีแดงแถบสีในช่วงอายุจากปัจจุบันประมาณ 30 ล้านปีมาแล้ว ความกว้างของแถบแสดงว่าเปลือก
เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ . ตัวอย่างเช่นสีแดง - ส้มพร้อมวงดนตรีเพิ่มขึ้นแปซิฟิกตะวันออกมากกว่าสามครั้งกว้างกว่าสีเดียวกับวงดนตรีแนวกลางมหาสมุทรแอตแลนติกริดจ์ ดังนั้น อัตราการขยายตัวของพื้นมหาสมุทรมีประมาณสามครั้งได้เร็วขึ้นในอ่างแปซิฟิกกว่าในแอตแลนติก
แผนที่ชนิดนี้ยังให้เบาะแสกับกระแสทิศทางการเคลื่อนที่ของแผ่น สังเกต offsets ในร่อง ;เหล่านี้จะเปลี่ยนข้อบกพร่องที่เชื่อมต่อศูนย์กระจาย - ไอเอ็นจี จำได้ว่าเปลี่ยนผิดเป็นชิดขนานกับทิศทางของการแพร่กระจาย เมื่อวัดอย่างระมัดระวัง แปลงของผลผลิตทิศทางการเคลื่อนที่ของแผ่น
สร้างทิศทางของจานเคลื่อนไหวในอดีตนักธรณีวิทยาสามารถตรวจสอบนานแตกหักโซนที่ขยายสำหรับหลายร้อยหรือแม้กระทั่งนับพันกิโลเมตรจากริดจ์ยอด . โซนที่เป็นส่วนขยายของการเปลี่ยนความผิดจึงรักษาบันทึกเส้นทางที่ผ่านมาของแผ่นไหว แต่น่าเสียดายที่ส่วนใหญ่ของพื้นมหาสมุทรไม่น้อยกว่า 180 ล้านปีเพื่อที่จะมองลึกเข้าไปในอดีตนักวิจัยต้องพึ่งพา paleomagnetic หลักฐานโดยคอนติเนนหิน