When June was growing up, Suyuan be

When June was growing up, Suyuan believed that June could be anything she wanted to be, and was determined that June be a genius of some kind. At first Suyuan wanted her to be a Shirley Temple, but she didn't have the right kind of hair. June felt excited but pressured at the idea of being a great success. Her mother was constantly giving her "tests" to find out what kind of genius she was. After a while, June decided to rebel. "I had new thoughts, willful thoughts, or rather thoughts filled with lots of won'ts. I won't let her change me, I promised myself. I won't be what I'm not." Chapter 8, pg. 134 She stopped trying to succeed. Her mother began to give up. Then one night, she saw a young Chinese girl playing piano on TV, and decided June could be that girl. She found an old man in their apartment building who was a retired piano teacher. June quickly discovered that he was deaf, and began to fake the right notes. She stopped practicing, and her teacher never noticed. Meanwhile, her mother bragged to Lindo Jong that June was a natural talent. This angered June. "I was determined to put a stop to her foolish pride." Chapter 8, pg. 138 When June was asked to play in a talent show, she never really even learned the song. She never thought about what it would be like once she got onstage, and as she began to play in front of the audience, she could not stop making mistakes. Afterward, Suyuan looked shocked, and Lindo and Waverly seemed smug. June felt terrible. She assumed she didn't have to practice anymore, and when her mother tried to force her, she screamed. Her mother yelled back, "Only two kind of daughters. Those who are obedient and those who follow their own mind! Only one kind of daughter can live in this house. Obedient daughter!" Chapter 8, pg. 142 June screamed back that she wished she was dead, like her mother's other daughters. Her mother backed out of the room, shocked. Today, June remembers that she failed her mother many times. But a few years ago, when June was thirty, her mother offered her the piano. She hadn't played since her recital. She took it as a sign of forgiveness from her mother. Now that her mother is dead, June goes to her parents' house to organize things. She plays a song that she played at her recital, "Pleading Child." She remembers it well. Then she plays the song on the opposite page, "Perfectly Contented." She realizes that they are two halves of the same song.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อมิถุนายนโตขึ้น แรมซูย่วนเชื่อว่า เดือนมิถุนายนอาจจะสิ่งที่เธอต้องการ และกำหนดที่มิถุนายนจะเป็นอัจฉริยะบางชนิด ที่ซูย่วนแรกอยากให้เธอต้อง วัด อังกฤษ แต่เธอไม่ได้ชนิดของผม มิถุนายนรู้สึกตื่นเต้น แต่ให้ในความคิดของการประสบความสำเร็จ แม่ของเธอได้ตลอดเวลาให้เธอ "ทดสอบ" เพื่อค้นหาชนิดของอัจฉริยะเธอ หลัง มิถุนายนตัดสินใจก่อการจลาจล "ฉันมีความคิดใหม่ ดื้อรั้นความคิด หรือเป็นความคิดที่เต็มไป ด้วยของ won'ts สัญญาตัวเองฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเปลี่ยนฉัน ไม่มีอะไรที่ฉันเป็นไม่" บทที่ 8, pg. 134 เธอหยุดพยายามที่จะประสบความสำเร็จ แม่ของเธอเริ่มให้ แล้ว คืนหนึ่ง เธอเห็นสาวจีนเล่นเปียโนบนทีวี และตัดสินใจมิถุนายนอาจที่สาว เธอพบว่าเป็นคนในของอาคารที่ถูกปลดเกษียณครูเปียโน มิถุนายนพบว่า เขาหูหนวก และเริ่มการปลอมตั๋วด้านขวาอย่างรวดเร็ว เธอหยุดการฝึก และครูของเธอไม่เคยพบ ในขณะเดียวกัน แม่ของเธอ bragged กับ Lindo Jong ที่ เป็นพรสวรรค์ตามธรรมชาติ นี้ angered เดือนมิถุนายน "ฉันถูกกำหนดให้ทำการหยุดเพื่อความภาคภูมิใจของเธอโง่" บทที่ 8, pg. 138 เมื่อมิถุนายนถูกถามในการแสดงความสามารถพิเศษ เธอไม่ได้จริง ๆ ได้เรียนรู้เพลง เธอไม่เคยคิดเกี่ยวกับอะไรได้เช่นเมื่อเธอได้ onstage และขณะที่เธอเริ่มเล่นหน้าผู้ชม เธอไม่สามารถหยุดการทำผิด หลังจากนั้น ซูย่วนดูตกใจแทบสิ้นสติ และ Lindo และ Waverly ประจักษ์ smug มิถุนายนรู้สึกแย่ เธอถือว่า เธอไม่จำเป็นต้องปฏิบัติอีกต่อไป และเมื่อแม่ของเธอพยายามบังคับให้เธอ เธอกรีดร้อง แม่ของเธอกลับ yelled "เพียงสองชนิดของธิดา ผู้เชื่อฟังและผู้ที่ทำตามใจตัวเอง ลูกสาวเดียวชนิดสามารถอาศัยอยู่ในบ้าน ลูกสาวเชื่อฟัง" บทที่ 8, pg. 142 มิถุนายนกรีดร้องกลับไปว่า เธอปรารถนาเธอตาย เช่นธิดาอื่น ๆ ของแม่ของเธอ แม่ของเธอสนับสนุนออกไปนอกห้อง ตกใจ วันนี้ มิถุนายนจำว่า เธอล้มแม่ของเธอหลายครั้ง แต่ไม่กี่ปีที่ผ่านมา เมื่อมิถุนายนถูกสามสิบ แม่ของเธอให้เธอเปียโน เธอไม่ได้เล่นตั้งแต่ปฐมทัศน์ของเธอ เธอเอามันเป็นเครื่องหมายของพระองค์จากแม่ของเธอ หลังจากที่แม่ของเธอจะตาย มิถุนายนจะไปบ้านพ่อแม่ของเธอในการจัดระเบียบ เธอเล่นเพลงที่เธอเล่นในปฐมทัศน์ของเธอ "เด็กร้อง" เธอจำได้ดี แล้ว เธอเล่นเพลงหน้าตรงกันข้าม "อย่างพึงพอใจ" เธอตระหนักว่า พวกเขาเป็นสองซีกของเพลงเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเดือนมิถุนายนเติบโตขึ้น Suyuan มิถุนายนที่เชื่อกันว่าจะเป็นอะไรที่เธอต้องการที่จะเป็นและก็ตั้งใจว่ามิถุนายนเป็นอัจฉริยะบางชนิด ตอนแรก Suyuan อยากให้เธอเป็นเชอร์ลี่ย์วัด แต่เธอไม่ได้มีสิทธิชนิดของผม มิถุนายนรู้สึกตื่นเต้น แต่แรงกดดันที่ความคิดของการเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ แม่ของเธอได้รับการอย่างต่อเนื่องให้เธอ "ทดสอบ" เพื่อหาชนิดของอัจฉริยะเธอเป็น หลังจากที่ในขณะมิถุนายนตัดสินใจที่จะกบฏ "ผมมีความคิดใหม่ความคิดโดยจงใจหรือมากกว่าความคิดที่เต็มไปด้วยจำนวนมาก won'ts. ฉันจะไม่ยอมให้เธอเปลี่ยนฉันฉันสัญญากับตัวเอง. ฉันจะไม่เป็นสิ่งที่ฉันไม่ได้." บทที่ 8 หน้า 134 เธอหยุดความพยายามที่จะประสบความสำเร็จ แม่ของเธอเริ่มที่จะให้ขึ้น แล้วคืนหนึ่งเธอเห็นเด็กสาวจีนเล่นเปียโนในทีวีและตัดสินใจมิถุนายนอาจจะเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ เธอก็พบว่าชายชราคนหนึ่งในการสร้างอพาร์ทเม้นของพวกเขาซึ่งเป็นครูสอนเปียโนที่เกษียณอายุราชการ มิถุนายนได้อย่างรวดเร็วพบว่าเขาเป็นคนหูหนวกและเริ่มที่จะปลอมบันทึกที่เหมาะสม เธอหยุดการฝึกและครูของเธอไม่เคยสังเกตเห็น ในขณะที่แม่ของเธอก้อจะ Lindo Jong มิถุนายนเป็นพรสวรรค์ตามธรรมชาติ โกรธมิถุนายนนี้ "ผมมุ่งมั่นที่จะนำหยุดเพื่อความภาคภูมิใจของคนโง่เธอ." บทที่ 8 หน้า 138 เมื่อมิถุนายนก็ถามว่าจะเล่นในการแสดงความสามารถที่เธอไม่เคยได้เรียนรู้แม้กระทั่งเพลง เธอไม่เคยคิดเกี่ยวกับสิ่งที่มันจะเป็นเช่นเมื่อเธอได้ขึ้นไปบนเวทีและในขณะที่เธอเริ่มที่จะเล่นในด้านหน้าของผู้ชมที่เธอไม่สามารถหยุดการทำผิดพลาด ต่อจากนั้น Suyuan มองตกใจและลินโดและ Waverly ดูเหมือนพอใจในตัวเอง มิถุนายนรู้สึกแย่มาก เธอคิดว่าเธอไม่ได้มีการปฏิบัติอีกต่อไปและเมื่อแม่ของเธอพยายามที่จะบังคับให้เธอเธอกรีดร้อง แม่ของเธอตะโกนกลับ "เพียงสองชนิดของลูกสาว. ผู้ที่เชื่อฟังและผู้ที่ทำตามความคิดของตัวเอง! เพียงหนึ่งชนิดของลูกสาวสามารถอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้. ลูกสาวเชื่อฟัง!" บทที่ 8 หน้า 142 มิถุนายนตะโกนกลับมาว่าเธออยากให้เธอตายเหมือนแม่ของลูกสาวของเธอ แม่ของเธอถอยออกมาจากห้องตกใจ วันนี้มิถุนายนจำได้ว่าเธอล้มเหลวที่แม่ของเธอหลายครั้ง แต่ไม่กี่ปีที่ผ่านมาเมื่อเดือนมิถุนายนสามสิบแม่ของเธอเสนอให้เธอเปียโน เธอไม่ได้เล่นตั้งแต่การบรรยายของเธอ เธอเอามันเป็นสัญลักษณ์ของการให้อภัยจากแม่ของเธอ ตอนนี้แม่ของเธอตายมิถุนายนไปที่บ้านพ่อแม่ของเธอในการจัดระเบียบสิ่งที่ เธอเล่นเพลงที่เธอเล่นในคอนเสิร์ตของเธอ "ขอร้องเด็ก." เธอจำได้ดี จากนั้นเธอก็เล่นเพลงในหน้าตรงข้าม "ที่พึงพอใจอย่างสมบูรณ์." เธอตระหนักว่าพวกเขาจะมีสองส่วนของเพลงเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเดือนมิถุนายน มีการเติบโตขึ้น suyuan เชื่อว่ามิถุนายนอาจจะทำทุกอย่างที่เธอต้องการได้ และตั้งใจว่า เดือนมิถุนายน เป็นอัจฉริยะของบางชนิด ที่ suyuan แรกอยากให้เธอเป็น Shirley Temple , แต่เธอไม่ได้มีชนิดของเส้นผม มิถุนายน ก็รู้สึกตื่นเต้น แต่กดดันที่ความคิดของการประสบความสำเร็จ แม่ของเธอได้ตลอดเวลาเพื่อให้เธอ " ทดสอบ " เพื่อหาสิ่งที่ชนิดของอัจฉริยะที่เธอเป็นหลังจากนั้น เมื่อตัดสินใจที่จะกบฏ” ฉันมีความคิดใหม่ความคิดดื้อรั้นหรือมากกว่าความคิดที่เต็มไปด้วยมากมาย won'ts. ฉันไม่ปล่อยเธอเปลี่ยนฉัน , ฉันสัญญากับตัวเอง ผมไม่ได้ว่าผมไม่ได้ " บทที่ 8 , PG เธอหยุดพยายามที่จะประสบความสำเร็จ แม่ของเธอเริ่มที่จะยอมแพ้ แล้วคืนนึง เธอเห็นหนุ่มจีนสาวเล่นเปียโนบนโทรทัศน์ และตัดสินใจมิถุนายนอาจจะเป็นผู้หญิงคนนั้นเธอพบชายชราในอาคารอพาร์ทเม้นของพวกเขาที่เป็นครูเปียโนที่เกษียณแล้ว มิถุนายนได้อย่างรวดเร็วค้นพบว่าเขาหูหนวก และเริ่มที่จะปลอมหมายเหตุขวา เธอหยุดฝึก และครูของเธอ ไม่เคยสังเกตเลย ในขณะที่แม่ของเธออวดเพลงจองที่มิถุนายนเป็นพรสวรรค์ตามธรรมชาติ นี้โกรธมิถุนายน " ฉันตั้งใจจะหยุดศักดิ์ศรีโง่ๆของเธอ " บทที่ 8 , PGเมื่อวันที่ถูกขอให้เล่นในการแสดงความสามารถพิเศษ เธอเคยได้เรียนเพลง เธอเคยคิดเกี่ยวกับสิ่งที่มันจะเป็นเช่นเมื่อเธอก้าวขึ้นบนเวที และเมื่อเธอเริ่มเล่นในด้านหน้าของผู้ชม เธอไม่สามารถหยุดความผิดพลาด หลังจากนั้น suyuan ดูตกใจ และเพลง Waverly และรู้สึกสบายใจ จูนรู้สึกน่ากลัว เธอว่าเธอไม่ต้องไปซ้อมอีกแล้วและเมื่อแม่ของเธอพยายามที่จะบังคับเธอ เธอร้อง แม่ของเธอตะโกนกลับมา " บุตรสาวชนิดเพียงสอง ผู้ที่เชื่อฟังและบรรดาผู้ที่ตามความคิดของตนเอง ลูกสาวของชนิดเดียวเท่านั้นที่สามารถอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ ลูกสาวที่เชื่อฟัง ! " บทที่ 8 , PG 142 มิถุนายนตะโกนกลับมาว่า เธอปรารถนา เธอตายแล้ว เหมือนแม่ลูกสาวอื่น ๆ แม่เธอถอยออกมาจากห้อง ตกใจ วันนี้จำได้ว่าเมื่อเธอล้มเหลว แม่ของเธอหลายครั้ง แต่ไม่กี่ปีที่ผ่านมาเมื่อมิถุนายน 30 , แม่ของเธอให้เธอเปียโน เธอไม่ได้เล่นตั้งแต่การแสดงของเธอ เธอจึงเป็นเครื่องหมายของการให้อภัยจากแม่ของเธอ ตอนนี้แม่ของเธอตาย จูนไปที่บ้านพ่อแม่ของเธอในการจัดระเบียบสิ่งต่างๆ เธอเล่นเพลงที่เธอเล่นในการแสดงของเธอ " ขอร้องลูก " เธอจดจำมันไว้อย่างดีแล้วเธอเล่นเพลงที่ตรงข้ามหน้า " สมบูรณ์แล้ว เธอตระหนักว่าพวกเขาเป็นสองซีกของเพลงเดียวกัน