The removal of dyes from wastewater

The removal of dyes from wastewater is a matter of great interest in the field of water pollution. Wastewaters from industries like dyestuffs, tannery, textiles, paper and plastics, contain various kinds of synthetic dyes [1] and [2]. There are more than 100,000 commercially available dyes and more than 7 × 105 metric tons of dyes are produced worldwide annually [3]. Recent studies indicate that approximately 12% of synthetic dyes are lost during manufacturing and processing operations and that 20% of the resultant color enters the environment through effluents from industrial wastewater treatment plants [4]. Wastewaters from these industries are highly colored and the release of these effluents in natural waters produces serious damage to the environment. Dyes are organic compounds with a chemical complex structure that are stable to light, heat, oxidizing agents and resistant to aerobic digestion [5] and [6]. Beyond the visual pollution [7], the contamination of natural waters with dyes produces modification in biological cycles affecting mainly photosynthesis process. Many dyes are also toxic and even carcinogenic affecting aquatic living organisms [8]. Studies showed that azo dyes and their sub-products may be carcinogenic and/or mutagenic [9], [10] and [11]. In this current work, the two studied dyes are the cationic dyes, methylene blue (MB) and gentian violet (GV). MB is the most commonly used substance for dying natural fibers as cotton or silk. It can cause eye burns by direct contact and nausea, vomiting, profuse sweating, mental confusion and methemoglobinemia by ingestion [12]. GV is used to dye paper as a component of black inks for printing, ball-point pens and ink-jet printers and has a numerous medicinal application. It is harmful by inhalation, ingestion, through skin contact and has also been found to cause cancer and severe eye irritation in human beings [13]. Therefore, the treatment of effluent containing such dyes is of interest due to its harmful impacts on receiving waters.

Among the various chemical treatment techniques available, the most commonly used in the removal of contaminants from wastewater are reverse osmosis, ion exchange, adsorption and precipitation [14]. Due to these environmental reasons, new technologies for degradation and/or immobilization of dyes in wastewaters have been developed. Various techniques for the removal of dyes from wastewaters have also been employed [1] and [15]. Among these methods, adsorption is one of the most effective methods [14] and [16] and the main adsorbent used for this purpose is activated carbon. However, activated carbon presents several disadvantages [17]. It is quite expensive, non-selective and ineffective against disperse and vat dyes [18]. This has led many researchers to look for more economic and effective adsorbents as potential substitutes for activated carbon. Within this goal, natural materials like wood, peat, chitin, industrial, agricultural and domestic wastes and/or by-products such as shells of almond and hazelnut, orange peel, sawdust, corncob, rice husk or sugarcane bagasse have been largely studied to adsorb synthetic dyes [2] and [15]. In most cases, these materials have been used as adsorbents without any chemical modification. In addition, the chemical modification can introduce functionality to these solid supports, increasing their adsorption capacity and efficiency. A few chemically modified lignocellulosic materials have also been used as dye adsorbents [19].

Sugarcane bagasse is an excellent solid support because it is inexpensive in comparison to other solid supports such as cellulose pulp, epoxy resins, chitosan, and synthetic polymers. Besides, owing to the increase of bioethanol production in countries such as Brazil, tons and tons of sugarcane bagasse have been produced. According to the last official survey from the Brazilian National Company of Supply – CONAB, an agency from the Brazilian Ministry of Agriculture, the national production of sugarcane in 2009/2010 season was 558 million tons and represents the largest recorded production since records began. On average, 250 kg of sugarcane bagasse containing 50% moisture are produced by ton of sugarcane. In the industries of sugar and ethanol, bagasse has been burned to produce steam and energy for the process; nevertheless, the leftovers are still significant. The remaining bagasse still continues to be a menace to the environment and a more suitable and economic utilization may be the production of cellulosic ethanol for automotive fuel and green polyethylene as well as resins for the treatment of wastewater effluents. The composition of sugarcane bagasse is 40–50% cellulose, 25–30% hemicelluloses, and 20–25% lignin [20].

In our previous works [20] and [21], succinylated sugarcane bagasse, SCB 2, was prepared from sugarcane bagasse, B, using succinic anhydride as derivatizing agent. In the adsorption studies, SCB 2 exhibited maximum adsorption capacities for Cu2+, Cd2+, Pb2+ and Zn2+ ions of 185.2, 212.8, 416.7 and 125.0 mg/g, respectively. SCB 2 has negative charges due to the presence of carboxylate functions that are released after the modification with succinic anhydride and treatment with sodium bicarbonate solution. These charges are able to interact with cationic dyes, removing them from aqueous solutions by adsorption process.

In the present work, the removal of the cationic dyes, methylene blue, MB, and gentian violet, GV, from aqueous single dye solutions using SCB 2 (Fig. 1), was studied. The adsorption studies were carried out using different contact times, pH, and initial dye concentration. The results were evaluated by three kinetic models and three adsorption models.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การกำจัดสีจากน้ำเสียเป็นเรื่องของความสนใจในด้านมลพิษทางน้ำ Wastewaters จากอุตสาหกรรมเช่นสีย้อม tannery สิ่งทอ กระดาษ และ พลาสติก ประกอบด้วยสีสังเคราะห์ชนิดต่าง ๆ [1] และ [2] มีสีมากกว่า 100000 ใช้ได้ในเชิงพาณิชย์ และมากกว่า 7 × 105 ตันสีย้อมมีผลิตทั่วโลกเป็นประจำทุกปี [3] การศึกษาล่าสุดบ่งชี้ว่า ประมาณ 12% ของสีสังเคราะห์สูญหายในระหว่างการผลิต และการประมวลผลการดำเนินงาน และว่า 20% ของผลแก่สีเข้าสู่สิ่งแวดล้อม effluents จากโรงบำบัดน้ำเสียอุตสาหกรรม [4] สูงมีสี wastewaters จากอุตสาหกรรมเหล่านี้ และของเหล่านี้ effluents ในน้ำธรรมชาติก่อให้เกิดความเสียหายร้ายแรงต่อสิ่งแวดล้อม สีย้อมเป็นสารอินทรีย์ มีโครงสร้างทางเคมีซับซ้อนที่มีแสง ความร้อน รับอิเล็กตรอนตัวแทน และย่อยอาหารทนต่อการแอโรบิก [5] และ [6] การปนเปื้อนของน้ำธรรมชาติกับสีคมชัดแก้ไขในวงจรชีวภาพที่มีผลต่อกระบวนการสังเคราะห์ด้วยแสงส่วนใหญ่นอกเหนือจากมลพิษทางการมองเห็น [7], หลายสีก็เป็นพิษ และ carcinogenic แม้กระทบน้ำชีวิต [8] การศึกษาแสดงให้เห็นว่า สีย้อม azo และผลิตภัณฑ์ย่อยอาจ carcinogenic หรือ mutagenic [9], [10] [11] และ ในการทำงานปัจจุบันนี้ สี studied สองมีสี cationic เมทิลีนไดบลู (MB) และม่วง gentian (จีวี) MB เป็นสารที่ใช้บ่อยที่สุดสำหรับเส้นใยธรรมชาติตายเป็นผ้าฝ้ายหรือผ้าไหม ก็สามารถทำให้ตาไหม้ โดยติดต่อโดยตรง และคลื่นไส้ อาเจียน ตากระตุกสะพรั่ง จิตใจสับสน และ methemoglobinemia โดยกิน [12] จีวีใช้สีย้อมกระดาษเป็นส่วนประกอบของดำสนับสนุนสำหรับพิมพ์ ปากกาลูกจุด และเครื่องพิมพ์อิงค์เจ็ท และมีการใช้ยามากมาย มันเป็นอันตรายจากการหายใจ กิน ผ่านติดต่อผิวหนัง และยังพบการทำให้เกิดระคายเคืองตาอย่างรุนแรงและมะเร็งในมนุษย์ [13] ดังนั้น การบำบัดน้ำทิ้งที่ประกอบด้วยสีย้อมดังกล่าวเป็นที่น่าสนใจเนื่องจากผลกระทบเป็นอันตรายในน้ำรับต่าง ๆ รักษาเคมีเทคนิคการใช้ มากสุดโดยทั่วไปใช้ในการกำจัดสารปนเปื้อนในน้ำทิ้งจากหมู่ออสโมซิสผันกลับ สารกรอง ดูดซับ และฝน [14] เนื่องจากสาเหตุเหล่านี้สิ่งแวดล้อม เทคโนโลยีใหม่สำหรับการลดและ/หรือตรึงโปสีใน wastewaters มีการพัฒนา เทคนิคต่าง ๆ ในการกำจัดสีย้อมจาก wastewaters นอกจากนี้ยังมีเจ้าของ [1] และ [15] วิธีการเหล่านี้ ดูดซับเป็นหนึ่งในวิธีที่มีประสิทธิภาพสูงสุด [14] และ [16] และ adsorbent หลักที่ใช้สำหรับวัตถุประสงค์นี้เป็นคาร์บอน อย่างไรก็ตาม คาร์บอนแสดงเสียหลาย [17] จึงค่อนข้างมีราคาแพง ไม่เลือก และไม่มีประสิทธิภาพ disperse และ vat สี [18] มีผลวิจัยมากมายเพื่อค้นหาเพิ่มเติมเศรษฐกิจ และประสิทธิภาพ adsorbents ตามศักยภาพแทนสำหรับคาร์บอน ภายในเป้าหมายนี้ วัสดุธรรมชาติเช่นไม้ พรุ ไคทิน กากอุตสาหกรรม เกษตร และภายในประเทศ และ/หรือเช่นเปลือกอัลมอนด์ และเฮเซลนัท เปลือกส้ม ขี้เลื่อย corncob ชานอ้อยแกลบหรืออ้อยข้าวได้แล้วส่วนใหญ่ศึกษาชื้นสีสังเคราะห์ [2] และ [15] ในกรณีส่วนใหญ่ วัสดุเหล่านี้ได้ถูกใช้เป็น adsorbents โดยไม่ปรับเปลี่ยนสารเคมีใด ๆ นอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงทางเคมีสามารถแนะนำฟังก์ชันการสนับสนุนเหล่านี้แข็ง เพิ่มการดูดซับสารและประสิทธิภาพ วัสดุ lignocellulosic สารเคมีแก้ไขกี่ได้ยังถูกใช้เป็นสีย้อม adsorbents [19]ชานอ้อยอ้อยจะสนับสนุนการแข็งตัวดีเนื่องจากมีราคาไม่แพง โดยสนับสนุนอื่น ๆ ของแข็งเช่นเยื่อเซลลูโลส เรซิ่นอีพ็อกซี่ ไคโตซาน และโพลิเมอร์สังเคราะห์ นอกจาก เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของ bioethanol ผลิตในประเทศเช่นบราซิล ตันและตันของอ้อยชานอ้อยมีการผลิต ตามการสำรวจอย่างเป็นทางการล่าสุดจาก บริษัทชาติบราซิลจัดหา – CONAB ตัวแทนจากกระทรวงเกษตร บราซิลผลิตชาติอ้อยในฤดูกาล 2009/2010 มี 558 ล้านตัน และแสดงถึงการผลิตที่ใหญ่ที่สุดที่บันทึกไว้ตั้งแต่เริ่มระเบียน โดยเฉลี่ย 250 กก.ของชานอ้อยอ้อยที่ประกอบด้วยความชื้น 50% ที่ผลิต โดยต้นอ้อย ในอุตสาหกรรมน้ำตาลและเอทานอล ชานอ้อยที่มีการเขียนการผลิตไอน้ำและพลังงานสำหรับกระบวนการ อย่างไรก็ตาม เหลือจะยังคงสำคัญ ชานอ้อยที่เหลือยังคงยังคงเป็นภัยคุกคามต่อสิ่งแวดล้อม และการใช้ประโยชน์ทางเศรษฐกิจ และเหมาะสมมากขึ้นอาจเป็นการผลิต cellulosic เอทานอลน้ำมันเชื้อเพลิงรถยนต์ และพลาสติกสีเขียวเป็นเรซิ่นสำหรับการบำบัดน้ำเสีย effluents องค์ประกอบของชานอ้อยอ้อยได้ 40 – 50% เซลลูโลส hemicelluloses 25 – 30% และ lignin 20 – 25% [20]ในงานของเราก่อนหน้านี้ [20] [21], ชานอ้อยอ้อย succinylated ธนาคารไทยพาณิชย์ 2 ถูกเตรียมจากอ้อยกากอ้อย B, succinic anhydride ใช้ derivatizing แทน ในการศึกษาการดูดซับ 2 ธนาคารไทยพาณิชย์จัดแสดงกำลังการผลิตสูงสุดการดูดซับ Cu2 + Cd2 + Pb2 + และ Zn2 + ประจุ 185.2, 212.8, 416.7 และ 125.0 mg/g ตามลำดับ ธนาคารไทยพาณิชย์ 2 มีค่าติดลบเนื่องจากฟังก์ชัน carboxylate ที่ถูกนำออกใช้หลังจากการเปลี่ยนแปลงกับ succinic anhydride และรักษา ด้วยโซเดียมไบคาร์บอเนตโซลูชั่น ค่าธรรมเนียมเหล่านี้จะสามารถโต้ตอบกับสี cationic เอาออกจากโซลูชันอควีโดยกระบวนการดูดซับในงานนำเสนอ การกำจัดสี cationic เมทิลีนไดบลู MB และม่วง gentian จีวี จากโซลูชั่นย้อมอควีเดียวที่ใช้ไทยพาณิชย์ 2 (Fig. 1), ได้ศึกษา ศึกษาการดูดซับได้ดำเนินการใช้เวลาต่าง ๆ ติดต่อ pH และความเข้มข้นเริ่มต้นย้อม มีประเมินผลลัพธ์เดิม ๆ รุ่นสามทางสามแบบดูดซับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกำจัดสีจากน้ำเสียเป็นเรื่องที่น่าสนใจอย่างมากในด้านของมลพิษทางน้ำ น้ำเสียจากอุตสาหกรรมเช่นสารย้อมสี, ฟอกหนัง, สิ่งทอ, กระดาษและพลาสติกมีหลายชนิดของสีสังเคราะห์ [1] และ [2] มีมากกว่า 100,000 สีใช้ได้ในเชิงพาณิชย์และอื่น ๆ กว่า 7 × 105 ตันของสีย้อมที่มีการผลิตทั่วโลกเป็นประจำทุกปี [3] การศึกษาล่าสุดระบุว่าประมาณ 12% ของสีสังเคราะห์สูญหายในระหว่างการดำเนินงานการผลิตและการประมวลผลและ 20% ของผลสีเข้าสู่สภาพแวดล้อมที่ผ่านน้ำทิ้งจากระบบบำบัดน้ำเสียอุตสาหกรรม [4] น้ำเสียจากอุตสาหกรรมเหล่านี้เป็นสีที่สูงและการเปิดตัวของน้ำทิ้งเหล่านี้ในน้ำธรรมชาติผลิตความเสียหายอย่างร้ายแรงต่อสภาพแวดล้อม สีย้อมเป็นสารประกอบอินทรีย์ที่มีสารเคมีโครงสร้างที่ซับซ้อนที่มีความเสถียรต่อแสง, ความร้อน, ตัวแทนออกซิไดซ์และทนต่อการย่อยอาหารแอโรบิก [5] และ [6] นอกเหนือจากมลพิษภาพ [7] การปนเปื้อนของน้ำธรรมชาติที่มีการปรับเปลี่ยนสีผลิตในรอบทางชีวภาพที่มีผลต่อกระบวนการสังเคราะห์แสงส่วนใหญ่ สีย้อมจำนวนมากนอกจากนี้ยังมีสารพิษและสารก่อมะเร็งยังมีผลต่อสิ่งมีชีวิตทางน้ำ [8] การศึกษาแสดงให้เห็นว่าสีย้อม azo และผลิตภัณฑ์ย่อยของพวกเขาอาจเป็นสารก่อมะเร็งและ / หรือการกลายพันธุ์ [9] [10] และ [11] ในการนี้การทำงานในปัจจุบันทั้งสองสีย้อมศึกษาเป็นสีย้อมประจุบวก, สีฟ้าเมทิลีน (MB) และสีม่วงพืชจำพวกดีมังกร (GV) MB เป็นสารที่ใช้กันมากที่สุดสำหรับการตายเส้นใยธรรมชาติเป็นผ้าฝ้ายหรือผ้าไหม มันสามารถทำให้เกิดการเผาไหม้ตาโดยการสัมผัสโดยตรงและคลื่นไส้อาเจียนเหงื่อออกมากมายสับสนทางจิตและ Methemoglobinemia โดยการกลืนกิน [12] GV จะใช้ในการย้อมกระดาษเป็นองค์ประกอบของหมึกพิมพ์สีดำสำหรับการพิมพ์, ปากกาลูกจุดและเครื่องพิมพ์อิงค์เจ็ทและมีการประยุกต์ใช้ยาจำนวนมาก มันเป็นอันตรายเมื่อสูดดม, กลืนกิน, ผ่านการสัมผัสทางผิวหนังและยังได้รับพบว่าทำให้เกิดโรคมะเร็งและการระคายเคืองดวงตาอย่างรุนแรงในมนุษย์ [13] ดังนั้นการรักษาของน้ำเสียที่มีสีย้อมดังกล่าวเป็นที่น่าสนใจเนื่องจากการผลกระทบที่เป็นอันตรายต่อการรับน้ำ. ท่ามกลางเทคนิคการรักษาทางเคมีต่างๆที่มีการใช้กันมากที่สุดในการกำจัดสารปนเปื้อนจากน้ำเสียที่มีการ Reverse Osmosis, การแลกเปลี่ยนไอออนการดูดซับและฝน [14] เนื่องจากเหตุผลด้านสิ่งแวดล้อมเหล่านี้เทคโนโลยีใหม่สำหรับการย่อยสลายและ / หรือการตรึงของสีย้อมในน้ำเสียได้รับการพัฒนา เทคนิคต่างๆในการกำจัดของสีย้อมจากน้ำเสียได้รับการว่าจ้าง [1] และ [15] ในบรรดาวิธีการเหล่านี้ดูดซับเป็นหนึ่งในวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด [14] และ [16] และตัวดูดซับหลักที่ใช้เพื่อการนี้จะมีการใช้คาร์บอน แต่ถ่านนำเสนอหลายข้อเสีย [17] มันมีราคาแพงมากไม่ได้รับเลือกและไม่ได้ผลกับกระจายและย้อมติด vat [18] นี้ได้นำนักวิจัยหลายคนที่จะมองหาตัวดูดซับทางเศรษฐกิจและมีประสิทธิภาพมากขึ้นเป็นสารทดแทนที่มีศักยภาพสำหรับถ่าน ภายในเป้าหมายนี้วัสดุธรรมชาติเช่นไม้, พีท, ไคตินอุตสาหกรรมของเสียทางการเกษตรและในประเทศและ / หรือโดยผลิตภัณฑ์เช่นเปลือกของอัลมอนด์และเฮเซลนัทเปลือกส้มขี้เลื่อยซังข้าวโพดแกลบหรืออ้อยชานอ้อยได้รับการศึกษาส่วนใหญ่จะ ดูดซับสีสังเคราะห์ [2] และ [15] ในกรณีส่วนใหญ่วัสดุเหล่านี้ถูกนำมาใช้เป็นตัวดูดซับโดยไม่มีการดัดแปลงสารเคมีใด ๆ นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงทางเคมีสามารถแนะนำการทำงานเหล่านี้สนับสนุนของแข็งเพิ่มขีดความสามารถในการดูดซับของพวกเขาและมีประสิทธิภาพ ไม่กี่ดัดแปรทางเคมีวัสดุลิกโนเซลลูโลสยังได้รับการใช้เป็นตัวดูดซับสีย้อม [19]. อ้อยชานอ้อยเป็นของแข็งการสนับสนุนที่ดีเยี่ยมเพราะมันมีราคาไม่แพงเมื่อเทียบกับการสนับสนุนที่มั่นคงอื่น ๆ เช่นเยื่อเซลลูโลสเรซินอีพอกซี่ไคโตซานและโพลิเมอร์สังเคราะห์ นอกจากนี้เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของการผลิตเอทานอลในประเทศเช่นบราซิลตันและตันของชานอ้อยที่ได้รับการผลิต ตามการสำรวจอย่างเป็นทางการที่ผ่านมาจาก บริษัท แห่งชาติบราซิลของซัพพลาย - CONAB หน่วยงานจากกระทรวงเกษตรของบราซิลการผลิตแห่งชาติของอ้อยในฤดูกาล 2009/2010 เป็น 558,000,000 ตันและหมายถึงการผลิตที่ใหญ่ที่สุดที่บันทึกไว้ตั้งแต่เริ่มบันทึก โดยเฉลี่ย 250 กิโลกรัมของชานอ้อยที่มีความชื้น 50% มีการผลิตโดยตันอ้อย ในอุตสาหกรรมน้ำตาลและเอทานอลชานอ้อยที่ได้รับการเผาในการผลิตไอน้ำและพลังงานสำหรับกระบวนการ; แต่ที่เหลือยังคงอยู่อย่างมีนัยสำคัญ ชานอ้อยที่เหลือยังคงยังคงเป็นอันตรายต่อสภาพแวดล้อมและการใช้ประโยชน์ที่เหมาะสมมากขึ้นและเศรษฐกิจอาจจะผลิตเอทานอเซลลูโลสน้ำมันเชื้อเพลิงสำหรับยานยนต์และเอทิลีนสีเขียวเช่นเดียวกับเรซินสำหรับการรักษาของน้ำทิ้งน้ำเสียที่ องค์ประกอบของชานอ้อยเป็นเซลลูโลส 40-50%, 25-30% เฮมิเซลลูโลสและลิกนิน 20-25% [20]. ในผลงานของเราก่อนหน้า [20] และ [21], succinylated ชานอ้อยธนาคารไทยพาณิชย์ 2 ที่เตรียมจาก ชานอ้อย, B, ใช้สารประกอบอินทรีย์ชนิดเป็นตัวแทน derivatizing ในการศึกษาการดูดซับไทยพาณิชย์ 2 แสดงขีดความสามารถในการดูดซับสูงสุด Cu2 + Cd2 + Pb2 + และ Zn2 + ไอออนของ 185.2, 212.8, 416.7 และ 125.0 มิลลิกรัม / กรัมตามลำดับ ธนาคารไทยพาณิชย์ 2 มีประจุลบเนื่องจากการมีฟังก์ชั่น carboxylate ที่ถูกปล่อยออกมาหลังการแก้ไขที่มีสารประกอบอินทรีย์ชนิดและการรักษาด้วยสารละลายโซเดียมไบคาร์บอเนต ค่าใช้จ่ายเหล่านี้จะสามารถโต้ตอบกับสีย้อมประจุบวก, ลบออกจากสารละลายโดยกระบวนการดูดซับ. ในงานปัจจุบันการกำจัดของสีย้อมประจุบวกสีฟ้าเมทิลีน, MB, และสีม่วงพืชจำพวกดีมังกร, GV จากการแก้ปัญหาการย้อมสีเดียวน้ำโดยใช้ไทยพาณิชย์ 2 (รูปที่ 1). ได้รับการศึกษา การศึกษาการดูดซับได้ดำเนินการโดยใช้เวลาที่แตกต่างกันติดต่อ pH และความเข้มข้นของสีย้อมเริ่มต้น ผลการวิจัยการประเมินโดยสามรูปแบบการเคลื่อนไหวและสามรูปแบบการดูดซับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การกำจัดสีจากน้ำเสียเป็นเรื่องของความสนใจในด้านมลพิษทางน้ำ น้ำทิ้งจากอุตสาหกรรม เช่น สารย้อมสี , โรงฟอกหนัง สิ่งทอ กระดาษ และพลาสติก มีชนิดของสีย้อมสังเคราะห์ [ 1 ] และ [ 2 ] มีมากกว่า 100000 ในเชิงพาณิชย์ที่มีสีและมากกว่า 7 × 105 ตัน สี ผลิตทั่วโลกต่อปี [ 3 ]การศึกษาล่าสุดพบว่าประมาณร้อยละ 12 ของสีสังเคราะห์สูญหายในระหว่างการดำเนินการผลิต แปรรูป และ 20% ของสีดังกล่าวเข้าสู่สิ่งแวดล้อมผ่านน้ำทิ้งจากอุตสาหกรรมบำบัดน้ำเสีย [ 4 ] น้ำทิ้งจากอุตสาหกรรมเหล่านี้ ขอสีและรุ่นของบริการเหล่านี้ในน้ำธรรมชาติ ก่อให้เกิดความเสียหายร้ายแรงต่อสิ่งแวดล้อมสีย้อมเป็นสารอินทรีย์ที่มีโครงสร้างซับซ้อนที่มีความเสถียรต่อสารเคมี แสง ความร้อน สารออกซิไดซ์และป้องกันการแอโรบิกและการย่อยอาหาร [ 5 ] [ 6 ] นอกเหนือจากภาพมลพิษ [ 7 ] , การปนเปื้อนของน้ำธรรมชาติด้วยสีผลิตการปรับเปลี่ยนวงจรทางชีวภาพที่มีผลต่อส่วนใหญ่กระบวนการสังเคราะห์แสง .สีหลายคนก็เป็นพิษและสารก่อมะเร็งที่มีผลต่อสิ่งมีชีวิตทางน้ำ [ 8 ] การศึกษาพบว่าสีย้อม azo และผลิตภัณฑ์ย่อยของพวกเขาอาจเป็นสารก่อมะเร็ง และ / หรือผล [ 9 ] [ 10 ] และ [ 11 ] ในงานนี้ สองเรียนเป็นประจุบวกสีย้อมเมทิลีนบลู ( MB ) และเจนเชียนไวโอเลต ( GV ) บางครั้งจะนิยมใช้สารตายใยธรรมชาติอย่างผ้าฝ้ายหรือผ้าไหม .มันสามารถทำให้ตาไหม้โดยตรงติดต่อ และคลื่นไส้ อาเจียน เหงื่อออกมากมาย , ความสับสนทางจิตและเมตทีโมโกบินีเมียโดยการกลืนกิน [ 12 ] GV คือใช้ย้อมกระดาษเป็นส่วนประกอบของหมึกพิมพ์สีดำสำหรับเครื่องพิมพ์และเครื่องพิมพ์แบบพ่นหมึกปากกาชี้บอล และมีสมุนไพรมากมายโปรแกรม มันเป็นอันตรายจากการสูดดม การกินติดต่อผ่านทางผิวหนัง และยังได้รับพบว่าสาเหตุของโรคมะเร็งและระคายเคืองตาอย่างรุนแรงในมนุษย์ [ 13 ] ดังนั้น การรักษาน้ำผสมสีย้อมดังกล่าวเป็นที่สนใจเนื่องจากเป็นอันตรายต่อรับน้ำ

ระหว่างต่าง ๆสารเคมีเทคนิคในการใช้มากที่สุดโดยทั่วไปใช้ในการกำจัดสิ่งปนเปื้อนจากน้ำเสียมีการ Reverse Osmosis , การแลกเปลี่ยนไอออน ,การดูดซับและการตกตะกอน [ 14 ] เนื่องจากเหตุผลเหล่านี้สิ่งแวดล้อม เทคโนโลยีใหม่เพื่อการย่อยสลายและ / หรือการตรึงสีย้อมในน้ำทิ้งได้ถูกพัฒนาขึ้น เทคนิคต่างๆสำหรับการกำจัดสีจากน้ำเสียโรงงานยังได้รับการว่าจ้าง [ 1 ] และ [ 15 ] ระหว่างวิธีการเหล่านี้การดูดซับเป็นหนึ่งในมีประสิทธิภาพมากที่สุดวิธีการ [ 14 ] และ [ 16 ] และใช้เพื่อวัตถุประสงค์นี้ เป็นหลัก ตัวดูดซับถ่านกัมมันต์ อย่างไรก็ตาม คาร์บอน ที่มีข้อเสียหลาย [ 17 ] มันค่อนข้างแพง และไม่ใช้ไม่ได้ผลกับสลายสี vat และ [ 18 ]นี้ได้นำนักวิจัยหลายคนมองหาดูดซับทางเศรษฐกิจมากขึ้นและมีประสิทธิภาพแทน ที่มีคาร์บอน ในเป้าหมายนี้ วัสดุธรรมชาติ เช่น ไม้ , พีท , ไคติน , อุตสาหกรรมการเกษตรภายในประเทศและ / หรือผลพลอยได้และของเสีย เช่น เปลือกของอัลมอนด์และเฮเซลนัท , เปลือกส้ม , ขี้เลื่อย , ซังข้าวโพด ,แกลบ ชานอ้อย มีการไปศึกษาหรือดูดซับสีย้อมสังเคราะห์ [ 2 ] และ [ 15 ] ในกรณีส่วนใหญ่ วัสดุเหล่านี้ถูกใช้เป็นตัวดูดซับโดยการดัดแปรทางเคมีใด ๆ นอกจากนี้ การดัดแปลงทางเคมีสามารถแนะนำการทำงานเพื่อสนับสนุนแข็งเหล่านี้ เพิ่มความจุการดูดซับของพวกเขาและประสิทธิภาพไม่ดัดแปลงทางเคมี lignocellulosic วัสดุยังถูกใช้เป็นสีย้อมดูดซับ [ 19 ] .

ชานอ้อยเป็นเลิศที่เป็นของแข็งสนับสนุนเพราะมันไม่แพงเมื่อเปรียบเทียบกับอื่น ๆที่เป็นของแข็ง เช่น เซลลูโลส เยื่อรองรับ , อีพ็อกซี่เรซิ่น , ไคโตซาน และพอลิเมอร์สังเคราะห์ นอกจากนี้ เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของการผลิตเอทานอลในประเทศ เช่น บราซิลตันและตันของกากอ้อยมาผลิต ตามการสำรวจล่าสุดจากบริษัทชาติบราซิลอย่างเป็นทางการของ conab –จัดหา ตัวแทนจากกระทรวงการเกษตรแห่งชาติของบราซิล , การผลิตอ้อยในฤดูกาล 2009 / 2010 มี 558 ล้านตันและเป็นตัวแทนที่ใหญ่ที่สุดในการบันทึกการผลิตตั้งแต่เริ่มบันทึก . เฉลี่ยของชานอ้อยที่มีความชื้น 50 % 250 กิโลกรัม จะผลิตโดยตันของอ้อย ในอุตสาหกรรมน้ำตาลและเอทานอลอ้อยถูกเผาไหม้เพื่อผลิตไอน้ำและพลังงานสำหรับกระบวนการ อย่างไรก็ตาม มันยังคงสำคัญส่วนชานอ้อยที่เหลือยังคงเป็นภัยคุกคามต่อสิ่งแวดล้อม และการใช้ที่เหมาะสมและเศรษฐกิจอาจจะผลิตเอทานอล cellulosic เชื้อเพลิงรถยนต์และพลาสติกสีเขียวเช่นเดียวกับเม็ดสำหรับการบำบัดน้ำเสียน้ำทิ้ง . องค์ประกอบของชานอ้อยเป็น 40 - 50% เซลลูโลส , 25 – 30% hemicelluloses และ 20 – 25 เปอร์เซ็นต์ ลิกนิน [ 20 ] .

ในก่อนหน้านี้ของเราทำงาน [ 20 ] และ [ 21 ] succinylated กากอ้อย ไทยพาณิชย์ 2 , เตรียมจากชานอ้อย บี ใช้ derivatizing ซัคซินิกแอนไฮไดรด์เป็นสาร ในการศึกษาการดูดซับ , การดูดซับสูงสุด ( 2 ) ความจุสำหรับ CU2 CD2 , , และแบบเคลื่อนที่ zn2 ไอออนของ 185.2 212.8 416.7 , และ , 125.0 มิลลิกรัม / กรัม ตามลำดับไทยพาณิชย์ 2 ได้ค่าติดลบเนื่องจากการปรากฏตัวของคาร์บอกซิเลตฟังก์ชันที่ถูกปล่อยออกมาหลังจากการปรับเปลี่ยนกับแอนซัคซิและการรักษาด้วยสารละลายโซเดียมไบคาร์บอเนต . ค่าใช้จ่ายเหล่านี้สามารถที่จะโต้ตอบกับประจุบวก ลบจากสารละลาย โดยกระบวนการดูดซับ

ในงานปัจจุบัน กำจัดย้อมติด cationic เมทิลีนบลู MB และยาฆ่าเชื้อโรคชนิดหนึ่งมีสีม่วง ,จีวี จากน้ำย้อมที่ใช้ธนาคารเดียวโซลูชั่น 2 ( รูปที่ 1 ) ศึกษา การศึกษาการดูดซับโดยใช้เวลาติดต่อแตกต่างกัน pH และความเข้มข้นสีเริ่มต้น ผลลัพธ์จำนวน 3 แบบจำลองพลังงานจลน์และสามการดูดซับแบบ