Plantation forestry has played a ma

Plantation forestry has played a major role in the reforestation
history of South Asia. It has a complex history of trial and
error, dominated by monoculture plantations of exotic species
such as Eucalyptus, Acacia and Pinus. The globalization of Eucalyptus
increased with planting and success rates in the tropics
from 1960 to 1990 (FAO, 1985; Saxena et al., 1993; Bennett
2010). However, criticism of planting Eucalypts was vocal in
the 1980s during the intense period of planting in India and
Thailand (Bennett, 2010). At the same time, a mix of state, government,
industrial cooperation, small holder land ownership
and community- based reforestation programs were implemented
within degraded forest areas and shrub and grasslands
that were previously covered by forests, resulting in further
experimentation with Eucalyptus as well as other exotics such
as Acacia and Pinus species (Rai, 1999; Pomeroy et al., 2003;
Ramachandra et al., 2004). Although exotic species may greatly
out produce native tress species, especially under short rotations
(Nath et al., 1990), exotic plantations in some cases had detrimental
effects on hydrology for adjacent agriculture, and provided
only single values – timber for the State (Kumar et al.,
2003). Small-holders and subsistence farmers do not like the
exotic plantations chiefly because none could be used for their
benefit (FAO, 1985). Further, they have been assumed to have
low conservation value (Lamb, 1998; Chazdon, 2008). In recent
years, however, efforts have increased to better understand the
processes that govern restoration of tropical degraded land
(see. e.g. Yirdaw, 2001; Parrotta and Knowles, 2002; Vincent
and Davies, 2003; Sharam et al., 2006; Slocum et al., 2006;
Goodale et al., 2012; Salek and Vylupek, 2012) and exotic timber
plantations are recognized as one potential approach (Lamb,
1998; Ashton et al., 1998; Lamb et al., 2005; Wishnie et al.,
2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สวนป่าไม้ได้เล่นบทบาทสำคัญในการปลูกประวัติศาสตร์เอเชียใต้ มีประวัติซับซ้อนของคดี และข้อผิดพลาด ครอบงำ โดยระบบเกษตรกรรมพืชเดี่ยวปลูกพันธุ์แปลกใหม่เช่นยูคาลิปตัส เซีย และ Pinus โลกาภิวัตน์ของยูคาลิปตัสเพิ่มขึ้น ด้วยอัตราปลูกและประสบความสำเร็จในการอบรมจาก 1960 ถึง 1990 (FAO, 1985 ซสักเสนา et al., 1993 เบนเนต2010) . อย่างไรก็ตาม วิจารณ์ปลูก Eucalypts เป็น vocal ในทศวรรษที่ 1980 ช่วงรุนแรงของปลูกในอินเดีย และไทย (เบนเนต 2010) ในเวลาเดียวกัน ผสมของรัฐ รัฐบาลความร่วมมืออุตสาหกรรม เจ้าของที่ดินเจ้าเล็กและชุมชนการปลูกป่าที่ดำเนินการโปรแกรมภายในพื้นที่ป่าเสื่อมโทรม และพุ่มไม้ และ grasslandsที่มีก่อนหน้านี้ครอบคลุม โดยป่าไม้ ผลเพิ่มเติมทดลองกับยูคาลิปตัสรวมทั้งอื่น ๆ exotics ดังกล่าวเป็นพันธุ์ Pinus และเซีย (เชียงราย 1999 Pomeroy et al., 2003Ramachandra et al., 2004) แม้สายพันธุ์แปลกใหม่อาจมากออกผลิตต้นแม่พันธุ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้การหมุนเวียนระยะสั้น(Nath และ al., 1990), สวนแปลกใหม่ในบางกรณีได้ผลดีลักษณะพิเศษบนอุทกวิทยาเพื่อการเกษตรติด และให้เพียง เดียวค่า – ไม้ สำหรับรัฐ (Kumar et al.,2003) . ผู้ถือเล็กและชีพเกษตรกรไม่ชอบการchiefly เนื่องจากไม่สามารถใช้สำหรับปลูกแปลกใหม่ของพวกเขาประโยชน์ (FAO, 1985) เพิ่มเติม พวกเขาได้รับการสมมติให้ค่าอนุรักษ์น้อย (Lamb, 1998 Chazdon, 2008) ในล่าสุดปี อย่างไรก็ตาม ความพยายามที่มีเพิ่มขึ้นเข้าใจการกระบวนการที่ครอบคลุมการฟื้นฟูที่ดินเสื่อมโทรมเขตร้อน(ดูเช่น Yirdaw, 2001 Parrotta และโนวส์ 2002 Vincentเด วีส์ 2003 และ Sharam et al., 2006 Al. ร้อยเอ็ด Slocum, 2006Goodale et al., 2012 Salek และ Vylupek, 2012) และไม้แปลกไร่มีการรับรู้เป็นวิธีการหนึ่งอาจเกิดขึ้น (Lambปี 1998 แอชตันและ al., 1998 แกะ et al., 2005 Wishnie et al.,2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สวนป่าไม้มีบทบาทสำคัญในการปลูกป่า
ประวัติศาสตร์ของเอเชียใต้ แต่ก็มีประวัติศาสตร์ที่ซับซ้อนของการทดลองและ
ข้อผิดพลาดที่โดดเด่นด้วยการปลูกเชิงเดี่ยวสายพันธุ์ที่แปลกใหม่
เช่นยูคาลิป, Acacia และปินัส โลกาภิวัตน์ของยูคาลิป
เพิ่มขึ้นกับการปลูกและอัตราความสำเร็จในเขตร้อน
1960-1990 (FAO, 1985; Saxena et al, 1993;. เบนเน็ตต์
2010) อย่างไรก็ตามคำวิจารณ์ของต้นยูคาปลูกเป็นแกนนำในการ
ปี 1980 ในช่วงระยะเวลาที่รุนแรงของการเพาะปลูกในประเทศอินเดียและ
ประเทศไทย (เบนเน็ตต์, 2010) ในเวลาเดียวกัน, การผสมผสานของรัฐรัฐบาล,
ความร่วมมืออุตสาหกรรมในฐานะผู้ถือกรรมสิทธิ์ที่ดินขนาดเล็ก
และสังคมและชุมชนตามโครงการปลูกป่าถูกนำมาใช้
ในพื้นที่เสื่อมโทรมป่าไม้และไม้พุ่มและทุ่งหญ้า
ที่ถูกปกคลุมไปด้วยป่าไม้ก่อนหน้านี้มีผลในการเพิ่มเติม
การทดลองกับต้นยูคาเป็นอย่างดี เป็นชึ่อื่น ๆ เช่น
เป็น Acacia และปินัสปีชีส์ (ไร่ 1999; รอย et al, 2003;.
. Ramachandra และคณะ, 2004) แม้ว่าสายพันธุ์ที่แปลกใหม่อาจจะมาก
จากการผลิตสายพันธุ์พื้นเมืองปอยผมโดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้การหมุนเวียนระยะสั้น
(. ภูมิพลอดุลยเดชและคณะ, 1990), สวนที่แปลกใหม่ในบางกรณีมีอันตราย
ผลกระทบต่ออุทกวิทยาเพื่อการเกษตรที่อยู่ติดกันและให้
เฉพาะค่าเดียว - ไม้สำหรับรัฐ (Kumar et al.,
2003) ผู้ถือขนาดเล็กและการดำรงชีวิตชาวนาไม่ชอบ
สวนที่แปลกใหม่ส่วนใหญ่เพราะไม่มีใครสามารถนำมาใช้สำหรับพวกเขา
ได้รับประโยชน์ (FAO, 1985) นอกจากนี้พวกเขาได้รับการสันนิษฐานว่าจะมี
มูลค่าการอนุรักษ์ต่ำ (แกะ 1998; Chazdon 2008) เมื่อเร็ว ๆ นี้ใน
ปีที่ผ่านมา แต่มีความพยายามที่เพิ่มขึ้นเพื่อให้เข้าใจ
กระบวนการที่ควบคุมการฟื้นฟูที่ดินเสื่อมโทรมในเขตร้อนชื้น
(ดูเช่น Yirdaw 2001. Parrotta และโน 2002; วิน
เดวีส์และ 2003; Sharam et al, 2006;. สโลคัมเอ อัล, 2006.
กูเดล, et al, 2012;. Salek และ Vylupek, 2012) และไม้ที่แปลกใหม่
สวนได้รับการยอมรับว่าเป็นวิธีการที่มีศักยภาพหนึ่ง (แกะ
1998 แอชตัน et al, 1998;.. แกะ et al, 2005; Wishnie และคณะ .,
2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สวนป่าได้เล่นบทบาทสำคัญในการปลูกป่า
ประวัติศาสตร์ทางใต้ของเอเชีย แต่ก็มีประวัติศาสตร์ที่ซับซ้อนของการทดลองและข้อผิดพลาด
, ครอบงำโดยการปลูก สายพันธุ์ที่แปลกใหม่
เช่น ยูคาลิปตัส กระถินและสน . โลกาภิวัตน์ของยูคาลิปตัส
เพิ่มขึ้นปลูกและอัตราความสำเร็จในเขตร้อน
จาก 1960 ถึงปี 1990 ( FAO , 1985 ; Saxena et al . , 1993 ; เบนเน็ตต์
2010 ) อย่างไรก็ตามการวิจารณ์ของการปลูกยูคาลิปตัสเสียงพูดใน
ไฟต์ในช่วงเวลาที่เข้มข้นของการปลูกในอินเดียและ
ประเทศไทย ( Bennett , 2010 ) ในเวลาเดียวกัน , การผสมผสานของรัฐ , รัฐบาล ,
ความร่วมมืออุตสาหกรรมขนาดเล็กและผู้ถือกรรมสิทธิ์ในที่ดินโดยชุมชนปลูกป่า

โปรแกรมถูกนำมาใช้ในพื้นที่ป่าเสื่อมโทรม และไม้พุ่มและทุ่งหญ้า
ที่เคยปกคลุมด้วยป่าไม้ผลการทดลองเพิ่มเติม
กับยูคาลิปตัส รวมทั้งอื่น ๆ เช่น กระถินและ exotics
เป็นสนพันธุ์ ( เชียงราย , 1999 ; ชุด et al . , 2003 ;
รามะชันดระ et al . , 2004 ) แม้ว่าชนิดที่แปลกใหม่มากอาจ
ออกมาผลิตชนิดม้วนผมพื้นเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้สั้นหมุน
( นาถ et al . , 1990 ) แปลกใหม่ ( ในบางกรณีมีผลเสีย
ในอุทกวิทยาเพื่อการเกษตร ติดกันและมีเพียงค่าเดียว
( ไม้ รัฐ ( Kumar et al . ,
2003 ) ผู้ถือขนาดเล็กและเกษตรกรยังชีพไม่ชอบ
สวนแปลกใหม่คบ เพราะไม่มีใครสามารถใช้เพื่อประโยชน์ของพวกเขา
( FAO , 1985 ) นอกจากนี้พวกเขาได้สันนิษฐานว่ามี
ค่าการอนุรักษ์ต่ำ ( เนื้อแกะ , 1998 ; chazdon , 2008 ) ในล่าสุด
ปี อย่างไรก็ตาม ความพยายามที่จะเข้าใจ
มีเพิ่มขึ้นกระบวนการที่ใช้ฟื้นฟูที่ดินเสื่อมโทรมเขตร้อน
( ดู เช่น yirdaw , 2001 ; และ parrotta โนวส์ , 2002 ; วินเซนต์
และ เดวีส์ , 2003 ; sharam et al . , 2006 ; สโลเคิ่ม et al . , 2006 ;
กู๊เดล et al . , 2012 ; salek และ vylupek , 2012 ) และสวนไม้
แปลกใหม่ได้รับการยอมรับเป็นวิธีการหนึ่งที่มีศักยภาพ ( เนื้อแกะ ,
2541 , แอชตัน et al . , 1998 ; แกะ et al . , 2005 ; wishnie et al . ,
2007 )