The key performance indicators are

The key performance indicators are more operational than strategic in nature.
According to Lambert and Pohlen (2001), this is largely due to a disconnect
between the strategies of an organization and its supply chain, as a result of which
managers are driven by operational measures. Performance indicators that are very
important, and which are customer focused, include service level, percentage
delivered in full on time (DIFOT) in specification, and the costs of transportation
and distribution. Likewise, measures such as delivery speed, inventory turnover,
and procurement lead time are considered important. In contrast, indicators such as
cash-to-cash cycle and procurement costs are of lesser importance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพหลักในการดำเนินงานมากกว่ากลยุทธ์ในธรรมชาติได้ตาม Lambert และ Pohlen (2001), นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการยกระหว่างกลยุทธ์ขององค์กรและของซัพพลายเชน จากการที่ผู้จัดการมีการขับเคลื่อนมาตรการการดำเนินงาน ตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพที่มากสำคัญ ซึ่งจะเน้น และ รวมบริการระดับ เปอร์เซ็นต์จัดส่งในเวลา (DIFOT) ในข้อมูลจำเพาะ และต้นทุนการขนส่งเต็มรูปแบบและแจกจ่าย มาตรการทำนองเดียวกัน เช่นความเร็วในการจัดส่ง การหมุนเวียนสินค้าคงคลังและเวลารอคอยสินค้าจัดซื้อถือเป็นสิ่งสำคัญ ในทางตรงข้าม ตัวบ่งชี้เช่นวงจรเงินสดเงินสด และต้นทุนการจัดซื้อจัดจ้างมีความสำคัญน้อยกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวชี้วัดประสิทธิภาพที่สำคัญคือการดำเนินงานมากกว่าเชิงกลยุทธ์ในธรรมชาติ.
ตามที่แลมเบิร์และ Pohlen (2001) นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการตัดการเชื่อมต่อระหว่างกลยุทธ์ขององค์กรและห่วงโซ่อุปทานที่เป็นผลจากการที่ผู้บริหารจะขับเคลื่อนด้วยมาตรการในการดำเนินงาน. ตัวชี้วัดประสิทธิภาพการทำงานที่มีความสำคัญและที่มุ่งเน้นลูกค้ารวมถึงระดับการให้บริการร้อยละส่งมอบในเต็มรูปแบบในเวลา(DIFOT) ในสเปคและค่าใช้จ่ายในการขนส่งและการกระจาย ในทำนองเดียวกันมาตรการดังกล่าวเป็นความเร็วในการส่งการหมุนเวียนสินค้าคงคลังและระยะเวลาในการจัดซื้อจัดจ้างที่มีการพิจารณาที่สำคัญ ในทางตรงกันข้ามตัวชี้วัดเช่นวงจรเงินสดเพื่อเงินสดและค่าใช้จ่ายในการจัดซื้อที่มีความสำคัญน้อยกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพหลัก ) มากกว่ากลยุทธ์ในธรรมชาติ .
ตาม Lambert และ pohlen ( 2001 ) , นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการตัดการเชื่อมต่อ
ระหว่างกลยุทธ์ขององค์กรและห่วงโซ่อุปทานเป็นผลจากการที่
ผู้จัดการถูกขับเคลื่อน ด้วยมาตรการการดำเนินงาน ตัวบ่งชี้ที่สำคัญมาก
, และที่เป็นลูกค้าที่เน้นการรวมบริการระดับ ร้อยละ
ส่งในแบบเต็มเวลา ( difot ) ในรายละเอียดและค่าใช้จ่ายของการขนส่ง
และแจกจ่าย อนึ่ง มาตรการต่างๆ เช่น ความเร็วในการหมุนเวียนสินค้าคงคลังการจัดส่ง
และระยะเวลาจัดซื้อจัดจ้างถือว่าสำคัญ ในทางตรงกันข้าม , ตัวชี้วัด เช่น เงินสด เงินสดหมุนเวียนและค่าใช้จ่าย
จัดซื้อจัดจ้างน้อยกว่าความสําคัญ