By bombarding uranium with neutron

By bombarding uranium with neutron particles, Lise Meitner and Otto Hahn encountered a nightmarish jumble of radioactive spices that could not be easily identified. For four long years, Hahn, the expert chemist, carefully separated and processed the radioactive materials; Meitner's job was to explain the nuclear processes going on. She was a shy, introverted girl who blossomed into an aggressive researcher. Physics was her life; I found no evidence that she was ever involved in a romantic relationship.
Throughout these years, Hitler was casting his long, dark shadow upon Europe. So, it was easy for so-called "good" Germans to rationalize their compromises and look the other way. Dismissed from teaching, her name suppressed, Meitner hung on without protest, nervously hoping that the unpleasantness would be temporary. But as restrictions on "non-Aryan" academics tightened, she at last slipped across the border. She was 59. Her mind as vigorous as ever, she continued to advise Hahn through letters from Sweden, which became her new home.
Hahn published the chemical evidence for fission without listing Meitner as a co-author, a move she understood given the tinderbox that was Nazi Germany. In The Making Of The Atomic Bomb, Rhodes wrote that Hahn had always hoped to add Meitner's name to this historic paper; some tells a different story. She builds a strong case that Hahn was distancing himself from his longtime collaborator even before Meitner escaped. More tragic was Hahn's conduct the important experiment after the war; he maintained the fiction (or convinced himself) that his chemical experiments verifying fission had never been inspired or guided by Meitner.
With her name missing from the key experimental paper on nuclear fission, Hahn alone received the 1944 prize for chemistry. It is surprising to discover that she remained loyal to Hahn throughout this turmoil. In fact, horrified by the bomb, fission's offspring, she had mixed feeling about being linked to its creation.
However, there is a happy ending. Though denied the Nobel, Meitner will be rewarded with far more durable fame. In 1994 an international commission agreed that element 109, artificially created by slamming bismuth with irons, will be named "meitnerium".

How did Meitner feel when only Hahn received the prize?
Indifferent at all
Sad and disappointed
Very confused and unhappy
Very surprised and shocked

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยเคลื่อนลงมายูเรเนียม ด้วยนิวตรอนอนุภาค ออตโตฮาห์นและ Lise Meitner พบ jumble nightmarish เทศกัมมันตรังสีที่อาจไม่ได้ระบุ สำหรับสี่ นานปี ฮาห์น นักเคมีผู้เชี่ยวชาญ รอบคอบแยก และวัสดุกัมมันตรังสี การประมวลผล งานของ Meitner อธิบายกระบวนการนิวเคลียร์เกิดขึ้นได้ เธอเป็นสาวขี้อาย ส่วนที่ดอกเป็นนักวิจัยที่ก้าวร้าว ฟิสิกส์มีชีวิต พบหลักฐานไม่ว่า เธอเคยเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ที่โรแมนติก ปีนี้ ฮิตเลอร์ถูกหล่อเงาของเขายาว มืดตามยุโรป ดังนั้น มันเป็นชาวเยอรมันที่ "ดี" เรียกว่า rationalize รับของพวกเขา และรูป แบบง่าย ไล่จากสอน ชื่อของเธอระงับ Meitner แขวนบนไม่มี protest คนหวังว่า unpleasantness จะจะได้ชั่วคราว แต่ เป็นข้อจำกัดเกี่ยวกับการ "ไม่ใช่อารยัน" นักวิชาการทำให้รัดกุม เธอที่เล็ดรอดข้ามชายแดนล่าสุด เธอ 59 ใจของเธอที่คึกคักเช่นเคย เธอยังคงแนะนำฮาห์นผ่านตัวอักษรจากสวีเดน ที่กลายเป็นบ้านใหม่ของเธอ Hahn published the chemical evidence for fission without listing Meitner as a co-author, a move she understood given the tinderbox that was Nazi Germany. In The Making Of The Atomic Bomb, Rhodes wrote that Hahn had always hoped to add Meitner's name to this historic paper; some tells a different story. She builds a strong case that Hahn was distancing himself from his longtime collaborator even before Meitner escaped. More tragic was Hahn's conduct the important experiment after the war; he maintained the fiction (or convinced himself) that his chemical experiments verifying fission had never been inspired or guided by Meitner.With her name missing from the key experimental paper on nuclear fission, Hahn alone received the 1944 prize for chemistry. It is surprising to discover that she remained loyal to Hahn throughout this turmoil. In fact, horrified by the bomb, fission's offspring, she had mixed feeling about being linked to its creation.However, there is a happy ending. Though denied the Nobel, Meitner will be rewarded with far more durable fame. In 1994 an international commission agreed that element 109, artificially created by slamming bismuth with irons, will be named "meitnerium".How did Meitner feel when only Hahn received the prize? Indifferent at all Sad and disappointed Very confused and unhappy Very surprised and shocked

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยแสงยูเรเนียมที่มีอนุภาคนิวตรอน Lise Meitner และอ็อตโตฮาห์นพบสับสนหวาดเสียวของเครื่องเทศกัมมันตรังสีที่ไม่สามารถระบุได้อย่างง่ายดาย สี่ปีนานฮาห์นนักเคมีผู้เชี่ยวชาญแยกออกอย่างระมัดระวังและการประมวลผลวัสดุกัมมันตรังสี; งาน Meitner ก็คือการอธิบายกระบวนการนิวเคลียร์ที่เกิดขึ้น เธอเป็นคนที่ขี้อายเก็บตัวสาวที่แตกแขนงออกไปนักวิจัยในเชิงรุก ฟิสิกส์คือชีวิตของเธอ ผมพบว่าไม่มีหลักฐานว่าเธอมีส่วนเกี่ยวข้องที่เคยอยู่ในความสัมพันธ์ที่โรแมนติก.
ตลอดปีนี้ฮิตเลอร์ได้รับการหล่อยาวของเงาดำเมื่อยุโรป ดังนั้นจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับสิ่งที่เรียกว่า "ดี" เยอรมันให้เหตุผลการประนีประนอมของพวกเขาและมองไปทางอื่น ออกจากการเรียนการสอนชื่อของเธอระงับ Meitner แขวนอยู่บนโดยไม่ต้องประท้วงประหม่าหวังว่าไม่ราบรื่นจะเป็นชั่วคราว แต่เป็นข้อ จำกัด ในการ "ที่ไม่ใช่อารยัน" นักวิชาการแน่นเธอที่เล็ดรอดผ่านมาข้ามพรมแดน เธอเป็นคนที่ 59 ในใจของเธอในฐานะพลังเช่นเคยเธอก็ยังคงให้คำแนะนำแก่ฮาห์นผ่านตัวอักษรจากสวีเดนซึ่งกลายเป็นบ้านใหม่ของเธอ.
ฮาห์นตีพิมพ์หลักฐานเคมีสำหรับฟิชชันโดยไม่ต้อง Meitner รายชื่อเป็นผู้เขียนร่วมย้ายเธอเข้าใจรับ tinderbox ที่ถูกนาซีเยอรมนี ในการสร้างระเบิดปรมาณูโรดส์เขียนว่าฮาห์นหวังเสมอที่จะเพิ่มชื่อของ Meitner นี้กระดาษประวัติศาสตร์; บางคนบอกว่าเป็นเรื่องที่แตกต่างกัน เธอสร้างกรณีที่แข็งแกร่งที่ฮาห์นก็ทำตัวห่างเหินจากการทำงานร่วมกันมานานของเขาแม้กระทั่งก่อนที่ Meitner หนี ที่น่าเศร้าก็คือการปฏิบัติฮาห์นการทดลองที่สำคัญหลังสงคราม; เขายังคงนิยาย (หรือเชื่อตัวเอง) ที่การทดลองทางเคมีของการตรวจสอบฟิชชันไม่เคยได้รับแรงบันดาลใจหรือชี้นำโดย Meitner.
กับชื่อของเธอหายไปจากกระดาษที่สำคัญเกี่ยวกับการทดลองนิวเคลียร์ฮาห์นคนเดียวที่ได้รับรางวัล 1944 เคมี มันน่าแปลกใจที่จะค้นพบว่าเธอยังคงจงรักภักดีต่อฮาห์นตลอดทั้งความวุ่นวายนี้ ในความเป็นจริงตกใจด้วยระเบิดลูกฟิชชันของเธอผสมความรู้สึกเกี่ยวกับการเชื่อมโยงกับการสร้าง.
แต่มีความสุข แม้ว่าจะปฏิเสธโนเบล Meitner จะได้รับรางวัลที่มีชื่อเสียงไกลคงทนมากขึ้น ในปี 1994 คณะกรรมการระหว่างประเทศตกลงที่องค์ประกอบที่ 109 สร้างเทียมกระแทกบิสมัทด้วยเตารีดจะได้รับการตั้งชื่อว่า "meitnerium". อย่างไร Meitner รู้สึกเมื่อเพียง Hahn ได้รับรางวัลหรือไม่แยแสที่ทุกคนเศร้าและผิดหวังสับสนมากและไม่มีความสุขประหลาดใจมากและตกใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดย bombarding ยูเรเนียมด้วยอนุภาคนิวตรอน ลิซ ไมท์เนอร์กับอ๊อตโต้ Hahn พบความน่าหวาดเสียวของสารกัมมันตรังสีเครื่องเทศที่ไม่สามารถระบุได้อย่างง่ายดาย สี่ปีที่ยาวนาน ฮาน ผู้เชี่ยวชาญนักเคมีอย่างแยกออกจากกันและแปรรูปวัสดุกัมมันตรังสี ; งาน ไมท์เนอร์ได้อธิบายกระบวนการนิวเคลียร์เกิดขึ้น เธอเป็นคนขี้อายบริการสาวที่เบ่งบานกลายเป็นนักวิจัยที่ก้าวร้าว ฟิสิกส์คือชีวิตของเธอ ไม่พบหลักฐานที่เธอเคยมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่โรแมนติก
ตลอดปี ฮิตเลอร์ก็หล่อของเขายาว เงาดำเหนือยุโรป ดังนั้น มันง่ายสำหรับที่เรียกว่า " ดี " เยอรมันจะหาเหตุผลสิ่ง ของพวกเขา และมองทางอื่น ไล่จากที่สอน ชื่อของเธอถูกหยุดยั้งไมท์เนอร์แขวนโดยไม่ขัดขืนอย่างหงุดหงิดว่าไม่น่าพอใจจะเป็นเพียงชั่วคราว แต่ข้อ จำกัด ใน " ไม่ใช่อารยัน " นักวิชาการแน่น เธอในที่สุดก็ข้ามชายแดน เธอคือ 59 จิตใจของเธออย่างเข้มแข็งเช่นเดิม เธอยังคงแนะนำฮาห์นผ่านตัวอักษร จากสวีเดน ซึ่งกลายเป็นบ้านใหม่ของเธอ
ฮาห์นเผยแพร่หลักฐานทางเคมีสำหรับการไม่มี ไมท์เนอร์รายการเป็นผู้เขียนร่วม , ย้ายเธอเข้าใจให้ไม้ขีดไฟที่นาซีเยอรมัน ในการสร้างระเบิดปรมาณู , Rhodes เขียนว่าฮานก็หวังที่จะเพิ่มชื่อ ไมท์เนอร์เป็นกระดาษประวัติศาสตร์นี้ บางคนบอกเรื่องราวที่แตกต่างกันเธอสร้างจุดแข็งที่ฮานยังตีตัวออกห่างจากเขา ก่อนจะร่วมงานกัน ไมท์เนอร์หนี เพิ่มเติมที่น่าเศร้าคือฮานของความประพฤติที่สำคัญการทดลองหลังจากสงคราม เขายังคงเป็นนิยาย ( หรือหลอกตัวเองว่า ) ว่า การทดลองทางเคมีตรวจสอบการไม่เคยได้รับแรงบันดาลใจหรือแนะนำ ไมท์เนอร์ .
กับชื่อของเธอหายไปจากกระดาษทดลองหลักในปฏิกิริยานิวเคลียร์ ฮานคนเดียวได้รับ 2487 รางวัลเคมี มันน่าแปลกใจที่พบว่าเธอยังคงซื่อสัตย์กับฮานตลอดความวุ่นวายนี้ ในความเป็นจริง สยดสยอง โดยระเบิดฟิชชันของลูกหลาน เธอได้ผสมความรู้สึกเกี่ยวกับการเชื่อมโยงกับการสร้างมัน .
แต่มีความสุข แต่ปฏิเสธ โนเบลไมท์เนอร์จะได้รับไกลทนทานมากกว่าชื่อเสียง ในปี 1994 คณะกรรมการระหว่างประเทศเห็นว่า องค์ประกอบ 109 , เทียมที่สร้างขึ้นโดยกระแทกกับเหล็กบิสมัทจะมีชื่อ " ไซท์เกเบอร์ "

แล้ว ไมท์เนอร์รู้สึกเมื่อฮานได้รับรางวัล
เฉยเลย

สับสนเสียใจและผิดหวังมาก และไม่มีความสุข

แปลกใจและตกใจ