“But usually people don’t think he

“But usually people don’t think he would calmly walk around to kill another person when he already got revealed? Then how were you certain that much?”

“Hey hey, I wasn’t certain. I just went thinking maybe he might be there. If I was certain, I probably took whole bunch of police with me.”

“Your eyes weren’t shaking when you saw me. There was no hesitance or fear.”

“That’s because I’m a detective? Do you think I pointed a gun at a criminal once or twice? And in this poor environment?”

“Do you want to know the truth? That time, if you and your partner had single strand of fear in your eyes, I probably would tried to kill you guys. One stab can easily kill a person. If I needed a shield, I could’ve used the woman in front.”

Jude sighed again. Do I have to talk to this guy who says this kind of thing like a textbook for several hours? With this small salary? Why would I?

“But there was nothing in your eyes. You were very composed. ‘I have to catch this guy.’ It was only that. Like watching a today’s TV show like ‘I will watch this today.’ There was nothing else. No anger or fear. That moment I thought I have to get captured.”

“Ah, okay. Thanks.”

“You are similar as me. You look like you are full of feelings, but more than half of them are fake, and actually you don’t really create a deep bond with other people. You are indifferent about getting yourself hurt, and you are a police not because you are full of sense of justice. You are doing it because it’s just a ‘work.’ You didn’t become like me, well, is it because you are lazy?”

That laugh again. Jude shrugged his shoulders and answered insincerity.

“Yeah, I'm lazy. Now tell me where you hid the bodies.”

“After that I observed you closely. Most of the things you say are not sincere. Worrying about someone else, complaining about your situation, it’s just a disguise for other people. That’s why I got interested. Like what is this detective hiding inside of him?”

“Sorry but I’m not complicated enough to hide something. I can’t do it because of headache. If I was that smart, I would’ve done something else. Now, tell me where you hid the bodies.”

“Do you know? I, like you.”

“Yeah, thanks. Now place you hid the bodies.”

“It’s not a joke? I’m serious. It was my first time saying I like someone. Why are you so cold? I’ll get hurt.”

“Mm, get hurt. Now please tell me where you hid the bodies.”

There was a bright laughter, and he didn’t say anything after that. Jude rested his chin on his hand and sent out desperate look to that handsome face. Soon “Aaaaaaah!” there was a horrible scream, and he stood up. He took out a phone from his pocket.

“Tim? Tim! You come in! No, I don’t care! Do you think I will make a difference? Am I a profiler or professional consultant? Send in a professional, professional! I told you to tell Chief like that.”

Jude shouted like he was begging and walked to the door. Behind him he heard a very quiet voice.

“Detective.”

“That’s why, tell Chief directly…… What? Are you gonna tell me?”

The young man smiled once. When Jude thought he was little sick of that smile, he smiled more deeply and said,

“See you again.”

“Call the Chief directly!”

I’m sick of it! –Until he shouted like that to his phone and completely gone from his sight, behind the wall, Alvin didn’t even blink once with his light color eyes.
-------------------------------------------------------------------------

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

" แต่คนมักจะไม่คิดว่าเขาจะใจเย็นเดินไปรอบ ๆ จะฆ่าคนอื่นเมื่อเขามีอยู่แล้วได้เปิดเผย? แล้วว่าเป็นคุณบางอย่างที่มาก? " " Hey Hey ผมก็ไม่แน่ใจ ฉันเพิ่งไปคิดว่าบางทีเขาอาจจะมี ถ้าผมบางผมอาจเอาทั้งกลุ่มของตำรวจกับฉัน. " " ดวงตาของคุณไม่ได้ถูกสั่นเมื่อคุณเห็นฉัน ไม่มี hesitance หรือความกลัวเป็น. " " นั่นเป็นเพราะผมนักสืบ? คุณคิดว่าผมชี้ปืนที่ผิดทางอาญาครั้งหรือสองครั้ง? และอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ดีนี้หรือไม่? " " คุณต้องการที่จะทราบความจริง? เวลานั้นถ้าคุณและคู่ของคุณมีเส้นใยเดี่ยวของความกลัวในสายตาของผมก็อาจจะพยายามที่จะฆ่าพวกคุณ หนึ่งแทงสามารถฆ่าคน ถ้าผมจำเป็นต้องมีโล่ฉันจะได้ใช้ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้า. " จูดถอนหายใจอีกครั้ง ฉันต้องพูดคุยกับผู้ชายคนนี้ที่บอกชนิดของสิ่งนี้เช่นตำราเรียนเป็นเวลาหลายชั่วโมงหรือไม่? มีเงินเดือนเล็ก ๆ นี้? ทำไมฉันจะ? " แต่ก็ไม่มีอะไรในสายตาของคุณ คุณได้รับการแต่งมาก 'ฉันจะต้องจับผู้ชายคนนี้. มันเป็นเพียงว่า ชอบดูรายการทีวีของวันนี้เช่น 'ฉันจะดูวันนี้. มีอะไรอย่างอื่นเป็น ไม่มีความโกรธหรือความกลัว ขณะที่ฉันคิดว่าฉันต้องได้รับการจับ. " " อาโอเค ขอบคุณ. " " คุณมีความคล้ายคลึงกับผม คุณดูเหมือนคุณจะเต็มไปด้วยความรู้สึก แต่มากกว่าครึ่งหนึ่งของพวกเขาเป็นของปลอมและจริงคุณไม่ได้จริงๆสร้างความผูกพันลึกกับคนอื่น ๆ คุณจะไม่แยแสเกี่ยวกับการทำร้ายตัวเองและคุณตำรวจไม่ได้เพราะเต็มไปด้วยความรู้สึกของความยุติธรรม คุณกำลังทำมันเพราะมันเป็นเพียงแค่การทำงาน. คุณไม่ได้เป็นเหมือนฉันดีก็คงเป็นเพราะคุณขี้เกียจ? " นั่นหัวเราะอีกครั้ง จูดยักไหล่ของเขาและตอบไม่จริงใจ. "ใช่ฉันขี้เกียจ ตอนนี้บอกฉันที่คุณซ่อนศพ. " " หลังจากนั้นผมสังเกตคุณอย่างใกล้ชิด ส่วนใหญ่ของสิ่งที่คุณพูดว่าไม่จริงใจ กังวลเกี่ยวกับคนอื่นบ่นเกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณมันเป็นเพียงแค่การปลอมตัวสำหรับคนอื่น ๆ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมได้รับความสนใจ เช่นเดียวกับสิ่งที่เป็นนักสืบนี้ซ่อนตัวอยู่ภายในของเขา? " " ขอโทษ แต่ฉันไม่ซับซ้อนพอที่จะซ่อนอะไรบางอย่าง ฉันไม่สามารถทำมันเพราะปวดหัว ถ้าผมเป็นสมาร์ทที่ผมจะได้ทำอย่างอื่น ตอนนี้บอกฉันที่คุณซ่อนศพ. " " คุณรู้หรือไม่? ผมชอบคุณ. " " ใช่ขอบคุณ ตอนนี้สถานที่ที่คุณซ่อนศพ. " " มันไม่ได้เป็นเรื่องตลก? ฉันร้ายแรง มันเป็นครั้งแรกที่ฉันบอกว่าฉันชอบใครสักคน ทำไมคุณมีอากาศหนาวเย็นเพื่อ? ฉันจะได้รับบาดเจ็บ. " " มมได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้กรุณาช่วยบอกฉันที่คุณซ่อนศพ. " มีความเสียงหัวเราะสดใสเป็นและเขาก็ไม่ได้พูดอะไรหลังจากนั้น จูดที่วางคางของเขาอยู่ในมือของเขาและส่งออกดูหมดหวังที่จะว่าใบหน้าหล่อเหลา เร็ว ๆ นี้ "Aaaaaaah!" มีความเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวและเขาก็ลุกขึ้นยืน เขาก็เอาโทรศัพท์จากกระเป๋าของเขา. "ทิม? ทิม! คุณเข้ามา! ไม่ฉันไม่แคร์! คุณคิดว่าฉันจะทำให้ความแตกต่าง? ฉันเป็น Profiler หรือที่ปรึกษามืออาชีพ? ส่งในอาชีพมืออาชีพ! ผมบอกคุณจะบอกหัวหน้าเช่นนั้น. " จูดตะโกนเหมือนกับว่าเขากำลังขอทานและเดินไปที่ประตู หลังเขาเขาได้ยินเสียงที่เงียบสงบมาก. "นักสืบ." "นั่นเป็นเหตุผลที่บอกหัวหน้าโดยตรง ...... อะไร? คุณจะบอกฉัน? " ชายหนุ่มยิ้มครั้งเดียว เมื่อจูดคิดว่าเขาเป็นคนป่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ ของรอยยิ้มที่เขายิ้มอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้นและกล่าวว่า"เห็นคุณอีกครั้ง". "เรียกหัวหน้าโดยตรง!" ฉันป่วยของมัน! -Until เขาตะโกนเช่นนั้นไปยังโทรศัพท์ของเขาและหายไปอย่างสมบูรณ์จากสายพระเนตรของพระองค์หลังกำแพงอัลวินไม่ได้กระพริบตาอีกครั้งกับดวงตาสีอ่อนของเขา. ----------------- -------------------------------------------------- ------