Much of the earlier work on ammonia

Much of the earlier work on ammonia and urea
excretion in aquatic species was reviewed by many authors (Wood,
1993; Walsh, 1998; Wright and Anderson, 2001; Wilkie, 2002;
Weihrauch et al., 2004; Evans et al., 2005; McDonald et al., 2006).
The above view began to change markedly in 1993, with the
cloning from the rabbit kidney of the first bone fide transporter
devoted to passive diffusion of urea (You et al., 1993) and the
subsequent discovery of the so-called UT family of transporters.
Against this backdrop, researchers in fish systems were also
beginning to discover notable exceptions to the ‘fish do not excrete
urea’ rule (e.g. the Lake Magadi tilapia, the gulf toadfish, embryonic
fish of several teleost species, etc.) and also began to question
whether specific urea transporters were present in fish tissues.
Initially, UTs were cloned from shark kidney (Smith and Wright,
1999), and gills of two ureotelic fish, the gulf toadfish (Walsh et al.,
2000) and the Lake Magadi tilapia (Walsh et al., 2001a).
Another seminal discovery in the early 1990s led to a reshaping
of the views about how ammonia might be excreted in aquatic
organisms. It began to become apparent that ammonia was not
simply permeable through lipid membranes, but in fact could move
through specific membrane proteins. The discovery of the function
of MEP (methylammonium/ammonium permeases) as an
ammonium transporter was first made in yeast (Marini et al., 1994)
and eventually it was demonstrated by this same group that the Rh
(Rhesus) proteins, which are expressed in humans and other
vertebrates, also transport ammonia and are analogs of MEP and
Amt (ammonium transporter) proteins (Marini et al., 2000). These
and other findings led fish researchers to, very recently, begin to
characterize Rh proteins in the fish gill

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Much of the earlier work on ammonia and ureaexcretion in aquatic species was reviewed by many authors (Wood,1993; Walsh, 1998; Wright and Anderson, 2001; Wilkie, 2002;Weihrauch et al., 2004; Evans et al., 2005; McDonald et al., 2006).The above view began to change markedly in 1993, with thecloning from the rabbit kidney of the first bone fide transporterdevoted to passive diffusion of urea (You et al., 1993) and thesubsequent discovery of the so-called UT family of transporters.Against this backdrop, researchers in fish systems were alsobeginning to discover notable exceptions to the ‘fish do not excreteurea’ rule (e.g. the Lake Magadi tilapia, the gulf toadfish, embryonicfish of several teleost species, etc.) and also began to questionwhether specific urea transporters were present in fish tissues.Initially, UTs were cloned from shark kidney (Smith and Wright,1999), and gills of two ureotelic fish, the gulf toadfish (Walsh et al.,2000) and the Lake Magadi tilapia (Walsh et al., 2001a).Another seminal discovery in the early 1990s led to a reshapingof the views about how ammonia might be excreted in aquaticorganisms. It began to become apparent that ammonia was notsimply permeable through lipid membranes, but in fact could movethrough specific membrane proteins. The discovery of the functionof MEP (methylammonium/ammonium permeases) as anammonium transporter was first made in yeast (Marini et al., 1994)และในที่สุดมันก็แสดงให้เห็นนี้เหมือนกลุ่มที่ Rhโปรตีน (ลิง) ซึ่งจะแสดงเป็นมนุษย์และอื่น ๆสัตว์มีกระดูกสันหลัง ยังส่งแอมโมเนีย และมีความ analogs ของงาน และAmt (แอมโมเนีย transporter) โปรตีน (Marini et al. 2000) เหล่านี้และนักวิจัยปลาไป เมื่อครู่นี้ เริ่มนำผลการวิจัยอื่น ๆลักษณะโปรตีน Rh ในเหงือกปลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มากของการทำงานก่อนหน้านี้เมื่อแอมโมเนียและยูเรีย
ขับถ่ายในสัตว์น้ำได้รับการตรวจสอบโดยผู้เขียนหลาย (ไม้
1993 วอลช์, 1998 ไรท์และแอนเดอ 2001 วิลคี 2002;
Weihrauch et al, 2004;. อีแวนส์ et al, 2005. .. โดนัลด์, et al, 2006)
มุมมองด้านบนเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดในปี 1993 ด้วย
โคลนจากไตกระต่ายแรกกระดูกขนย้ายสุจริต
ทุ่มเทให้กับการแพร่กระจาย passive ของยูเรีย (คุณ et al, 1993) และ.
การค้นพบในภายหลัง ของสิ่งที่เรียกว่าครอบครัวของยูทาห์ของการขนส่ง.
เทียบกับฉากนี้นักวิจัยในระบบปลายัง
จุดเริ่มต้นที่จะค้นพบความชื่นชมข้อยกเว้นกับ 'ปลาไม่ขับถ่าย
ยูเรีย' กฎ (เช่นทะเลสาบ Magadi ปลานิล Toadfish อ่าวตัวอ่อน
ปลาหลาย สายพันธุ์ teleost, ฯลฯ ) และยังเริ่มตั้งคำถาม
ว่าขนย้ายปุ๋ยยูเรียที่เฉพาะเจาะจงอยู่ในปัจจุบันในเนื้อเยื่อปลา.
ในขั้นต้น UTs ถูกโคลนจากฉลามไต (สมิ ธ และไรท์
1999) และเหงือกของปลาสอง ureotelic ที่ Toadfish อ่าว (วอลช์และ al.,
2000) และปลานิลทะเลสาบ Magadi (วอลช์ et al., 2001a).
ยังได้ค้นพบเชื้อในช่วงปี 1990 นำไปสู่การปรับ
มุมมองเกี่ยวกับวิธีแอมโมเนียอาจจะมีการขับออกมาในน้ำ
มีชีวิต มันเริ่มที่จะกลายเป็นที่ชัดเจนว่าแอมโมเนียไม่ได้เป็น
เพียงแค่ดูดซึมผ่านเยื่อไขมัน แต่ในความเป็นจริงสามารถย้าย
ผ่านโปรตีนที่เฉพาะเจาะจง การค้นพบของฟังก์ชั่น
ของ MEP (permeases methylammonium / แอมโมเนียม) ในฐานะที่เป็น
ผู้ขนส่งแอมโมเนียมเป็นครั้งแรกในยีสต์ (Marini et al., 1994)
และในที่สุดมันก็แสดงให้เห็นโดยกลุ่มเดียวกันนี้ที่ Rh
(Rhesus) โปรตีนซึ่งมีการแสดง ในมนุษย์และอื่น ๆ ที่
สัตว์มีกระดูกสันหลังยังขนส่งแอมโมเนียและมี analogs ของ MEP และ
จำนวน (แอมโมเนียม transporter) โปรตีน (Marini et al., 2000) เหล่านี้
และผลการวิจัยอื่น ๆ ที่นำนักวิจัยปลามากเมื่อเร็ว ๆ นี้เริ่มที่จะ
แสดงลักษณะของโปรตีน Rh ในเหงือกปลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มากก่อนหน้านี้ทำงานในการกำจัดแอมโมเนียและยูเรียการขับถ่ายในสัตว์น้ำชนิด ซึ่งได้จากผู้เขียนหลายคน ( ไม้1993 ; วอลช์ , 1998 ; ไรท์ และ แอนเดอร์สัน วิลกี้ , 2002 ; 2001weihrauch et al . , 2004 ; อีแวนส์ et al . , 2005 ; McDonald et al . , 2006 )มุมมองด้านบนเริ่มเปลี่ยนไปอย่างเด่นชัดใน 1993 ด้วยโคลนจากไตของกระต่ายแรกกระดูกแท้ ขนส่งเพื่อรองรับการแพร่กระจายเรื่อยๆของยูเรีย ( คุณ et al . , 1993 ) และการค้นพบที่ตามมาของที่เรียกว่า แต่ครอบครัวของผู้ .กับฉากหลังนี้ นักวิจัยในระบบปลา ยังจุดเริ่มต้นการค้นพบเด่นข้อยกเว้น " ปลาไม่ขับถ่ายยูเรีย " กฎ ( เช่นทะเลสาบ Magadi ปลานิล , อ่าววงศ์ปลาคางคกตัวอ่อน ,ปลาชนิด teleost หลาย ฯลฯ ) และก็เริ่มถามไม่ว่าตัวยูเรียที่เฉพาะเจาะจงอยู่ในเนื้อเยื่อปลาเริ่มแรก , UTS ถูกโคลนจากไตฉลาม ( Smith และ ไรท์1999 ) , และสอง ureotelic เหงือกของปลาอ่าวไทยวงศ์ปลาคางคก ( วอลช์ et al . ,2000 ) และทะเลสาบ Magadi ปลานิล ( วอลช์ et al . , 2001a )การค้นพบอีกอุดมสมบูรณ์ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 นำไปสู่การก่อร่างใหม่ของมุมมองเกี่ยวกับวิธีการแอมโมเนีย อาจจะขับออกมาในน้ำสิ่งมีชีวิต มันเริ่มจะกลายเป็นที่ชัดเจนว่าเป็นแอมโมเนียเพียงแค่ซึมผ่านเยื่อไขมัน แต่ในความเป็นจริงอาจจะย้ายผ่านเมมเบรนโปรตีนที่เฉพาะเจาะจง การค้นพบของฟังก์ชันของ MEP ( methylammonium / แอมโมเนีย permeases ) เป็นใช้แอมโมเนียเป็นครั้งแรกในยีสต์ ( มารินี่ et al . , 1994 )และในที่สุดมันก็แสดงให้เห็นโดยกลุ่มเดียวกันนี้ที่ความชื้นสัมพัทธ์( ลิง ) โปรตีน ซึ่งจะแสดงในมนุษย์ และอื่น ๆสัตว์มีกระดูกสันหลังและการขนส่งและสารแอมโมเนียของเมพ และAMT ( Transporter แอมโมเนียม ) โปรตีน ( มารินี่ et al . , 2000 ) เหล่านี้และผลการวิจัยอื่น ๆนำนักวิจัยปลามาก เมื่อเร็วๆ นี้ เริ่มลักษณะของโปรตีนในปลาเหงือกๆ