Despite the rich history of fantasy

Despite the rich history of fantasy, the Fantastic art of the 20th century is quite different from that of its predecessors. It is considered to be one of the major movements of the 20th century, which continues to impact artists to this day. Originating in 1916 as a reaction to World War I and coming to a close before the end of World War II in 1940, Fantastic art stressed the growing interest in and preoccupation with an alternate way of living and thinking as a way to counter the destruction of war and the threat of the developing technology.

Fantastic artists felt threatened by the Italian movement called Futurism that embraced the beauty of machines and celebrated speed, technology, and violence. At the time of war, the Futurists' aggressive approach to artmaking hailed the power of man over nature. Their worship of the new and growing industry of weapons struck the Fantastic artists as offensive and dangerous. Futurists' glorification of warfare and rising fascism also posed a threat. The Fantastic artists felt that they were being robbed of their individuality that had to be saved with their personal interpretations of imagination, emotion, and instinct.

Fantastic art can be distinguished by its two unique styles Dadaism and Surrealism. The Dada movement developed in 1916 and came to an end in 1923, leading to the birth of Surrealism in 1924. An important presence in the history of Fantastic art can also be claimed by the Independents, Fantastic artists who did not align themselves with either, Dadaism or Surrealism. These artists were interested in exploring their personal take on fantasy without adopting an art movement's goals or affiliations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้จะมีประวัติศาสตร์อันยาวนานของจินตนาการศิลปะที่ยอดเยี่ยมของศตวรรษที่ 20 ที่ค่อนข้างแตกต่างจากรุ่นก่อนของ ก็ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวที่สำคัญของศตวรรษที่ 20 ซึ่งยังคงส่งผลกระทบต่อศิลปินไปในวันนี้ ที่มีต้นกำเนิดในปี 1916 เป็นปฏิกิริยาสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและที่จะมาถึงใกล้ชิดก่อนที่จะถึงจุดสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สองในปี 1940ศิลปะที่ยอดเยี่ยมเน้นความสนใจเพิ่มขึ้นในความลุ่มหลงและด้วยวิธีการอื่นในการดำรงชีวิตและคิดว่าเป็นวิธีที่จะตอบโต้การทำลายล้างของสงครามและภัยคุกคามของการพัฒนาเทคโนโลยี.

ศิลปินที่ยอดเยี่ยมรู้สึกว่าถูกคุกคามโดยการเคลื่อนไหวของอิตาลีที่เรียกว่าอย่างยิ่งที่โอบกอดความงาม ของเครื่องและความเร็วในการมีชื่อเสียงโด่งดังเทคโนโลยีและความรุนแรง ในช่วงเวลาของสงครามวิธีการที่ก้าวร้าวลัทธิ 'to artmaking ยกย่องพลังของมนุษย์เหนือธรรมชาติ การเคารพบูชาของพวกเขาอุตสาหกรรมใหม่และการเจริญเติบโตของอาวุธหลงศิลปินที่ยอดเยี่ยมเป็นที่น่ารังเกียจและเป็นอันตราย เชิดชูลัทธิของสงครามและลัทธิฟาสซิสต์ที่เพิ่มสูงขึ้นยังเป็นภัยคุกคามศิลปินที่ยอดเยี่ยมรู้สึกว่าพวกเขาถูกปล้นจากบุคลิกลักษณะของพวกเขาที่จะต้องมีการบันทึกไว้กับการตีความส่วนบุคคลของจินตนาการอารมณ์และสัญชาตญาณ.

ศิลปะที่ยอดเยี่ยมสามารถโดดเด่นด้วยสองลัทธิดาดานิยมของรูปแบบที่ไม่ซ้ำกันและสถิตยศาสตร์ Dada เคลื่อนไหวการพัฒนาในปี 1916 และมาถึงจุดจบในปี 1923 ที่นำไปสู่​​การเกิดของสถ​​ิตยศาสตร์ในปี 1924ที่มีความสำคัญในประวัติศาสตร์ของศิลปะที่ยอดเยี่ยมนอกจากนี้ยังสามารถโดยอ้างว่าที่ปรึกษาศิลปินที่ยอดเยี่ยมที่ไม่ได้อยู่ในแนวเดียวกันกับอย่างใดอย่างหนึ่งหรือ Dadaism สถิตยศาสตร์ ศิลปินเหล่านี้มีความสนใจในการสำรวจใช้เวลาส่วนตัวของพวกเขาในจินตนาการโดยไม่ต้องนำเป้าหมายการเคลื่อนไหวของศิลปะหรือความผูกพัน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะค่อนข้างแตกต่างจากรุ่นก่อนของแม้ มีประวัติศาสตร์ที่อุดมไปด้วยจินตนาการ ศิลปะอัศจรรย์ของศตวรรษ 20 ก็ถือว่าเป็นหนึ่งของการเคลื่อนไหวที่สำคัญของศตวรรษที่ 20 ซึ่งยังคงส่งผลกระทบต่อศิลปินนี้ เกิดใน 1916 เป็นปฏิกิริยาการสงครามโลกและมาปิดก่อนสิ้นสงครามโลกครั้งที่สองใน ๒๔๘๓ ศิลปะอัศจรรย์เน้นเติบโตสนใจในและ preoccupation ด้วยวิธีการอื่น ๆ ของชีวิต และความคิดเป็นวิธีการหักล้างทำลายของสงครามและภัยคุกคามของการพัฒนาเทคโนโลยี

เยี่ยมศิลปินรู้สึกคาม โดยการเคลื่อนไหวภาษาอิตาลีเรียกว่า Futurism ที่กอดความงามของเครื่อง และความเร็ว เทคโนโลยี และความรุนแรงในการเฉลิมฉลอง ในเวลาสงคราม วิธีก้าวร้าวของ Futurists artmaking คำยกย่องอำนาจของมนุษย์มากกว่าธรรมชาติ การนมัสการของอุตสาหกรรมใหม่ และการเติบโตของอาวุธหลงศิลปินยอดเยี่ยมเป็นอันตราย และไม่เหมาะสม Glorification futurists' สงครามและฟาสซิสต์ที่เพิ่มขึ้นยังเป็นภัยคุกคาม ศิลปินยอดเยี่ยมรู้สึกว่า พวกเขาได้ถูกปล้นของบุคลิกลักษณะของพวกเขาที่ต้องถูกบันทึก ด้วยการตีความส่วนบุคคลของจินตนาการ อารมณ์ และสัญชาตญาณการ

ศิลปะอัศจรรย์สามารถโดดเด่น โดยสองเฉพาะลักษณะของ Dadaism และลัทธิเหนือจริงได้ การเคลื่อนไหวของ Dada พัฒนาใน 1916 และมาสิ้นสุดใน 1923 นำไปสู่การเกิดของลัทธิเหนือจริงใน 1924 สถานะที่สำคัญในประวัติศาสตร์ของศิลปะอัศจรรย์สามารถยังสามารถอ้างสิทธิ โดย Independents ศิลปินยอดเยี่ยมที่ยังไม่จัดเอง Dadaism หรือลัทธิเหนือจริง ศิลปินเหล่านี้มีความสนใจในการสำรวจของใช้ส่วนบุคคลในจินตนาการโดยใช้ศิลปะการเคลื่อนไหวของเป้าหมายหรือเป็นพันธมิตรกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าจะมีประวัติศาสตร์ที่หลากหลายของแฟนตาซีศิลปะที่น่ามหัศจรรย์ใจของศตวรรษที่ 20 ที่มีขนาดค่อนข้างแตกต่างไปจากที่แล้วๆมาที่ โรงแรมได้รับการพิจารณาว่าเป็นหนึ่งในขบวนการสำคัญของศตวรรษที่ 20 ซึ่งยังคงส่งผลกระทบต่อศิลปินไปวันนี้ การเริ่มต้นใน 1916 เป็นปฏิกิริยาที่มีต่อโลกสงครามผมและมาถึงใกล้กับที่ก่อนการสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สองในปี 1940น่ามหัศจรรย์ใจทางศิลปะได้เน้นถึงความสนใจในการขยายตัวและทำให้เป็นกังวลกับที่อื่นทางของการใช้ชีวิตและความคิดเป็นแนวทางการทำลายของสงครามและ ภัย คุกคามของการพัฒนาเทคโนโลยี.

น่ามหัศจรรย์ใจศิลปินรู้สึกว่าถูกคุกคามโดยที่การเคลื่อนไหวแบบอิตาเลียนเรียกว่า futurism ที่ยอมรับความงามของเครื่องและมีชื่อเสียงความเร็ว,เทคโนโลยี,และความรุนแรง. ในช่วงเวลาของการทำสงครามวิธีการเชิงรุก' futurists เพื่อ artmaking ร้องทักว่าอำนาจของคนมากกว่าธรรมชาติ ทำการสักการะของอุตสาหกรรมใหม่และการเติบโตของอาวุธตีศิลปินที่น่ามหัศจรรย์ใจและน่ารังเกียจและเป็นอันตราย ยกย่อง' futurists ในการทำสงครามและยังเป็นเผด็จการนอกจากนี้ยังเพิ่มขึ้นเกิด ภัย คุกคามศิลปินที่น่ามหัศจรรย์ใจก็รู้สึกว่าพวกเขากำลังถูกปล้นของความเป็นปัจเจกของตนที่จะต้องถูกบันทึกไว้ร่วมกับล่ามส่วนตัวของตนมีอารมณ์และจินตนาการศิลปะน่ามหัศจรรย์ใจด้วยสัญชาตญาณ.

สามารถจำแนกโดยทั้งสองลัทธิสไตล์ที่โดดเด่นของพื้นที่และประหลาดใจ การเคลื่อนไหว Dada ที่ได้รับการพัฒนาขึ้นมาใน 1916 และมาถึงที่สิ้นสุดในปี 1923 นำไปสู่การเกิดของประหลาดใจในปี 1924การประชุมที่สำคัญในประวัติศาสตร์ที่น่ามหัศจรรย์ใจของศิลปะสามารถอ้างโดย independents ที่น่ามหัศจรรย์ใจศิลปินที่ไม่ได้จัดตำแหน่งตัวเองพร้อมด้วยทั้งลัทธิหรือประหลาดใจด้วย ศิลปินเหล่านี้ได้มีส่วนได้เสียในการสำรวจใช้ส่วนตัวของตนในความเพ้อฝันโดยไม่ใช้เป้าหมายของศิลปะการเคลื่อนไหวหรือไมโครซอฟท์.