On the morning of 26 December 2004,

On the morning of 26 December 2004, Tilly Smith was with her parents and younger sister on the Mai Khao beach in Phuket. Ten years old, blond hair falling on her shoulders, Tilly looked jolly and fresh as she smiled in the sun. She had good reasons to be happy, thinking of the damp, cold England she had left behind. As mother and daughter went down to the water, Tilly noticed that the sea looked bubbly and frothy like on the top of a beer. This image triggered some recent memories in her mind. Two weeks earlier, during her geography class at Danes Hill School in Oxshott, Surrey, Tilly saw a movie about the Hawaii tsunami of 1946. She recognized the same warning signs: just minutes before the deadly wave hit, the water had begun to form bubbles and turn foamy, so very much as it did now.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเช้าของวันที่ 26 ธันวาคมพ.ศ. 2547, Tilly Smith เป็นผู้ปกครองของเธอและน้องชายหาดไม้ขาวจังหวัดภูเก็ต สิบปี หัวไหล่ผมทองที่อยู่กับเธอ Tilly สดเป็นเธอยิ้มในดวงอาทิตย์ และมอง jolly เธอมีเหตุผลที่ดีจะมีความสุข ความคิดของอังกฤษชื้น เย็นที่เธอได้ทิ้ง เป็นแม่และลูกสาวไปลงน้ำ Tilly พบว่า ทะเลดู bubbly และน้ำเช่นบนเบียร์ รูปนี้ทริกเกอร์ความทรงจำบางอย่างล่าสุดในใจของเธอ สองสัปดาห์ก่อนหน้านี้ ในระหว่างการเรียนภูมิศาสตร์ของโรงเรียนเขาเดนส์ใน Oxshott เซอร์เรย์ Tilly เห็นภาพยนตร์เกี่ยวกับสึนามิฮาวายของ 1946 เธอรับรู้อาการเดียวกัน: เหนื่อยก่อนตีคลื่นมรณะ น้ำเริ่มเป็นฟองและเต็มไปด้วยฟอง เปิดดังมากมากเหมือนตอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเช้าวันที่ 26 ธันวาคม 2004 tilly Smith ได้อยู่กับพ่อแม่ของเธอและน้องสาวที่เชียงใหม่เขาชายหาดในจังหวัด ภูเก็ต สิบปีผมสีบลอนด์ลดลงบนไหล่ของเธอ tilly มองจริงๆและในแบบที่สดใหม่และเธอยิ้มอยู่ในแสงแดดได้ เธอมีเหตุผลที่ดีมีความสุขความคิดของประเทศอังกฤษเย็นชื้นเธอทิ้งไว้ เป็นบุตรสาวและแม่ก็ลงไปในน้ำtilly สังเกตเห็นว่าทะเลที่มองคล้ายฟองและฟองเหมือนที่ด้านบนของเบียร์ ภาพ นี้จะทำให้เกิดความทรงจำเมื่อไม่นานมานี้ในใจของเธอ สองสัปดาห์ก่อนหน้าในระหว่างชั้นเรียน,ข้อมูลด้าน ภูมิศาสตร์ ของเธอที่ danes เนินเขาโรงเรียนใน oxshott Surrey tilly เห็น ภาพยนตร์ ที่เกี่ยวกับสึนามิที่เกาะฮาวายของปี 1946 เธอได้รับการยอมรับว่ามีสัญญาณเตือนเหมือนกันที่อยู่ห่างเพียงไม่กี่นาทีก่อนคลื่นความแม่นยำที่ตีน้ำที่ได้เริ่มขึ้นแล้วในรูปแบบฟองและเปิดแบบมีฟองมากมากที่สุดเท่าที่ทำได้