The most pressing question regardin

The most pressing question regarding sinks in
the land-use change and forestry (LUCF) sector
is whether avoided deforestation can be made a
viable mitigation option under the Kyoto Proto-
col, particularly in the context of the CDM. The
CDM (Article 12) applies only to countries that
have not joined Annex B of the Protocol, and
therefore do not have limitations on their
national emissions. At present, all countries with
substantial areas of tropical forests fall into the
``non-Annex B'' category, making them eligible
for CDM projects but ineligible for other pro-
visions for carbon credit under the Protocol,
such as Joint Implementation (under Article 6)
and emissions trading (under Article 17). At
some time in the future, tropical forest countries
may find it in their interests to join Annex B in
order to capture major potential financial benefits
from carbon credits traded under Article 17 that
could be achieved by slowing deforestation [3].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนใหญ่กดถามเกี่ยวกับอ่างในการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินและป่าไม้ (LUCF) ภาคเป็นว่าหลีกเลี่ยงการทำลายจะได้รับการลดทางเลือกภายใต้เกียวโตโปรโต-ัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของการ CDM การCDM (12 บทความ) ใช้เฉพาะกับประเทศที่ไม่ได้เข้าร่วม Annex B ของโพรโทคอล และดังนั้นจึง ไม่มีข้อจำกัดในการปล่อยชาติ ปัจจุบัน ประเทศทั้งหมดด้วยพบพื้นที่ป่าเขตร้อนอยู่ในตัว'' ไม่ใช่ Annex B'' ประเภท ทำให้พวกเขามีสิทธิ์สำหรับโครงการ CDM แต่ไม่มีสิทธิ์สำหรับโปรอื่น ๆ -วิสัยทัศน์สำหรับคาร์บอนเครดิตภายใต้โพรโทคอลเช่นดำเนินการร่วมกัน (ภายใต้บทความ 6)และการปล่อยก๊าซที่ซื้อขาย (17 บทความ) ที่บางเวลาในอนาคต ป่าเขตร้อนประเทศอาจพบความสนใจจะเข้าร่วมแอนเน็กซ์ B ในสั่งจับหลักประโยชน์ทางการเงินจากใต้ ๑๗ การซื้อขายคาร์บอนเครดิตที่สามารถทำได้ โดยการชะลอการตัดไม้ทำลายป่า [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำถามที่เร่งด่วนที่สุดเกี่ยวกับอ่างล้างมือใน
การเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินและป่าไม้ (LUCF) ภาค
คือไม่ว่าจะหลีกเลี่ยงการตัดไม้ทำลายป่าสามารถทำให้
ตัวเลือกที่ทำงานได้ภายใต้การบรรเทาผลกระทบเกียวโต protocol ใน
เทือกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของ CDM
CDM (มาตรา 12) มีผลเฉพาะกับประเทศที่
ไม่ได้เข้าร่วมภาคผนวกขของพิธีสารและ
ดังนั้นจึงไม่ได้มีข้อ จำกัด ในของ
การปล่อยก๊าซแห่งชาติ ปัจจุบันทุกประเทศที่มี
พื้นที่ที่สำคัญของป่าเขตร้อนตกอยู่ใน
ประเทศนอกภาคผนวก B '' Category `` ทำให้พวกเขามีสิทธิ์
สำหรับโครงการ CDM แต่ไม่เหมาะกับการโปรอื่น ๆ
วิสัยทัศน์สำหรับคาร์บอนเครดิตภายใต้พิธีสาร
เช่นการดำเนินการร่วม (ภายใต้ ข้อ 6)
และการปล่อยมลพิษเทรดดิ้ง (ตามมาตรา 17) ที่
บางครั้งในอนาคตประเทศป่าเขตร้อน
อาจพบว่ามันอยู่ในความสนใจของพวกเขาที่จะเข้าร่วมในภาคผนวกข
เพื่อที่จะจับผลประโยชน์ทางการเงินที่สำคัญที่อาจเกิดขึ้น
จากการซื้อขายคาร์บอนเครดิตภายใต้มาตรา 17 ที่
จะประสบความสำเร็จโดยการชะลอตัวตัดไม้ทำลายป่า [3]