In this self-portrait, Frida again

In this self-portrait, Frida again appears with one of her pet monkeys who lovingly clings to her as if to comfort her in her solitude. By using brownish tones in this portrait, Frida may be recalling the early sepia-toned photographs her father use to take. These brown-tones would appear in later painting such as "The Wounded Deer - 1946" and "Portrait of My Father - 1951". This self-portrait was painted during her most prolific period in which she created her best works, many of which were self-portraits.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในนี้ภาพเหมือนตนเอง Frida อีกแล้วกับลิงสัตว์เลี้ยงของเธอที่ clings รักเธอว่าเพื่อความสะดวกสบายของเธอของเธอสันโดษ โดยใช้โทนสีน้ำตาลในภาพนี้ Frida อาจจะเรียกช่วงเหลืองกระชับต้าภาพพ่อของเธอใช้การ โทนสีน้ำตาลเหล่านี้จะปรากฏในภาพวาดในภายหลังเช่น "Wounded สัตว์ - 1946" และ "ภาพเหมือนของพ่อ - 1951" ภาพเหมือนตนเองนี้เป็นสีในช่วงเวลาสุดลูกของเธอที่เธอสร้างผลงานของเธอดีที่สุด จำนวนมากที่ถูก self-portraits

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในภาพตัวเองนี้ฟรีด้าอีกครั้งหนึ่งปรากฏขึ้นพร้อมกับลิงสัตว์เลี้ยงของเธอด้วยความรักที่ยึดติดกับเธอราวกับจะปลอบเธอในความเหงาของเธอ โดยใช้โทนสีน้ำตาลในแนวนี้ฟรีด้าอาจจะนึกถึงภาพซีเปียโทนต้นใช้พ่อของเธอที่จะใช้ เหล่านี้โทนสีน้ำตาลจะปรากฏในภาพวาดในภายหลังเช่น "กวางที่ได้รับบาดเจ็บ - 1946" และ "ภาพของพ่อของฉัน - 1951" นี้ภาพตัวเองถูกวาดในช่วงระยะเวลาที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดของเธอในขณะที่เธอสร้างผลงานที่ดีที่สุดของเธอหลายแห่งซึ่งเป็นภาพวาดด้วยตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในตัวบุคคล , ฟรีดาอีกครั้งปรากฏกับหนึ่งสัตว์เลี้ยงของเธอลิงที่น่ารักติดเธอราวกับจะปลอบโยนเธอในความเหงาของเธอ โดยใช้โทนสีน้ำตาล ในรูปนี้ ฟรีด้าอาจจะระลึกถึงซีเปียก่อนกระชับรูปพ่อของเธอใช้ . โทนน้ำตาลเหล่านี้จะปรากฏในภายหลัง ภาพวาด เช่น บาดเจ็บ กวาง - 1946 ” และ “ภาพเหมือนของพระบิดาของฉัน - 2494 "ภาพนี้ถูกวาดด้วยตนเอง ในระหว่างที่เธอที่อุดมสมบูรณ์มากที่สุดช่วงเวลาที่เธอสร้างผลงานที่ดีที่สุดของเธอ หลายแห่งซึ่งเป็นภาพวาด .