It is frequently pointed out that o

It is frequently pointed out that one’s intercultural communication competence is context-dependent. A big difference in how communication is carried out in business contexts as opposed to other contexts is that "business people need practical immediately applicable business tools that will help them solve business communication problems" (Tomalin 2009:115). In other words, no matter how much knowledge of intercultural communication you have, the knowledge will not be meaningful unless you can utilize it in actual interactions. Also, even if you can analyze problems, you have no chance of succeeding in the business world unless you can find solutions to problems. Therefore, the focus of intercultural communication in business should be on helping people find solutions; that is, utilizing a "process of co-constructing ‘better’ (rather than right, wrong, good, bad)" (Jackson & Mckergow 2002:179).

The second difference is that business people usually try to keep their company’s interests rather than their personal interests in mind. In the business world negotiations are frequently conducted, however, the goal of the negotiations is not to win an argument but to achieve the company’s goals or interests (Nakashima 2000).

Intercultural communication should be "a two-way street, with both sides sharing the burden and responsibility of cultural awareness" (Ferraro1994:132). However, previous research studies indicated that Japanese business people unilaterally accommodated themselves to American culture. For instance, Gelfand et al. (2001) identified cultural differences on conflict, using the compromise versus win frame, and stated that Japanese participants perceived conflict to be more compromise-focused compared to their U.S. counterparts. Also, Adair, Okumura & Brett (2001) reported that Japanese intercultural negotiators adapted their behavior to U.S. norms and spent great effort on clarifying information.

Then, what can American business people do in order to share the burden and responsibility of cultural awareness? The purpose of this research is to consider the cultural awareness of Americans who have experience in doing business with Japanese people, and discuss how they were able to make compromises depending on the situation in order to conduct business negotiations more efficiently.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันจะชี้ให้เห็นว่าบ่อยสามารถในการสื่อสารหนึ่งของวัฒนธรรมเป็นบริบทขึ้นอยู่กับ ความแตกต่างใหญ่ในการสื่อสารว่าจะดำเนินการในบริบทของธุรกิจเมื่อเทียบกับบริบทอื่น ๆ นั่นคือ "นักธุรกิจจำเป็นต้องมีเครื่องมือทางธุรกิจในทางปฏิบัติทันทีบังคับที่จะช่วยให้พวกเขาแก้ปัญหาการสื่อสารทางธุรกิจ" (Tomalin 2009: 115) ในคำอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นความรู้ในการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมที่คุณมีความรู้จะไม่มีความหมายถ้าคุณไม่สามารถใช้มันในการติดต่อที่เกิดขึ้นจริง นอกจากนี้แม้ว่าคุณสามารถวิเคราะห์ปัญหาที่เกิดขึ้นคุณจะมีโอกาสประสบความสำเร็จในโลกธุรกิจไม่มีถ้าคุณไม่สามารถหาวิธีการแก้ไขปัญหา จึงมุ่งเน้นในการติดต่อสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมในการดำเนินธุรกิจควรจะอยู่ในการช่วยให้คนหาแนวทางแก้ไขปัญหา; นั่นคือการใช้ "กระบวนการของการร่วมสร้าง 'ดีกว่า' (แทนที่จะขวาผิดดีเลว)" (แจ็คสันและ Mckergow 2002: 179). ความแตกต่างที่สองคือการที่นักธุรกิจมักจะพยายามที่จะให้ความสนใจ บริษัท ของพวกเขามากกว่า มากกว่าผลประโยชน์ส่วนตัวของพวกเขาในใจ ในธุรกิจการเจรจาโลกจะดำเนินการบ่อย แต่เป้าหมายของการเจรจาต่อรองไม่ได้ที่จะชนะการโต้แย้ง แต่เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของ บริษัท ฯ หรือผลประโยชน์ (Nakashima 2000). การสื่อสารแลกเปลี่ยนควรจะเป็น "ถนนสองทางกับทั้งสองฝ่ายร่วมกัน ภาระและความรับผิดชอบของการรับรู้ทางวัฒนธรรม "(Ferraro1994: 132) อย่างไรก็ตามการศึกษาวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่านักธุรกิจญี่ปุ่นหงส์พักตัวเองให้กับวัฒนธรรมของชาวอเมริกัน ยกตัวอย่างเช่นช้าง, et al (2001) ระบุความแตกต่างทางวัฒนธรรมที่เกี่ยวกับความขัดแย้งโดยใช้การประนีประนอมเมื่อเทียบกับกรอบชนะและระบุว่าผู้เข้าร่วมการรับรู้ภาษาญี่ปุ่นความขัดแย้งให้มากขึ้นที่มุ่งเน้นการประนีประนอมเมื่อเทียบกับ counterparts สหรัฐของพวกเขา นอกจากนี้เอแดร์, Okumura & เบร็ท (2001) รายงานว่าการเจรจาระหว่างวัฒนธรรมญี่ปุ่นดัดแปลงพฤติกรรมของพวกเขากับบรรทัดฐานของสหรัฐและใช้เวลาความพยายามที่ดีในการชี้แจงข้อมูล. แล้วสิ่งที่นักธุรกิจชาวอเมริกันสามารถทำเพื่อแบ่งปันภาระและความรับผิดชอบของการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม? วัตถุประสงค์ของการวิจัยครั้งนี้คือการพิจารณาการรับรู้วัฒนธรรมของชาวอเมริกันที่มีประสบการณ์ในการทำธุรกิจกับคนญี่ปุ่นและหารือเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาสามารถที่จะทำให้การประนีประนอมขึ้นอยู่กับสถานการณ์ในการที่จะดำเนินการเจรจาธุรกิจได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นบ่อย ชี้ว่า หนึ่งคือการสื่อสารความสามารถคือบริบทขึ้นอยู่กับ ความแตกต่างในวิธีการที่การสื่อสารจะดำเนินการในบริบททางธุรกิจเมื่อเทียบกับบริบทอื่น ๆที่คน " ความต้องการทางธุรกิจเครื่องมือทางธุรกิจที่สามารถใช้งานได้ทันทีในทางปฏิบัติที่จะช่วยแก้ปัญหาการสื่อสารทางธุรกิจ " ( tomalin 2009:115 ) ในคำอื่น ๆไม่ว่าความรู้ของการสื่อสารที่คุณมีความรู้จะไม่ได้มีความหมายถ้าคุณสามารถใช้มันในการปฏิสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจริง นอกจากนี้ถ้าคุณสามารถวิเคราะห์ปัญหา คุณจะไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จในโลกธุรกิจ ถ้าคุณสามารถหาวิธีการแก้ไขปัญหา ดังนั้น ความสำคัญของการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมในธุรกิจควรมีคนช่วยหาแนวทางแก้ไข คือ การใช้ " กระบวนการร่วมสร้าง " ดีกว่า " ( มากกว่า ถูก ผิด ดี ไม่ดี ) " ( Jackson & mckergow 2002:179 )ความแตกต่างที่สองคือธุรกิจที่ผู้คนมักจะพยายามเก็บผลประโยชน์ของ บริษัท ของพวกเขามากกว่าผลประโยชน์ส่วนบุคคลของพวกเขาในจิตใจ ในโลกธุรกิจการเจรจามักดำเนินการ อย่างไรก็ตาม เป้าหมายของการเจรจาไม่ได้อยู่ที่จะชนะอาร์กิวเมนต์ แต่เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของ บริษัท ฯ ( หรือหักได้ 2000 )การสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมควรเป็น " ถนนสองทาง ทั้งด้านการแบ่งปันภาระและความรับผิดชอบของความตระหนักทางวัฒนธรรม " ( ferraro1994:132 ) อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านี้ การศึกษาวิจัยพบว่านักธุรกิจญี่ปุ่น ซึ่งอาศัยตัวเองกับวัฒนธรรมอเมริกัน ตัวอย่าง เกลเฟิ่นด์ et al . ( 2544 ) ระบุว่า ความแตกต่างทางวัฒนธรรมในความขัดแย้ง การประนีประนอมกับเฟรมชนะ และระบุว่า ญี่ปุ่นจะเข้าร่วมการประนีประนอมความขัดแย้งมากขึ้นเมื่อเทียบกับคู่ของพวกเขา นอกจากนี้ แดร์โอคุมุระ , & เบร็ท ( 2001 ) ได้รายงานว่า การเจรจาระหว่างวัฒนธรรมญี่ปุ่นปรับพฤติกรรมมาตรฐานสหรัฐอเมริกาและใช้ความพยายามที่ดีในการอธิบายข้อมูลแล้วจะให้คนอเมริกันธุรกิจทำเพื่อแบ่งเบาภาระและความรับผิดชอบของความตระหนักทางวัฒนธรรม ? การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพิจารณาความรู้ทางวัฒนธรรมของคนอเมริกันที่มีประสบการณ์ในการทำธุรกิจกับคนญี่ปุ่น และหารือถึงวิธีการที่พวกเขาสามารถที่จะให้ compromises ขึ้นอยู่กับสถานการณ์เพื่อดำเนินการเจรจาธุรกิจได้อย่างมีประสิทธิภาพ