Huaa.”Lee Hyun woke up and soaked i

Huaa.”

Lee Hyun woke up and soaked in the fresh air.
Although last night he seemed to have drunk too much till having a hangover, there was no change in his morning schedule.

‘And now, we’re going to return.’

He was a little disappointed, but it seemed he accomplished the motives he came with.
The fact was as soon as he returned home; he’d reconnect to Royal Road.

During the three days and two nights of absent, he was certain that things had developed somehow.

He’ll once again slipped into the shadows in the subversive activities of a dark gamer by making money through quests and items with his ambitious colleagues; and this will become nothing more than just a dream.

It was a fierce battleground rather than just a game!
Lee Hyun needed to return to that world.

‘Today, I may have a bit of time to go to the Dojang. Need to do a bit of morning exercise.’

Lee Hyun removed himself out of the temporary residence.
He loosened his rigid muscles by moving around and had intended to run.
But just as yesterday, he spotted Seoyoon sitting on the rock.

‘When did that happen?’

Lee Hyun approached her and spoke.

“Hi.”
“……”
“Why are you up early?”
“……”

Still no reply. Lee Hyun quietly took a seat beside her, and that was all as he remains seated.
Once Lee Hyun sat down on the rock.

His mind was still troubled as he thought about being unable to exercise, so he didn’t want to just silently sitting there.

Lee Hyun no longer spoke, while Seoyoon was still hesitantly trying to find what to say.

Even though she really wanted to share a lot, she did not know where to start or how long the wait in between each reply should be.

30 minutes in silence.

Cheosseokcheosseok!

The sound of the waves in their current vicinity could be heard, along with the cries of the seagulls.
The rise in Lee Hyun’s anxiety was directly proportional to the rise in Seoyoon's feeling of comfort.
As the greeting breeze blew, the day was becoming brighter.
They watched the sun rising over at the faraway horizon!

Suddenly, there was a gentle touch on Lee Hyun’s shoulder. It was the unable to win against the drowsiness Seoyoon's head leaning on it.

It was due to being the second day already that she could not sleep well, along with the fact that she was tired from the out of the norm alcoholic drinks.

And here it was, her trusted friend Lee Hyun, presented comfort from the built up tension and knocked her to sleep spontaneously.

Segeunsegeun.

Seoyoon's breathing rhythm sounded in Lee Hyun’s ear.

With each exhale, Lee Hyun could feel his own heart reacted to it as the beats increased in strain.
In this place, it was just Lee Hyun and Seoyoon.
Although the students were still sleeping on the sandy beach, they were at a distance away.

Moreover, Seoyoon had already drifted to dreamland in a seemingly drunken slumber due to the hearty drinks from the previous day.
In other words, it was an opportunity given by the heavens!

There was no other way but to say Seoyoon was defenseless in this state before Lee Hyun.
Lee Hyun’s eyes filled with murderous intentions.

‘You treat me like fodder, huh. And during my cold you jammed that food-to-kill porridge down my throat!’

It was a golden opportunity to take revenge.
As it seemed she was deeply in her doze, he could have picked her up and tossed her into the sea.
Holding grudges infinitely!

However, Lee Hyun’s mind soon wandered off from the thought. Though vengeance would be thrilling, he was afraid of the troubles to come in the future.

‘I don’t know how she will manage after I throw her into the sea!’

Still, in his internal rampage he paid careful attention to not wake up Seoyoon. Then a thought hit.

‘Let me adjust a bit to have you sleep more comfortably.’

Lee Hyun gently lifted up Seoyoon's head and placed it on his lap. After which, he observed Seoyoon's face in detail.

‘There’s gotta be an ugly corner somewhere.’

He still had not given up on his childish revenge.
The first time Lee Hyun saw Seoyoon's face was in the instructor’s cabin.

But because he noticed the ‘murderer’ mark during that event that he did not examined her beauty in more detail.

Nevertheless, a fragment of Seoyoon's face remained in his mind that he went to sculpt the Statue of Freya.

The image he had at that time was indeed beautiful.

But he did not know that the beauty exceeded what he had imagined.

The second meeting where he saw her was on the Plains of Despair, where her loveliness shone even more.

Then, during the times they risked their lives in the northern parts, he took peeks at her in his spare time.

But with each and every time he saw her, she continuously exuded attractiveness.
It wasn’t because Seoyoon was increasingly becoming more and more beautiful.

She was already beautiful from the beginning. It was because the more closely he got to look at her face, the more beauty he saw in her.

Eyes, nose, eyebrows, forehead, chin and lips.
There was no way to totaled up her features.

While wondering how dreadfully beautiful something was, a new attraction came into play whenever he took a look.

No matter how long he stared at her face, he could not get tired from the sight. With each and every sight to admire, he had no choice but to look!

Lee Hyun wanted to find flaws in Seoyoon's face.
He leaned in so close that he can feel each of her breath, a rare chance to do so since she was still sleeping.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Huaa "Lee Hyun ตื่นขึ้น และนำไปแช่ในอากาศแม้ว่าเมื่อคืนที่เขาดูเหมือนจะมีดื่มมากเกินไปจนมีอาการเมาค้าง มีเปลี่ยนแปลงกำหนดการเช้าของเขา"และตอนนี้ เรากำลังจะกลับ"เขาผิดหวังเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าเขาทำไม่สนคำครหาเขาให้มาพร้อมกับการความจริงได้ทันทีที่เขากลับบ้าน เขาจะเชื่อมต่อกับถนนรอยัลในช่วงเวลาสามวันสองคืนของขาด เขาได้แน่นอนว่า สิ่งที่ได้พัฒนาขึ้นอย่างใดเขาจะครั้งเล็ดรอดเข้าไปในเงาในกิจกรรม subversive ความมืดที่นักเล่นเกมโดยผ่านเควสและสินค้าที่ มีผู้ร่วมงานของเขาทะเยอทะยาน และนี่จะเป็นอะไรมากกว่าเพียงแค่ความฝันก็ battleground รุนแรงแทนที่เป็นเพียงแค่เกมLee Hyun ต้องกลับไปที่โลก' วันนี้ อาจมีบิตของเวลาไป Dojang ได้ ต้องทำบิตของการออกกำลังกายตอนเช้า 'Lee Hyun เอาตัวเองออกจากที่อาศัยชั่วคราวเขาหลวมกล้ามเนื้อของเขาแข็ง โดยรอบ และมีวัตถุประสงค์เพื่อทำงานแต่เพิ่งเป็นเมื่อวานนี้ เขาด่าง Seoyoon นั่งอยู่บนหิน'เมื่อเรื่องเกิดขึ้น"Lee Hyun ทาบทามเธอ และพูด"สูง ขึ้น"“……”"เหตุใดคุณขึ้นก่อน"“……”ยังตอบไม่ Lee Hyun เงียบ ๆ เอานั่งข้างเธอ ว่า และทั้งหมดเป็นที่เขายังคงนั่งนั้นเมื่อ Lee Hyun นั่งลงบนหินจิตใจของเขามีปัญหายังคงเป็นเขาคิดว่า เกี่ยวกับการไม่ออกกำลังกาย เพื่อให้เขาไม่ได้ต้องการเพียงแค่นั่งเงียบ ๆ มีการLee Hyun ไม่พูด ในขณะที่ Seoyoon hesitantly ยังคงพยายามค้นหาสิ่งที่จะพูดแม้ว่าเธออยากจะแบ่งปันมาก เธอไม่รู้ตำแหน่งที่จะเริ่มต้นหรือระยะการรอระหว่างการตอบแต่ละควรจะ30 นาทีในความเงียบCheosseokcheosseokเสียงคลื่นในปัจจุบันของพวกเขาสามารถได้ยินเสียง พร้อมกับเสียงร้องนกนางนวลเพิ่มขึ้นในความวิตกกังวลของ Lee Hyun ถูกสัดส่วนโดยตรงกับเพิ่มขึ้นในความรู้สึกของ Seoyoon ของความสะดวกสบายเป็นคำทักทายสายลมได้พัด ได้กลายเป็นวันสว่างพวกเขาเฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ขอบฟ้าไกลกว่าทันใดนั้น มีสัมผัสอ่อนโยนบนไหล่ Lee Hyun ก็ไม่สามารถชนะของ Seoyoon มีหัวพิงบนมันเกิดได้สองวันแล้วที่เธออาจไม่ดี กับความจริงที่ว่า เธอเหนื่อยจากออกของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ปกติและที่นี่มัน เป็น เธอเชื่อเพื่อน Lee Hyun นำเสนอความสะดวกสบายจากความตึงเครียดที่สร้างขึ้น และโบว์ลิ่งเธอนอนธรรมชาติSegeunsegeunจังหวะการหายใจของ Seoyoon แต่เพียงแห่งในหู Lee Hyunพร้อมหายใจออกแต่ละ Lee Hyun รู้สึกถึงหัวใจของเขาเองปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นนั้นเป็นจังหวะเพิ่มขึ้นในต้องใช้การในสถานที่นี้ มันเป็นเพียง Lee Hyun และ Seoyoonแม้ว่านักเรียนยังได้นอนบนหาดทราย พวกเขาที่อยู่ห่างออกไปนอกจากนี้ Seoyoon มีแล้วลอยไปดรีมแลนด์ในสมที่สุดดูเหมือนเมาจากเครื่องดื่มแสนอร่อยจากวันก่อนหน้าในคำอื่น ๆ มันเป็นโอกาสให้จากฟากฟ้ามีวิธีอื่น ๆ แต่การพูด Seoyoon พึ่งในสถานะนี้ก่อน Lee HyunLee Hyun ตาเต็มไป ด้วยความตั้งใจ murderous' คุณรักษาฉันเช่นอาหาร ฮะ และในช่วงเย็นของฉัน คุณ jammed ข้าวต้มอาหารฆ่านั้นลงคอ!'มันเป็นโอกาสทองที่จะแก้แค้นเป็นเหมือนเธออย่างลึกซึ้งใน doze ของเธอ เขาสามารถได้รับเธอ และเพราะเธอลงทะเลโฮลดิ้ง grudges เพียบอย่างไรก็ตาม Lee Hyun ใจเร็ว ๆ นี้ได้เดินไปมาออกจากความคิด ว่าล้างแค้นจะน่าตื่นเต้น เขาไม่กลัวปัญหามาในอนาคต'ฉันไม่รู้ว่าเธอจะจัดการหลังจากที่ฉันโยนเธอลงทะเล'ยังคง อาละวาดเขาภายใน เขาชำระล่างไม่ตื่น Seoyoon แล้ว ความคิดตีกัน'ผมปรับเล็กน้อยเพื่อให้คุณนอนหลับสบายขึ้น'Lee Hyun ยกค่าหัวของ Seoyoon และวางไว้บนตักของเขาเบา ๆ ที่เขาสังเกตเห็นใบหน้าของ Seoyoon ในรายละเอียด'ไม่จำต้องมีมุมน่าเกลียดอยู่'เขายังได้ไม่รับข้อมูลเกี่ยวกับการแก้แค้นของเขาพูดแบบเด็กครั้งแรกที่ Lee Hyun เห็นใบหน้าของ Seoyoon ได้ในห้องโดยสารของผู้สอนแต่เนื่องจากเขาสังเกตเห็น เครื่องหมาย 'ฆาตกร' ระหว่างที่เหตุการณ์ที่เขาไม่ตรวจสอบในรายละเอียดความงามอย่างไรก็ตาม ส่วนของใบหน้าของ Seoyoon ยังคงอยู่ในจิตใจของเขาที่เขาไปปั้นรูปปั้นอย่างไร Freyaรูปเขาที่สวยงามแน่นอนได้แต่เขาไม่รู้ว่า ความสวยงามเกินกว่าสิ่งที่เขามีจินตนาการนัดที่สองที่เขาเห็นเธออยู่บนราบของความสิ้นหวัง ที่ของเธอ loveliness shone ยิ่งจากนั้น ในช่วงเวลาพวกเขา risked ชีวิตของพวกเขาในภาคเหนือ เขาเอา peeks ที่เธอในเวลาว่างของเขาแต่ทุกเวลาที่เขาเห็นเธอ เธออย่างต่อเนื่อง exuded ศิลปะมันไม่ได้เนื่องจาก Seoyoon ได้มากขึ้นกลายเป็นสวยงามมากเธอเรียบร้อยสวยงามตั้งแต่เริ่มต้น เพราะยิ่งใกล้ชิดเขาได้มองที่ใบหน้า ความสวยงามอย่างที่เขาเห็นเธอได้ตา จมูก คิ้ว หน้าผาก คาง และริมฝีปากมีวิธีการรวมค่าลักษณะการทำงานของเธอในขณะที่สงสัยว่า dreadfully สวยมีอะไร สถานที่ใหม่เข้ามาเล่นเมื่อใดก็ ตามที่เขาได้ดูไม่นานเขาจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ เขาอาจไม่ได้เบื่อจากสายตา กับทุกสายตาชื่นชม เขาไปดูLee Hyun อยากค้นหาข้อบกพร่องของ Seoyoon หน้าเขาเองในเพื่อ ปิดว่า เขาจะรู้สึกลมหายใจของเธอ โอกาสที่หายากดังกล่าวเนื่องจากเธอยังไม่นอนแต่ละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Huaa. " ลีฮยอนตื่นขึ้นมาและแช่ในที่มีอากาศบริสุทธิ์. แม้ว่าคืนที่ผ่านมาดูเหมือนว่าเขาจะได้ดื่มมากเกินไปจนมีอาการเมาค้าง, มีการเปลี่ยนแปลงในช่วงเวลาเช้าของเขา. 'และตอนนี้เรากำลังจะกลับมา.' เขาเป็นคนที่ผิดหวังเล็กน้อย แต่ดูเหมือนเขาประสบความสำเร็จแรงจูงใจที่เขามาพร้อมกับ. ความเป็นจริงโดยเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะกลับบ้าน; เขาจะเชื่อมต่อกับ Royal Road. ในช่วงสามวันสองคืนของขาดเขาก็มั่นใจว่าสิ่งที่มีการพัฒนาอย่างใด. เขาจะลดลงอีกครั้งเป็นเงาในกิจกรรมที่จะล้มล้างของนักเล่นเกมที่มืดโดยการทำเงินผ่านเควสและ รายการที่มีเพื่อนร่วมงานที่มีความทะเยอทะยานของเขา; และนี่จะกลายเป็นอะไรมากไปกว่าเพียงแค่ความฝัน. มันเป็นสมรภูมิที่รุนแรงมากกว่าแค่เกม! ลีฮยอนที่จำเป็นในการกลับไปยังโลกที่. 'วันนี้ผมอาจจะมีบิตของเวลาที่จะไป Dojang ต้องทำบิตของการออกกำลังกายตอนเช้า. ' ลีฮยอนเอาออกตัวเองออกจากที่อยู่อาศัยชั่วคราว. เขาคลายกล้ามเนื้อแข็งของเขาโดยการย้ายไปรอบ ๆ และตั้งใจว่าจะทำงาน. แต่ขณะที่เมื่อวานนี้เขาเห็น Seoyoon นั่งอยู่บนหิน. 'เมื่อไหร่ ที่เกิดขึ้น? ' . ลีฮยอนเดินเข้ามาใกล้เธอและพูด"สวัสดี." "...... " "ทำไมคุณจะขึ้นต้น?" "...... " ยังคงไม่มีคำตอบ ลีฮยอนเงียบ ๆ นั่งข้างเธอและนั่นคือทั้งหมดในขณะที่เขายังคงนั่งอยู่. เมื่อลีฮยอนนั่งลงบนหิน. ใจของเขาก็มีความสุขยังคงเป็นที่เขาคิดเกี่ยวกับการไม่สามารถที่จะออกกำลังกายเพื่อให้เขาไม่ได้ต้องการเพียงแค่เงียบ ๆ นั่งอยู่ที่นั่น. ลีฮยอนไม่พูดในขณะที่ Seoyoon ยังคงลังเลพยายามที่จะหาสิ่งที่จะพูด. แม้ว่าเธออยากจะมีส่วนร่วมมากเธอก็ไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นหรือระยะเวลารออยู่ในระหว่างแต่ละคำตอบที่ควรจะเป็น30 นาทีในความเงียบ. Cheosseokcheosseok! เสียงคลื่นในบริเวณใกล้เคียงปัจจุบันของพวกเขาอาจจะได้ยินพร้อมกับเสียงร้องของนกนางนวล. เพิ่มขึ้นในความวิตกกังวลลีฮยอนเป็นสัดส่วนโดยตรงกับการเพิ่มขึ้นของความรู้สึก Seoyoon ของความสะดวกสบาย. ในฐานะที่เป็นสายลมอวยพร พัดวันได้กลายเป็นความสว่าง. พวกเขาเฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้นกว่าที่แนวเส้นขอบฟ้า! ทันใดนั้นมีสัมผัสอ่อนโยนบนไหล่ของลีฮยอน มันก็ไม่สามารถที่จะเอาชนะหัวง่วงนอน Seoyoon ของพิงบน. มันเป็นเพราะจะเป็นวันที่สองแล้วว่าเธอไม่สามารถนอนหลับได้ดีพร้อมกับความจริงที่ว่าเธอเหนื่อยจากการออกมาจากเครื่องดื่มแอลกอฮอล์บรรทัดฐาน. และที่นี่ มันเป็นเพื่อนที่เชื่อถือได้ของเธอลีฮยอนนำเสนอความสะดวกสบายจากการสร้างขึ้นความตึงเครียดและเคาะเธอหลับธรรมชาติ. Segeunsegeun. จังหวะการหายใจ Seoyoon ของฟังในหูลีฮยอน. กับแต่ละหายใจออก, ลีฮยอนรู้สึกว่าหัวใจของเขาเองปฏิกิริยากับว่ามันเป็น เต้นที่เพิ่มขึ้นในสายพันธุ์. ในสถานที่แห่งนี้มันเป็นเพียงลีฮยอนและ Seoyoon. แม้ว่านักเรียนยังคงนอนหลับอยู่บนหาดทรายที่พวกเขาออกไปในระยะทาง. นอกจากนี้ Seoyoon ลอยไปแล้วโลกแห่งความฝันในการนอนหลับเมาดูเหมือนเนื่องจาก เครื่องดื่มแสนอร่อยจากวันก่อนหน้า. ในคำอื่น ๆ มันเป็นโอกาสที่ได้รับจากชั้นฟ้าทั้งหลาย! มีวิธีอื่น ๆ ที่ไม่ได้ แต่จะบอกว่า Seoyoon เป็นที่พึ่งในรัฐนี้ก่อนที่ลีฮยอน. ตาลีฮยอนเต็มไปด้วยความตั้งใจฆาตกรรม. 'คุณรักษา ผมชอบอาหารสัตว์ฮะ และในช่วงเย็นของฉันคุณติดขัดว่าอาหารเพื่อฆ่าโจ๊กลงลำคอของฉัน! ' มันเป็นโอกาสทองที่จะแก้แค้น. ขณะที่มันดูเหมือนเธอเป็นลึกในเคลิ้มเธอเขาจะได้อุ้มเธอขึ้นมาและโยนเธอลงไปในทะเลความขุ่นแค้นเพียบ! แต่ใจลีฮยอนเร็ว ๆ นี้เดินออกไปจากความคิด แม้ว่าการแก้แค้นจะเป็นที่น่าตื่นเต้นเขากลัวของปัญหาที่จะมาในอนาคต. 'ผมไม่ทราบว่าเธอจะจัดการหลังจากที่ฉันโยนเธอลงไปในทะเล!' ยังคงอยู่ในความวุ่นวายภายในของเขาที่เขาให้ความสนใจระมัดระวังที่จะไม่ตื่น ขึ้น Seoyoon จากนั้นก็เป็นความคิดที่ตี. 'ผมขอปรับนิดที่จะมีคุณนอนหลับสบายขึ้น.' ลีฮยอนเบา ๆ ยกศีรษะขึ้น Seoyoon และวางมันลงบนตักของเขา หลังจากที่เขาสังเกตเห็นใบหน้า Seoyoon ในรายละเอียด. 'มีต้องเป็นมุมที่น่าเกลียดที่ใดที่หนึ่ง.' เขายังคงไม่ได้ให้ขึ้นไปบนแก้แค้นหน่อมแน้มของเขา. ครั้งแรกที่ลีฮยอนเห็นหน้า Seoyoon อยู่ในห้องโดยสารสอน. แต่เป็นเพราะเขาสังเกตเห็น 'ฆาตกร' เครื่องหมายในช่วงเหตุการณ์ที่ว่าเขาไม่ได้รับการตรวจสอบความงามของเธอในรายละเอียดเพิ่มเติม. อย่างไรก็ตามส่วนของใบหน้า Seoyoon ยังคงอยู่ในใจของเขาว่าเขาไปปั้นเทพีเฟรยา. ภาพที่เขามีเวลาที่เป็นจริงที่สวยงามแต่เขาไม่ได้รู้ว่างามเกินสิ่งที่เขาได้คิด. ประชุมครั้งที่สองที่เขาเห็นเธออยู่บนที่ราบแห่งความสิ้นหวังที่ความน่ารักของเธอส่องมากยิ่งขึ้น. จากนั้นในช่วงเวลาที่พวกเขาเสี่ยงชีวิตของพวกเขาในส่วนของภาคเหนือเขา เอา peeks ที่เธอในเวลาว่างของเขา. แต่ด้วยแต่ละคนและทุกครั้งที่เขาเห็นเธออย่างต่อเนื่องปริกความน่าดึงดูดใจ. มันไม่ได้เพราะถูก Seoyoon มากขึ้นมากขึ้นและสวยงามมากขึ้น. เธอเป็นคนที่สวยอยู่แล้วจากจุดเริ่มต้น มันเป็นเพราะใกล้ชิดมากขึ้นเขาได้มองไปที่ใบหน้าของเธอ, ความงามอื่น ๆ อีกมากมายที่เขาเห็นในตัวเธอ. ตาจมูกคิ้วหน้าผากคางและริมฝีปาก. มีวิธีการที่จะมีมูลค่ารวมค่าคุณสมบัติของเธอ. ในขณะที่สงสัยว่าอย่างหวาดกลัวสิ่งที่สวยงาม เป็นแหล่งท่องเที่ยวใหม่เข้ามาเล่นเมื่อใดก็ตามที่เขาได้ดู. ไม่ว่านานแค่ไหนที่เขาจ้องที่ใบหน้าของเธอเขาไม่สามารถได้รับเบื่อไปจากสายตา ด้วยแต่ละคนและสายตาที่จะชื่นชมทุกคนที่เขามี แต่ไม่มีทางเลือกที่จะมอง! ลีฮยอนต้องการที่จะหาข้อบกพร่องในการเผชิญ Seoyoon ของ. เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้เพื่อให้เขาสามารถรู้สึกแต่ละลมหายใจของเธอโอกาสที่หายากที่จะทำเช่นนั้นเพราะเธอยังคงอยู่ นอนหลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

huaa "

ลีฮยอนตื่นขึ้นมาและแช่อยู่ในอากาศสดชื่น
ถึงแม้ว่าเมื่อคืนเขาคงจะดื่มมากเกินไปจนเมาค้าง ไม่มีการเปลี่ยนแปลงตารางเวลาตอนเช้า

และตอนนี้เรากำลังจะกลับ "

เขาผิดหวังเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่า เขาประสบความสำเร็จว่าเขามากับ .
ความจริงคือทันทีที่เขากลับมา เขาจะเชื่อมต่อกับถนนหลวง

ในช่วง 3 วัน 2 คืน ของขาด เขามั่นใจว่าสิ่งที่ได้พัฒนาด้วย

เขาจะอีกครั้งลงไปในเงาของความมืด ในกิจกรรมทาง Gamer โดยทำเงินผ่านเควสและรายการกับเพื่อนร่วมงานทะเยอทะยานของเขา นี้จะไม่มีอะไรมากกว่าแค่ความฝัน

มันคือ สมรภูมิที่ดุเดือดมากกว่าเพียงแค่เกม !
ลีฮยอนต้องกลับไปยังโลกนั้น

'today ผมอาจจะมีบิตของเวลาที่จะไปโดจัง . ต้องออกกำลังกายตอนเช้า . . .

ลีฮยอนลบตัวเองออกจากบ้านพักชั่วคราว .
เขาคลายกล้ามเนื้อแข็งของเขาโดยการย้ายไปรอบ ๆและตั้งใจที่จะวิ่ง .
แต่เช่นเดียวกับเมื่อวาน เขาเห็น seoyoon นั่งอยู่บนหิน

เมื่อมันเกิดขึ้นหรอ ? '

ลีฮยอนเข้าหาเธอ และพูด

" สวัสดี" . . . . . . "

" " ทำไมคุณก่อน ? "

" . . . . . . . " ยังไม่ตอบ ลีฮยอนค่อยๆเอาที่นั่งข้างๆเธอ และนั่นคือทั้งหมดที่เขายังคงนั่ง .
เมื่อลีฮยอนนั่งลงบนหิน

ใจของเขาก็ยังคงมีปัญหาตามที่เขาคิดเกี่ยวกับการไม่ออกกำลังกาย ดังนั้น เขาไม่ได้ต้องการแค่นั่งเงียบๆ

ลีฮยอนไม่พูด ในขณะที่ seoyoon ยังแบ่งรับแบ่งสู้ พยายามที่จะหาสิ่งที่จะพูด

แม้ว่าเธอต้องการจะแบ่งปันมาก เธอไม่รู้จะเริ่มตรงไหน หรือนานแค่ไหนรอระหว่างตอบแต่ละควร

30 นาทีในความเงียบ

cheosseokcheosseok !

เสียงของคลื่นในบริเวณใกล้เคียงปัจจุบันของพวกเขาอาจจะได้ยิน พร้อมกับเสียงร้องของนกนางนวล
เพิ่มขึ้นในความกังวลของ ลีฮุน ก็เป็นสัดส่วนโดยตรงเพิ่มขึ้นใน seoyoon ความรู้สึกของความสะดวกสบาย .
เป็นการทักทายสายลมพัด วันเป็นยิ่ง
เฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้นเหนือที่ขอบฟ้าไกล !

อยู่ๆก็มีสัมผัสเบาๆ บนไหล่ของอีฮุน มันไม่สามารถที่จะเอาชนะความง่วงเหงา seoyoon หัวพิงมัน

มันคือเนื่องจากเป็นวันที่สองแล้วที่เธอไม่อาจนอนหลับดีพร้อมกับความจริงที่ว่าเธอจะเหนื่อยจากออกจากบรรทัดฐานเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

และนี่ก็คือเธอไว้ใจเพื่อน ลีฮยอน นำเสนอความสะดวกสบายจากการสร้างความตึงเครียดและทำให้เธอหลับไปเอง

segeunsegeun

seoyoon หายใจในจังหวะเป่า ลีฮยอน

กับหู แต่ละหายใจออก ลีฮยอนรู้สึกได้ถึงหัวใจของตัวเอง ทำเหมือนเต้นเพิ่มขึ้น
เมื่อยในสถานที่นี้ มันเป็นเพียง ลี ฮุน และ seoyoon .
ถึงแม้ว่านักเรียนยังนอนบนชายหาด พวกเขาอยู่ห่าง ๆ .

นอกจากนี้ seoyoon ได้ลอยในโลกแห่งความฝันดูเหมือนเมาหลับเนื่องจากเครื่องดื่มแสนอร่อย จากวันก่อนหน้า .
ในคำอื่น ๆมันเป็น โอกาสที่ได้รับจากสวรรค์

ไม่มีวิธีอื่น ๆแต่จะพูด seoyoon คือที่พึ่งในรัฐนี้ ก่อนที่ ลี ฮยุน
สายตาของลีฮยอนที่เต็มไป ด้วยการสังหาร

คุณปฏิบัติกับฉันเหมือนคนไร้ค่า หือ และในช่วงเย็นของฉันคุณติดอาหารที่ฆ่าโจ๊กลงลำคอของฉัน '

มันเป็นโอกาสทองที่จะแก้แค้น
เป็นเหมือนว่าเธอลึกในเธอได้ เขาจะเลือกเธอขึ้นและโยนเธอลงทะเล
ถือ grudges เพียบ !

แต่จิตใจของลีฮยอนแล้วเดินออกไปจากความคิด แม้การแก้แค้นจะเสียว กลัวปัญหาที่จะตามมาในอนาคต

" ไม่รู้ว่าเธอจะจัดการหลังจากที่ฉันโยนเธอลงทะเล ! '

แต่ในอาละวาดภายในของเขาที่เขาจ่ายให้ระมัดระวังที่จะไม่ตื่น seoyoon . แล้วคิดว่า . .

' ให้ฉันปรับนิดหน่อยเพื่อให้คุณหลับสบาย . . .

ลีฮยอนค่อยๆยกหัว seoyoon และวางไว้บนตักของเขา . หลังจากที่เขาสังเกตใบหน้า seoyoon ในรายละเอียด

มันอาจจะน่าเกลียดมุมไหน "

เขายังไม่เลิกเหมือนเด็กของเขาแก้แค้น
ครั้งแรกลีฮยอนเห็นหน้า seoyoon อยู่ในกระท่อมของอาจารย์

แต่เพราะเขาสังเกตเห็นเครื่องหมาย ' ฆาตกร ' ในระหว่างที่เหตุการณ์ที่เขาไม่ได้สำรวจความงามของเธอในรายละเอียดเพิ่มเติม

แต่เศษเสี้ยวของใบหน้า seoyoon ยังคงอยู่ในใจของเขาว่า เขาไปปั้นรูปปั้นของเฟรย่า

ภาพที่เขามีเวลาที่แน่นอน

แต่ก็สวยงาม ไม่รู้ว่า ความงามเกินสิ่งที่เขาคิด . . .

นัดที่สองที่เขาเห็นเธออยู่บนที่ราบแห่งความสิ้นหวังที่ความน่ารักของเธอส่องมากกว่า

แล้วเวลาพวกเขาเสี่ยงชีวิตในภาคเหนือ เขาก็แอบมองเธอในเวลาว่างของเขา

แต่กับแต่ละคนและทุก เวลา เขาเห็นเธออย่างต่อเนื่องเสน่ห์น่าดึงดูดใจ
ไม่ใช่เพราะ seoyoon ได้มากขึ้นเป็นมากขึ้นและสวยงามมากขึ้น

นางก็สวยมาตั้งแต่ต้น มันเป็นเพราะ อย่างใกล้ชิดมากขึ้น เขาต้องมองหน้าเธอ ความงามมากขึ้น เขาเห็นเธอ

ตา จมูก คิ้ว หน้าผาก คาง และริมฝีปาก
ไม่มีทางที่จะมีขึ้นคุณสมบัติของเธอ . . . . .

ในขณะที่สงสัยอย่างมากสิ่งที่สวยงามเป็นยังไง เป็นแหล่งท่องเที่ยวใหม่เข้ามาเล่น เมื่อใดก็ตามที่ เขาดู

ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เขาจ้องมองไปที่ใบหน้าของเธอเขาอาจไม่ได้รับเหนื่อยจากสายตา กับแต่ละคนและทุกสายตาชื่นชม เขาไม่มีทางเลือก แต่ต้องดู !

ลีฮยอนต้องการพบข้อบกพร่องใน seoyoon หน้า .
เขาพิงในใกล้ชิดเขาจะรู้สึกแต่ละลมหายใจของเธอ เป็นโอกาสที่จะทำเช่นนั้น ในเมื่อเธอยังหลับอยู่