Rock and blues have historically always been closely linked. In the 1950s, electric blues bands laid the foundations for various characteristics of blues rock, including its dense texture, basic blues band instrumentation,[4] rough declamatory vocal style, heavy guitar riffs, string-bending blues-scale guitar solos, strong beat, thick riff-laden texture, and posturing performances.[6] Driving rhythms and electric guitar techniques such as amplification, distortion and power chords were used by 1950s electric blues guitarists, including Memphis bluesmen such as Joe Hill Louis, Willie Johnson, and particularly Pat Hare,[5][10] who captured a "grittier, nastier, more ferocious electric guitar sound" on records such as James Cotton's "Cotton Crop Blues" (1954).[5] In 1963, American guitarist Lonnie Mack used an idiosyncratic, fast-paced electric blues guitar style which confounded his contemporaries, but which later came to be identified with blues rock. His instrumentals from that period were recognizable as blues or R&B tunes, but he relied heavily upon fast-picking techniques derived from traditional American country and bluegrass genres. The best-known of these are the hit singles "Memphis" (Billboard #5) and "Wham!" (Billboard #24).[11]
Blues rock did not arise as a distinctly recognizable genre until the mid-to-late 1960s. Blues rock was not named as such, or widely recognized as a distinct movement within rock, until the advent of such British bands as Free, Savoy Brown and the earliest incarnations of Fleetwood Mac. The musicians in those bands had honed their skills in a handful of British blues bands, primarily those of John Mayall and Alexis Korner.[12] At that point, Mack's earlier recordings were rediscovered and he soon came to be regarded as a blues rock pioneer. Other American performers, such as Johnny Winter, Paul Butterfield and the group Canned Heat are now also considered blues rock pioneers.
ร็อคและบลูส์ได้รับในอดีตมักจะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิด ในปี 1950 วงดนตรีบลูส์ไฟฟ้าวางรากฐานสำหรับลักษณะต่างๆของบลูส์ร็อครวมทั้งเนื้อหนาแน่นของบลูส์พื้นฐานการวัดวง [4] หยาบ declamatory สไตล์เสียงกีตาร์ riffs หนักสตริงดัดเดี่ยวกีตาร์บลูส์ระดับจังหวะที่แข็งแกร่ง หนาเนื้อแจ๊สที่รับภาระและการแสดง posturing. [6] จังหวะการขับขี่และเทคนิคกีตาร์ไฟฟ้าเช่นเครื่องขยายเสียงผิดเพี้ยนและคอร์ดอำนาจถูกนำมาใช้โดยในปี 1950 บลูส์มือกีต้าร์ไฟฟ้ารวมทั้งเมมฟิส bluesmen เช่นโจหลุยส์ฮิลล์, วิลลี่จอห์นสันและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แพ็ตแฮร์ [5] [10] ที่ถูกจับ "ทรุดโทรม, ฝรั่ง, เสียงกีต้าร์ที่รุนแรงมากขึ้นไฟฟ้า" ในบันทึกดังกล่าวขณะที่เจมส์ฝ้ายของ "เรือใบสีฟ้าพืชฝ้าย" (1954). [5] ในปี 1963, อเมริกันกีตาร์ลอนนี่แม็คมาใช้ นิสัยอย่างรวดเร็วสไตล์บลูส์กีตาร์ไฟฟ้าที่สับสนโคตรของเขา แต่ที่ต่อมาเป็นที่ยึดติดกับบลูส์ร็อค instrumentals จากช่วงเวลาของเขาที่เป็นที่รู้จักเป็นบลูส์หรือ R & B เพลง แต่เขาอาศัยอยู่กับเทคนิคการเลือกอย่างรวดเร็วมาจากประเทศอเมริกันแบบดั้งเดิมและแนวบลูแกรส ที่รู้จักกันดีของเหล่านี้เป็นซิงเกิ้ลฮิต "เมมฟิส" (Billboard # 5) และ "ตี!" (บิลบอร์ด # 24). [11] บลูส์ร็อคไม่ได้เกิดขึ้นเป็นแนวเพลงที่เป็นที่รู้จักอย่างชัดเจนจนกระทั่งช่วงกลางทศวรรษ 1960 ถึงปลาย บลูส์ร็อคก็ไม่ได้ชื่อเช่นนี้หรือได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นความเคลื่อนไหวที่แตกต่างกันภายในหินจนกระทั่งการมาถึงของวงดนตรีที่อังกฤษเช่นฟรี, ซาวอยบราวน์และสาขาแรกของ Fleetwood Mac นักดนตรีในวงผู้ที่ได้ฝึกฝนทักษะของพวกเขาในไม่กี่คนของวงดนตรีบลูส์ของอังกฤษส่วนใหญ่เหล่านั้นของจอห์นออลล์และอเล็กซิส Korner. [12] ที่จุดนั้นแม็คบันทึกไว้ก่อนหน้านี้ถูกค้นพบและเขาไม่ช้าก็จะได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้บุกเบิกร็อคบลูส์ . นักแสดงชาวอเมริกันอื่น ๆ เช่นจอห์นนี่ฤดูหนาว, พอลฟีลด์และกลุ่มกระป๋องร้อนอยู่ในขณะนี้ถือว่ายังเป็นผู้บุกเบิกบลูส์ร็อค
การแปล กรุณารอสักครู่..

ร็อคและบลูส์ในอดีตเสมอเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิด . ในปี 1950 , วงดนตรีบลูส์ไฟฟ้าวางรากฐานสำหรับลักษณะต่าง ๆของบลูส์ร็อค รวมถึงความหนาแน่นของพื้นผิว วงดนตรีบลูส์พื้นฐานเครื่องมือ [ 4 ] หยาบฉะฉาน , สไตล์ , riffs กีตาร์บลูส์กีตาร์โซโล่ขนาดหนัก โค้ง ตีแรงเชือกหนา ริฟฟ์หนักพื้นผิวและการแสดงท่า .[ 6 ] ทำให้จังหวะและเทคนิคกีต้าร์ไฟฟ้า เช่น ขยายการบิดเบือนอำนาจคอร์ดที่ถูกใช้โดย 1950 ลีดบลูส์ไฟฟ้า รวมทั้ง เมมฟิส bluesmen เช่นโจ ฮิลล์ หลุยส์ วิลลี่ จอห์นสัน และ แพทกระต่ายโดยเฉพาะ [ 5 ] [ 10 ] ใครจับ " grittier กว่า อันตรายกว่า เสียงกีต้าร์ไฟฟ้าที่ดุร้ายมากขึ้น ในบันทึก เช่น เจมส์ ฝ้าย " ฝ้ายพืชบลูส์ " ( 1954 ) [ 5 ] ใน 1963ชาวอเมริกันนักลอนแม็คใช้มีกีตาร์สไตล์บลูส์ไฟฟ้าอย่างรวดเร็ว , ซึ่งจะขายหน้าโคตรของเขา แต่ต่อมาถูกระบุกับบลูส์ร็อค ของเขาจากระยะเวลาที่ประชาชนรู้จักเป็นบลูส์หรือ R & B เพลง แต่เขาอาศัยอย่างหนักเมื่อรวดเร็วรับเทคนิคที่ได้มาจากแบบดั้งเดิมอเมริกันประเทศและเพลงคันทรี่ประเภทที่รู้จักกันดีที่สุดของเหล่านี้เป็นตีเดี่ยว " เมมฟิส " ( ป้าย# 5 ) และ " ตูม ! " ( ประกาศ# 24 ) . [ 11 ]
บลูส์ร็อคที่ไม่ได้เกิดขึ้นอย่างเด่นชัดรู้จักประเภทจนถึงช่วงกลางถึงปลายยุค บลูส์ร็อคไม่ได้มีชื่อเช่น , หรือได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นจำนวนการเคลื่อนไหวภายในหิน จนกระทั่งการมาถึงของ วงอังกฤษ เช่น ฟรี , ซาวอยสีน้ำตาล และสาขาเก่าของฟลีทวูด Macนักดนตรีในแถบนั้นได้ฝึกฝนทักษะของพวกเขาในกำมือของวงดนตรีบลูส์ชาวอังกฤษ หลักของ จอห์น เมย์ออลล์และอเล็กซิสคอร์เนอร์ [ 12 ] ที่จุด แม็คมาแล้วบันทึกถูกค้นพบและในไม่ช้าเขาก็ถือว่าเป็นผู้บุกเบิกร็อคบลูส์ นักแสดงอเมริกันอื่น ๆเช่น จอห์นนี่ฤดูหนาว , พอลฟีลด์ และกลุ่มกระป๋องความร้อนตอนนี้ยังถือว่าบลูส์ร็อคผู้บุกเบิก .
การแปล กรุณารอสักครู่..
