The second type of aquaculture is i

The second type of aquaculture is intensive—a system of artificial habitats that rely on feeding and filtration systems in order to function. Extensive aquaculture has little to no environmental impact, but requires large tracts of land and significant labor for harvesting. For this reason, it is reasonable to assume that areas like the Eastern shore (where land comes at a premium and labor is comparatively expensive) are unsuited to extensive aquaculture. In contrast, intensive fish farming can be performed in smaller areas and at greater densities, minimizing land and labor, but the environmental impacts of these techniques can be significant (fig. 25). Intensive aquaculture projects use upwards of a million gallons of water per acre (about 1 m³ of water per m²) each year. If this water is not treated and reused onsite, it can lead to significant environmental degradation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเภทที่สองของสัตว์น้ำเป็นจำนวนมากซึ่งระบบของเทียมที่อยู่อาศัยที่อาศัยระบบการให้อาหารและการกรองการทำงาน สัตว์น้ำที่หลากหลายมีน้อยกับสิ่งแวดล้อม แต่ต้องขนาดใหญ่ซึ่งที่ดินและแรงงานที่สำคัญสำหรับการเก็บเกี่ยว ด้วยเหตุนี้ จึงสมมติว่า พื้นที่ฝั่งตะวันออก (ที่ที่ดินมาที่ และแรงงานค่อนข้างแพง) ในตัวการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอย่างละเอียด คมชัด เลี้ยงปลาจำนวนมากสามารถดำเนินการ ในพื้นที่ขนาดเล็ก และความหนา แน่นมากขึ้น ลดแรง และที่ดิน แต่ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมเทคนิคเหล่านี้เป็นสำคัญ (25 รูป) โครงการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเข้มข้นใช้ในแต่ละปีจำนวนล้านแกลลอนน้ำต่อเอเคอร์ (ประมาณ 1 m ³น้ำต่อ m ²) ถ้าน้ำนี้ไม่ถือว่า และนำมาใช้ในโรงแรม มันสามารถนำไปสู่การทำลายสิ่งแวดล้อมที่สำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเภทที่สองของการเพาะเลี้ยงสัตว์เป็นอย่างเข้มข้น-ระบบของการอยู่อาศัยเทียมที่ต้องพึ่งพาการให้อาหารและการกรองระบบเพื่อฟังก์ชั่น เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่กว้างขวางมีน้อยถึงไม่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม แต่ต้องใช้ผืนที่ดินและแรงงานอย่างมีนัยสำคัญสำหรับการเก็บเกี่ยว ด้วยเหตุนี้มันก็มีเหตุผลที่จะคิดว่าพื้นที่เช่นฝั่งตะวันออก (ที่มาพร้อมที่ดินพรีเมี่ยมและแรงงานที่มีราคาแพงเมื่อเทียบ) มีพอที่จะเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่กว้างขวาง ในทางตรงกันข้ามการเลี้ยงปลาเข้มข้นสามารถดำเนินการในพื้นที่ที่มีขนาดเล็กและที่ความหนาแน่นมากขึ้นลดที่ดินและแรงงาน แต่ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของเทคนิคเหล่านี้จะมีความหมาย (รูปที่. 25) โครงการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเร่งรัดใช้มากกว่าหนึ่งล้านแกลลอนน้ำต่อเอเคอร์ (ประมาณ 1 ลูกบาศก์เมตรน้ำต่อตารางเมตร) ในแต่ละปี ถ้าน้ำนี้จะไม่ได้รับการรักษาและนำกลับมาใช้ในสถานที่ที่จะสามารถนำไปสู่​​ความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมอย่างมีนัยสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเภทที่สองของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเป็นระบบ intensive-a ของเทียมที่อยู่อาศัยที่ต้องพึ่งพาอาหารและระบบการกรองในการทํางาน การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่กว้างขวางมีน้อยมากไม่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม แต่ต้องการที่ดินเปล่าและแรงงานที่สำคัญสำหรับการเก็บเกี่ยว ด้วยเหตุผลนี้ มันมีเหตุผลที่จะสมมติว่า พื้นที่ฝั่งตะวันออก ( ที่ที่ดินมาเป็นพรีเมี่ยมและค่าแรงแพง comparatively ) ในตัว เพื่อการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอย่างละเอียด ในทางตรงกันข้าม เข้มข้น การเลี้ยงปลาสามารถดำเนินการในพื้นที่ขนาดเล็ก และมีความหนาแน่นมากขึ้น ลดแรงงานและที่ดิน แต่ผลกระทบของเทคนิคเหล่านี้สามารถอย่างมีนัยสำคัญ ( 25 รูป ) โครงการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเข้มข้นใช้ขึ้นของล้านแกลลอนต่อเอเคอร์ ( ประมาณ 1 เมตรต่อเมตรของน้ำ³พนักงานขาย ) ในแต่ละปี ถ้าน้ำไม่รับการรักษาและใช้ในโรงแรม มันสามารถนำไปสู่ความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมที่สำคัญ