ชื่อวิทยาศาสตร์ : Azadirachta siamensis
ชื่อวงศ์ : Meliaceae
ลักษณะ : สะเดาเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง ขึ้นได้ในป่าหรือปลูกไว้ตามบ้าน เปลือกของต้นมีสีน้ำตาลเทาหรือเทาปนดำแตกระแหงเป็นร่องเล็กๆ ใบเป็นช่อแบบขนนก ใบย่อยรูปใบหอก ขอบใบหยักใบออกเรียงกัน ตรงปลายกิ่งสะเดา จะผลิใบใหม่ พร้อมผลิดอกออกเป็นช่อสีขาว ทุกส่วนของ สะเดามีรสขม ดอกสะเดาจะออกช่อในฤดูหนาวสะเดา
สรรพคุณ : ทุกส่วนของสะเดาสามารถนำมาทำเป็นยาได้ใบ นำ มาตำทำเป็นยาพอกฝึ
ดอก ช่วยแก้พิษเลือดกำเดา
ผล ช่วยบำบัดอาการโรคหัวใจเต้นผิดปกติ
ราก ช่วยแก้เสมหะ เปลือกรากรักษาไข้ตัวร้อน นอกจากนี้ยังใช้เป็น ส่วนผสมกำจัดแมลงที่เป็นศัตรูพืชได้อีกด้วย
วิธีใช้ในการประกอบอาหาร : ใช้ใบอ่อนและช่อดอกของสะเดา สะเดาธรรมดานั้น ลวกแล้วคลายความขม ขมมากก็ลวกหลายครั้ง ถ้าเป็น สะเดาจืด สะเดามัน สะเดาหวาน อาจลวกครั้งเดียว กินกับนํ้าปลาหวาน ปลาดุกย่าง จนกลายเป็นเมนูสะเดานาปลาหวานยอดนิยม หรือทำยำดอก สะเดาก็อร่อยไม่ต่างกัน
คุณค่าทางอาหาร : ในสะเดามีโปรตีน คาร์โบไฮเดรต แคลเซียม ฟอสฟอรัส เหล็ก เส้นใย เบต้าแคโรทีน วิตามินเอ วิตามินบี1 วิตามินบี2 วิตามินซีไนอะซีน ในใบสะเดามีสารที่เรืยกว่าไลโมนอยด์ (Limonoid) และ คอร์ซิติน (Quercetin) ที่เปลือกของสะเดามีสารที่เรียกว่า นิมบิน (Nimbin) และในเมล็ดสะเดามีสารที่เรียกว่า อะชาติแรคติน (Azadirachtin) และ สารควิโนน (Quinone)