LeWitt eventually moved away from M

LeWitt eventually moved away from Minimalist art, as he felt the movement relied too much on the use of new materials. He later wrote: “New materials are one of the great afflictions of contemporary art. Some artists confuse new materials with new ideas. […] The danger is, I think, in making the physicality of the materials so important that it becomes the idea of the work (another kind of expressionism)”. LeWitt famously buried an artwork entitled Buried Cube Containing an Object of Importance but Little Value (1968); the artist’s manner of signalling the end of Modernism. LeWitt became the figurehead of conceptual art with his seminal text entitled Paragraphs on Conceptual Art (1967).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

LeWitt ในที่สุดย้ายจากศิลปะมินิมัลลิสต์ เนื่องจากเขารู้สึกว่า การเคลื่อนไหวอาศัยมากเกินไปในการใช้วัสดุใหม่ ภายหลังเขียน: "วัสดุใหม่เป็นหนึ่ง afflictions ดีศิลปะร่วมสมัย ศิลปินบางสับสนสื่อใหม่กับความคิดใหม่ […] อันตรายเป็น คิด ทำให้ร่างกายของวัสดุจึงสำคัญที่จะกลายเป็นความคิดของงาน (ชนิดอื่น expressionism) " LeWitt ฝังซึ่งเป็นงานศิลปะที่ Cube Buried ประกอบด้วยวัตถุสำคัญแต่น้อยค่า (1968); การได้รับ ลักษณะของศิลปินของแดงสิ้นสุดสมัย LeWitt เป็น การเสื่อมถอยของศิลปะเชิงแนวคิดกับข้อความของเขาบรรลุถึงสิทธิย่อหน้าในศิลปะเชิงแนวคิด (1967)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

LeWitt ในที่สุดก็ย้ายออกไปจากงานศิลปะที่เรียบง่ายในขณะที่เขารู้สึกว่าการเคลื่อนไหวอาศัยมากเกินไปในการใช้วัสดุใหม่ หลังจากที่เขาเขียน: "วัสดุใหม่เป็นส่วนหนึ่งของความทุกข์ยากที่ดีของศิลปะร่วมสมัย ศิลปินบางคนสับสนวัสดุใหม่ที่มีความคิดใหม่ ๆ [... ] อันตรายคือผมคิดว่าในการทำกายภาพของวัสดุที่ให้ความสำคัญที่ว่ามันจะกลายเป็นความคิดของการทำงาน (ชนิดของการแสดงออกอื่น) " LeWitt ฝังงานศิลปะที่มีชื่อเสียงที่ชื่อฝัง Cube ที่มีส่วนผสมของวัตถุสำคัญ แต่ค่าเล็ก ๆ น้อย ๆ (1968); ลักษณะของศิลปินของการส่งสัญญาณการสิ้นสุดของสมัย LeWitt กลายเป็นหุ่นเชิดของศิลปะแนวความคิดที่มีข้อความย่อหน้าน้ำเชื้อของเขาได้รับสิทธิในศิลปะแนวคิด (1967)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เลวิทท์ในที่สุดย้ายไปจากศิลปะที่เรียบง่ายอย่างที่เขารู้สึกถึงการเคลื่อนไหวอาศัยมากเกินไปในการใช้วัสดุใหม่ ภายหลังเขาเขียนว่า : " วัสดุใหม่เป็นหนึ่งในความเจ็บปวดที่ยิ่งใหญ่ของศิลปะร่วมสมัย ศิลปินบางคนสับสนวัสดุใหม่ด้วยแนวคิดใหม่ [ . . . ] อันตราย ฉันคิดว่านะในการทํากายภาพของวัสดุที่สำคัญเพื่อที่มันจะกลายเป็นความคิดของการทำงาน ( ชนิดอื่นของซิลวีโอ แบร์ลุสโกนี ) " เลวิทท์ได้ฝังงานศิลปะสิทธิฝังก้อนที่มีวัตถุสำคัญแต่มูลค่าน้อย ( 1968 ) ; ศิลปินของลักษณะของสัญญาณสิ้นสุดของความทันสมัยเลอวิตต์กลายเป็นรูปปั้นของศิลปะแนวคิดของเขากับอสุจิข้อความย่อหน้าบนแนวคิดเรื่องศิลปะ ( 1967 )