I remember the first time I saw a l

I remember the first time I saw a live performance was at school. A senior was playing the guitar and somehow producing such crests and troughs in the air molecules such that when they hit the ear, they made the heart soar and the eyes light up with a smile. It was a familiar song and every one was clapping and singing along. When the song came to an end, every one burst into a loud applause and I remember making a mental note to learn how to recreate that magic. And I bet I wasn’t the only kid in the crowd with that thought. But then the mundane chores tornado hits you and you are swept unconsciously from one to the next. Then, the summer comes and you wake up, you finally have time to kill on your hands, you put your foot down, and enroll yourself. You realize it’s not a bed of roses, it needs time and practice but you remember the magic of that day and continue.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมจำได้ว่า ครั้งแรกที่ผมเห็นเป็นผลงานที่โรงเรียน รุ่นเล่นกีต้าร์ และอย่างใด ผลิตเช่น crests troughs ในโมเลกุลอากาศที่เมื่อพวกเขาตีหู พวกเขาทำทะยานหัวใจและตาแสงไฟดี มันเป็นเพลงที่คุ้นเคย และทุกคนก็ปรบมือและร้องตาม เมื่อเพลงมาจบ ทุกคนเข้ามาในปรบมือเสียงดัง และผมจำได้ว่า ทำเหตุจิตเพื่อเรียนรู้วิธีการสร้างที่มหัศจรรย์ และฉันเดิมพันเด็กเฉพาะในฝูงชนที่คิดว่า ไม่ค่อย แต่แล้วพายุทอร์นาโดงานโลกีย์ของคุณคุณ และคุณจะกวาดรับจากไป แล้ว ฤดูร้อนมา และคุณปลุก คุณจนได้เวลาฆ่ามือ คุณวางเท้าของคุณ และลงทะเบียนเอง คุณรู้มันไม่กุหลาบแห่งการนอน ต้องการเวลาและการฝึก แต่คุณจำมหัศจรรย์ของวันนั้น และต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจำได้ว่าครั้งแรกที่ผมเห็นการแสดงสดอยู่ที่โรงเรียน อาวุโสกำลังเล่นกีต้าร์และอย่างใดผลิตยอดดังกล่าวและต่ำสุดในโมเลกุลของอากาศดังกล่าวว่าเมื่อพวกเขาตีหูพวกเขาทำให้หัวใจทะยานและตาสว่างขึ้นด้วยรอยยิ้ม มันเป็นเพลงที่คุ้นเคยและทุกคนได้รับการปรบมือและร้องเพลงตาม เมื่อเพลงมาถึงจุดสิ้นสุดทุกคนออกมาเป็นเสียงปรบมือดังและผมจำได้ทำให้ทราบจิตเพื่อเรียนรู้วิธีที่จะสร้างความมหัศจรรย์ที่ และฉันเดิมพันที่ฉันไม่ได้เป็นเพียงเด็กในฝูงชนที่มีความคิดที่ว่า แต่แล้วเหลือเกินโลกีย์พายุทอร์นาโดฮิตคุณและคุณจะกวาดโดยไม่รู้ตัวจากที่หนึ่งไปยังอีก จากนั้นในช่วงฤดู​​ร้อนมาและคุณตื่นขึ้นมาคุณก็มีเวลาที่จะฆ่าในมือของคุณคุณวางเท้าของคุณลงและลงทะเบียนด้วยตัวคุณเอง คุณรู้ว่ามันไม่ได้เตียงของดอกกุหลาบ, มันต้องใช้เวลาและการปฏิบัติ แต่คุณจำความมหัศจรรย์ของว​​ันนั้นและดำเนินการต่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจำได้ว่าครั้งแรกที่ผมเห็นการแสดงสดที่โรงเรียน รุ่นพี่กำลังเล่นกีตาร์ และอย่างใด เช่น การผลิตยอดและ troughs โมเลกุลของอากาศเช่นว่าเมื่อพวกเขาตีหู มันทำให้หัวใจที่ทะยานและดวงตาสว่างขึ้นด้วยรอยยิ้ม มันเป็นเพลงที่คุ้นเคย และทุกคนก็ปรบมือและร้องตาม เมื่อเพลงมาถึงจุดจบทุกคนออกมาเป็นเสียงปรบมือที่ผมจำให้จดจำเพื่อเรียนรู้วิธีการสร้างเวทมนตร์ และฉันพนันได้เลยว่าผมไม่เพียง แต่เด็กในฝูงชนกับความคิดนั้น แต่แล้วภารกิจทางโลก ทอร์นาโดผู้ชมที่คุณและคุณจะกวาดโดยไม่รู้ตัวจากที่หนึ่งไปยังอีก . แล้วฤดูร้อนมาถึงและคุณตื่นขึ้นมา คุณก็มีเวลาฆ่าในมือของคุณคุณจะวางเท้าของคุณลงและลงทะเบียนด้วยตัวคุณเอง คุณรู้ว่ามันไม่ได้เป็นเตียงของกุหลาบ มันต้องใช้เวลาและการปฏิบัติ แต่จำคาถาและวันต่อไป . . .