The essay “I Want A Wife” by Judy B

The essay “I Want A Wife” by Judy Brady, is a very intense essay written by a great feminist writer of her time. The essay was written in 1971, and is about how a wife should conduct herself in the eyes of a male figure. When the essay was written, it had a great impact on the feminist movement of the early 1970’s. Many male figures of the time heckled and despised her essay, but for the women of the 1970’s it was a huge step towards their own freedom from what, at the time, was considered the norm.

The tone of this essay is serious, but at the same time can be conceived as humorous, sarcastic, and even dramatic. It may have not have seemed very serious to men at the time, but woman could relate to this essay in more than one way. Brady uses ethos throughout the essay, but the first sentence is a good example of how she uses her own credibility by saying, “I belong to that classification of people known as wives. I am a wife. And, not altogether incidentally, i am a mother.” This sets the tone for who she is, and is the best example of ethos in the essay. Brady also uses logos in her essay, and has very logical arguments throughout the essay. One of her logical arguments, I found in the essay, is how men expect to much from their wives. Brady shows this by listing all of the responsibilities expected from a mother and wife. The list she provides is rather mind-boggling, and proves that some of the things men require are just to demanding. Another form of the rhetoric triangle Brady uses is the pathos reasoning. She uses this emotional reason throughout the entire essay. Every sentence she writes is an emotionally charged description of what men expect from their women, and how she believes this isn’t the way woman should live their lives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียงความ "ฉันต้องเป็นภรรยา" โดย Judy เบรดี้ เรียงความรุนแรงมากเขียน โดยนักเขียนสตรีที่ดีของเวลาของเธอ เรียงความเขียนขึ้นในปี 1971 และคือเกี่ยวกับวิธีเป็นภรรยาควรดำเนินการเองในสายตาของรูปชาย เมื่อเขียนเรียงความ มันมีผลกระทบมากในการเคลื่อนไหวสตรีของสมุย ตัวเลขมากมายชายเวลา heckled และดูหมิ่นเรียงความของเธอ แต่สำหรับผู้หญิงของปี 1970 ที่เป็นขั้นตอนมากต่อเสรีภาพของตนเองจากสิ่งที่ เวลา ได้รับการพิจารณาเป็นบรรทัดฐานThe tone of this essay is serious, but at the same time can be conceived as humorous, sarcastic, and even dramatic. It may have not have seemed very serious to men at the time, but woman could relate to this essay in more than one way. Brady uses ethos throughout the essay, but the first sentence is a good example of how she uses her own credibility by saying, “I belong to that classification of people known as wives. I am a wife. And, not altogether incidentally, i am a mother.” This sets the tone for who she is, and is the best example of ethos in the essay. Brady also uses logos in her essay, and has very logical arguments throughout the essay. One of her logical arguments, I found in the essay, is how men expect to much from their wives. Brady shows this by listing all of the responsibilities expected from a mother and wife. The list she provides is rather mind-boggling, and proves that some of the things men require are just to demanding. Another form of the rhetoric triangle Brady uses is the pathos reasoning. She uses this emotional reason throughout the entire essay. Every sentence she writes is an emotionally charged description of what men expect from their women, and how she believes this isn’t the way woman should live their lives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรียงความ "ผมอยากให้ภรรยา" โดยจูดี้เบรดี้เป็นเรียงความรุนแรงมากเขียนโดยนักเขียนสตรีนิยมที่ดีของเวลาของเธอ เรียงความที่เขียนขึ้นในปี 1971 และเป็นเรื่องเกี่ยวกับวิธีการที่ภรรยาควรดำเนินการตัวเองในสายตาของชายร่าง เมื่อเรียงความที่เขียนมันมีผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวเรียกร้องสิทธิสตรีของช่วงต้นปี 1970 ชายร่างหลายเวลา heckled ดูหมิ่นเรียงความของเธอ แต่สำหรับผู้หญิงของปี 1970 มันเป็นขั้นตอนมากต่อเสรีภาพของตัวเองจากสิ่งที่ในเวลานั้นได้รับการพิจารณาเป็นบรรทัดฐาน. เสียงของบทความนี้เป็นเรื่องรุนแรง แต่อย่าง ในเวลาเดียวกันสามารถรู้สึกเป็นอารมณ์ขันเหน็บแนมและแม้กระทั่งละคร มันอาจจะไม่ได้ลำบากอย่างมากกับคนในเวลานั้น แต่ผู้หญิงอาจเกี่ยวข้องกับบทความนี้ในมากกว่าหนึ่งวิธี เบรดี้ร๊อคใช้ตลอดทั้งการเขียนเรียงความ แต่ประโยคแรกเป็นตัวอย่างที่ดีของวิธีการที่เธอใช้ความน่าเชื่อถือของเธอเองโดยกล่าวว่า "ผมอยู่ในการจัดหมวดหมู่ของคนที่รู้จักในฐานะภรรยา ฉันเป็นภรรยา และไม่ได้โดยสิ้นเชิงบังเอิญผมแม่. "ชุดนี้เสียงสำหรับเธอคือใครและเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดของร๊อคในการเขียนเรียงความ เบรดี้ยังใช้โลโก้ในเรียงความของเธอและมีข้อโต้แย้งตรรกะมากตลอดทั้งการเขียนเรียงความ หนึ่งในเหตุผลโต้แย้งของเธอที่ฉันพบในการเขียนเรียงความเป็นวิธีการที่คนคาดหวังที่จะมากจากภรรยาของเขา เบรดี้แสดงให้เห็นถึงนี้โดยรายชื่อทั้งหมดของความรับผิดชอบที่คาดหวังจากการเป็นแม่และภรรยา รายชื่อให้เธอค่อนข้างเหลือเชื่อและพิสูจน์ให้เห็นว่าบางสิ่งที่คนจำเป็นต้องเป็นเพียงการเรียกร้อง รูปแบบของรูปสามเหลี่ยมสำนวนเบรดี้ใช้ก็คือเหตุผลที่น่าสมเพช เธอใช้เหตุผลทางอารมณ์นี้ตลอดทั้งการเขียนเรียงความ ประโยคที่เธอเขียนทุกคนเป็นคำอธิบายที่เรียกเก็บอารมณ์ของสิ่งที่คนคาดหวังจากผู้หญิงของพวกเขาและวิธีการที่เธอเชื่อว่าเรื่องนี้ไม่ได้เป็นผู้หญิงทางที่ควรจะมีชีวิตของพวกเขา