Chapter 5: I walked out of the elev

Chapter 5: I walked out of the elevator and searched through the corridors until I found door ‘102’. I knocked and a few seconds later, the door opened. I looked up and my eyes met a pair of hazel-green eyes, they looked so familiar and so did the guy standing at the door. I’m pretty sure I knew this guy but I just couldn’t put my finger on it. “Hi” he said. “H-hi. I’m Ariel, Nikes PR. I was sent to help Alberto?” I replied, nervously. [His POV]
Ariel.. Ariel? I’m sure I knew this girl, her big brown eyes and soft voice, was all so familiar. “Hi, I’m Neymar-” I smiled, but she interrupted me before I could say anything else. “Junior?” she asked. “What?” I said. “Neymar.. Junior?” she said. “Yes.. that’s me..” I replied and furrowed my eyebrows.
[Ariel’s POV - Flashback]
“Come on Ju” I rolled my eyes and crossed my arms. He ran down the stairs in a white baggy shirt and blue shorts. “Let’s see them then” I said. He held up cleats, sprayed with a beautiful, gold colour. “Wow! Good job, Ju!” I smiled. “Hopefully one day, I get proper ones! Ones specially made for me!” he said. “Of course you will Ju! I'm bet you’ll be the best player in not only Brasil, but the world!” I said. “Thanks” he smiled. “Now let’s go!” I grabbed his hand and we pushed our way through the busy streets.
➡️Hi lovelies! Today’s match day! Good luck Barca! ❤️⬅️

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 5: ผมเดินออกจากลิฟต์ และค้นหาผ่านทางเดินจนพบประตู '102' ฉันโบว์ลิ่ง และเปิดประตูหลัง ไม่กี่วินาที ผมมองขึ้น และตาตรงกับคู่ของตากรีท ดูเพื่อให้คุ้นเคย และก็คนที่ยืนอยู่ที่ประตู ฉันลำยองแน่ใจว่า ผมรู้ว่าผู้ชายคนนี้ แต่ฉันเพียงแค่ไม่ใส่นิ้วมือของฉันไว้ "สวัสดี" เขากล่าว "H-สวัสดี ผมอาเรียล Nikes PR. ผมถูกส่งไปช่วย Alberto " ผมตอบไป คน [เขา POV]อาเรียล... อาเรียล ผมมั่นใจว่า ฉันรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ น้ำตาลตาใหญ่ และเสียงนุ่มของเธอ เป็นทั้งหมดเพื่อให้คุ้นเคย "สวัสดี ฉัน Neymar-" ฉันยิ้ม แต่เธอขัดจังหวะฉันก่อนไม่สามารถพูดอะไร "จูเนียร์" เธอถาม "อะไร" ฉันเคยพูด "Neymar ... จูเนียร์ "ก็ "ใช่... นั่นคือฉัน " ตอบ และ furrowed คิ้วของฉัน[ของ Ariel POV - รำลึกความหลัง]"โธ่จู" ผมสะสมตา และข้ามแขน เขาวิ่งลงบันไดในเสื้อแบบ baggy สีขาวและกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน "ลองดูพวกเขาแล้ว" ผมพูด เขาขึ้นค่า cleats ฉีดพ่น ด้วยสีสวย สีทอง "ว้าว งานที่ดี จู" ฉันยิ้ม "หวังว่าวันหนึ่ง ฉันได้รับเหมาะสม คนทำเป็นพิเศษสำหรับผม "เขากล่าว "แน่นอนคุณจะจู ฉันฉันเดิมพันคุณจะเล่นดีที่สุดไม่เพียง Brasil แต่โลก" ฉันเคยพูด "ขอบคุณ" เขายิ้ม "ตอนนี้ไปกันเหอะ" ผมคว้ามือของเขา และเราผลักทางผ่านถนนวุ่นวาย➡️Hi lovelies วันนี้ตรงกับวัน โชคดีซ่า ❤️⬅️

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 5: ผมเดินออกมาจากลิฟท์และค้นหาผ่านทางเดินจนกว่าฉันจะพบประตู '102' ฉันเคาะและไม่กี่วินาทีต่อมาประตูเปิด ผมเงยหน้าขึ้นและตาของฉันได้พบกับคู่ของตาสีน้ำตาลแดงสีเขียวพวกเขามองให้คุ้นเคยและเพื่อให้ได้คนที่ยืนอยู่ที่ประตู ผมค่อนข้างมั่นใจว่าผมรู้ว่าผู้ชายคนนี้ แต่ผมก็ไม่สามารถวางนิ้วของฉันที่มัน "สวัสดีครับ" เขากล่าว "H hi- ฉันแอเรียล, Nikes PR ผมถูกส่งตัวไปช่วยอัล? "ผมตอบอย่างหงุดหงิด [POV ของเขา]
แอเรียลเอเรียล .. ? ฉันแน่ใจว่าฉันรู้ว่าผู้หญิงคนนี้นัยน์ตาสีน้ำตาลของเธอใหญ่และเสียงนุ่มเป็นทุกคนคุ้นเคยดังนั้น "สวัสดีครับผม Neymar-" ผมยิ้ม แต่เธอขัดจังหวะฉันก่อนที่ฉันจะพูดอะไรอื่น "จูเนียร์?" เธอถาม "คืออะไร?" ผมพูด "เนย์มาร์จูเนียร์ .. ?" เธอกล่าว "ใช่ .. ที่ฉัน .. " ผมตอบและขมวดคิ้วของฉัน.
[แอเรียลของ POV - รำลึกความหลัง]
"มาจู" ผมรีดตาของฉันและข้ามแขนของฉัน เขาวิ่งลงบันไดในเสื้อถุงสีขาวและกางเกงขาสั้นสีฟ้า "ลองมาดูพวกเขาแล้ว" ผมพูด เขาจัดขึ้นรองเท้า, พ่นด้วยสวยงามสีทอง "ว้าว! งานที่ดี, จู! "ฉันยิ้ม "หวังว่าวันหนึ่งผมได้รับคนที่เหมาะสม! คนที่ทำพิเศษสำหรับฉัน! "เขากล่าว "แน่นอนคุณจะจู! ฉันเดิมพันที่คุณจะเป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดในประเทศบราซิลไม่เพียง แต่โลก! "ผมพูด "ขอบคุณ" เขายิ้ม "ตอนนี้ให้เป็นไป!" ผมคว้ามือของเขาและเราผลักดันให้ทางเราผ่านถนนที่วุ่นวาย.
➡️Hi lovelies! วันแข่งขันในวันนี้! โชคดี Barca! ❤️⬅️

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 5 : ผมเดินออกจากลิฟต์และค้นหาผ่านทางเดินจนเจอประตู ' 102 ' ฉันล้ม และไม่กี่วินาทีต่อมา ประตูเปิด ผมเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาของฉันได้พบคู่ของเฮเซลดวงตาสีเขียว เขาดูคุ้นๆและพวกผู้ชายที่ยืนอยู่ที่ประตู ฉันมั่นใจว่าฉันรู้จักผู้ชายคนนี้ แต่ฉันก็ไม่สามารถแตะต้องมันได้ " สวัสดีครับ " เขากล่าว " ไง ผม แอเรียล ไนกี้ .ฉันก็ถูกส่งไปช่วยล ? " ผมตอบอย่างหงุดหงิด [ ของเขา POV ]
เอเรียล . . . . . . . แอเรียล ? ผมมั่นใจว่าผมรู้จักผู้หญิงคนนี้ ดวงตาโตสีน้ำตาลอ่อน เสียงมันคุ้นๆ " สวัสดีครับ ผมเนย์มาร์ - " ผมยิ้ม แต่เธอมาขัดจังหวะฉันก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไรอีก " จูเนียร์ " เธอถาม " อะไร ? " ฉันพูด " เนย์มาร์ . . . . . . . จูเนียร์ " เธอกล่าว " ใช่ . . . . . . ฉันเอง . . . . . . . " ผมตอบ และมีรอยย่นคิ้วของฉัน .