Through the memories and experience

Through the memories and experiences of a wide variety of characters, Beloved presents unflinchingly the unthinkable cruelty of slavery. In particular, the novel explores how slavery dehumanizes slaves, treating them alternately as property and as animals. To a slave-owner like Schoolteacher, African-American slaves are less than human: he thinks of them only in terms of how much money they are worth, and talks of “mating” them as if they are animals. Paul D’s experience of having an iron bit in his mouth quite literally reduces him to the status of an animal. And Schoolteacher’s nephews at one point hold Sethe down and steal her breast milk, treating her like a cow.

Even seemingly “kind” slave-owners like Mr. and Mrs. Garner abuse their slaves and treat them as lesser beings. Slavery also breaks up family units: Sethe can hardly remember her own mother and, for slaves, this is the norm rather than an exception, as children are routinely sold off to work far away from their families. Another important aspect of slavery in the novel is the fact that its effects are felt even after individuals find freedom. After Sethe and her family flee Sweet Home, slavery haunts them in numerous ways, whether through painful memories, literal scars, or their former owner himself, who finds Sethe and attempts to bring her and her children back to Sweet Home. Slavery is an institution so awful that Sethe kills her own baby, and attempts to kill all her children, to save them from being dragged back into it. Through the haunting figure of Beloved, and the memories that so many of the characters try and fail to hide from, Beloved shows how the institutionalized practice of slavery has lasting consequences—physical, psychological, and societal—even after it ends.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผ่านความทรงจำและประสบการณ์ที่หลากหลายของตัวละครนำเสนอที่รักไม่สะทกสะท้านโหดร้ายคิดไม่ถึงของการเป็นทาส โดยเฉพาะอย่างยิ่งนวนิยายสำรวจว่าเป็นทาส dehumanizes ทาสรักษาพวกเขาสลับกันเป็นทรัพย์สินและสัตว์ เพื่อเป็นทาสเจ้าของเช่นครูทาสแอฟริกันอเมริกันน้อยกว่ามนุษย์เขาคิดว่าพวกเขาเท่านั้นในแง่ของจำนวนเงินที่มีความคุ้มค่าและการเจรจาของ "ผสมพันธุ์" พวกเขาราวกับว่าพวกเขาเป็นสัตว์ ประสบการณ์พอล D's ของการมีบิตเหล็กในปากของเขาค่อนข้างอักษรให้เขาลดสถานะของสัตว์ และหลานชายของครูจุดหนึ่งถือ Sethe ลงและขโมยนมเต้านมของเธอรักษาเธอเหมือนวัว. แม้ดูเหมือน "ชนิด" เจ้าของทาสเหมือนนายและนางการ์เนอร์ละเมิดทาสของพวกเขาและปฏิบัติต่อพวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่น้อยกว่า ทาสยังแบ่งหน่วยครอบครัว: Sethe แทบจะไม่สามารถจำได้ว่าแม่ของเธอเองและสำหรับทาสนี้เป็นบรรทัดฐานมากกว่าเป็นข้อยกเว้นที่เป็นเด็กที่มีขายเป็นประจำออกไปทำงานห่างไกลจากครอบครัวของพวกเขา อีกหนึ่งที่สำคัญของการเป็นทาสในนิยายคือความจริงที่ว่าผลกระทบของมันจะรู้สึกแม้หลังจากที่บุคคลหาเสรีภาพ หลังจาก Sethe และครอบครัวของเธอหนีไปสวีทโฮมทาสหลอกหลอนพวกเขาในหลายวิธีไม่ว่าจะผ่านทรงจำที่เจ็บปวดรอยแผลเป็นที่แท้จริงหรือเจ้าของเดิมของพวกเขาเองที่พบ Sethe และพยายามที่จะพาเธอและลูก ๆ ของเธอกลับไปสวีทโฮม ทาสเป็นสถาบันอันยิ่งใหญ่เพื่อที่ Sethe ฆ่าลูกน้อยของเธอเองและพยายามที่จะฆ่าลูก ๆ ของเธอที่ทุกคนจะช่วยพวกเขาจากการถูกลากกลับเข้าไปในนั้น ผ่านร่างของหลอนรักและความทรงจำที่จำนวนมากดังนั้นของตัวละครที่พยายามและล้มเหลวที่จะซ่อนตัวจากการแสดงที่รักวิธีการปฏิบัติที่เป็นสถาบันของการเป็นทาสที่ยั่งยืนมีผลกระทบทางกายภาพจิตใจและสังคมแม้กระทั่งหลังจากที่มันจบลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผ่านความทรงจำและประสบการณ์ที่หลากหลายของตัวละคร อย่างไม่หวั่นเกรงรักแสดงความโหดร้ายที่คิดไม่ถึงของทาส โดยเฉพาะนวนิยายสำรวจวิธีการทาส dehumanizes ทาสปฏิบัติอีกวิธีหนึ่ง คือ เป็นทรัพย์สิน และเป็นสัตว์ การเป็นเจ้าของทาสเหมือนครู ทาสชาวอเมริกันน้อยกว่ามนุษย์เขาคิดว่าพวกเขาเพียง แต่ในแง่ของเท่าใดเงินที่พวกเขามีมูลค่า และพูดถึง " ผสมพันธุ์ " พวกเขาราวกับว่าพวกเขาเป็นสัตว์ พอล ดี มีประสบการณ์ในการกัดเหล็ก ในปากของเขาค่อนข้างหมายลดให้สถานะของสัตว์ และหลานชายครูเป็นจุดหนึ่งที่ถือ sethe ลงและขโมยนมเธอ ทำกับเธอเหมือนวัว

แม้ดูเหมือนว่า " ชนิด " ทาสเจ้าของเหมือนคุณ และ คุณนายการ์เนอร์ทารุณกรรมทาสของพวกเขาและรักษาพวกเขาเป็นน้อยกว่ามนุษย์ . ทาสยังแบ่งหน่วยครอบครัว : sethe ยังจำแม่ของเธอเอง และ ทาส นี้เป็นบรรทัดฐานมากกว่าข้อยกเว้น เป็นเด็กประจำขายออกไปทำงานไกลจากครอบครัวของพวกเขา สำคัญอีกแง่มุมของการเป็นทาสในนวนิยายก็คือผลของมันจะรู้สึกว่าแม้หลังจากที่บุคคลหาอิสรภาพหลังจาก sethe และครอบครัวหนีบ้านหวาน ความเป็นทาส หลอกหลอนพวกเขาได้หลายวิธี ไม่ว่าจะเป็นผ่านความทรงจำที่เจ็บปวด บาดแผลตามตัวอักษร หรือเจ้าของเองที่พบว่า sethe และพยายามที่จะพาเธอและลูกของเธอกลับมาบ้านหวาน ทาสเป็นสถาบันการศึกษาที่แย่มากๆที่ sethe ฆ่าลูกของตัวเอง และพยายามจะฆ่าลูกๆของเธอ เพื่อช่วยพวกเขาจากถูกลากกลับเข้าไปในนั้นผ่านตามรูปของที่รัก และความทรงจำที่มากมายของตัวละครที่พยายามและล้มเหลวที่จะซ่อน รัก แสดงให้เห็นว่าสถาบันฝึกทาสได้ถึงผลกระทบทางร่างกาย จิตใจ สังคม และแม้หลังจากสิ้นสุด