Although Buddhism and to to a lesse

Although Buddhism and to to a lesser extent Jainism had expanded across India during the centuries following the Buddha and Mahāvīra, brahmanical practices recognizing the primacy of the Vedas, and more generally faith in various gods, continued alongside them.

The more theistic philosophical traditions (such as early Vedānta), grew into early Hinduism, in which discussion of Brahman and ātman became talk about the importance of faith (bhakti) in God as the means to attain salvation from saṃsāra.

For instance, the dialogue between the god Kṛṣṇa and the warrior Arjuna in the epic Mahābhārata touch on many of the themes we have already seen in the orthodox and heterodox schools, such as dharma, karma, rebirth, and so forth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าศาสนาพุทธไปอาจน้อยกว่า ศาสนาเชนได้ขยายทั่วอินเดียในช่วงศตวรรษต่อพระพุทธเจ้า และ Mahāvīra ปฏิบัติ brahmanical primacy ของเวท การเพิ่มเติมโดยทั่วไปความเชื่อในเทพเจ้าต่าง ๆ การจดจำอย่างต่อเนื่องควบคู่ไปกับพวกเขาประเพณีปรัชญา theistic มากขึ้น (เช่นต้น Vedānta), โตในศาสนาฮินดูก่อน การสนทนาของ Brahman ātman กลายเป็นพูดคุยเกี่ยวกับความสำคัญของการศรัทธา (bhakti) ในพระเจ้าเป็นการบรรลุความรอดจากวัฏสงสารตัวอย่าง กล่องโต้ตอบระหว่างพระเจ้า Kṛṣṇa และนักรบอาร์ติดต่อ Mahābhārata มหากาพย์ในหลายรูปแบบที่เราได้เห็นในแบบดั้งเดิม และแปลงโรงเรียน ธรรม กรรม เกิดใหม่ และอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าพุทธศาสนาและบอชเชนได้ขยายทั่วประเทศอินเดียในช่วงศตวรรษต่อพระพุทธเจ้าและ Mahavira การปฏิบัติพราหมณ์ตระหนักถึงความเป็นอันดับหนึ่งของพระเวทและอื่น ๆ โดยทั่วไปศรัทธาในเทพเจ้าต่าง ๆ อย่างต่อเนื่องพร้อมกับพวกเขา. ประเพณีปรัชญา theistic มากขึ้น (เช่น เป็นช่วงต้นอุปนิษัท) ขยายตัวในช่วงต้นฮินดูซึ่งในการอภิปรายของพราหมณ์และĀtmanกลายเป็นพูดคุยเกี่ยวกับความสำคัญของความเชื่อ (ภักติ) ในพระเจ้าเป็นวิธีการที่จะบรรลุความรอดจากSaṃsāra. ยกตัวอย่างเช่นการเจรจาระหว่างพระเจ้าKṛṣṇaและนักรบ อรชุนในสัมผัสMahābhārataมหากาพย์ในหลายรูปแบบที่เราได้เห็นแล้วในดั้งเดิมและโรงเรียนศาสนาเช่นธรรมะกรรม, การเกิดใหม่และอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถึงแม้ว่าพุทธศาสนาและเพื่อให้น้อยกว่าขอบเขตเชนได้ขยายตัวทั่วอินเดียในช่วงศตวรรษที่ตามพระพุทธเจ้าและ Mah อุบาสก 5 īรา แนวปฏิบัติการเอกคัมภีร์ และอื่น ๆโดยทั่วไปความเชื่อในเทพเจ้าต่าง ๆ อย่างต่อเนื่อง ควบคู่ไปกับพวกเขา .

theistic เพิ่มเติมปรัชญาประเพณี ( เช่น ต้น ที่ สยาม NTA ) เติบโตในช่วงแรกของศาสนาฮินดูซึ่งในการอภิปรายของพราหมณ์อุบาสกและ tman กลายเป็นพูดคุยเกี่ยวกับความสำคัญของศรัทธา ( Bhakti ) ในพระเจ้าเป็นวิธีการที่จะบรรลุความรอดจากกฎอัยการศึก .

ตัวอย่าง บทสนทนาระหว่างพระเจ้า K ṛṣṇและนักรบอรชุนในมหากาพย์ mAh อุบาสกอุบาสก BH ค่าสัมผัสหลาย ธีม เราได้เห็นแล้วในโรงเรียนและดั้งเดิมซึ่งไม่เห็นด้วยกับความคิดความเชื่อทางศาสนา เช่น ธรรมะ กรรม การเกิดใหม่ และอื่น ๆ .