By 1911 the components of the atom

By 1911 the components of the atom had been discovered. The atom consisted of subatomic particles called protons and electrons. However, it was not clear how these protons and electrons were arranged within the atom. J.J. Thomson suggested the"plum pudding" model. In this model the electrons and protons are uniformly mixed throughout the atom:



Rutherford tested Thomson's hypothesis by devising his "gold foil" experiment. Rutherford reasoned that if Thomson's model was correct then the mass of the atom was spread out throughout the atom. Then, if he shot high velocity alpha particles (helium nuclei) at an atom then there would be very little to deflect the alpha particles. He decided to test this with a thin film of gold atoms. As expected, most alpha particles went right through the gold foil but to his amazement a few alpha particles rebounded almost directly backwards.



These deflections were not consistent with Thomson's model. Rutherford was forced to discard the Plum Pudding model and reasoned that the only way the alpha particles could be deflected backwards was if most of the mass in an atom was concentrated in a nucleus. He thus developed the planetary model of the atom which put all the protons in the nucleus and the electrons orbited around the nucleus like planets around the sun.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดย 1911 ส่วนประกอบของอะตอมที่มีการพบ อะตอมประกอบด้วยอนุภาค subatomic ที่เรียกว่าโปรตอนและอิเล็กตรอน อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ชัดเจนว่าโปรตอนและอิเล็กตรอนเหล่านี้ถูกจัดอยู่ภายในอะตอม J.j. ในทอมแนะนำแบบ "อะตอม" ในรูปแบบนี้ อิเล็กตรอนและโปรตอนสม่ำเสมอเมื่อเทียบเคียงผสมกันทั่วทั้งอะตอม:



รูเทอร์ฟอร์ดทดสอบสมมติฐานของทอม โดยทบทวนการทดลองของเขา "ทองคำเปลว" รูเทอร์ฟอร์ด reasoned ว่า ถ้าแบบจำลองของทอมสันถูกต้อง แล้วมวลของอะตอมถูกแผ่ทั่วทั้งอะตอม แล้ว ถ้าเขายิงอนุภาคความเร็วสูง (ฮีเลียมแอลฟา) ที่อะตอม นั้นจะมีน้อยมากที่จะเบนเข็มยิงอนุภาคแอลฟา เขาตัดสินใจที่จะทดสอบฟิล์มบางของอะตอมทองคำ ตามที่คาดไว้ อนุภาคแอลฟาส่วนใหญ่ไปขวาผ่านทองคำเปลว แต่เพื่อความประหลาดใจของเขา กี่อนุภาคเกือบตรงย้อนหลังกระดอน



deflections เหล่านี้ไม่สอดคล้องกับแบบจำลองของทอมสัน รูเทอร์ฟอร์ดถูกบังคับให้ละทิ้งแบบจำลองอะตอม และ reasoned ว่า วิธีเดียวที่อนุภาคอัลฟาสามารถ deflected ย้อนหลังคือ ถ้าของมวลในอะตอมที่เข้มข้นในนิวเคลียส เขาจึงได้พัฒนาแบบจำลองดาวเคราะห์ของอะตอมซึ่งทำให้โปรตอนทั้งหมดในนิวเคลียสและอิเล็กตรอนรอบนิวเคลียสเช่นดาวเคราะห์รอบดวงอาทิตย์ orbited

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1911 โดยองค์ประกอบของอะตอมที่ได้รับการค้นพบ อะตอมประกอบด้วยอนุภาคที่เรียกว่าโปรตอนและอิเล็กตรอน อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ชัดเจนว่าโปรตอนและอิเล็กตรอนเหล่านี้ถูกจัดภายในอะตอม ทอมสันแนะนำ "พลัมพุดดิ้ง" รูปแบบ ในรุ่นนี้อิเล็กตรอนและโปรตอนจะผสมสม่ำเสมอตลอดอะตอม: Rutherford ทดสอบสมมติฐานของทอมสันโดยการณ์ของเขา "ฟอยล์สีทอง" การทดลอง รัทเธอร์ให้เหตุผลว่าถ้ารูปแบบของทอมสันได้ถูกต้องแล้วมวลของอะตอมที่แผ่ออกมาตลอดอะตอม แล้วถ้าเขายิงความเร็วสูงอนุภาคแอลฟา (นิวเคลียสฮีเลียม) ที่อะตอมแล้วจะมีน้อยมากที่จะหันเหความสนใจอนุภาคแอลฟา เขาตัดสินใจที่จะทดสอบนี้กับฟิล์มบางของอะตอมทอง เป็นที่คาดหวังมากที่สุดอนุภาคแอลฟาไปทางขวาผ่านฟอยล์สีทอง แต่เพื่อความประหลาดใจของเขาอนุภาคแอลฟาไม่กี่กระดอนเกือบจะตรงไปข้างหลังโก่งเหล่านี้ไม่สอดคล้องกับรูปแบบของทอมสัน รัทเธอร์ถูกบังคับให้ทิ้งแบบพลัมพุดดิ้งและให้เหตุผลว่าวิธีเดียวที่อนุภาคแอลฟาที่อาจจะเบี่ยงเบนไปข้างหลังคือถ้าส่วนใหญ่ของมวลในอะตอมที่กระจุกตัวอยู่ในนิวเคลียส เขาจึงพัฒนารูปแบบของดาวเคราะห์ของอะตอมซึ่งทำให้โปรตอนทั้งหมดที่อยู่ในนิวเคลียสและอิเล็กตรอนโคจรรอบนิวเคลียสเช่นดาวเคราะห์รอบดวงอาทิตย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดย 1911 ส่วนประกอบของอะตอมได้ถูกค้นพบ อะตอมประกอบด้วยอนุภาคย่อยของอะตอมเรียกว่า โปรตอน และอิเล็กตรอน แต่มันไม่ได้ชัดเจนว่าโปรตอนและอิเล็กตรอนถูกจัดเรียงภายในอะตอม เจ. เจ. ทอมสันเสนอ " พุดดิ้งพลัม " นางแบบ รุ่นนี้จะมีอิเล็กตรอนและโปรตอนโดยผสมตลอดอะตอม :



ทดสอบสมมติฐานโดย devising ของทอมสัน รัทเทอร์ฟอร์ด " ฟอยล์ทอง " การทดลอง ช่วยให้เหตุผลว่าถ้าของทอมสัน แบบถูกต้องแล้วมวลของอะตอมที่ถูกแพร่กระจายออกไปทั่วทั้งอะตอม งั้น ถ้าเขายิงอนุภาคแอลฟาความเร็วสูง ( นิวเคลียสของอะตอมฮีเลียม ) แล้วจะมีน้อยมากที่จะเบนเข็มอัลฟาอนุภาค เขาตัดสินใจที่จะทดสอบกับฟิล์มบางซิลิกอนไดออกไซด์ตามที่คาดไว้ , อนุภาคแอลฟาส่วนใหญ่ทะลุผ่านทอง ฟอยล์ แต่เพื่อความประหลาดใจของเขาเป็นอนุภาคแอลฟาบางตัวเกือบตรงข้างหลัง



เหล่านี้ไม่สอดคล้องกับการแอ่นตัวของทอมสัน รุ่นที่รัทเธอร์ฟอร์ดถูกบังคับให้ละทิ้งแนวจำกัดตอนเหนือ และให้เหตุผลว่าทางเดียวที่อนุภาคแอลฟาเบี่ยงเบนไปข้างหลังสามารถถ้าที่สุดของมวลในอะตอมมีความเข้มข้นในนิวเคลียส เขาจึงพัฒนารูปแบบของดาวเคราะห์ของอะตอมซึ่งใส่โปรตอนทั้งหมดในนิวเคลียสและอิเล็กตรอนโคจรรอบนิวเคลียส เช่นเดียวกับดาวเคราะห์รอบดวงอาทิตย์