The early post-World-War-II period

The early post-World-War-II period was often called "the age of anxiety" (May, 1950). If eras can be characterized by salient emotions, ours must be the age of depression and loneliness. In everyday parlance, both of these emotions are forms of sadness. Recent research (Shaver, Schwartz, Kirson, & O'Connor, 1987) indicates that all of the common emotions (affection, pride, contempt, grief, horror, etc.) fit within five general, everyday language categories of feelings: love, happiness, anger, sadness, and fear. The age of anxiety was an age of fear; the present age is an age of sadness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระยะ post-World--สงครามช่วงมักจะเรียกว่า "อายุความวิตกกังวล" (พฤษภาคม 1950) ถ้าสามารถเป็นลักษณะช่วงอารมณ์เด่น เราต้องอายุภาวะซึมเศร้าและความเหงา ในชีวิตประจำวัน parlance ทั้งอารมณ์เหล่านี้มีฟอร์มของความโศกเศร้า การวิจัยล่าสุด (โกนหนวด Schwartz, Kirson และ โอ 1987) บ่งชี้ว่า อารมณ์ทั่วไป (จิต ภูมิใจ ดูถูก ความเศร้าโศก สยองขวัญ ฯลฯ) ทั้งหมดพอดีภายในห้าภาษาทั่วไป ทุกประเภทของความรู้สึก: ความรัก ความสุข ความโกรธ ความโศกเศร้า ความกลัว อายุของความวิตกกังวลมีอายุของความกลัว อายุปัจจุบันคือ อายุของความโศกเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง-ต้นมักจะเรียกว่า "ยุคของความวิตกกังวล" (พฤษภาคม 1950) ถ้ายุคสามารถโดดเด่นด้วยอารมณ์เด่นของเราจะต้องเป็นอายุของภาวะซึมเศร้าและความเหงา ในการพูดจาในชีวิตประจำวันทั้งของอารมณ์เหล่านี้เป็นรูปแบบของความโศกเศร้า การวิจัยล่าสุด (เครื่องโกนหนวด, ชวาร์ตซ์, Kirson และโอคอนเนอร์, 1987) แสดงให้เห็นว่าทุกอารมณ์ความรู้สึกร่วมกัน (ความรักความภาคภูมิใจดูถูกความเศร้าโศก, สยองขวัญ, ฯลฯ ) พอดีภายในห้าทั่วไปประเภทภาษาในชีวิตประจำวันของความรู้สึกของความรัก, ความสุขความโกรธความโศกเศร้าและความกลัว อายุของความวิตกกังวลเป็นยุคของความกลัว; ยุคปัจจุบันเป็นยุคของความโศกเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สองมักจะถูกเรียกว่า " ยุคแห่งความวิตกกังวล " ( พฤษภาคม พ.ศ. 2493 ) ถ้ายุคสามารถโดดเด่นด้วยอารมณ์ที่สำคัญ เราต้องเป็นอายุของภาวะซึมเศร้าและความเหงา คำพูดในชีวิตประจำวัน ทั้งอารมณ์เหล่านี้มีรูปแบบของความเศร้า งานวิจัยล่าสุด ( เครื่องโกนหนวด kirson & Schwartz , โอคอนเนอร์ , 1987 ) บ่งชี้ว่า ทุกอารมณ์เหมือนกัน ( เศร้าความรัก , ความภาคภูมิใจ , หมิ่นประมาท ,สยองขวัญ , ฯลฯ ) พอดีภายในห้าทั่วไป ทุกวัน ภาษา ประเภทของความรู้สึก ความรัก ความสุข ความโกรธ ความเศร้า และความกลัว ยุคแห่งความวิตกกังวลคือยุคแห่งความกลัว ในยุคปัจจุบันเป็นยุคของความเศร้า