In general, self theories tell us t

In general, self theories tell us that the development of the sense of self is a matter
of first learning to distinguish oneself from others by means of visual, auditory, and
still other perceptual modes. Later on in this process, the child is taught--informally
as well as formally--to apply appropriate verbal statements in making these distinctions. In this way the child comes to know or identify himself by virtue of the fact that these other 'labels' have reference to objects or people that are not him. The
child has his own 'label'. What makes these other objects or persons significant is
not simply that they are distinguishable from the self, but more importantly, that
each one of them has a given relationship to that self, that is, the child. The statement, 'That is a mommy,' distinguishes the child from 'a mommy'. When the child refers to a person as 'my mommy', then not only is the other person identified, but in turn the child is identified by means of his relationship to this other person. Much more,however, is involved in the development of self-identity beyond simply learning to recognize these perceptual and verbal distinctions between other people and oneself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั่วไป ตนเองทฤษฎีบอกว่า การพัฒนาของความรู้สึกของตนเองเรื่องแรกเรียนเพื่อแยกตัวเองจากผู้อื่นโดยใช้ visual หู และยัง perceptual โหมดอื่น ๆ ในภายหลังในกระบวนการนี้ เด็กถูกสอน - บางเช่นเป็นอย่างเป็นกิจจะลักษณะ - การใช้คำสั่งด้วยวาจาที่เหมาะสมข้อแตกต่างเหล่านี้ทำให้ วิธีนี้ เด็กมารู้ หรือระบุตัวเองอาศัยความจริงที่ว่า เหล่านี้อื่น ๆ 'ป้ายชื่อ' มีการอ้างอิงวัตถุหรือคนที่ไม่ใช่เขา ที่ลูกของเขาเอง 'ป้ายชื่อ' ได้ สิ่งที่ทำให้วัตถุหรือบุคคลอื่น ๆ เหล่านี้อย่างมีนัยสำคัญคือไม่เพียงที่จะแตกต่างจากตนเอง แต่ที่สำคัญ ที่แต่ละคนนั้นมีความสัมพันธ์ให้กับตนเองนั้น นั่นคือ เด็ก ยอด 'ก็เป็น mommy แยกเด็กจาก 'การ mommy' เมื่อเด็กหมายถึงบุคคลที่เป็น 'ของฉัน mommy' แล้วไม่เพียงแต่บุคคลอื่นระบุ แต่ในเด็กจะระบุโดยใช้ความสัมพันธ์ของเขากับคน ๆ นี้ มาก อย่างไรก็ตาม มีส่วนร่วมในพัฒนา self-identity เกินแค่เรียนจำแนกข้อแตกต่างเหล่านี้ perceptual และวาจาระหว่างผู้อื่นและตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยทั่วไปทฤษฎีตัวเองบอกเราว่าการพัฒนาของความรู้สึกของตัวเองเป็นเรื่อง
แรกของการเรียนรู้ที่จะแยกแยะตัวเองจากคนอื่น ๆ โดยใช้วิธีการมองเห็นการได้ยินและ
ยังคงรูปแบบการรับรู้อื่น ๆ ต่อมาในขั้นตอนนี้เด็กที่การเรียนการสอน - ไม่เป็นทางการ
เช่นเดียวกับอย่างเป็นทางการ - จะใช้งบวาจาที่เหมาะสมในการทำให้ความแตกต่างเหล่านี้ ด้วยวิธีนี้เด็กมาถึงรู้หรือระบุตัวเองโดยอาศัยอำนาจตามความจริงที่ว่าอื่น ๆ เหล่านี้ 'ป้าย' มีการอ้างอิงถึงวัตถุหรือคนที่ไม่ได้อยู่กับเขา
เด็กมีของตัวเอง 'ป้าย' สิ่งที่ทำให้วัตถุอื่น ๆ เหล่านี้หรือบุคคลที่สำคัญคือ
ไม่ใช่แค่ว่าพวกเขามีความแตกต่างจากตัวเอง แต่ที่สำคัญกว่าที่
หนึ่งของพวกเขาแต่ละคนมีความสัมพันธ์ที่มอบให้กับตัวเองนั้นเป็นเด็ก คำสั่ง 'นั่นคือแม่' แตกต่างจากเด็ก 'แม่' เมื่อเด็กหมายถึงบุคคลที่เป็น 'แม่ของฉันแล้วไม่เพียง แต่เป็นคนอื่น ๆ ระบุ แต่ในทางกลับกันเด็กที่ถูกระบุโดยวิธีการของความสัมพันธ์ของเขากับเรื่องนี้คนอื่น ๆ อื่น ๆ อีกมากมาย แต่ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการพัฒนาของตัวตนของตัวเองมากกว่าแค่การเรียนรู้ที่จะยอมรับความแตกต่างและการรับรู้คำพูดเหล่านี้ระหว่างผู้คนอื่น ๆ และตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยทั่วไปทฤษฎีตนเอง บอกเราว่า พัฒนาการของความรู้สึกของตนเองเป็นเรื่อง
การเรียนรู้แรกแยกแยะตัวเองจากคนอื่น ๆโดยการมองเห็น ได้ยิน รับรู้
ยังอื่น ๆโหมด ต่อมาในขั้นตอนนี้เด็กจะสอน -- กันเอง
รวมทั้งอย่างเป็นทางการ -- ใช้วาจาให้เหมาะสมและความแตกต่างเหล่านี้ในวิธีนี้เด็กจะรู้จัก หรือระบุตัวเองโดยอาศัยข้อเท็จจริงที่เหล่านี้อื่น ๆ ' ป้าย ' มีการอ้างอิงไปยังวัตถุหรือบุคคล ที่ไม่ใช่เขา
เด็กของเขาเอง ' ป้าย ' สิ่งที่ทำให้เหล่านี้อื่น ๆวัตถุหรือบุคคลสำคัญคือไม่เพียง แต่ที่พวกเขา
แตกต่างจากตนเอง แต่ที่สำคัญกว่านั้น
แต่ละหนึ่งของพวกเขาที่มีให้ความสัมพันธ์กับตนเอง นั่นคือเด็ก ข้อความว่า " เป็นแม่ ' แตกต่างจาก ' ลูกแม่ ' เมื่อลูก หมายถึง คนที่เป็น ' แม่ ' ของฉัน แล้วไม่เพียง แต่เป็นบุคคลอื่นที่ระบุ แต่ในทางกลับกันเด็กระบุว่าเขามีความสัมพันธ์กับบุคคลอื่น ๆ นี้ มากขึ้น อย่างไรก็ตามมีส่วนร่วมในการพัฒนาตัวเองนอกเหนือจากเพียงแค่เรียนรู้ที่จะรู้จักการใช้ความแตกต่างระหว่างเหล่านี้และคนอื่น และตัวเอง