IntroductionIn the wake of the mass

Introduction
In the wake of the mass school shooting at Sandy Hook on
14th December 2012, and the release of the Report of the
State's Attorney on the Shootings at Sandy Hook Elementary
School1 renewed attention has focused on how adopting a
Public Health perspective may prevent, or at least reduce the
frequency and deadliness, of such events.2,3 However, such
high profile and tragic mass shootings account for relatively
few deaths when compared to the daily toll of gun violence in
the US4,5 let alone elsewhere in the world.6 Furthermore, gun
violence itself is only one cause of homicide, with a total
global estimated burden of intentional injuries attributable to
violence (not self-inflicted or war and conflict) of around
600,000 per year.7 However, such fatalities represent the tip of
the iceberg, and non-fatal violence is much more common.
Such violence is associated with potentially devastating longterm
consequences not only resulting from the direct injuries
sustained but also indirectly as a risk factor for a broad range
of physical and mental health outcomes among perpetrators,
victims, families, communities, and wider society.8 Despite
this, violence it is often underreported or even deliberately
hidden by the victims.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้เบื้องต้น
ในการปลุกของโรงเรียนยิงมวลที่แซนดี้ตะขอบน
14 ธันวาคม 2012 และการเปิดตัวของรายงานของ
อัยการรัฐในการยิงที่ Sandy Hook ประถม
School1 ต่ออายุความสนใจได้มุ่งเน้นเกี่ยวกับวิธีการใช้
มุมมองสาธารณสุขอาจป้องกันหรือ อย่างน้อยลด
ความถี่และความร้ายแรงของ events.2,3 ดังกล่าว แต่อย่างไรก็ตามยังมี
รายละเอียดสูงและยิงมวลอนาถบัญชีสำหรับค่อนข้าง
เสียชีวิตไม่กี่เมื่อเทียบกับค่าผ่านทางในชีวิตประจำวันของความรุนแรงปืนใน
US4,5 นับประสาอื่น ๆ ในโลก 6 นอกจากนี้ปืน
ความรุนแรงตัวเองเป็นเพียงหนึ่งในสาเหตุของการฆาตกรรมรวมกับ
ภาระที่คาดกันทั่วโลกของการบาดเจ็บโดยเจตนาส่วนที่เป็น
ความรุนแรง (ตัวเองไม่ได้หรือบาดแผลสงครามและความขัดแย้ง) ประมาณ
600,000 ต่อ year.7 แต่เสียชีวิตดังกล่าวเป็นตัวแทนปลาย
ภูเขาน้ำแข็งและความรุนแรงที่ไม่ร้ายแรงมากขึ้นเป็นเรื่องธรรมดา.
ความรุนแรงดังกล่าวมีความเกี่ยวข้องกับการทำลายล้างที่อาจเกิดขึ้นในระยะยาว
ผลกระทบไม่เพียง แต่เป็นผลมาจากการบาดเจ็บโดยตรง
ยั่งยืนทางอ้อม แต่ยังเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับช่วงกว้าง
ของผลลัพธ์สุขภาพกายและสุขภาพจิตของผู้กระทำผิด,
ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อครอบครัวชุมชนและ society.8 กว้างแม้จะมี
ความรุนแรงมันก็มักจะ underreported หรือแม้กระทั่งจงใจ
ซ่อนอยู่โดยผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
ในการปลุกของมวลโรงเรียนยิงตะขอทรายบน
ที่ 14 ธันวาคม 2012 และเปิดตัวรายงานของ
ทนายความของรัฐในการยิงที่ Sandy Hook ประถม
school1 ความสนใจต่ออายุได้มุ่งเน้นในเรื่องการใช้
สาธารณสุขมุมมองอาจป้องกันหรืออย่างน้อยลด
ความถี่และความตายจากเหตุการณ์ดังกล่าว เช่น
3 อย่างไรก็ตามโปรไฟล์สูงและยิงมวลที่น่าเศร้าสำหรับบัญชีค่อนข้าง
บางคนตายเมื่อเทียบกับทุกวัน โทรของความรุนแรงของปืนใน us4,5
อย่าว่าแต่ที่อื่นในโลก ๖นอกจากนี้ปืน
ความรุนแรงเองเป็นเพียงหนึ่งในสาเหตุของการฆาตกรรม การประมาณการภาระของการบาดเจ็บจากทั่วโลก


( ไม่ใช้ความรุนแรงโดยเจตนาด้วยตนเองลือหรือสงครามและความขัดแย้งของรอบ
600000 ต่อปี 7 อย่างไรก็ตามเช่นการเสียชีวิตของปลาย
ภูเขาน้ำแข็งและไม่ร้ายแรง ความรุนแรงมีมากทั่วไป .
ความรุนแรงดังกล่าวเกี่ยวข้องกับอาจรุนแรงระยะยาว
ผลไม่เพียงเป็นผลจากการบาดเจ็บอย่างยั่งยืนโดยตรงทางอ้อม
แต่ยังเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับช่วงกว้าง
ของสุขภาพกายและสุขภาพจิต ผลของผู้
เหยื่อ , ครอบครัว , ชุมชน และสังคมที่กว้างขึ้น8 แม้
นี้ ความรุนแรงมันมักจะ underreported หรือแม้แต่จงใจ

ที่ซ่อนอยู่โดยผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ