Caregivers respect infants' individ

Caregivers respect infants' individual abilities and respond positively as each baby develops new abilities (i.e., they give children no more assistance than they need ). Experiencing caregivers' pleasure in their achievements, infants feel competent and enjoy mastering new skills.

 Infants are pushed to develop skills even though they demonstrate that they are not yet ready.
 Caregivers do things for children that they could do for themselves or that they could do with some assistance.

There is much evidence that one-on-one interactions keep child and adult close both physically (e.g., touching, gazing) and emotionally (Honig 2002), At the same time, these kinds of interactions may not be valued in all cultures. For example, some cultures establish intimacy through eye contact, but others don't.
Cultures that value verbal language closely attend to and encourage infants' beginning vocalizations. But in cultures where infants are in constant physical contact with a family member, interactions occur through body language, not words,
To allow two infants to safely interact physically caregivers often put them on the floor together, This can make families uncomfortable if they are from a culture where infants are carried constantly by a caregiver and so are rarely on the floor or close enough to play together.
Wanting babies to feel good about themselves and their individual accomplishments can be regarded negatively as personal pride by cultures that value humility.


Respect for infants as people
Caregivers often talk to the infant about what is going on (e.g., "I am putting your sweater on now so we can go outside"), especially to an older infant who can understand somewhat. Caregivers treat each baby like the person he or she is-that is, caregivers respect the child not just as "becoming" but as already "being" someone who has preferences, moods, and thoughts.

 Caregivers move the infant about without explaining why, sometimes abruptly or at the adult’s convenience. They act as if children are a bother or are cute, doll-like objects rather than people.

Caregivers have healthy, accepting attitudes about children's bodies and their bodily functions.

 Caregivers talk or act in a way that implies to infants that they are not to touch their bodies and that bodily functions are disgusting.

Caregivers adjust to each infant's individual feeding and sleeping schedules. They respect each infant's food preferences and eating style.

 Caregivers follow schedules that are rigid and based on their needs rather than children's. ’

Comments on respect for infants as people :
Treating babies as objects to be manipulated and not respecting or talking to them about happening to them can undermine their sense of security and control. And when they don't understand and aren't involved in the action, they are less inclined to cooperate,
Each infant is an individual with likes and dislikes. To start learning each infant's preferred foods and eating style, caregivers can ask the family.

Communication
Recognizing that infants communicate through crying and a body movement, caregivers respond to cries or calls of distress in ways that are calm, tender, and respectful.

 Caregivers treat a crying child as a nuisance. Crying is ignored or responded to erratically at the convenience of the adult.

Caregivers observe and listen and respond to sounds the infant makes. Caregivers imitate children’s vocalizations and appreciate the sounds as the beginnings of communication.

 Caregivers are brusque and inattentive, ignoring the child's vocalizations.
 Caregivers attend to the child's vocalizations, but they do not wait for the infants to finish before beginning to talk ( i.e., adults don't wait their turn in the "conversation").

Caregivers frequently talk with, sing to, and read to infants. Even before babies understand speech, language is a vital, lively part of the communication that adults have with children; it is important in infants' language development, as well.

 Caregivers use language indiscriminately, either too much or too little, and they use a very limited range of words in their conversations with infants.

Comments on communication:
When crying babies get a response from their caregiver and their needs are met reasonably soon, the amount of crying diminishes. In cultures where a baby is continually carried by a caregiver, infants tend to cry less, because they communicate their needs in a different way.

Sensory environment
The play areas offer children a variety of touch experiences (e.g., soft and hard areas, different levels).

 There is no carpeting and no contrast between soft areas and harder ones. The play areas are sterile, designed for easy cleaning, but lack different textures or levels.

The visual environment has a good balance of things that are interesting to look at from the baby's perspective. It is uncluttered and aesthetically pleasing.

 Walls are cluttered with posters and other items. The visually overwhelming environment creates a confusing blur for babies, makes it hard for them to focus on any one thing, and may even make them irritable.
 Surroundings are sterile and bland.

Sensory environment (cont.)
Caregivers have arranged and decorated the space from the perspective of babies lying on their backs.

 No visual displays are in an infant's line of sight. Or the display makes babies uncomfortable (e.g., a bright overhead light) or over stimulated (e.g., books with bright colors along crib walls), but it can't be escaped.
 Caregivers provide visual elements (e.g., mobile over a crib with the aim of entertaining the baby as a substitute for appropriate social interaction with other babies and adults.

The environment is a mix of quiet and sounds. To judge what is just the right amount of sound, caregivers look for cues in babies' reactions. Caregivers play music and other recordings that infants enjoy.

 Caregivers play music that they prefer, often loudly and constantly. Babies find the sound environment over stimulating or distracting (e.g., infants have difficulty focusing on speech sounds and hearing their own vocalizations).

Comments on sensory environment:
Hard floors give babies the feedback and resistance they need to experience gravity and learn motor and sensory skills. Soft is nice, but when the whole environment is soft, infants have a harder time moving (e.g., rolling over, crawling).
Although their vision is not as good as that of adults, infants have considerable visual abilities even at birth, and these improve substantially over the first few months of life. By 4 or 5 months of age, infants typically recognize familiar faces and easily distinguish shades of light and dark.
Although a relatively quiet environment is ideal for most infants, those who come from homes filled with people, noise, and activity get used to what would be distressing to another child.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ดูแลเคารพความสามารถของแต่ละบุคคลทารกและตอบสนองเชิงบวกเป็นทารกแต่ละคนพัฒนาความสามารถใหม่ (กล่าวคือพวกเขาให้ความช่วยเหลือเด็กไม่เกินที่พวกเขาต้องการ) ประสบความสุขผู้ดูแลผู้ป่วยในความสำเร็จของพวกเขาทารกรู้สึกมีอำนาจและสนุกกับการเรียนรู้ทักษะใหม่. ทารกจะผลักดันให้การพัฒนาทักษะแม้ว่าพวกเขาแสดงให้เห็นว่าพวกเขาจะยังไม่พร้อม. ผู้ดูแลทำสิ่งที่สำหรับเด็กที่พวกเขาจะทำเพื่อตัวเองหรือว่าพวกเขา จะทำด้วยความช่วยเหลือ. มีหลักฐานมากที่เด็กคนหนึ่งในหนึ่งปฏิสัมพันธ์เก็บและผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดทั้งทางร่างกาย (เช่นการสัมผัสจ้อง) และอารมณ์ (Honig 2002) ในขณะเดียวกันเหล่านี้ชนิดของการสื่อสารอาจจะไม่ได้ มูลค่าในทุกวัฒนธรรม ตัวอย่างเช่นบางวัฒนธรรมสร้างความใกล้ชิดผ่านการสัมผัสตา แต่ที่คนอื่นทำไม่ได้. วัฒนธรรมที่เห็นคุณค่าของภาษาวาจาเข้าร่วมอย่างใกล้ชิดกับการให้กำลังใจเริ่มต้นทารกเปล่งเสียง แต่ในวัฒนธรรมที่ทารกอยู่ในการติดต่อทางกายภาพอย่างต่อเนื่องกับสมาชิกในครอบครัวปฏิสัมพันธ์เกิดขึ้นผ่านภาษากายไม่ได้คำพูดที่จะช่วยให้เด็กสองคนในการโต้ตอบได้อย่างปลอดภัยผู้ดูแลผู้ป่วยทางร่างกายมักจะวางไว้บนพื้นด้วยกันนี้สามารถทำให้ครอบครัวอึดอัดถ้าพวกเขามาจากวัฒนธรรมที่ทารกจะดำเนินการอย่างต่อเนื่องโดยผู้ดูแลและเพื่อให้มีไม่ค่อยบนพื้นหรือใกล้พอที่จะเล่นด้วยกัน. อยากทารกจะรู้สึกดีกับตัวเองและความสำเร็จของแต่ละบุคคลของพวกเขาสามารถได้รับการยกย่องในเชิงลบเป็นความภาคภูมิใจส่วนบุคคลโดยวัฒนธรรมที่มีค่าความอ่อนน้อมถ่อมตน. เคารพ ทารกเป็นคนที่ดูแลมักจะพูดคุยกับเด็กเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น(เช่น "ฉันกำลังใส่เสื้อยืดของคุณในขณะนี้เพื่อให้เราสามารถออกไปข้างนอก") โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กทารกที่มีอายุมากกว่าที่สามารถเข้าใจบ้าง ดูแลรักษาทารกแต่ละคนเช่นคนที่เขาหรือเธอที่เป็นผู้ดูแลเคารพเด็กไม่เพียง แต่เป็น "กลายเป็น" แต่เป็นแล้ว "เป็น" คนที่มีการตั้งค่าอารมณ์ความรู้สึกและความคิด. ผู้ดูแลย้ายทารกเกี่ยวกับการได้โดยไม่ต้องอธิบายว่าทำไม บางครั้งทันทีหรือตามความสะดวกของผู้ใหญ่ พวกเขาทำหน้าที่เป็นถ้าเด็กจะรำคาญหรือน่ารัก, วัตถุเหมือนตุ๊กตามากกว่าคน. ผู้ดูแลผู้ป่วยมีสุขภาพดียอมรับทัศนคติเกี่ยวกับร่างกายของเด็กและการทำงานของร่างกายของพวกเขา. ผู้ดูแลพูดคุยหรือการกระทำในลักษณะที่มีความหมายกับทารกที่พวกเขาไม่ได้ ที่จะสัมผัสร่างกายของพวกเขาและการทำงานของร่างกายเป็นที่น่าขยะแขยง. ผู้ดูแลการให้อาหารที่ปรับให้เข้ากับแต่ละบุคคลของทารกแต่ละคนและตารางเวลาการนอนหลับ พวกเขาเคารพของทารกแต่ละการตั้งค่าอาหารและรูปแบบการรับประทานอาหาร. ผู้ดูแลตามตารางเวลาที่มีความแข็งและตามความต้องการของพวกเขามากกว่าเด็ก 'ความเห็นเกี่ยวกับความเคารพสำหรับทารกเป็นคนที่: การรักษาทารกที่เป็นวัตถุที่จะจัดการและไม่เคารพหรือพูดคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขาสามารถทำลายความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยและการควบคุม และเมื่อพวกเขาไม่เข้าใจและไม่ได้มีส่วนร่วมในการดำเนินการที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะน้อยกว่าความร่วมมือทารกแต่ละบุคคลที่มีชอบและไม่ชอบ ในการเริ่มต้นการเรียนรู้อาหารที่ต้องการของทารกแต่ละคนและรูปแบบการรับประทานอาหารที่ผู้ดูแลสามารถขอให้ครอบครัว. การสื่อสารตระหนักว่าทารกสื่อสารผ่านการร้องไห้และการเคลื่อนไหวร่างกายผู้ดูแลผู้ป่วยตอบสนองต่อการร้องหรือการโทรของความทุกข์ในรูปแบบที่มีความสงบอ่อนโยนและให้ความเคารพ. ผู้ดูแล รักษาเด็กร้องไห้เป็นความรำคาญ ร้องไห้ไม่สนใจหรือตอบสนองต่อความผิดพลาดที่สะดวกสบายของผู้ใหญ่. ผู้ดูแลสังเกตและฟังและตอบสนองต่อเสียงทำให้ทารก ผู้ดูแลเลียนแบบการเปล่งเสียงของเด็กและชื่นชมเสียงที่เป็นจุดเริ่มต้นของการสื่อสาร. ผู้ดูแลผู้ป่วยที่มีผลุนผลันและไม่ตั้งใจละเว้นการเปล่งเสียงของเด็ก. ผู้ดูแลเข้าร่วมในการเปล่งเสียงของเด็ก แต่พวกเขาไม่ได้รอให้ทารกที่จะเสร็จสิ้นก่อนที่จะเริ่มพูดคุย (เช่น ผู้ใหญ่ไม่รอกลับของพวกเขาใน "การสนทนา"). ผู้ดูแลบ่อยพูดคุยกับร้องเพลงและอ่านให้เด็กทารก แม้กระทั่งก่อนที่ทารกเข้าใจคำพูดของภาษาเป็นสำคัญส่วนหนึ่งที่มีชีวิตชีวาของการสื่อสารที่มีผู้ใหญ่ที่มีเด็ก; มันเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาภาษาทารก 'เช่นกัน. ใช้ภาษาที่ผู้ดูแลการคัดสรรอย่างใดอย่างหนึ่งมากเกินไปหรือน้อยเกินไปและพวกเขาใช้ช่วงที่ จำกัด มากของคำในการสนทนาของพวกเขากับทารก. ความเห็นเกี่ยวกับการสื่อสาร: เมื่อทารกร้องไห้ได้รับการตอบสนอง จากการดูแลของพวกเขาและความต้องการของตนจะได้พบกับพอสมควรในเร็ว ๆ นี้จำนวนลดลงร้องไห้ ในวัฒนธรรมที่ทารกจะดำเนินการอย่างต่อเนื่องโดยผู้ดูแลทารกมีแนวโน้มที่จะร้องไห้น้อยลงเพราะพวกเขาสื่อสารความต้องการของพวกเขาในทางที่แตกต่างกัน. สภาพแวดล้อมทางประสาทสัมผัสพื้นที่เล่นให้เด็กมีความหลากหลายของประสบการณ์สัมผัส (เช่นพื้นที่อ่อนและแข็งในระดับที่แตกต่างกัน ). ไม่มีพรมและไม่มีความแตกต่างระหว่างพื้นที่ที่อ่อนนุ่มและคนที่ยากคือ พื้นที่เล่นเป็นหมันได้รับการออกแบบสำหรับการทำความสะอาดง่าย แต่ขาดพื้นผิวที่แตกต่างกันหรือระดับ. สภาพแวดล้อมที่ภาพมีสมดุลที่ดีของสิ่งที่มีความน่าสนใจที่จะมองจากมุมมองของทารก มันเป็นที่กระจายตัวและ aesthetically ที่ชื่นชอบ. กำแพงมีรกกับโปสเตอร์และรายการอื่น ๆ สภาพแวดล้อมที่ครอบงำสายตาสร้างเบลอสับสนสำหรับทารกทำให้มันยากสำหรับพวกเขาให้ความสำคัญกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งและอาจทำให้พวกเขาหงุดหงิด. สภาพแวดล้อมเป็นหมันและอ่อนโยน. สภาพแวดล้อมทางประสาทสัมผัส (ต่อ.) ผู้ดูแลผู้ป่วยมีการจัดตกแต่งพื้นที่ จากมุมมองของเด็กทารกนอนอยู่บนหลังของพวกเขา. ไม่มีแสดงภาพอยู่ในสายของทารกจากสายตา หรือการแสดงผลทำให้ทารกอึดอัด (เช่นค่าใช้จ่ายที่มีแสงสดใส) หรือกระตุ้น (เช่นหนังสือที่มีสีสันสดใสตามผนังเปล) แต่ก็ไม่สามารถหนีออกมา. ผู้ดูแลให้องค์ประกอบภาพ (เช่นโทรศัพท์มือถือมากกว่าเปลด้วย จุดมุ่งหมายของความบันเทิงทารกเป็นตัวแทนสำหรับการปฏิสัมพันธ์ที่เหมาะสมทางสังคมที่มีทารกอื่น ๆ และผู้ใหญ่. สภาพแวดล้อมที่เป็นส่วนผสมของความเงียบสงบและเสียง. ในการตัดสินสิ่งที่เป็นเพียงปริมาณที่เหมาะสมของเสียง, ผู้ดูแลผู้ป่วยมองหาตัวชี้นำในการเกิดปฏิกิริยาทารก. ผู้ดูแล เล่นเพลงและบันทึกอื่น ๆ ที่ทารกสนุกกับ. เล่นเพลงผู้ดูแลที่พวกเขาต้องการมักจะเสียงดังและอย่างต่อเนื่อง. ทารกพบว่าสภาพแวดล้อมเสียงมากกว่าการกระตุ้นหรือเบี่ยงเบนความสนใจ (เช่นทารกที่มีปัญหาในการมุ่งเน้นไปที่เสียงพูดและการได้ยินการเปล่งเสียงของตัวเอง). ความคิดเห็นเกี่ยวกับ สภาพแวดล้อมทางประสาทสัมผัส:. ชั้นฮาร์ดทารกให้ข้อเสนอแนะและความต้านทานที่พวกเขาต้องการที่จะได้สัมผัสและเรียนรู้แรงโน้มถ่วงยนต์และทักษะประสาทสัมผัสที่อ่อนนุ่มเป็นสิ่งที่ดี แต่เมื่อสภาพแวดล้อมทั้งนุ่มทารกมีช่วงเวลาที่ยากย้าย (เช่นพลิกคลาน) แม้ว่าวิสัยทัศน์ของพวกเขาจะไม่ดีเท่าที่ผู้ใหญ่เด็กทารกมีความสามารถในการมองเห็นมากแม้ที่เกิดและเหล่านี้ปรับปรุงอย่างมากในช่วงไม่กี่เดือนแรกของชีวิต โดย 4 หรือ 5 เดือนของอายุทารกมักจะจดจำใบหน้าที่คุ้นเคยและสามารถแยกสีของแสงและสี. แม้ว่าสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างเงียบสงบเหมาะสำหรับทารกส่วนใหญ่ผู้ที่มาจากบ้านที่เต็มไปด้วยผู้คนเสียงและกิจกรรมที่ได้รับใช้ในสิ่งที่ จะมีความสุขกับเด็กอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ดูแลทารกบุคคลเคารพความสามารถและตอบสนองเชิงบวก เช่น ทารกแต่ละคนพัฒนาความสามารถใหม่ ( เช่นที่พวกเขาให้เด็กไม่มีความช่วยเหลือมากขึ้นกว่าที่พวกเขาต้องการ ) ประสบความสุขความสำเร็จของผู้ดูแลในทารกรู้สึกเก่งและสนุกกับการเรียนรู้ทักษะใหม่

ทารกผลักเพื่อพัฒนาทักษะแม้ว่าพวกเขาแสดงให้เห็นว่าพวกเขายังไม่พร้อม
ผู้ดูแลทำสิ่งสำหรับเด็กที่พวกเขาสามารถทำเพื่อตนเอง หรือ ที่พวกเขาสามารถทำอะไรกับความช่วยเหลือ

มีหลักฐานมากว่า การปฏิสัมพันธ์แบบตัวต่อตัวให้เด็กและผู้ใหญ่ใกล้ชิดทั้งทางร่างกาย ( เช่น สัมผัส จ้อง ) และอารมณ์ ( ฮอนิก 2002 ) ในเวลาเดียวกัน เหล่านี้ชนิดของการปฏิสัมพันธ์อาจจะมีมูลค่าในทุกวัฒนธรรม ตัวอย่างเช่นบางวัฒนธรรมสร้างความใกล้ชิดผ่านตา แต่คนอื่นไม่ได้ ว่าค่าวาจาภาษาอย่างใกล้ชิด
วัฒนธรรมเข้าร่วมและส่งเสริมให้ทารก ' จุดเริ่มต้นของนกหว้า แต่ในวัฒนธรรมที่ทารกอยู่ในค่าคงที่ทางกายภาพ การติดต่อกับสมาชิกในครอบครัว การปฏิสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นผ่านทางภาษากาย ไม่ใช่คำ
เพื่อให้สองทารกอย่างปลอดภัยโต้ตอบทางผู้ดูแลมักจะวางไว้บนพื้นด้วยกัน นี้สามารถทำให้ครอบครัวไม่สบายใจ ถ้าพวกเขามาจากวัฒนธรรมที่ทารกจะดำเนินการอย่างต่อเนื่อง โดยผู้ดูแลและไม่ค่อยบนพื้นหรือใกล้พอที่จะเล่นด้วยกัน
อยากให้เด็กรู้สึกดีกับตัวเองและความสำเร็จของพวกเขาแต่ละคนสามารถถือเป็นความภูมิใจส่วนตัว โดยทางวัฒนธรรม ที่ค่าความถ่อมตน เคารพ

สำหรับทารกเป็นคน
ผู้ดูแลมักจะพูดคุยกับเด็กเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ( เช่น " ผมใส่เสื้อของคุณในขณะนี้เพื่อให้เราสามารถออกไปข้างนอก " ) โดยเฉพาะ เก่าทารกที่สามารถเข้าใจได้บ้างผู้ดูแลรักษาทารกแต่ละคน เช่น บุคคลที่เขาหรือเธอจะเป็นผู้ดูแล ส่วนเด็กไม่เพียง แต่เป็น " กลายเป็น " แต่ก็ " ถูก " คนที่มีลักษณะ อารมณ์ และความคิด

ผู้ดูแลย้ายทารกเกี่ยวกับโดยไม่อธิบายเหตุผล บางครั้งเขาหรือตามความสะดวกของผู้ใหญ่ พวกเขาทำหน้าที่เป็นถ้าเด็กน่ารำคาญหรือน่ารัก , ตุ๊กตาเหมือนวัตถุมากกว่าคน

ผู้ดูแลที่มี ยอมรับทัศนคติเกี่ยวกับเด็กของร่างกายและหน้าที่ของร่างกาย

ผู้ดูแลพูดหรือกระทำในทางที่บาง ทารกที่พวกเขาจะไม่แตะต้องร่างกายของพวกเขาและการทำงานของร่างกายน่าขยะแขยง

ผู้ดูแลปรับให้แต่ละบุคคลของทารกอาหารและนอนตาราง พวกเขาเคารพความต้องการอาหารของทารกแต่ละคนและกินสไตล์

ผู้ดูแลตามตารางเวลาที่เข้มงวด และตามความต้องการของตนเองมากกว่าเด็ก . . . '

ความคิดเห็นที่เคารพสำหรับทารกเป็นคน :
รักษาทารกเป็นวัตถุที่จะจัดการ และไม่เคารพหรือพูดคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับเหตุการณ์เหล่านั้นสามารถทำลายความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยและการควบคุม และเมื่อพวกเขาไม่เข้าใจและไม่ได้มีส่วนร่วมในการกระทำพวกเขาจะน้อยแนวโน้มที่จะร่วมมือ
แต่ละทารกแต่ละคน มีความชอบและไม่ชอบ การเริ่มต้นการเรียนรู้ของเด็กแต่ละคนต้องการอาหารและการรับประทานอาหารสไตล์ ผู้ดูแลสามารถถามคนในครอบครัว


การสื่อสารผ่านการสื่อสารที่ทารกร้องไห้ และการเคลื่อนไหวร่างกาย ผู้ป่วยตอบสนองต่อเสียงร้องเรียกของความทุกข์หรือวิธีการที่สงบ อ่อนโยน และให้เกียรติซึ่งกันและกัน

ผู้ดูแลเลี้ยงเด็กที่ร้องไห้อย่างน่ารำคาญ ร้องไห้จะถูกละเว้นหรือตอบผิดในความสะดวกสบายของผู้ใหญ่

ผู้ดูแลสังเกตและฟังและตอบสนองต่อเสียงที่เด็กทำ ผู้ดูแลเด็ก และชื่นชมกับการเปล่งเสียงเลียนเสียงเป็นจุดเริ่มต้นของการสื่อสาร

ผู้ดูแลจะรีบร้อน และเพิกเฉย ละเลยการเปล่งเสียงของเด็ก
ผู้ดูแลเข้าร่วมการเปล่งเสียงของเด็ก แต่พวกเขาไม่รอทารกเพื่อเสร็จสิ้นก่อนที่จะเริ่มต้นพูด เช่น ผู้ใหญ่ ไม่ต้องรอเปิดของพวกเขาใน " การสนทนา " )

ผู้ดูแลบ่อยพูดคุยกับ ร้องเพลง และอ่านหนังสือให้ทารก แม้กระทั่งก่อนที่ทารกเข้าใจคำพูด ภาษา ที่สำคัญ มีชีวิตชีวา เป็นส่วนหนึ่งของการสื่อสารที่ผู้ใหญ่กับเด็กมันเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาทางภาษาของเด็กได้เป็นอย่างดี

ผู้ดูแลใช้ภาษา ซึ่งอย่างใดอย่างหนึ่งมากเกินไปหรือน้อยเกินไป และ พวก เขา ใช้ ช่วง จำกัด ของคำพูดในการสนทนาของเขากับทารก

ความคิดเห็นเกี่ยวกับการสื่อสาร :
เมื่อร้องไห้ทารกได้รับการตอบสนองจากผู้ดูแล และ ตรงตามความต้องการของตนเองพอสมควร ในไม่ช้า จํานวนร้องไห้ค่อย ๆ หายไปในวัฒนธรรมที่ทารกจะยังคงดำเนินการโดยผู้ดูแลทารกมีแนวโน้มที่จะร้องไห้น้อยลง เพราะพวกเขาสื่อสารความต้องการของตนในทางที่แตกต่างกัน


และสภาพแวดล้อมพื้นที่เล่นให้เด็กๆ สัมผัสประสบการณ์ที่หลากหลาย เช่น พื้นที่นุ่มและแข็งในระดับต่าง ๆ )

ไม่มีปูพรมและไม่ ความแตกต่างระหว่างพื้นที่นุ่มและหนักอยู่ พื้นที่เล่นจะปลอดเชื้อที่ออกแบบมาเพื่อทำความสะอาดได้ง่าย แต่ขาดพื้นผิวที่แตกต่างกันหรือระดับ

บรรยากาศภาพมีความสมดุลที่ดีของสิ่งที่น่าสนใจดูจากมุมมองของเด็ก มันกระจายตัวกันและ aesthetically ที่ชื่นชอบ

ผนังเป็นรกกับโปสเตอร์และรายการอื่น ๆ สิ่งแวดล้อมเป็นอย่างดีสายตาสร้างเบลอสับสนสำหรับทารกที่ทำให้มันยากสำหรับพวกเขาที่จะมุ่งเน้นในสิ่งหนึ่งและอาจทำให้รู้สึกอึดอัด
สภาพแวดล้อมที่ปลอดเชื้อ และจืด

ทางสิ่งแวดล้อม ( ต่อ )
ผู้ดูแลมีการจัดและตกแต่งพื้นที่ จากมุมมองของทารกนอนอยู่บนหลังของพวกเขา .

ไม่มีภาพที่แสดงอยู่ในทารกเป็นสายของสายตา หรือการแสดงผลทำให้เด็กอึดอัด ( เช่น