16The long hot bath hadn't particul

16
The long hot bath hadn't particularly helped Clare's bruised body. She was still moving very carefully when she walked into the Monte Rosa later that evening. Bruno was standing at the bar talking to some other men but broke away when she came in I feel my age tonight," said Clare after they'd sat down together. You don't look it," replied Bruno smoothly. "Your face is full of colour from being in the sun all day More like on fire," laughed Clare touching her burning cheeks. Anyway, how did you get on with Herr Grunwalder? Was he really willing to talk to me?' He's agreed to yes. And did you explain who I am I mean about being Edward Crowe's granddaughter? He knew," replied Bruno with a small smile. Like I said, everybody here knows who you are. All those men at the bar know who you are and they're probably wondering why I'm talking to you, too. What do you mean? Is there something wrong with me? Or is it because I'm a journalist and they don't want me to find out something? Or do they think it's ridiculous, this relationship we're having?' are was beginning to get didn't like the idea that people were making angry. judgements about her when they didn't even know her.
Bruno squeezed her arm gently. "It's more to do with me than with you, really. That's what I wanted to talk to you about. First of all, I have to tell you that I'm Ulrich Grunwalder's grandson Ah ha so that's how you were able to fix a meeting for me with him," said Clare Well, actually, I don't think my grandfather should talk to you, but I had to give him the opportunity if he wanted Bruno talked quietly to Clare. He told her that his grandfather had indeed been the climbing guide for Edward Crowe and Gordon Younger on their last expedition. He also said that throughout his life he'd always felt that there was something strange about this expedition. At first he'd thought that maybe his grandfather was to blame in some way for the deaths of the two English climbers, but nobody in the village seemed to believe this. And his grandfather had always said that it was a "normal accident sad deaths, but it was a chance all climbers accepted. On the occasions when the name of Edward Crowe had been mentioned, either at home or in the village, there had been an uncomfortable silence, change of subject. Always sometimes a look, sometimes something that had made Bruno curious. "Obviously it hasn't been a major subject of conversation for years but it's always been there in the background Until this month, that is with Mr Crowe's body reappearing. Bruno paused. "My grandfather has been ver upset by the news. He's very disturbed and I don't like to see him like this He's a very old man, he should be at peace at the end of his life, not troubled.' Clare was beginning to understand why Bruno had seemed confused in his relationship with her in the last few days. "But he wants to talk to me, repeated Clare I don't know if "wants" is the right word, maybe needs" or something else." Bruno looked troubled. "I don't know if I've done the right thing, telling him you wanted to meet him. Maybe I should have just left everything as it was It's his decision," replied Clare. 'He doesn't have to tell me anything he doesn't want to, does he No, but Once or twice in the last week he's tried to say things and then stopped. So think he wants to talk about it." Bruno looked directly at Clare. "Maybe you are the right person for him to say it to. I hope so 'We'll see tomorrow," said Clare. She and Bruno chatted for a little while longer about nothing in particular, but she could see that his mind was occupied somewhere else. I think I'll go back to the hotel for an early night, if you don't mind, she said. "See if a good night's sleep will get rid d of this stiffness Bruno walked with her to the front door of the hotel He suggested picking her up at the hotel at eleven the following morning and taking her to see his grandfather. He lives in the family house. My parents live there too, but they will be out tomorrow morning, so it'll be easier Bruno was obviously so anxious about the meeting that Clare felt quite motherly towards him. 'Don't worry. I'm sure it'll be OK tomorrow. She gave him a quick hug He kissed her hard and then walked off, leaving her standing outside the hotel door. Neither of them noticed Ulrich Grunwalder coming up the street

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

16อาบน้ำร้อนนานไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วยให้ร่างกายช้ำของแคลร์ เธอยังคงเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังมากที่เมื่อเธอเดินเข้าไปในโรมอนภายหลังที่เย็น บรูโนกำลังยืนอยู่ที่บาร์คุยกับผู้ชายบางคน แต่บุกไปเมื่อเธอเข้ามารู้สึกว่าอายุของฉันคืนนี้, "กล่าวว่า แคลร์หลังจากที่ได้นั่งลงด้วยกัน คุณไม่ดูมัน ตอบกลับบรูโนได้อย่างราบรื่น "ใบหน้าของคุณมีสีจากการถูกแดดทั้งวันอื่น ๆ เช่นไฟไหม้ หัวเราะแคลร์ที่สัมผัสแก้มของเธอเขียน อย่างไรก็ตาม วิธีคุณได้บนกับตรง Grunwalder คือเขายินดีจริง ๆ ที่ได้พูดคุยกับผม?' เขายอมรับได้ และคุณไม่ได้อธิบายที่ผมความหมายเกี่ยวกับการนาม Edward โครว์ เขารู้ว่า ตอบกลับบรูโน ด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ เหมือนว่า ทุกคนที่นี่รู้ว่าคุณเป็นใคร ทุกคนที่บาร์รู้คุณคือใคร และพวกเขาอาจจะสงสัยว่า ทำไมผมพูดกับคุณ เกินไป คุณหมายความว่าไง มีบางอย่างผิดปกติด้วยหรือไม่ หรือมันเป็น เพราะฉันนักข่าว และพวกเขาไม่ต้องการให้ค้นหาสิ่ง หรือพวกเขาคิดว่า มันไร้สาระ ความสัมพันธ์นี้เรามี?' จะถูกเริ่มจะไม่ชอบความคิดที่ผู้คนถูกทำให้โกรธ วิจารณญาณของเธอเมื่อพวกเขาไม่รู้จักเธอBruno squeezed her arm gently. "It's more to do with me than with you, really. That's what I wanted to talk to you about. First of all, I have to tell you that I'm Ulrich Grunwalder's grandson Ah ha so that's how you were able to fix a meeting for me with him," said Clare Well, actually, I don't think my grandfather should talk to you, but I had to give him the opportunity if he wanted Bruno talked quietly to Clare. He told her that his grandfather had indeed been the climbing guide for Edward Crowe and Gordon Younger on their last expedition. He also said that throughout his life he'd always felt that there was something strange about this expedition. At first he'd thought that maybe his grandfather was to blame in some way for the deaths of the two English climbers, but nobody in the village seemed to believe this. And his grandfather had always said that it was a "normal accident sad deaths, but it was a chance all climbers accepted. On the occasions when the name of Edward Crowe had been mentioned, either at home or in the village, there had been an uncomfortable silence, change of subject. Always sometimes a look, sometimes something that had made Bruno curious. "Obviously it hasn't been a major subject of conversation for years but it's always been there in the background Until this month, that is with Mr Crowe's body reappearing. Bruno paused. "My grandfather has been ver upset by the news. He's very disturbed and I don't like to see him like this He's a very old man, he should be at peace at the end of his life, not troubled.' Clare was beginning to understand why Bruno had seemed confused in his relationship with her in the last few days. "But he wants to talk to me, repeated Clare I don't know if "wants" is the right word, maybe needs" or something else." Bruno looked troubled. "I don't know if I've done the right thing, telling him you wanted to meet him. Maybe I should have just left everything as it was It's his decision," replied Clare. 'He doesn't have to tell me anything he doesn't want to, does he No, but Once or twice in the last week he's tried to say things and then stopped. So think he wants to talk about it." Bruno looked directly at Clare. "Maybe you are the right person for him to say it to. I hope so 'We'll see tomorrow," said Clare. She and Bruno chatted for a little while longer about nothing in particular, but she could see that his mind was occupied somewhere else. I think I'll go back to the hotel for an early night, if you don't mind, she said. "See if a good night's sleep will get rid d of this stiffness Bruno walked with her to the front door of the hotel He suggested picking her up at the hotel at eleven the following morning and taking her to see his grandfather. He lives in the family house. My parents live there too, but they will be out tomorrow morning, so it'll be easier Bruno was obviously so anxious about the meeting that Clare felt quite motherly towards him. 'Don't worry. I'm sure it'll be OK tomorrow. She gave him a quick hug He kissed her hard and then walked off, leaving her standing outside the hotel door. Neither of them noticed Ulrich Grunwalder coming up the street

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

16
อาบน้ำร้อนนานไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วยให้ร่างกายช้ำของแคลร์ เธอเป็นคนที่ยังคงเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังเมื่อเธอเดินเข้าไปใน Monte Rosa ในค่ำวันนั้น บรูโน่ก็กำลังยืนอยู่ที่บาร์พูดคุยกับผู้ชายคนอื่น ๆ บางอย่าง แต่ยากจนออกไปเมื่อเธอเดินเข้ามาในคืนนี้ฉันรู้สึกว่าอายุของฉัน "แคลร์กล่าวว่าหลังจากที่พวกเขาต้องการนั่งลงด้วยกัน. คุณไม่ได้ดูมัน" บรูโน่ตอบได้อย่างราบรื่น "ใบหน้าของคุณจะเต็มไปด้วยสีจากการอยู่ในดวงอาทิตย์ทุกวันอื่น ๆ เช่นไฟไหม้" แคลร์หัวเราะสัมผัสแก้มของเธอเผาไหม้ อย่างไรก็ตามวิธีการที่คุณได้รับเมื่อมี Herr Grunwalder? เป็นเขาจริงๆยินดีที่จะพูดคุยกับผมได้ไหม ' เขาตกลงที่จะใช่ และคุณไม่อธิบายว่าฉันเป็นใครฉันหมายถึงเกี่ยวกับการเป็นหลานสาวของเอ็ดเวิร์ดโครว์? เขารู้ว่า "ตอบบรูโน่ด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ . เช่นฉันกล่าวว่าทุกคนที่นี่รู้ว่าคุณเป็นใคร. ทุกคนเหล่านั้นที่บาร์รู้ว่าคุณเป็นใครและพวกเขากำลังอาจจะสงสัยว่าทำไมผมพูดกับคุณมากเกินไป. ทำอะไร คุณหมายถึงหรือไม่มีบางอย่างผิดปกติกับผมได้ไหมหรือมันเป็นเพราะผมเป็นนักข่าวและพวกเขาไม่ต้องการให้ฉันไปหาบางสิ่งบางอย่างหรือไม่หรือพวกเขาคิดว่ามันไร้สาระความสัมพันธ์นี้เรากำลังมี? จะเป็นจุดเริ่มต้นที่จะได้รับไม่ชอบความคิดที่ว่าคนที่ถูกทำให้โกรธ. คำตัดสินเกี่ยวกับเธอเมื่อพวกเขาไม่ได้รู้ว่าเธอ.
บรูโน่บีบแขนของเธอเบา ๆ . "มันมากขึ้นจะทำอย่างไรกับผมกว่ากับคุณจริงๆ นั่นคือสิ่งที่ผมอยากจะพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับ แรกของทั้งหมดที่ผมต้องบอกคุณว่าฉันอูล Grunwalder หลานชายของอาฮ่าเพื่อให้เป็นวิธีการที่คุณมีความสามารถในการแก้ไขปัญหาการประชุมสำหรับฉันกับเขา "กล่าวว่าแคลร์ดีจริงผมไม่คิดว่าคุณปู่ของฉันควรพูดคุยกับ คุณ แต่ผมจะให้เขามีโอกาสที่ว่าเขาอยากบรูโน่พูดคุยกันอย่างเงียบ ๆ แคลร์. เขาบอกเธอว่าปู่ของเขาได้รับแน่นอนคู่มือการปีนเขาเอ็ดเวิร์ดโครว์และกอร์ดอนน้องเดินทางสุดท้ายของพวกเขา. เขายังกล่าวว่าตลอดชีวิตของเขา d ที่มักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับการเดินทางครั้งนี้. ตอนแรกเขาจะคิดว่าอาจจะเป็นคุณปู่ของเขาถูกตำหนิในบางวิธีการตายของนักปีนเขาทั้งสองภาษาอังกฤษ แต่ไม่มีใครในหมู่บ้านดูเหมือนจะเชื่อว่านี่. และเขา ปู่เคยพูดเสมอว่ามันเป็น "อุบัติเหตุปกติการเสียชีวิตที่น่าเศร้า แต่มันก็เป็นโอกาสที่นักปีนเขาทั้งหมดได้รับการยอมรับ ในโอกาสเมื่อชื่อของเอ็ดเวิร์ดโครว์ที่ได้รับการกล่าวถึงทั้งที่บ้านหรือในหมู่บ้านจะพบว่ามีความเงียบอึดอัดเปลี่ยนแปลงของเรื่อง บางครั้งมักจะมีลักษณะที่บางครั้งบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้บรูโน่อยากรู้อยากเห็น "เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องที่สำคัญของการสนทนามานานหลายปี แต่จะได้รับมักจะมีในพื้นหลังจนถึงเดือนนี้ที่อยู่กับร่างกายของนายโครว์โผล่มาให้เห็น. บรูโน่หยุดชั่วคราว." คุณปู่ของฉันได้รับการคว่ำ Ver ข่าว เขาถูกรบกวนมากและฉันไม่ชอบที่จะเห็นเขาเช่นนี้เขาเป็นคนแก่มากแล้วเขาควรจะอยู่อย่างสงบในบั้นปลายของชีวิตของเขาไม่ทุกข์. แคลร์ก็เริ่มที่จะเข้าใจว่าทำไมบรูโน่ได้ดูเหมือนสับสนในความสัมพันธ์ของเขากับเธอในไม่กี่วันที่ผ่านมา " แต่เขาต้องการที่จะพูดคุยกับผมซ้ำแคลร์ผมไม่ทราบว่า" ต้องการ "เป็นคำที่เหมาะสมอาจจะต้องการ" หรือสิ่งอื่น. "บรูโน่มองทุกข์." ผมไม่ทราบว่าถ้าเราได้ทำถูกต้อง สิ่งที่เขาบอกว่าคุณอยากจะพบเขา บางทีฉันควรมีเพียงแค่ปล่อยให้ทุกอย่างที่มันเป็นมันเป็นเรื่องการตัดสินใจของเขา "ตอบแคลร์. 'เขาไม่ต้องบอกฉันสิ่งที่เขาไม่ต้องการที่จะไม่เขาไม่มี แต่ครั้งหรือสองครั้งในสัปดาห์ที่ผ่านมาเขาก็พยายามที่จะ พูดสิ่งที่และแล้วก็หยุด. ดังนั้นคิดว่าเขาต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับมัน. " บรูโน่มองโดยตรงที่แคลร์ "บางทีคุณอาจเป็นคนที่เหมาะสมสำหรับเขาที่จะบอกว่ามันไป. ฉันหวังว่าดังนั้นเราจะเห็นในวันพรุ่งนี้" แคลร์กล่าวว่า เธอและบรูโน่พูดคุยในขณะที่อีกเล็กน้อยเกี่ยวกับอะไรโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่เธอจะได้เห็นว่าจิตใจของเขาถูกครอบครองที่อื่น ผมคิดว่าผมจะกลับไปที่โรงแรมเพื่อคืนต้นถ้าคุณไม่รังเกียจที่เธอบอกว่า "ดูว่าการนอนหลับสบายตลอดคืนจะได้รับ D กำจัดตึงนี้บรูโน่เดินกับเธอไปที่ประตูด้านหน้าของโรงแรมเขาแนะนำการเลือกเธอขึ้นที่โรงแรมที่สิบเอ็ดเช้าวันรุ่งขึ้นและพาเธอไปดูคุณปู่ของเขา. เขาอาศัยอยู่ใน ครอบครัวบ้าน. พ่อแม่ของฉันอาศัยอยู่ที่นั่นเหมือนกัน แต่พวกเขาจะออกมาพรุ่งนี้เช้าจึงจะง่าย Bruno อย่างเห็นได้ชัดดังนั้นความกังวลเกี่ยวกับการประชุมที่แคลร์รู้สึกค่อนข้างแม่ไปหาเขา. ไม่ต้องกังวล. ฉันแน่ใจว่ามัน จะได้ตกลงวันพรุ่งนี้. เธอให้เขากอดอย่างรวดเร็วเขาจูบเธออย่างหนักและจากนั้นก็เดินออกไปทิ้งเธอยืนอยู่นอกประตูโรงแรม. ทั้งของพวกเขาสังเกตเห็นอูล Grunwalder ขึ้นมาบนถนน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

16ยาวร้อนอาบน้ำไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วยแคลร์ก็ช้ำกาย เธอยังเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวัง เมื่อเธอเดินเข้าไปใน Monte Rosa ต่อมาในเย็นวันนั้น บรูโน่ ยืนอยู่ที่บาร์ คุยกับผู้ชายคนอื่น แต่พังไปเมื่อเธอกลับมา ผมรู้สึกว่าอายุของฉันคืนนี้ " แคลร์หลังจากที่พวกเขาจะนั่งด้วยกัน คุณไม่เหมือนเลย " ตอบ บรูโน่ได้อย่างราบรื่น . ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยสีสันจากการตากแดดทั้งวันเหมือนไฟไหม้ " หัวเราะแคลร์สัมผัสแก้มของเธอเขียน ว่าแต่ว่า คุณได้รับบนกับคุณ grunwalder ยังไง ? เขายอมคุยกับผม เขาตกลงจะครับ แล้วคุณอธิบายว่าฉันหมายถึงเรื่องของเอ็ดเวิร์ด โครว์หลานสาว เขารู้ว่า " ตอบ บรูโน่ด้วยรอยยิ้มเล็กๆ เหมือนที่ฉันพูด ทุกคนก็รู้ว่าเธอเป็นใคร พวกผู้ชายที่บาร์รู้ว่าคุณเป็นใครและพวกเขาอาจจะสงสัยว่าทำไมผมต้องคุยกับคุณด้วย คุณหมายถึงอะไร ? ฉันมีอะไรผิดปกติเหรอ หรือเป็นเพราะผมเป็นนักข่าว และเขาไม่อยากให้ฉันดูอะไร ? หรือคุณคิดว่ามันไร้สาระ ความสัมพันธ์นี้เราจะมี ? จะเป็นจุดเริ่มต้นที่จะได้รับไม่เหมือนความคิดที่ผู้คนกำลังโกรธ การตัดสินใจเกี่ยวกับเธอเมื่อพวกเขาไม่ได้รู้จักเธอบรูโน่ บีบแขนเธอเบา ๆ " . มันมีอะไรกับผมมากกว่าคุณ จริงๆ นั่นคือสิ่งที่ผมต้องการจะพูดกับคุณ ก่อนอื่นผมต้องบอกคุณว่า ผมคือ อูลริค grunwalder หลานอาฮา ดังนั้น นั่นเป็นวิธีที่คุณสามารถจัดการประชุมให้ฉันกับเขา , " กล่าวว่าแคลร์จริงๆผมไม่คิดว่าปู่จะพูดกับคุณ แต่ก็ต้องให้โอกาสเขา ถ้าเขาต้องการให้บรูโน่ คุยกันเงียบๆ แคลร์ เขาบอกเธอว่า ปู่ของเขาได้แน่นอนเป็นการปีนเขาคู่มือสำหรับเอ็ดเวิร์ด โครว์และกอร์ดอนน้องในการเดินทางครั้งสุดท้ายของพวกเขา เขายังกล่าวว่า ตลอดชีวิตของเขา เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆเกี่ยวกับการเดินทางครั้งนี้ ตอนแรกเขาคิดว่าบางทีปู่ของเขาถูกตำหนิในบางวิธีสำหรับการตายของสองภาษาอังกฤษ นักปีนเขา แต่ไม่มีใครในบ้านดูเหมือนจะเชื่อในสิ่งนี้ และปู่ของเขาเคยบอกเสมอว่ามันคือ " ปกติอุบัติเหตุเศร้าตาย แต่มันเป็นโอกาสของนักปีนเขาทั้งหมดได้รับการยอมรับ ในโอกาสเมื่อชื่อของเอ็ดเวิร์ด โครว์ ได้กล่าวถึง ที่บ้าน หรือ ในบ้านมีความเงียบอึดอัด เปลี่ยนเรื่อง เสมอ บางครั้งดู บางครั้งบางอย่างที่ทำให้บรูโน่ ขี้สงสัย " เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้เป็นหัวข้อหลักของการสนทนาสำหรับปี แต่มันเป็นเสมอในพื้นหลังจนเดือนนี้ที่อยู่กับนายโครว์ร่างกาย reappearing . บรูโน่ หยุด " ปู่ของฉันได้รับ ? ? ? ? ? ไม่พอใจข่าว เขาสับสนมากและฉันไม่ชอบที่เห็นเขาแบบนี้ เขาเป็นผู้ชายที่แก่มาก เขาควรจะอยู่ในความสงบในบั้นปลายของชีวิต ไม่ทุกข์ " แคลร์ก็เริ่มจะเข้าใจแล้ว ว่าทำไม บรูโนได้ดูเหมือนสับสนในความสัมพันธ์ของเขากับเธอในไม่กี่วัน " . แต่เขาอยากคุยกับผม ซ้ำ แคลร์ ฉันไม่รู้ ถ้า " อยาก " เป็นคำที่ถูกต้อง อาจจะต้องการ " หรืออย่างอื่น " บรูโน่ " มองปัญหา ฉันไม่รู้ว่าฉันทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว บอกเขาว่าคุณต้องการจะพบเขา บางทีฉันควรจะปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นการตัดสินใจของเขา " " , แคลร์ เขาไม่จำเป็นต้องบอกอะไร เขาไม่ต้องการ เขาไม่มี แต่หนึ่งหรือสองครั้งในสัปดาห์สุดท้ายที่เขาพยายามที่จะพูดบางอย่าง แล้วหยุด ดังนั้น คิดว่า เขาต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับมัน . " บรูโน มองตรงไปที่แคลร์ " บางทีคุณอาจเป็นคนที่เหมาะสมสำหรับเขาที่จะพูดมัน ฉันหวังว่าเราจะเจอกันพรุ่งนี้ " แคลร์ เธอ และ บรูโน่ คุยกันอีกสักพัก เรื่องก็ไม่มีอะไรมาก แต่ก็เห็นใจเขาอยู่ที่อื่น ฉันคิดว่า ฉันจะกลับไปที่โรงแรมสำหรับคืนแรก ถ้าไม่รังเกียจ เธอกล่าว ถ้านอนดีจะกำจัด D นี้ตึงบรูโน่เดินกับเธอที่หน้าประตูของโรงแรม เขาแนะนำไปรับเธอที่โรงแรมที่ 11 ตอนเช้าต่อไปนี้ และพาไปเจอปู่ของเขา เขาอาศัยอยู่ในบ้านกับครอบครัว พ่อแม่ของฉันก็อยู่ตรงนั้น แต่พวกเขาจะออกพรุ่งนี้เช้าครับ ดังนั้นมันก็จะง่ายขึ้น บรูโน่ต้องกังวลเกี่ยวกับการประชุมที่แคลร์รู้สึกค่อนข้างแม่ที่มีต่อเขา ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันแน่ใจว่ามันจะไม่เป็นไร พรุ่งนี้ เธอให้เขารีบกอด เขาจูบเธออย่างหนัก และก็เดินออกไป ปล่อยให้เธอยืนอยู่หน้าประตูโรงแรม พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็น อูลริค grunwalder ขึ้นมาบนถนน