1. IntroductionChilli (Capsicum ann

1. Introduction

Chilli (Capsicum annuum L., family Solanaceae) is considered as one of the most important commercial spice crops and is a widely used universal spice. Chilli, like all other agricultural commodities, invariably has a high moisture content (60–85%) at the time of harvest, which must be brought down to 8-12% moisture for long term storage in dehydrated form ( Charmongkolpradit et al., 2010). Nevertheless, it is a highly perishable vegetable with a short shelf-life and high susceptibility to fungal diseases, and commonly encountered postharvest problems, such as quality degradation, chilling injury when stored below 7 °C and shrivelling associated with rapid loss of weight ( Xing et al., 2011).

Edible coatings extend the postharvest shelf-life of fresh fruit and vegetables. They improve the mechanical handling properties or structural integrity of fresh commodities and provide an effective barrier to respiratory gases and water vapour (Ojagh et al., 2010). The effectiveness of coatings depends on their composition. Shellac, an exudate of insect Lacciferlacca, has been widely used as a surface coating for a variety of food applications. Shellac is non-toxic and physiologically harmless and therefore listed as a GRAS (generally recognized as safe) substance by the FDA ( Okamoto and Ibanez, 1986). Shellac-based coatings provide high gas barriers and are hydrophobic in nature ( Kajuo et al., 2001). Efforts have been made to develop shellac-based edible surface coatings for shelf-life extension of apples ( Chauhan et al., 2011) and tomatoes ( Chauhan et al., 2013). A few reports exist with regards to shelf-life extension of bell peppers using milk protein based edible coatings ( Lerdthanangkul and Krochta, 1996). Various ingredients such as starch, EDTA, sodium alginate etc. have also been used in development of surface coatings ( Morillon et al., 2002). However, the literature is scarce with respect to postharvest shelf-life extension of fresh green chillies using surface coatings. Therefore, the present work was undertaken to develop suitable shellac-based surface coatings in combination with starch, EDTA and sodium alginate, and, to study their effectiveness on the postharvest life of green chillies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำพริก (พริกหวาน annuum L. ตระกูล Solanaceae) ถือว่าเป็นหนึ่งในเครื่องเทศพาณิชย์ที่สำคัญที่สุดขยาย และเป็นเครื่องเทศที่สากลใช้กันอย่างแพร่หลาย พริก เช่นทั้งหมดอื่น ๆ สินค้าโภคภัณฑ์เกษตร คงเส้นคงวามีเนื้อหาความชื้นสูง (60-85%) ในขณะการเก็บเกี่ยว ซึ่งต้องนำมาลงให้ความชื้น 8-12% สำหรับระยะยาวเก็บในฟอร์มอบแห้ง (Charmongkolpradit et al., 2010) อย่างไรก็ตาม มันเป็นผักเปื่อยได้สูง มีอายุสั้นและโรคเชื้อราง่ายสูง และมักพบปัญหาหลังการเก็บเกี่ยว เช่นการลดคุณภาพ สะท้านเมื่อเก็บต่ำกว่า 7 ° C และ shrivelling เกี่ยวข้องกับการสูญเสียอย่างรวดเร็วของน้ำหนัก (Xing et al., 2011)ไม้แปรรูปกินขยายการหลังการเก็บเกี่ยวอายุการเก็บของผักและผลไม้สด พวกเขาปรับปรุงคุณสมบัติการจัดการเครื่องจักรกลหรือความสมบูรณ์ของโครงสร้างของสินค้าโภคภัณฑ์สด และมีอุปสรรคมีผลบังคับใช้หายใจก๊าซและไอน้ำ (Ojagh et al., 2010) ประสิทธิผลของการเคลือบขึ้นอยู่กับองค์ประกอบของพวกเขา เชลแล็ก มี exudate ของแมลง Lacciferlacca ได้ถูกใช้เป็นเคลือบผิวสำหรับความหลากหลายของอาหาร เชลแล็กเป็นพิษ และไม่เป็นอันตราย physiologically และจดทะเบียนจึงเป็นสารดิกราส์ (โดยทั่วไปรู้จักเป็นปลอดภัย) โดย FDA (Okamoto และไอบาเนซ 1986) ตามเชลแล็กเคลือบให้อุปสรรคก๊าซสูง และเป็น hydrophobic ธรรมชาติ (Kajuo และ al., 2001) ความพยายามที่ได้ทำการพัฒนาตามเชลแล็กกินผิวเคลือบสำหรับขยายอายุการเก็บรักษามะเขือเทศ (Chauhan et al., 2013) และแอปเปิ้ล (Chauhan et al., 2011) มีบางรายงานเกี่ยวกับขยายอายุการเก็บรักษาพริกใช้นมโปรตีนตามกินเคลือบ (Lerdthanangkul และ Krochta, 1996) ส่วนผสมต่าง ๆ เช่นแป้ง EDTA โซเดียมแอลจิเนตฯลฯ ได้ยังถูกใช้ในการพัฒนาของผิวเคลือบ (Morillon et al., 2002) อย่างไรก็ตาม วรรณคดีมีแคลนกับต่ออายุหลังการเก็บเกี่ยวของเผ็ดสีเขียวสดที่ใช้เคลือบพื้นผิว ดังนั้น งานนำเสนอได้ดำเนินพัฒนาเหมาะตามเชลแล็กผิวเคลือบกับแป้ง EDTA และโซเดียมแอลจิเนต และ การศึกษาประสิทธิผลของชีวิตหลังการเก็บเกี่ยวของเผ็ดเขียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำพริก(พริก annuum L. ครอบครัว Solanaceae) ถือเป็นหนึ่งในพืชเครื่องเทศในเชิงพาณิชย์ที่สำคัญที่สุดและเป็นเครื่องเทศสากลใช้กันอย่างแพร่หลาย พริกเช่นสินค้าเกษตรอื่น ๆ อย่างสม่ำเสมอมีความชื้นสูง (60-85%) ในช่วงเวลาของการเก็บเกี่ยวซึ่งจะต้องนำมาลงกับความชื้น 8-12% สำหรับการจัดเก็บระยะยาวในรูปแบบแห้ง (Charmongkolpradit et al., 2010) แต่มันเป็นผักที่เน่าเสียอย่างมากกับอายุการเก็บรักษาสั้นและความไวสูงต่อโรคเชื้อราและพบโดยทั่วไปปัญหาหลังการเก็บเกี่ยวเช่นการย่อยสลายที่มีคุณภาพหนาวได้รับบาดเจ็บเมื่อเก็บไว้ต่ำกว่า 7 องศาเซลเซียสและ shrivelling ที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียอย่างรวดเร็วของน้ำหนัก (Xing et al., 2011). การเคลือบบริโภคหลังการเก็บเกี่ยวขยายอายุการเก็บรักษาของผลไม้และผักสด พวกเขาปรับปรุงคุณสมบัติการจัดการกลหรือความสมบูรณ์ของโครงสร้างของสินค้าที่สดใหม่และให้มีประสิทธิภาพในการกั้นทางเดินหายใจและก๊าซไอน้ำ (Ojagh et al., 2010) ประสิทธิผลของการเคลือบขึ้นอยู่กับองค์ประกอบของพวกเขา ครั่งเป็นสารหลั่งของแมลง Lacciferlacca ได้รับการใช้กันอย่างแพร่หลายเป็นสารเคลือบผิวพื้นผิวสำหรับหลากหลายของการใช้อาหาร ครั่งไม่เป็นพิษและไม่เป็นอันตรายทางสรีรวิทยาและจดทะเบียนจึงเป็น GRAS (ได้รับการยอมรับโดยทั่วไปเป็นที่ปลอดภัย) สารโดยองค์การอาหารและยา (Okamoto และ Ibanez, 1986) เคลือบครั่งตามให้อุปสรรคก๊าซสูงและมีน้ำในธรรมชาติ (Kajuo et al., 2001) มีความพยายามที่จะพัฒนาเคลือบผิวกินครั่งที่ใช้สำหรับการขยายอายุการเก็บรักษาของแอปเปิ้ล (Chauhan et al., 2011) และมะเขือเทศ (Chauhan et al., 2013) รายงานมีอยู่ไม่กี่ที่เกี่ยวกับการขยายอายุการเก็บรักษาของพริกโดยใช้โปรตีนนมที่ใช้เคลือบกิน (Lerdthanangkul และ Krochta, 1996) ส่วนผสมต่างๆเช่นแป้ง EDTA, อัลจิเนตโซเดียม ฯลฯ ได้ถูกนำมาใช้ในการพัฒนาเคลือบผิว (Morillon et al., 2002) อย่างไรก็ตามวรรณกรรมหายากที่เกี่ยวกับหลังการเก็บเกี่ยวการขยายอายุการเก็บรักษาของพริกสีเขียวสดโดยใช้เคลือบผิว ดังนั้นการทำงานในปัจจุบันได้ดำเนินการในการพัฒนาเคลือบผิวครั่งตามความเหมาะสมในการรวมกันกับแป้ง EDTA และอัลจิเนตโซเดียมและเพื่อศึกษาประสิทธิภาพของพวกเขาในชีวิตหลังการเก็บเกี่ยวของพริกสีเขียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ

พริก ( พริก annuum L . วงศ์ Solanaceae ) ถือเป็นหนึ่งในพืชเครื่องเทศการค้าสำคัญที่สุดและใช้กันอย่างแพร่หลายสากลเครื่องเทศ พริก เหมือนสินค้าเกษตรอื่น ๆทั้งหมด ต้องมีความชื้นสูงเนื้อหา ( 60 – 85% ) ในเวลาเก็บเกี่ยวซึ่งต้องนำความชื้น 8-12 % ในระยะยาวการจัดเก็บในรูปแบบแห้ง ( charmongkolpradit et al . , 2010 ) อย่างไรก็ตาม มันเป็นผักที่มีอายุการเก็บรักษาสั้นและสูงแบบความไวสูง โรคเชื้อรา และมักพบปัญหาหลังการเก็บเกี่ยว เช่น เสื่อมคุณภาพสะท้านหนาวเมื่อเก็บไว้ด้านล่าง 7 ° C และ shrivelling เกี่ยวข้องกับการสูญเสียอย่างรวดเร็วของน้ำหนัก ( ซิ่ง et al . , 2011 ) .

กินเคลือบขยายอายุการเก็บรักษาหลังการเก็บเกี่ยวของผลไม้สดและผัก พวกเขาปรับปรุงการจัดการเครื่องจักรกลคุณสมบัติหรือความสมบูรณ์ของโครงสร้างของสินค้าสดและให้มีสิ่งกีดขวางที่มีประสิทธิภาพในระบบทางเดินหายใจและน้ำระเหย ( ojagh et al . , 2010 )ประสิทธิผลของการเคลือบขึ้นอยู่กับส่วนประกอบของพวกเขา ครั่งหนึ่งของ lacciferlacca ที่เกิดจากแมลง มีการใช้กันอย่างแพร่หลายเป็นสารเคลือบผิวสำหรับความหลากหลายของโปรแกรมอาหาร ครั่งคือไม่เป็นพิษและไม่เป็นอันตราย และดังนั้น เราจดทะเบียนเป็น GRAS ( ยอมรับโดยทั่วไปเป็นที่ปลอดภัย ) สารโดย FDA ( โอคาโมโตะ และ อิบาเนซ , 1986 )ครั่งใช้เคลือบให้อุปสรรคแก๊ส ) สูง และมีในธรรมชาติ ( kajuo et al . , 2001 ) ความพยายามได้รับการทำเพื่อพัฒนาครั่งใช้เคลือบผิวกินได้เพื่อยืดอายุการเก็บรักษาของแอปเปิ้ล ( Chauhan et al . , 2011 ) และมะเขือเทศ ( Chauhan et al . , 2013 )ไม่กี่รายงานอยู่ช่วยยืดอายุการเก็บรักษาพริกโดยใช้โปรตีนจากนมเคลือบบริโภคได้ ( lerdthanangkul และ krochta , 1996 ) ส่วนผสมต่าง ๆ เช่น แป้ง , EDTA , โซเดียมอัลจิเนต ฯลฯ ยังถูกใช้ในการพัฒนาสารเคลือบผิว ( morillon et al . , 2002 ) อย่างไรก็ตามวรรณกรรมหายากด้วยความเคารพเพื่อยืดอายุการเก็บรักษาหลังการเก็บเกี่ยวพริกสีเขียวสดที่ใช้เคลือบผิว ดังนั้น งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ พัฒนาที่เหมาะสมตามพื้นผิวเคลือบครั่งผสมกับแป้งและ EDTA โซเดียมอัลจิเนต และ ศึกษาประสิทธิผลของพวกเขาในชีวิตหลังการเก็บเกี่ยวพริกสีเขียว