In this study, two processes seem t

In this study, two processes seem to favour this type of widening out. The first is directly related to the extent to which the dependent loved one recovers. Widening out is facilitated when the caregiver believes that their loved one has reached a certain level of autonomy or when the caregiver is sure that his/her loved one can remain safely at home. The second process depends more on the caregiver redefining himself/herself as a caregiver, setting new priorities and attaining a greater level of trust in allowing caregiving to become a part of his/her life, without feeling permanently enslaved to a schedule and to the dependent loved one. Nevertheless, there has been much resistance to existing respite care programmes. Many caregivers that need respite care do not ask for it (Exel et al. 2008). Not wanting to leave their relatives’ care to others and thinking that relatives will not enjoy being cared for by strangers are possible explanations (Exel et al. 2008). In a study of caregivers for those with dementia, Cuesta-Benjumea (2009) shed some light onto this theme: for caregivers to rest, they need tranquillity. If caregivers do not feel safe or tranquil, they will not rest, no matter what programmes they may be offered. This is because resting means being able to switch oneself off, which implies being at peace with oneself and with others.
Time is a necessary but not the sole condition for the inner re-orientation that allows caregivers to widen out, as Paula, a participant in this study, acknowledges: ‘Even today, after two and a half years have passed, I feel… I think I’m more and more lost, that’s what I think. It has been two years since I’ve taken a holiday. Well, I do, but it does not feel like it, does it?’ Wolpe (2004, p. 42) reinforces this notion that the main issues caregivers face in this phase do not have to do with the number of hours they spend providing care but with the tremendous inner struggle they experience: ‘What resentments am I allowed to have without being uncaring? (…) What can I demand for myself without being egocentric? What can I dream of without being unrealistic?’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษานี้ กระบวนการทั้งสองดูเหมือนจะ โปรดปรานการขยับขยายออกชนิดนี้ ครั้งแรกตรงกับขอบเขตที่ผู้อยู่ในอุปการะกานดากู้ ขยับขยายออกจะอำนวยความสะดวกเมื่อผู้ดูแลเชื่อว่า คนที่ตนรักได้ถึงระดับหนึ่งเป็นอิสระ หรือ เมื่อผู้ดูแลคือตรวจสอบว่าตนรักหนึ่งสามารถอยู่ได้อย่างปลอดภัยที่บ้าน กระบวนการสองขึ้นขึ้นอยู่กับผู้ดูแลกำหนดใหม่เองเป็นผู้ดูแล การตั้งลำดับความสำคัญใหม่ และบรรลุความน่าเชื่อถือในการอนุญาตให้ caregiving กลายเป็น ส่วนหนึ่งของชีวิต โดยไม่รู้สึกกดขี่อย่างถาวร เพื่อกำหนดการ และคนขึ้นกับระดับที่สูงขึ้น แต่ มีความต้านทานมากกับโปรแกรมดูแลพักผ่อนที่มีอยู่ ไม่ต้องถามผู้ดูแลจำนวนมากที่ต้องการพักผ่อนดูแลมัน (Exel et al. 2008) ไม่อยากปล่อยให้ญาติผู้ดูแลผู้อื่น และคิดว่า ญาติจะไม่สนุกกับการดูแล โดยคนแปลกหน้าเป็นคำอธิบายที่เป็นไปได้ (Exel et al. 2008) ในการศึกษาของผู้ดูแลสำหรับผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อม Cuesta-Benjumea (2009) หลั่งน้ำตาแสงบางอย่างบนชุดรูปแบบนี้: สำหรับผู้ดูแลที่เหลือ ที่พวกเขาต้องการความเงียบสงบ ถ้าผู้ดูแลรู้สึกปลอดภัย หรือเงียบสงบ ไม่จะวางตัว ไม่ว่าโปรแกรมอะไรพวกเขาอาจได้รับ นี้เป็น เพราะพักผ่อนหมายถึง ความสามารถในการปิดการตัว ซึ่งหมายถึงการที่สงบสุข กับตัวเอง และผู้อื่นเวลามีความจำเป็นแต่ไม่เงื่อนไขแต่เพียงผู้เดียวสำหรับการวางแนวใหม่ภายในที่ช่วยให้ผู้ดูแลขยายออก เช่นพอลล่า ผู้เข้าร่วมในการศึกษานี้ รับทราบ: ' แม้กระทั่งวันนี้ หลังจากหนึ่งปีผ่านไป ฉันรู้สึก... ผมคิดว่า ผมหายไปมาก นั่นคือสิ่งที่ผมคิด จะได้รับสองปีตั้งแต่ถ่ายวันหยุด ดี อย่างไร แต่มันไม่รู้สึกเช่นนั้น ไม่มัน?' Wolpe (2004, p. 42) ช่วยเสริมความคิดนี้ที่ใบหน้าดูแลปัญหาหลักในระยะนี้ไม่มีต้อง มีจำนวนชั่วโมงที่พวกเขาใช้จ่ายดูแลให้ แต่ มีการต่อสู้ภายในมหาศาลที่พวกเขามีประสบการณ์: ' resentments ใดสามารถได้ใจจืดใจดำไม่ต้อง (…) สิ่งที่ฉันสามารถขอด้วยตนเองโดยไม่ต้องมอง สิ่งที่ผมฝันของไม่ไม่สมจริงหรือไม่ '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษานี้กระบวนการที่สองดูเหมือนจะชอบประเภทของการขยับขยายนี้ออก เป็นครั้งแรกที่จะเกี่ยวข้องโดยตรงกับขอบเขตที่ขึ้นอยู่กับคนที่คุณรักฟื้นตัว ขยับขยายออกจะอำนวยความสะดวกเมื่อผู้ดูแลเชื่อว่าคนที่คุณรักของพวกเขาได้ถึงระดับหนึ่งของตนเองหรือเมื่อผู้ดูแลแน่ใจว่าเขา / เธอรักหนึ่งจะยังคงอยู่ที่บ้านได้อย่างปลอดภัย ขั้นตอนที่สองขึ้นอยู่กับผู้ดูแลการกําหนดตัวเอง / ตัวเองในฐานะผู้ดูแลการตั้งค่าลำดับความสำคัญใหม่และบรรลุระดับสูงของความไว้วางใจในการช่วยให้การดูแลที่จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของ / ชีวิตของเธอของเขาโดยไม่รู้สึกเป็นทาสอย่างถาวรตารางเวลาและจะขึ้นอยู่กับ ดวงแก้ว อย่างไรก็ตามได้มีการต้านทานมากที่จะโปรแกรมการดูแลการพักผ่อนที่มีอยู่ ผู้ดูแลผู้ป่วยหลายคนที่ต้องดูแลทุเลาไม่ขอมัน (Exel et al. 2008) ไม่อยากที่จะออกจากการดูแลญาติของพวกเขากับคนอื่น ๆ และคิดว่าญาติจะไม่สนุกกับการได้รับการดูแลจากคนแปลกหน้าคำอธิบายที่เป็นไปได้ (Exel et al. 2008) ในการศึกษาของผู้ดูแลผู้ป่วยสำหรับผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อม, Cuesta-Benjumea (2009) หลั่งน้ำตาแสงบางลงบนรูปแบบนี้: สำหรับผู้ดูแลในส่วนที่เหลือพวกเขาต้องการความเงียบสงบ หากผู้ดูแลผู้ป่วยไม่รู้สึกปลอดภัยหรือที่เงียบสงบที่พวกเขาจะได้ส่วนที่เหลือไม่ว่าสิ่งที่โปรแกรมพวกเขาอาจได้รับการเสนอ เพราะนี่คือที่พำนักหมายถึงความสามารถในการสลับตัวเองออกซึ่งหมายถึงการเป็นที่ความสงบสุขกับตัวเองและกับคนอื่น ๆ .
เวลาเป็นสิ่งที่จำเป็น แต่ไม่อยู่ในสภาพเดียวภายในใหม่วางแนวทางที่ช่วยให้ผู้ดูแลผู้ป่วยที่จะขยายออกเป็นพอลล่ามีส่วนร่วม ในการศึกษาครั้งนี้ยอมรับว่า "แม้วันนี้หลังจากที่สองและครึ่งปีที่ผ่านมาผมรู้สึกว่า ... ฉันคิดว่าฉันมากขึ้นและหายไปนั่นคือสิ่งที่ผมคิดว่า จะได้รับสองปีนับตั้งแต่ฉันเอาวันหยุด ดีฉันทำ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันไม่ได้หรือไม่ ' Wolpe (. 2004 P 42) ตอกย้ำความคิดนี้ว่าประเด็นหลักที่ผู้ดูแลผู้ป่วยเผชิญในช่วงนี้ไม่ได้จะทำอย่างไรกับจำนวนชั่วโมงที่พวกเขาใช้จ่ายให้การดูแล แต่มีการต่อสู้ภายในอันยิ่งใหญ่ที่พวกเขาได้สัมผัสกับ: 'สิ่งที่ไม่พอใจผมได้รับอนุญาตให้ โดยไม่ต้องมีไม่สนใจ? ( ... ) สิ่งที่ผมสามารถเรียกร้องเพื่อตัวเองโดยไม่ต้องเห็นแก่ตัว? สิ่งที่ฉันสามารถฝันของโดยไม่ต้องสมจริง?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษากระบวนการสองดูเหมือนจะโปรดปรานประเภทนี้ขยับขยายออกไป ครั้งแรกที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับขอบเขตซึ่งขึ้นอยู่กับดวงหนึ่งกู้คืน ขยับขยายออกไปเป็นความสะดวกเมื่อผู้ดูแลเชื่อว่าคนที่พวกเขารักได้ถึงระดับหนึ่งของการปกครองตนเองหรือเมื่อผู้ดูแลคือแน่ใจว่าเขา / เธอจะยังคงรักหนึ่งอย่างปลอดภัยที่บ้าน กระบวนการที่สองขึ้นอยู่กับผู้ให้นิยามตัวเอง / ตัวเองเป็นผู้ดูแล การตั้งค่าลำดับความสำคัญใหม่และบรรลุระดับของความไว้วางใจในการดูแลมากขึ้นให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของ / ชีวิตของเขาเธอโดยไม่รู้สึกอย่างถาวร ตกเป็นทาสของเวลา และให้ขึ้นอยู่กับดวงหนึ่ง อย่างไรก็ตาม , มีความต้านทานมากที่มีอยู่ทุเลาดูแลโปรแกรม ผู้ดูแลต้องดูแลหลายที่ทีเดียวไม่ต้องถามหา ( รู้จัก et al . 2008 ) ไม่อยากจะไปดูแลญาติของตนเพื่อผู้อื่น และคิดว่าญาติจะไม่ได้สนุกกับการได้รับการดูแลจากคนแปลกหน้าเป็นคำอธิบายที่เป็นไปได้ ( รู้จัก et al . 2008 ) ในการศึกษาของผู้ดูแลผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อม เกสตา benjumea ( 2009 ) หลั่งบางแสงลงบนกระทู้นี้ ผู้ดูแลผู้ป่วยพักผ่อน พวกเขาต้องการความสงบสุข ถ้าผู้ดูแลไม่รู้สึกปลอดภัย เงียบสงบ พวกเขาจะไม่หยุด ไม่ว่าโครงการจะได้รับ นี้เป็นเพราะพักผ่อน หมายถึง สามารถเปลี่ยนเองได้ ซึ่งหมายถึงการสร้างความสงบสุขให้กับตัวเองและกับคนอื่น ๆเวลาเป็นสิ่งที่จำเป็นแต่ไม่ แต่เพียงผู้เดียวภายในเป็นเงื่อนไขที่ช่วยให้ผู้ดูแลเพื่อการขยายออกเป็นพอลล่า ผู้เข้าร่วมในการศึกษานี้ยอมรับ " แม้วันนี้ หลังจากที่สองและครึ่งปีที่ผ่านมา ผมรู้สึก . . . . . . . ฉันคิดว่าฉันมากขึ้นแล้วจะหายไป นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด สองปีมาแล้วที่ฉันได้ในวันหยุด อืม ฉันชอบ แต่มันไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น ใช่ไหม ? " โวลปี้ ( 2547 , หน้า 42 ) ตอกย้ำแนวคิดว่าประเด็นหลักของผู้ดูแลหน้าในขั้นตอนนี้ไม่ต้องทำอะไรกับจำนวนชั่วโมงการใช้จ่ายการดูแลแต่กับการต่อสู้ภายในมหาศาล พวกเขามีประสบการณ์อะไร ความไม่พอใจ ฉันอนุญาตได้โดยไม่ถูกใจ ? ( . . . ) สิ่งที่ฉันสามารถเรียกร้องเพื่อตัวเองโดยไม่เห็นแก่ตัว ? สิ่งที่ฉันสามารถฝันโดยไม่ดูไม่สมจริง "