Abraham Lincoln Listeni/ˈeɪbrəhæm ˈ

Abraham Lincoln Listeni/ˈeɪbrəhæm ˈlɪŋkən/ (February 12, 1809 – April 15, 1865) was the 16th President of the United States, serving from March 1861 until his assassination in April 1865. Lincoln led the United States through its Civil War—its bloodiest war and its greatest moral, constitutional, and political crisis.[1][2] In doing so, he preserved the Union, abolished slavery, strengthened the federal government, and modernized the economy.

Born in Hodgenville, Kentucky, Lincoln grew up on the western frontier in Kentucky and Indiana. Largely self-educated, he became a lawyer in Illinois, a Whig Party leader, and a member of the Illinois House of Representatives, where he served from 1834 to 1846. Elected to the United States House of Representatives in 1846, Lincoln promoted rapid modernization of the economy through banks, tariffs, and railroads. Because he had originally agreed not to run for a second term in Congress, and because his opposition to the Mexican–American War was unpopular among Illinois voters, Lincoln returned to Springfield and resumed his successful law practice. Reentering politics in 1854, he became a leader in building the new Republican Party, which had a statewide majority in Illinois. In 1858, while taking part in a series of highly publicized debates with his opponent and rival, Democrat Stephen A. Douglas, Lincoln spoke out against the expansion of slavery, but lost the U.S. Senate race to Douglas.

In 1860, Lincoln secured the Republican Party presidential nomination as a moderate from a swing state. With very little support in the slaveholding states of the South, he swept the North and was elected president in 1860.


An exceptionally astute politician deeply involved with power issues in each state, Lincoln reached out to the War Democrats and managed his own re-election campaign in the 1864 presidential election. Anticipating the war's conclusion, Lincoln pushed a moderate view of Reconstruction, seeking to reunite the nation speedily through a policy of generous reconciliation in the face of lingering and bitter divisiveness. On April 14, 1865, five days after the April 9th surrender of Confederate commanding general Robert E. Lee, Lincoln was assassinated by John Wilkes Booth, a Confederate sympathizer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อับราฮัมลินคอล์น ˈlɪŋkən Listeni/ˈeɪbrəhæm / (12 กุมภาพันธ์ 1809-15 เมษายน ปี 1865) เป็นประธานาธิบดี 16 ของสหรัฐอเมริกา บริการจาก 1861 มีนาคมจนถึงการลอบสังหารของเขาในปี 1865 เมษายน ลินคอล์นนำผ่านสงครามกลางเมืองของสหรัฐอเมริกาเช่นสงครามของ bloodiest และวิกฤตคุณธรรม รัฐธรรมนูญ และการเมืองยิ่งใหญ่ที่สุด [1] [2] ในการทำเช่นนั้น เขารักษาสหภาพ ยกเลิกทาส แกร่งรัฐบาล และเศรษฐกิจทันสมัยเกิดใน Hodgenville เคนทักกี ลินคอล์นและเติบโตในชายแดนตะวันตกในอินดีแอนาและเคนทักกี ส่วนใหญ่ตนเองศึกษา เขาเป็นทนายความในประเทศ ผู้นำฝ่าย Whig และสมาชิกของรัฐอิลลินอยส์ราษฎร ที่เขาเสิร์ฟจาก 1834 ถึง 1846 เลือกไปสหรัฐอเมริกา ๖ ใน 1846 ลินคอล์นส่งเสริมนวัตกรรมอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจผ่านธนาคาร ภาษีศุลกากร และรถราง เพราะเดิมเขาได้ตกลงไม่ให้วิ่งในระยะที่สองในสภา และเพราะเขาต่อต้านการสงครามเม็กซิกันอเมริกันกฏหมายระหว่างประเทศผู้ลงคะแนน ลินคอล์นกลับสปริงฟิลด์ และดำเนินต่อปฏิบัติกฎหมายประสบความสำเร็จของเขา เขาเป็นผู้นำในการสร้างใหม่พรรค ซึ่งส่วนใหญ่ในรัฐอิลลินอยส์ statewide มีลูกค้าเมืองใน 1854 ในค.ศ. 1858 ในขณะที่มีส่วนร่วมในชุดของสูงเผยแพร่การดำเนินของฝ่ายตรงข้ามและคู่แข่ง ประชาธิปัตย์ Stephen A. ดักลาส ลินคอล์นพูดออกมาต่อต้านการขยายตัวของทาส แต่แพ้การแข่งขันวุฒิสภาสหรัฐฯ ให้ดักลาสใน 1860 ลินคอล์นยินดีเสนอสรรหาประธานาธิบดีพรรคเป็นปานกลางจากรัฐสวิง ด้วยการสนับสนุนน้อยมากในรัฐ slaveholding ของภาคใต้ เขากวาดเหนือ และได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีใน 1860 นักการเมืองการ astute ล้ำลึกที่เกี่ยวข้องกับพลังงานออกในแต่ละรัฐ ลินคอล์นถึงออกประชาธิปัตย์สงคราม และจัดการส่งเสริมการขายของเขาเองเลือกตั้งในการเลือกตั้งประธานาธิบดี 1864 บทสรุปของสงครามสนอง ลินคอล์นผลักดูปานกลางของฟื้นฟู กำลังรวมตัวประเทศตัวผ่านนโยบายกระทบกว้างหน้าลิงเกอร์ริงการ์ และมะระขี้นก divisiveness บน 14 เมษายน ปี 1865 ห้าวันหลังจากยอมจำนน Confederate ซึ่งทั่วไปโรเบิร์ต E. Lee, 9 เมษายนลินคอล์นได้ถูกลอบปลงพระชนม์ โดยจอห์น Wilkes บูธ sympathizer ของสหพันธ์นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อับราฮัมลินคอล์น Listeni / eɪbrəhæmlɪŋkən / (12 กุมภาพันธ์ 1809 - 15 เมษายน 1865) เป็นประธาน 16 ของสหรัฐอเมริกาจากการให้บริการมีนาคม 1861 จนกระทั่งการลอบสังหารในเดือนเมษายน 1865 ลินคอล์นนำสหรัฐอเมริกาผ่านสงครามกลางเมืองของมันชุ่ม สงครามและศีลธรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของรัฐธรรมนูญและวิกฤตทางการเมือง. [1] [2] ในการทำเช่นนั้นเขาเก็บรักษาไว้สหภาพทาสยกเลิกความเข้มแข็งของรัฐบาลกลางและทันสมัยเศรษฐกิจ. เกิดใน Hodgenville เคนตั๊กกี้ลิงคอล์นเติบโตขึ้นมาบน ชายแดนตะวันตกในเคนตั๊กกี้และอินเดียนา ส่วนใหญ่ศึกษาเองเขาก็กลายเป็นทนายความในรัฐอิลลินอยส์เป็นหัวหน้าพรรคกฤตและเป็นสมาชิกของสภาผู้แทนราษฎรรัฐอิลลินอยส์ซึ่งเขาทำหน้าที่จาก 1834 ไป 1846 ได้รับการเลือกตั้งไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาของสภาผู้แทนราษฎรใน 1846 ที่ลินคอล์นการส่งเสริมความทันสมัยอย่างรวดเร็ว ของเศรษฐกิจผ่านธนาคารภาษีและทางรถไฟ เพราะเขาเห็นด้วยที่เดิมไม่ให้ทำงานในระยะที่สองในสภาคองเกรสและเพราะขัดแย้งกับเม็กซิกันอเมริกันสงครามเป็นที่นิยมในหมู่ผู้มีสิทธิเลือกตั้งในรัฐอิลลินอยส์ลิงคอล์นกลับไปสปริงฟิลด์และกลับมาปฏิบัติตามกฎหมายของเขาประสบความสำเร็จ reentering การเมืองในปี 1854 เขากลายเป็นผู้นำในการสร้างพรรครีพับลิใหม่ซึ่งเป็นส่วนใหญ่ของโจเซฟในรัฐอิลลินอยส์ ในปี 1858 ในขณะที่การมีส่วนร่วมในชุดของการอภิปรายการประชาสัมพันธ์อย่างมากกับฝ่ายตรงข้ามและคู่แข่งของเขาสตีเฟ่นเอประชาธิปัตย์ดักลาสลิงคอล์นพูดออกมาต่อต้านการขยายตัวของการเป็นทาส แต่แพ้การแข่งขันวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาดักลาส. ในปี 1860 ลินคอล์นปลอดภัยรีพับลิกัน พรรคเสนอชื่อเข้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดีเป็นกำลังปานกลางจากรัฐแกว่ง ด้วยการสนับสนุนน้อยมากในรัฐทาสของภาคใต้ที่เขากวาดเหนือและรับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีในปี 1860 นักการเมืองที่ชาญฉลาดล้ำหลวมตัวกับปัญหาพลังงานในแต่ละรัฐลิงคอล์นเอื้อมมือออกไปเดโมแครสงครามและมีการจัดการเลือกตั้งของเขาเอง การรณรงค์ในการเลือกตั้งประธานาธิบดี 1864 ที่คาดการณ์ไว้ที่ข้อสรุปของสงครามลิงคอล์นผลักดันให้มุมมองในระดับปานกลางของการฟื้นฟูที่กำลังมองหาที่จะรวมตัวของประเทศอย่างรวดเร็วผ่านทางนโยบายของการประนีประนอมใจกว้างในการเผชิญกับความแตกแยกและอ้อยอิ่งขม เมื่อวันที่ 14 เมษายน 1865 ห้าวันหลังจากยอมแพ้ 9 เมษายนของผู้บังคับบัญชาพันธมิตรทั่วไปโรเบิร์ตอีลีลินคอล์นถูกลอบสังหารโดยจอห์นวิลค์สบูธเป็นพันธมิตรปลอบโยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อับราฮัม ลินคอล์น listeni / ˈ E ɪ br เพลงชาติ H æ M ˈผมɪŋเพลงชาติ n / K ( 12 กุมภาพันธ์ 1256 – 15 เมษายน 1865 ) เป็นประธานาธิบดีที่ 16 ของสหรัฐอเมริกา ให้บริการตั้งแต่เดือนมีนาคม 1861 จนกระทั่งการลอบสังหารในเมษายน 1865 ลินคอล์น LED สหรัฐอเมริกาผ่านสงครามกลางเมืองที่นองเลือดที่สุดของสงคราม และคุณธรรม จริยธรรม ตามรัฐธรรมนูญ และวิกฤตทางการเมือง [ 1 ] [ 2 ] ในการทำเช่นนั้น เขารักษาสหภาพ ประกาศเลิกทาสความเข้มแข็งของรัฐบาล และ modernized เศรษฐกิจ

เกิดใน hodgenville , เคนตั๊กกี้ , ลินคอล์น โตตามชายแดนตะวันตกในรัฐเคนตั๊กกี้ และอินเดียนา ไปศึกษาด้วยตนเอง เขาเป็นทนายในอิลลินอยส์ , กฤต หัวหน้าพรรค และสมาชิกในรัฐอิลลินอยส์ของสภาผู้แทนราษฎร ที่เขาได้รับจาก 1834 เพื่อ . . การเลือกตั้งสภาผู้แทนราษฎรแห่งสหรัฐอเมริกาใน 1846 ,ลินคอล์น ส่งเสริมนวัตกรรมอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจผ่านธนาคาร ภาษีศุลกากร และรถไฟ เพราะเขาเคยตกลงที่จะไม่ทำงานสำหรับระยะที่สองในรัฐสภา เพราะการต่อสู้กับสงครามไม่เป็นที่นิยมในหมู่ชาวอเมริกันเม็กซิกัน–อิลลินอยส์ผู้มีสิทธิเลือกตั้ง , ลินคอล์นกลับมา Springfield และการปฏิบัติกฎหมายของเขาที่ประสบความสำเร็จต่อ reentering การเมืองในปี 1854เขาได้กลายเป็นผู้นำในการสร้างพรรครีพับลิกันใหม่ ซึ่งส่วนใหญ่ statewide ในอิลลินอยส์ ใน 1858 , ในขณะที่การมีส่วนร่วมในชุดของการประชาสัมพันธ์อย่างมากการอภิปรายกับคู่ต่อสู้ของเขาและคู่แข่ง นาย Stephen A . ดักลาส ลินคอนพูดออกมาต่อต้านการเป็นทาส แต่สูญเสียวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาแข่ง

ใน 1860 , ดักลาสลินคอล์นที่มีพรรคสรรหาประธานาธิบดีในฐานะปานกลางจากการสวิง สเตท ด้วยการสนับสนุนน้อยมากใน slaveholding สหรัฐอเมริกาใต้ เขาซัดเหนือและได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีในปี 1860


เป็นนักการเมืองฉลาดโคตรลึกซึ้งเกี่ยวข้องกับปัญหาพลังงานในแต่ละรัฐลินคอล์นถึงสงครามและการรณรงค์เลือกตั้งประชาธิปัตย์จัดการของเขาเองใน 1862 ประธานาธิบดีการเลือกตั้ง รอบทสรุปของสงครามลินคอล์นผลักมุมมองภาพรวมของการฟื้นฟู , การรวมตัวของประเทศอย่างรวดเร็วผ่านนโยบายใจกว้าง สมานฉันท์ ในหน้าของเอ้อระเหยและขมแตกแยก . เมื่อวันที่ 14 เมษายน 1865ห้าวันหลังจากที่ 9 เมษายนมอบตัวของพันธมิตรสั่งทั่วไป Robert E . Lee ลินคอล์นถูกลอบสังหาร โดย จอห์น วิลค์ส บูธ ผู้เห็นอกเห็นใจ
พันธมิตร