“Of course it’s edible. Even though

“Of course it’s edible. Even though it looks unappetising, it is actually fragrant once you bite it.” Yun Che casually replied while muttering in his heart… Having something to eat when you’re hungry is already very good. When I was under the Sword Management Terrace last time, I nearly died of starvation and had to risk my life by eating dragon meat and drinking dragon blood. You’re much luckier than me. At least you have a big biscuit to eat!

This girl smelled this biscuit once again and after hesitating for some time, she finally opened her mouth and bit into the biscuit. It was obvious that she then took a lot of strength in order to bite off a small piece.

“So tough, my teeth nearly spoiled.” The girl complained softly before carefully starting to chew. Just as she began to chew, the girl’s face fell…

“Pupupu… Peipei…” The girl instantly spat out the biscuit that she had not completely chewed, and even spat out the residue in her mouth strongly. Judging from her looks, she couldn’t wait to get rid of the taste of the biscuit from her mouth: “Disgusting, too disgusting… I don’t want that… So bad! So bad! So bad!!!”

Logically speaking, even if one used to lead a sheltered life, after being hungry for a long time, anything that is edible would be nice. However, looking at the girl, it was as though she had been fed poison. She had an expression of grievance and her eyes turned watery, as though she was about to cry.

Yun Che helpless frowned and searched the Sky Poison Pearl again. Eventually, he found a piece of the rose cakes that Cang Yue had personally made for him… Seeing this piece of rose cake that Cang Yue had made. Yun Che became distracted for a little before he snapped back into it and nearly withdrew the cakes. Looking at the face full of grievances the girl wore, he still placed into onto her hand: “Alright, the biscuit before might not suit your taste but this is called a rose cake. It’s sweet and fragrant. You’ll definitely like it.”

“Sweet? Fragrant? Really? It smells slightly unpleasant.” The girl took the rose cake that was as big as her palm and looked at it with suspicion. With the “lesson” she gained from the biscuit just now, even if she was very hungry she was still very careful and only took a small bite.

“Puuu… Wah! Disgusting!!!”

The girl once again spat out what was in her mouth and even the rose cake had fallen onto the floor. Yun Che hastily rushed over to pick it up. With a pained look, he started to blow the dust of the surface of the cake before keeping it again. Looking at the girl’s face, she had obviously found it very disgusting. The delicious rose cake had caused the beautiful small face to turn into a face of suffering. Yun Che helplessly asked: “It can’t be that… you only eat meat?”

Not eating biscuits… Probably means that she likes to eat meat.

“Meat… What’s that, is it edible? Delicious?”

Yun Che removed a piece of smoked bacon from the Sky Poison Pearl and passed it to the girl: “How about you try eating this…”

The girl received the smoked bacon in anticipation and sniffed it lightly with her small nose… This time, without even biting, she threw the smoked bacon far away with a “woosh”: “Wuaaaaahhhhh! So smelly! Disgustingly smelly! I don’t want to eat that thing!”

“…Then… what do you want to eat?”

“I want to eat something delicious!!!”

“Something delicious… What’s that?”

“Something delicious… I just want to eat something delicious!”

“……”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"แน่นอนว่ากิน ถึงแม้ว่า unappetising มันคือหอมจริงเมื่อคุณกัด" Yun Che ตั้งใจตอบในขณะที่ muttering ในใจ... มีกินเมื่อคุณหิวอยู่แล้วดีมาก เมื่อผมอยู่ใต้ระเบียงจัดการดาบครั้งสุดท้าย ฉันเกือบเสียชีวิตจากความอดอยาก และได้เสี่ยงชีวิต โดยมังกรกิน และดื่มเลือดมังกร คุณบางมากกว่าผม อย่างน้อย คุณมีขนมใหญ่กินสาวนี้กลิ่นขนมนี้อีกครั้ง และหลังอย่าลังเลใจบางเวลา เธอก็เปิดปากของเธอ และบิตลงในบิสกิต มันเป็นสิ่งที่ชัดเจนว่า เธอนั้นเอามากความแข็งแรงเพื่อกัดออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ"ดังนั้นเหนียว ฟันเกือบนิสัยเสีย" หญิงสาวบ่นเบา ๆ ก่อนที่จะเริ่มระมัดระวังการเคี้ยว เหมือนอย่างที่เธอเริ่มเคี้ยว ใบหน้าของหญิงสาวตกหลุม..."Pupupu... Peipei..." หญิงสาวทันทีฤทธิ์ออกบิสกิตที่เธอเคี้ยวไม่สมบูรณ์ และแม้แต่ฤทธิ์จากสารตกค้างในปากของเธออย่างยิ่ง ตัดสินจากรูปลักษณ์ของเธอ เธอไม่สามารถรอการกำจัดรสชาติของขนมจากปากของเธอ: "Disgusting ยายเกินไป... ไม่ต้องที่... เลว เลว เลว!!!"เหตุผลพูด ถ้าใช้นำชีวิตกำบัง หลังจากที่ถูกความหิวเป็นเวลานาน สิ่งที่กินได้จะดีขึ้น อย่างไรก็ตาม กำลังดูสาว ได้ราวกับว่าเธอได้ถูกเลี้ยงด้วยยาพิษ เธอมีการแสดงถึงดวงตาของเธอเปิดน้ำ ราวกับว่าเธอจะร้องไห้และร้องทุกข์ประจำYun Che กำพร้า frowned และค้นเพิร์ลพิษท้องฟ้าอีกครั้ง เขาพบชิ้นส่วนของเค้กกุหลาบที่ Yue คางได้เองทำให้เขา... เห็นชิ้นส่วนของเค้กกุหลาบที่คางหยูได้ทำนี้ Che ยุนก็ฟุ้งซ่านสำหรับเล็กน้อยก่อนที่เขาจัดชิดกลับลงไป และเกือบถอนตัวเค้ก มองที่ใบหน้าเต็มไปด้วยทุกข์ สาวสวม เขายังอยู่ในมือของเธอไว้: "Alright บิสกิตก่อนอาจไม่เหมาะสมกับรสนิยมของคุณ แต่นี้เรียกว่าเค้กกุหลาบ มันจะหวาน และหอม คุณจะแน่นอนชอบมัน"หวาน หอม จริง ๆ มันมีกลิ่นไม่พึงประสงค์เล็กน้อย" หญิงสาวเอาเค้กกุหลาบที่ได้เป็นใหญ่เป็นปาล์มของเธอ และดู ด้วยความสงสัย "บทเรียน" เธอได้รับจากขนมตอนนี้ แม้ว่าเธอหิว เธอก็ระมัดระวังมาก แล้วเท่านั้น จึงกัดขนาดเล็ก"Puuu... วา ยาย!!!"สาวฤทธิ์ออกคือในปากของเธออีกครั้ง และแม้กระทั่งเค้กกุหลาบได้ลดลงลงบนพื้น Yun Che รีบวิ่งไปหยิบ แบบ pained เขาเริ่มที่จะเป่าฝุ่นของพื้นผิวของเค้กก่อนรักษาอีก มองที่หน้าของสาว เธอได้ชัดพบมันน่าขยะแขยงมาก เค้กกุหลาบอร่อยได้เกิดหน้าเล็กสวยกลายเป็นหน้าของทุกข์ Yun Che ซมถาม: "ไม่สามารถที่...คุณกินเนื้อสัตว์เท่านั้น?"ไม่กินขนมปัง... อาจจะหมายความ ว่า เธอชอบกินเนื้อสัตว์"เนื้อ... สิ่งที่ คือมันกินได้ อร่อย"Che ยุนออกชิ้นเบคอนรมควันจากเพิร์ลพิษฟ้า และส่งผ่านไปยังหญิงสาว: "วิธีการเกี่ยวกับคุณลองกินนี้..."หญิงสาวรับเบคอนรมควันในความคาดหมาย และ sniffed เบา ๆ กับจมูกเล็ก ๆ ของเธอ... เวลานี้ โดยไม่มีแม้กระทั่งกัด เธอโยนเบคอนรมควันห่างกับ "woosh": "Wuaaaaahhhhh ดังนั้นเหม็น Disgustingly เหม็น ฉันไม่ต้องการกินสิ่งที่"“… จากนั้นคุณต้องกิน? ""อยากกินรส!!!""บางสิ่งบางอย่างอร่อย... สิ่งนี้คืออะไร""บางสิ่งบางอย่างอร่อย... ฉันต้องการกินขนมหวานแสนอร่อย"“……”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"แน่นอนมันกิน แม้ว่ามันจะมีลักษณะ unappetising มันเป็นจริงมีกลิ่นหอมเมื่อคุณกัดมัน. "ยุนเจ๊ลวกตอบขณะพึมพำในหัวใจของเขา ... มีบางสิ่งบางอย่างที่จะกินเมื่อคุณหิวอยู่แล้วดีมาก เมื่อผมอยู่ภายใต้ครั้งสุดท้ายดาบบริหาร Terrace, ฉันเกือบตายจากความอดอยากและมีการความเสี่ยงในชีวิตของฉันโดยการรับประทานเนื้อสัตว์มังกรและดื่มเลือดมังกร คุณมากโชคดีกว่าฉัน อย่างน้อยคุณมีบิสกิตขนาดใหญ่ที่จะกิน!

ผู้หญิงคนนี้กลิ่นบิสกิตนี้อีกครั้งและหลังจากลังเลบางครั้งเธอก็อ้าปากและบิตของเธอเข้าไปในบิสกิต มันเห็นได้ชัดว่าเธอแล้วเอามากของความแข็งแรงเพื่อที่จะกัดออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ .

"ยากดังนั้นฟันของฉันเกือบใจแตก." หญิงสาวบ่นเบา ๆ ก่อนที่จะเริ่มต้นอย่างรอบคอบในการเคี้ยว เช่นเดียวกับที่เธอเริ่มที่จะเคี้ยวใบหน้าของหญิงสาวที่ลดลง ...

"Pupupu ... Peipei ... " หญิงสาวทันทีถ่มน้ำลายออกบิสกิตที่เธอไม่ได้เคี้ยวสมบูรณ์และแม้กระทั่งการทะเลาะวิวาทกันออกสารตกค้างในปากของเธออย่างมาก ตัดสินจากรูปลักษณ์ของเธอเธอไม่สามารถรอที่จะกำจัดของรสชาติของบิสกิตจากปากของเธอว่า "น่าขยะแขยงน่ารังเกียจเกินไป ... ฉันไม่ต้องการที่เลวร้าย ... ! เลวร้าย! ดังนั้นไม่ดี !!! "

เหตุผลพูดแม้ว่าหนึ่งใช้เพื่อนำไปสู่ชีวิตที่กำบังหลังจากการหิวเป็นเวลานาน, อะไรที่กินได้ก็จะดี แต่มองไปที่ผู้หญิงคนนั้นมันเป็นราวกับว่าเธอได้รับอาหารเป็นพิษ เธอมีการแสดงออกของความคับข้องใจและดวงตาของเธอกลายเป็นน้ำราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้.

Yun เจ๊ทำอะไรไม่ถูกขมวดคิ้วและค้นหาพิษเพิร์ลสกายอีกครั้ง ในที่สุดเขาก็พบว่าชิ้นส่วนของเค้กดอกกุหลาบที่ Cang ยูได้ทำเองสำหรับเขา ... เห็นชิ้นนี้ของเค้กดอกกุหลาบที่ Cang ยูได้ทำ Yun เจ๊กลายเป็นฟุ้งซ่านเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่เขาตะคอกกลับเป็นมันและเกือบถอนตัวเค้ก มองไปที่ใบหน้าเต็มรูปแบบของความคับข้องใจของหญิงสาวที่สวมเขาก็ยังคงวางลงบนมือของเธอ: "Alright, บิสกิตก่อนอาจจะไม่เหมาะกับรสนิยมของคุณ แต่นี้จะเรียกว่าเค้กดอกกุหลาบ มันหวานและมีกลิ่นหอม แน่นอนคุณจะชอบมัน. "

" หวาน? หอม? จริงๆ? มันมีกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ออกไปเล็กน้อย. "หญิงสาวที่เอาเค้กดอกกุหลาบที่เป็นใหญ่เท่าฝ่ามือของเธอและมองมันด้วยความสงสัย กับ "บทเรียน" ที่เธอได้รับจากการบิสกิตเพียงแค่ตอนนี้แม้ว่าเธอก็หิวมากเธอยังคงระมัดระวังเป็นอย่างมากและเพียงเอากัดขนาดเล็ก.

"Puuu ... วา! น่าขยะแขยง !!! "

หญิงสาวอีกครั้งถ่มน้ำลายออกมาสิ่งที่อยู่ในปากของเธอและแม้กระทั่งเค้กดอกกุหลาบได้ลดลงบนพื้น Yun เจ๊รีบรีบวิ่งไปหยิบมันขึ้นมา ด้วยรูปลักษณ์ที่เจ็บปวดเขาเริ่มที่จะพัดฝุ่นของพื้นผิวของเค้กก่อนที่จะรักษามันอีกครั้ง มองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวที่เธอได้เห็นได้ชัดพบว่ามันน่าขยะแขยงมาก เค้กแสนอร่อยเพิ่มขึ้นทำให้เกิดใบหน้าเล็ก ๆ ที่สวยงามให้กลายเป็นใบหน้าของความทุกข์ทรมาน Yun เจ๊ทำอะไรไม่ถูกถามว่า: "มันไม่สามารถเป็นไปได้ว่า ... คุณจะกินเนื้อสัตว์"

. ไม่รับประทานอาหารบิสกิต ... น่าจะหมายความว่าเธอชอบที่จะกินเนื้อ

"เนื้อ ... อะไรที่มันเป็นที่กินได้? ? อร่อย "

ยุนเชลบออกชิ้นส่วนของเบคอนรมควันจากท้องฟ้าพิษเพิร์ลและส่งมันไปให้หญิงสาว:" วิธีการเกี่ยวกับคุณลองกินนี้ ... "

หญิงสาวที่ได้รับเบคอนรมควันในความคาดหมายและดมกลิ่นมันเบา ๆ ด้วยจมูกเล็ก ๆ ของเธอ ... นี้ เวลาโดยไม่ต้องกัดแม้เธอโยนเบคอนรมควันที่อยู่ห่างไกลด้วย "woosh": "Wuaaaaahhhhh! ดังนั้นเหม็น! เหม็นน่ารังเกียจ! ฉันไม่ต้องการที่จะกินสิ่งที่! "

" ... แล้ว ... สิ่งที่คุณต้องการที่จะกิน? "

" ผมต้องการที่จะกินอะไรอร่อย !!! "

" อะไรบางอย่างอร่อย ... นั่นอะไร? "

" อะไรบางอย่างอร่อย ... ผมแค่อยากจะ กินอะไรอร่อย!

" " ...... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แน่นอน มันกินได้ ถึงแม้ว่ามันจะดู unappetising มันจริง ๆหอมเมื่อคุณกัดมัน " ยุนเช ตั้งใจตอบขณะพึมพำในใจของเขา . . . มีอะไรกินเมื่อคุณหิวก็ดีมากแล้ว เมื่อฉันโดนดาบจัดการระเบียงครั้งสุดท้าย ฉันเกือบจะตายจากความอดอยาก และต้องเสี่ยงชีวิตกินเนื้อและดื่มเลือดมังกรมังกร คุณน่ะโชคดีกว่าฉัน อย่างน้อยคุณมีขนมใหญ่กินผู้หญิงคนนี้ได้กลิ่นบิสกิตนี้อีกครั้ง และหลังจากลังเลอยู่สักพัก ในที่สุด เธอก็อ้าปากและกัดเป็นบิสกิต มันชัดเจนเลย เธอจึงได้พลังในการกัดชิ้นงานขนาดเล็ก" ดังนั้น เหนียว ฟันเกือบเน่า " หญิงสาวบ่นเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเริ่มเคี้ยว เมื่อเธอเริ่มที่จะเคี้ยว ของใบหน้าลดลง . . . . . . ." pupupu peipei ทันที . . . . . . . . . . . . . . " หญิงสาวพูดขึ้นมาว่าเธอได้ไม่หมด ขนมเคี้ยวและคาย ตกค้างในปากของเธออย่างยิ่ง ดูจากพวกเธอ เธอไม่สามารถรอเพื่อกำจัดรสชาติของขนมจากปากของเธอ : " น่ารังเกียจน่าขยะแขยง . . . . . . . ผมไม่อยาก . . . . . . . ไม่ดีเลย แย่จริงๆเลย แย่จริงๆเลย ! ! ! ! ! ! ! "พูดอย่างมีเหตุผล แม้ถ้าใช้ตะกั่วกำบังชีวิตหลังจากที่หิวมานาน อะไรที่ทานได้ก็จะดี อย่างไรก็ตาม มองสาว มันราวกับว่าเธอถูกป้อนยาพิษ เธอมีการแสดงออกของความคับข้องใจและตาของเธอกลายเป็นน้ำ ราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้ยุนเช หมดหนทางขมวดคิ้วและค้นยาพิษฟ้ามุกอีก ในที่สุด เขาก็พบชิ้นส่วนของเค้กที่ฉางเยว่มีกุหลาบทำเพื่อเขา . . . . . . . เห็นชิ้นส่วนของเค้กที่ฉางเยว่กุหลาบทำขึ้น ยุนเชก็ฟุ้งซ่านนิดหน่อย ก่อนจะตะคอกกลับลงไป และเกือบจะถอนตัวออกจากเค้ก มองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคับข้องใจสาวใส่ เขายังคงวางไว้บนมือของเธอ : " เอาล่ะ บิสกิตก่อน อาจจะไม่เหมาะกับรสนิยมของคุณ แต่นี้เรียกว่ากุหลาบเค้ก มันหวานและหอม แน่นอนคุณจะชอบมัน . "" หวาน หอมดี จริงเหรอ ? มันมีกลิ่นเล็กน้อยไม่เป็น " หญิงสาวเอากุหลาบเค้กที่ใหญ่เท่าฝ่ามือของเธอ และมองมันด้วยความสงสัย กับ " บท " ที่เธอได้รับจากบิสกิตตอนนี้ ถ้าเธอหิวมาก เธอยังคงระมัดระวังและกัดขนาดเล็ก" puuu ว้าว ! น่าขยะแขยง ! ! ! ! ! ! ! ! "สาวอีกครั้งจะคายสิ่งที่อยู่ในปากของเธอและแม้แต่กุหลาบเค้กหล่นลงบนพื้น ยุนเช พลันรีบหยิบมันขึ้นมา ด้วยสายตาเจ็บปวด เขาเริ่มเป่าฝุ่นของพื้นผิวของเค้กก่อนการรักษาอีกครั้ง มองที่ของใบหน้าหญิงสาว เธอมีแน่นอนพบว่ามันน่ารังเกียจมากๆเลย อร่อยเค้กกุหลาบทำให้ใบหน้าเล็กสวย กลายเป็นใบหน้าของทุกข์ ยุนเช ที่จะถามว่า " หรือว่า . . . คุณกินแต่เนื้อ "ไม่กินขนมปัง . . . . . . . อาจจะหมายถึงว่าเธอชอบกินเนื้อ" เนื้อ . . . . . . . นั่นมันกินได้เหรอ ? อร่อยมั้ย ? "ยุนเชเอาชิ้นของเบคอนรมควันจากยาพิษฟ้ามุกและส่งให้สาว : " แล้วนายลองกิน . . . . . . "ผู้หญิงที่ได้รับการรมควันเบคอนในความคาดหมายและดมกลิ่นมันเบาๆ กับจมูก . . . . . . . เล็กของเธอในครั้งนี้ ไม่มีการเสียดสี เธอโยนเบคอนรมควันที่ห่างกับ " วืด " : " wuaaaaahhhhh ! กลิ่นแรงจัง ! เหม็นน่ารังเกียจ ! ผมไม่อยากจะกินมัน ! "" . . . . . . . . . . . . . . อยากทานอะไร "" ฉันอยากกินอะไรอร่อยๆ ! ! ! ! ! ! ! ! "" อร่อย . . . . . . . นั่นอะไร ? "" อร่อย . . . . . . . ฉันแค่อยากจะกินอะไรอร่อยๆ ! "" . . . . . . . "