Cultural Policy and European Integr

Cultural Policy and European Integration in Anthropological Perspective1

Culture has an important intrinsic value to all people in Europe, is an essential element of European integration and contributes to the affirmation and vitality of the European model of society and to the Community's influence on the international scene.
European Parliament 2000, 1

Although its goal is to develop a feeling of belonging to a shared culture, the EU is also keen to preserve the specific aspects of Europe's many cultures, e.g. minority languages.
CEC 2002, 5
As the two quotes cited above indicate, the theme of Europe's "culture" (or "cultures") has become an issue of growing concern for the European Union (EU). Yet there is something curiously contradictory in the way the concept of culture is conceived and deployed in EU official discourses, a confusion that is perhaps symptomatic of a more profound philosophical ambiguity over the status and definition of the Union and its people(s). In short, is the European Union (or, to use its earlier incarnation, the European Community), one people or many? And what is, or should be, the relationship between peoplehood and culture in the EU's emerging system of supranational governance? Whereas the European Parliament's statement speaks of "the European model of society" and the "intrinsic value of culture" to "all people in Europe," a statement that belies a consensual idea of culture and society and conspicuously avoids the use of plural nouns, the European Commission's statement reminds us of the "many cultures" that the EU is "keen to preserve" and which constitute Europe's essential cultural unity. This contrast between Europe conceived as a unified and singular cultural entity, and Europe conceived as a space of diversity, an amalgamation of many cultures, and by implication, of many peoples and interests, also underlies some of the key political divisions in the way European integration is imagined. As I shall argue below, none of the EU's stock metaphors of "unity in diversity," "cultural mosaics," or "family of cultures" adequately address this fundamental contradiction between the foundational idea of Europe as an "ever-closer union among the peoples of Europe," understood as a plurality, and the idea of integration as a process leading to a "European people."
If the quotes above are indicative of an increasing official emphasis on the role of "culture" in the construction of the new Europe, they also epitomise the important link between policy, identity-construction, and power or, to use terminology more typical of EU parlance, between "social cohesion," "European construction" and "governance." The drawing together of these themes around the notion of culture is of recent origin. According to modern myth, it was Jean Monnet, the celebrated French statesman and founding father of the European Communities, who first remarked, when looking back on a lifetime's work dedicated to creating a united Europe, that "if we were to start all over again, we would start with culture." In fact, Monnet never said anything of the kind, and none of the EU founding fathers had a vision of culture as a binding force for European unity. Like most myths, the significance of this story lies less in its historical accuracy than in its telling, and in the fact that it is still frequently cited by European Union policy elites to support the argument for increased European-level intervention in the field of culture. Monnet's oft-cited apocryphal quote is important for two reasons. First, because it is indicative of the growing political weight that European policy professionals, since the 1970s, have come to attach to the idea of "culture" as a key ingredient, indeed, a catalyst, in the integration process. Secondly, because it highlights a key point of this article: namely that the development of EU cultural policy cannot be properly understood outside of the context of the EU's wider political project of "European Construction" and its transition from a loosely structured free trade area into a fledgling, albeit ill-defined, supranational state.2 This has precipitated a progressively more interventionist and—notwithstanding the advance of neoliberalism or the repeated claims about respecting the principle of "subsidiarity"—a typically top-down and dirigiste approach by EU elites to the problem of European integration. What is also significant about the EU's "cultural turn" is that it is often seen, erroneously in my view, as marking a major departure from the traditional "neofunctionalist" approach to integration that prevailed during the 1960s and 70s. That approach, sometimes symbolised as the "Monnet method," was based on American social science assumptions that regional integration in Europe would follow almost automatically from the steady cumulative effects of small incremental steps towards harmonisation and regulation in relatively uncontroversial areas of national policy-making that, on the surface, pose little challenge to strategic national interests or sovereignty. The idea behind this plan was that the integration process would generate its own political dynamic—i.e. a "spillover" effect—whereby integration in one sector or policy field would generate momentum for integration in others (cf. Haas 1958; Lindberg 1963).3

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัฒนธรรมและการบูรณาการยุโรปใน Perspective1 พัณฑ์ วัฒนธรรมมีค่า intrinsic สำคัญทุกคนในยุโรป เป็นองค์ประกอบสำคัญของการรวมยุโรป และสนับสนุน เพื่อยืนยันและพลังของรูปแบบสังคมในยุโรป และอิทธิพลของชุมชนบนฉากต่างประเทศ 2000 รัฐสภายุโรป 1 แม้ว่าเป้าหมายที่จะ พัฒนาความรู้สึกของวัฒนธรรมร่วม EU ได้ยังกระตือรือร้นที่จะรักษาลักษณะเฉพาะของยุโรปหลายวัฒนธรรม ภาษาชนกลุ่มน้อยเช่น พบกับ CEC 2002, 5 เป็นใบเสนอราคาที่สองที่อ้างข้างต้นบ่งชี้ ชุดรูปแบบของยุโรป "วัฒนธรรม" (หรือ "วัฒนธรรม") ได้กลายเป็น ประเด็นของการเติบโตความกังวลสำหรับสหภาพยุโรป (EU) ยัง มีบางสิ่งบางอย่างที่ขัดแย้งในลักษณะแนวคิดของวัฒนธรรมรู้สึก และการใช้งานใน EU อย่างเป็นทางการประการ ความสับสนที่อาจจะเป็นอาการของความคลุมเครือปรัชญาที่ลึกซึ้งมากขึ้นสถานะและข้อกำหนดของสหภาพและ people(s) ของ curiously ในระยะสั้น เป็นสหภาพยุโรป (หรือ ใช้ลงตัวก่อนหน้า สหภาพยุโรป), หนึ่งคนหรือหลายคน และอะไรจะ ควร ความสัมพันธ์ระหว่าง peoplehood และวัฒนธรรมของยุโรปเกิดระบบการปกครององค์กรเหนือรัฐ ในขณะที่คำสั่งของรัฐสภายุโรปพูด "รุ่นยุโรปของสังคม" และ "intrinsic ค่าของวัฒนธรรม" "ทุกคนในยุโรป" งบที่ belies ความคิด consensual สังคมและวัฒนธรรม และการ conspicuously หลีกเลี่ยงการใช้คำนามพหูพจน์ คำสั่งของคณะกรรมาธิการยุโรปนึกถึง "วัฒนธรรมหลาย" ที่ EU "กระตือรือร้นที่จะรักษา" และที่เป็นเอกภาพทางวัฒนธรรมสำคัญของยุโรป นี้ความแตกต่างระหว่างรู้สึกเป็นเอกพจน์ และรวมวัฒนธรรมเอนทิตี และยุโรปรู้สึกเป็นพื้นที่ของความหลากหลาย การควบบริษัทหลายวัฒนธรรม และ โดย ปริยาย น่าหลายคนสนใจ ยัง underlies ของหน่วยงานทางการเมืองคีย์แบบจินตนาการรวมยุโรป เท่าที่ผมจะกล่าวด้านล่าง คำอุปมาของ EU หุ้น "เอกภาพในความหลากหลาย" "วัฒนธรรมโม" หรือ "ครอบครัววัฒนธรรม" เพียงพอความขัดแย้งนี้พื้นฐานระหว่างความคิด foundational ของยุโรปเป็นการ "เคยใกล้สหภาพระหว่างชนชาติของยุโรป เข้าใจว่าเป็นได้ และความคิดรวมเป็นกระบวนการที่นำไปสู่การ"ยุโรปคน" If the quotes above are indicative of an increasing official emphasis on the role of "culture" in the construction of the new Europe, they also epitomise the important link between policy, identity-construction, and power or, to use terminology more typical of EU parlance, between "social cohesion," "European construction" and "governance." The drawing together of these themes around the notion of culture is of recent origin. According to modern myth, it was Jean Monnet, the celebrated French statesman and founding father of the European Communities, who first remarked, when looking back on a lifetime's work dedicated to creating a united Europe, that "if we were to start all over again, we would start with culture." In fact, Monnet never said anything of the kind, and none of the EU founding fathers had a vision of culture as a binding force for European unity. Like most myths, the significance of this story lies less in its historical accuracy than in its telling, and in the fact that it is still frequently cited by European Union policy elites to support the argument for increased European-level intervention in the field of culture. Monnet's oft-cited apocryphal quote is important for two reasons. First, because it is indicative of the growing political weight that European policy professionals, since the 1970s, have come to attach to the idea of "culture" as a key ingredient, indeed, a catalyst, in the integration process. Secondly, because it highlights a key point of this article: namely that the development of EU cultural policy cannot be properly understood outside of the context of the EU's wider political project of "European Construction" and its transition from a loosely structured free trade area into a fledgling, albeit ill-defined, supranational state.2 This has precipitated a progressively more interventionist and—notwithstanding the advance of neoliberalism or the repeated claims about respecting the principle of "subsidiarity"—a typically top-down and dirigiste approach by EU elites to the problem of European integration. What is also significant about the EU's "cultural turn" is that it is often seen, erroneously in my view, as marking a major departure from the traditional "neofunctionalist" approach to integration that prevailed during the 1960s and 70s. That approach, sometimes symbolised as the "Monnet method," was based on American social science assumptions that regional integration in Europe would follow almost automatically from the steady cumulative effects of small incremental steps towards harmonisation and regulation in relatively uncontroversial areas of national policy-making that, on the surface, pose little challenge to strategic national interests or sovereignty. The idea behind this plan was that the integration process would generate its own political dynamic—i.e. a "spillover" effect—whereby integration in one sector or policy field would generate momentum for integration in others (cf. Haas 1958; Lindberg 1963).3

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นโยบายทางวัฒนธรรมและบูรณาการยุโรปในมานุษยวิทยา Perspective1 วัฒนธรรมที่มีคุณค่าความสำคัญกับทุกคนในยุโรปเป็นองค์ประกอบสำคัญของการรวมยุโรปและก่อให้เกิดการยืนยันและพลังของรูปแบบยุโรปของสังคมและอิทธิพลของชุมชนบนเวทีระหว่างประเทศรัฐสภายุโรป 2000 1 แม้ว่าเป้าหมายที่จะพัฒนาความรู้สึกของการที่เป็นวัฒนธรรมที่ใช้ร่วมกันของสหภาพยุโรปนอกจากนี้ยังมีความกระตือรือร้นที่จะรักษาลักษณะเฉพาะของยุโรปหลายวัฒนธรรมเช่นภาษาชนกลุ่มน้อย. CEC 2002 5 ขณะที่ทั้งสองคำพูดดังกล่าวข้างต้นแสดงให้เห็น รูปแบบของยุโรป "วัฒนธรรม" (หรือ "วัฒนธรรม") ได้กลายเป็นปัญหาของความกังวลที่เพิ่มขึ้นสำหรับสหภาพยุโรป (EU) แต่มีบางสิ่งที่อยากรู้อยากเห็นที่ขัดแย้งกันในทางความคิดของวัฒนธรรมที่มีการคิดและนำไปใช้ในวาทกรรมอย่างเป็นทางการของสหภาพยุโรปซึ่งเป็นความสับสนที่อาจจะมีอาการของความคลุมเครือปรัชญาที่ลึกซึ้งมากขึ้นกว่าสถานะและความหมายของสหภาพและประชาชน (s) ในระยะสั้นคือสหภาพยุโรป (หรือจะใช้ชาติก่อนหน้านี้ของประชาคมยุโรป) หนึ่งคนหรือหลายคน? และสิ่งที่เป็นหรือควรจะเป็นความสัมพันธ์ระหว่าง peoplehood และวัฒนธรรมในระบบที่เกิดขึ้นใหม่ของสหภาพยุโรปของการกำกับดูแลที่เหนือรัฐหรือไม่ ในขณะที่คำสั่งของรัฐสภายุโรปพูดถึง "รูปแบบยุโรปของสังคม" และ "มูลค่าที่แท้จริงของวัฒนธรรม" กับ "ทุกคนในยุโรป" คำสั่งที่ปฏิเสธความคิดความยินยอมของวัฒนธรรมและสังคมและผงาดหลีกเลี่ยงการใช้คำนามพหูพจน์ที่ คำสั่งของคณะกรรมาธิการยุโรปเตือนเราของ "หลายวัฒนธรรม" ว่าสหภาพยุโรปคือ "ความกระตือรือร้นที่จะรักษา" และความสามัคคีซึ่งเป็นวัฒนธรรมที่สำคัญของยุโรป ความแตกต่างระหว่างยุโรปนี้คิดเป็นนิติบุคคลวัฒนธรรมแบบครบวงจรและเอกพจน์และยุโรปคิดเป็นพื้นที่ของความหลากหลาย, การควบรวมของหลายวัฒนธรรมและโดยปริยายของหลาย ๆ คนและความสนใจนอกจากนี้ยังรองรับบางส่วนของหน่วยงานทางการเมืองที่สำคัญในทางยุโรป บูรณาการจะคิด ขณะที่ผมจะเถียงด้านล่างไม่มีคำเปรียบเปรยของสหภาพยุโรปหุ้นของ "เอกภาพในความหลากหลาย", "โมเสควัฒนธรรม" หรือ "ครอบครัวของวัฒนธรรม" อย่างเพียงพออยู่นี้ความขัดแย้งพื้นฐานระหว่างความคิดพื้นฐานของยุโรปเป็น "ยูเนี่ยนที่เคยใกล้ชิดในหมู่ ประชาชนของยุโรป "เข้าใจว่าเป็นส่วนใหญ่และความคิดของการรวมกลุ่มเป็นกระบวนการที่นำไปสู่การ" คนยุโรป. "หากคำพูดข้างต้นแสดงให้เห็นถึงความสำคัญอย่างเป็นทางการเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับบทบาทของ" วัฒนธรรม "ในการก่อสร้างใหม่ ยุโรปที่พวกเขายังเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนการเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างนโยบายเอกลักษณ์ของการก่อสร้างและการใช้พลังงานหรือการใช้คำศัพท์มากกว่าปกติของการพูดจาสหภาพยุโรประหว่าง "การทำงานร่วมกันทางสังคม" "การก่อสร้างยุโรป" และ "การกำกับดูแล." การวาดภาพร่วมกันของรูปแบบเหล่านี้รอบความคิดของวัฒนธรรมเป็นแหล่งกำเนิดที่ผ่านมา ตามตำนานที่ทันสมัยก็คือ Jean Monnet, รัฐบุรุษฝรั่งเศสที่มีชื่อเสียงโด่งดังและบิดาผู้ก่อตั้งของประชาคมยุโรปที่ตั้งข้อสังเกตแรกเมื่อมองย้อนกลับไปในการทำงานอายุการใช้งานของทุ่มเทเพื่อการสร้างสหยุโรปว่า "ถ้าเราจะเริ่มต้นอีกครั้ง เราจะเริ่มต้นด้วยวัฒนธรรม. " ในความเป็นจริง Monnet ไม่เคยพูดอะไรของชนิดและไม่มีบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งสหภาพยุโรปมีวิสัยทัศน์ของวัฒนธรรมเป็นแรงที่มีผลผูกพันความสามัคคีในยุโรป เช่นเดียวกับตำนานมากที่สุดอย่างมีนัยสำคัญของเรื่องนี้อยู่น้อยในความถูกต้องทางประวัติศาสตร์กว่าในการบอกเล่าของตนและในความเป็นจริงว่ามันยังคงอ้างถึงบ่อยโดยสหภาพยุโรปชนชั้นนโยบายที่จะสนับสนุนข้อโต้แย้งสำหรับการแทรกแซงยุโรประดับที่เพิ่มขึ้นในด้านของวัฒนธรรม . Monnet ของผู้ทรงอ้างอ้างหลักฐานเป็นสิ่งสำคัญสำหรับสองเหตุผล ประการแรกเพราะมันเป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงน้ำหนักทางการเมืองที่กำลังเติบโตที่ผู้เชี่ยวชาญด้านนโยบายในยุโรปตั้งแต่ปี 1970 ที่ได้มาแนบไปกับความคิดของ "วัฒนธรรม" เป็นส่วนผสมที่สำคัญจริงตัวเร่งปฏิกิริยาในกระบวนการบูรณาการ ประการที่สองเพราะมันไฮไลท์เป็นจุดสำคัญของบทความนี้: คือว่าการพัฒนาของนโยบายทางวัฒนธรรมของสหภาพยุโรปไม่สามารถเข้าใจได้อย่างถูกต้องนอกบริบทของสหภาพยุโรปโครงการทางการเมืองที่กว้างขึ้นของ "การก่อสร้างยุโรป" และการเปลี่ยนแปลงจากเขตการค้าเสรีที่มีโครงสร้างหลวมเข้า นกแม้ว่าป่วยกำหนด state.2 เหนือรัฐนี้ได้ตกตะกอนความก้าวหน้าแทรกแซงมากขึ้นและแม้จะมีความก้าวหน้าของลัทธิเสรีนิยมใหม่หรือการเรียกร้องซ้ำแล้วซ้ำอีกเกี่ยวกับการเคารพหลักการของ "subsidiarity" -a โดยทั่วไปจากบนลงล่างและวิธีการ dirigiste โดยชนชั้นสูงในสหภาพยุโรป ในการแก้ไขปัญหาของการรวมยุโรป ยังเป็นสิ่งที่สำคัญเกี่ยวกับสหภาพยุโรป "เปิดทางวัฒนธรรม" คือว่ามันมักจะเห็นสมควรในมุมมองของฉันเป็นเครื่องหมายออกที่สำคัญจากแบบดั้งเดิม "neofunctionalist" วิธีการเพื่อบูรณาการที่ชนะในช่วงทศวรรษที่ 1960 และ 70s วิธีการที่สัญลักษณ์บางครั้งก็เป็น "วิธีการ Monnet" อยู่บนพื้นฐานของอเมริกันสมมติฐานวิทยาศาสตร์ทางสังคมที่บูรณาการระดับภูมิภาคในยุโรปจะทำตามเกือบโดยอัตโนมัติจากผลกระทบสะสมคงที่ของขั้นตอนที่เพิ่มขึ้นขนาดเล็กที่มีต่อการประสานกันและการควบคุมในพื้นที่ที่ค่อนข้างไม่มีปัญหาของการกำหนดนโยบายระดับชาติ ที่บนพื้นผิวที่ก่อให้เกิดความท้าทายเล็กน้อยเพื่อผลประโยชน์ของชาติทางยุทธศาสตร์หรืออำนาจอธิปไตย คิดที่อยู่เบื้องหลังแผนนี้ก็คือว่ากระบวนการบูรณาการจะสร้างของตัวเองทางการเมืองแบบไดนามิกเช่น "ล้น" บูรณาการผลกระทบโดยในภาคหรือสาขาที่นโยบายจะสร้างแรงผลักดันสำหรับการรวมในคนอื่น ๆ (cf ฮา 1958; Lindberg 1963) 0.3

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นโยบายทางวัฒนธรรมและการบูรณาการยุโรป ในทางมานุษยวิทยา perspective1

มีวัฒนธรรมที่สำคัญมูลค่าที่แท้จริงเพื่อคนทั้งหมดในยุโรป เป็นองค์ประกอบสำคัญของการบูรณาการยุโรป และมีส่วนช่วยในการยืนยันและพลังของรุ่นยุโรปของสังคม และอิทธิพลของชุมชนในฉากระหว่างประเทศ รัฐสภายุโรป 2000
1

,แม้ว่าเป้าหมายที่จะพัฒนาความรู้สึกของวัฒนธรรมร่วมกันของสหภาพยุโรปยังกระตือรือร้นที่จะรักษาลักษณะเฉพาะของหลายวัฒนธรรมของยุโรป เช่น ภาษาชนกลุ่มน้อย
CEC 2002 5
เป็นสองคำที่อ้างข้างต้นบ่งชี้ ธีมของยุโรป " วัฒนธรรม " ( หรือ " วัฒนธรรม " ) ได้กลายเป็น ปัญหาของความกังวลเพิ่มขึ้นสำหรับสหภาพยุโรป ( EU )ยัง มีบางอย่างแปลกขัดแย้งในทางแนวคิดของวัฒนธรรม คือ นึกคิด และใช้วาทกรรมในสหภาพยุโรปอย่างเป็นทางการ ความสับสนที่อาจเป็นอาการของปรัชญาที่ลึกซึ้งมากขึ้นความคลุมเครือมากกว่าสถานะและนิยามของสหภาพแรงงานและประชาชน ( s ) ในระยะสั้นคือสหภาพยุโรป ( หรือใช้ชาติภพ ก่อนหน้านี้ชุมชน ยุโรป ) , หนึ่งคนหรือหลายคน ?อะไร หรือควร ความสัมพันธ์ระหว่าง peoplehood และวัฒนธรรมใน EU ใหม่ ระบบธรรมาภิบาล ซึ่งเกี่ยวพันกับหลายๆ ประเทศ ? ส่วนการแถลงของรัฐสภายุโรป พูดถึง " รุ่นยุโรปของสังคม " และ " มูลค่าที่แท้จริงของวัฒนธรรม " กับ " คนทั้งหมดในยุโรป , " ข้อความที่ปฏิเสธความคิดของวัฒนธรรมและสังคม และที่เด่นเพื่อหลีกเลี่ยงการใช้คำนามพหูพจน์แถลงการณ์ของคณะกรรมาธิการยุโรปเตือนเราของ " วัฒนธรรม หลาย " สหภาพยุโรป " กระตือรือร้นที่จะรักษา " และที่เป็นเอกภาพทางวัฒนธรรมที่สำคัญของยุโรป นี้ความแตกต่างระหว่างยุโรปรู้สึกเป็นรวม และองค์กรทางวัฒนธรรมเอกพจน์ , และยุโรปคิดเป็นพื้นที่แห่งความหลากหลาย มีการรวมของหลายวัฒนธรรม และโดยนัยยะของผลประโยชน์ของประชาชนมากมาย และยังมีแผ่นอยู่บางส่วนของฝ่ายการเมืองที่สำคัญในวิธีการรวมยุโรปเป็นจินตนาการ . ผมจะยืนยันด้านล่าง ไม่มีของสหภาพยุโรปเกี่ยวกับหุ้นของ“เอกภาพในความหลากหลาย " โมเสคทางวัฒนธรรม " หรือ " ครอบครัวของวัฒนธรรม " เพียงพอที่อยู่นี้พื้นฐานความขัดแย้งระหว่างความคิดพื้นฐานของยุโรปเป็น " เคยใกล้ชิดระหว่างประชาชนของสหภาพยุโรป " เข้าใจว่าเป็นเสียงข้างมาก ,และความคิดของการรวมกลุ่มเป็นกระบวนการที่นำไปสู่ " ยุโรปคน "
ถ้าราคาข้างต้นแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มเจ้าหน้าที่เน้นบทบาทของ " วัฒนธรรม " ในการก่อสร้างของยุโรปใหม่ พวกเขายัง epitomise เชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างนโยบาย สร้างเอกลักษณ์ และการใช้พลังงาน หรือใช้คำศัพท์มากขึ้นโดยทั่วไป คำพูดของสหภาพยุโรป ระหว่าง " กลุ่มสังคม" ยุโรป " ก่อสร้าง " และ " ธรรมาภิบาล " วาดร่วมกันของรูปแบบเหล่านี้รอบ ๆความคิดของวัฒนธรรมเป็นประเทศล่าสุด ตามตำนานสมัยใหม่ มันฌองมอนเน่ต์ , ฉลองฝรั่งเศสและรัฐบุรุษผู้ก่อตั้งของประชาคมยุโรป ซึ่งก่อนนี้ เมื่อมองย้อนกลับไปในชีวิตการทำงานที่ทุ่มเทให้กับการสร้างของยุโรป ว่า " ถ้าเราต้องเริ่มต้นใหม่ทั้งหมดอีกครั้งเราจะเริ่มด้วยวัฒนธรรม . " ในความเป็นจริง , มันเน็ทเคยพูดเรื่องของชนิด และไม่มีของ EU ผู้ก่อตั้งมีวิสัยทัศน์ของวัฒนธรรมเป็นพลังเชื่อมความสามัคคีในยุโรป ชอบนิทานมากที่สุด ความสำคัญของเรื่องนี้อยู่ไม่น้อย ในความถูกต้องทางประวัติศาสตร์ของมันมากกว่าการบอกและในความจริงที่ว่ามันยังคงเป็นบ่อยโดยอ้างนโยบายผู้นำสหภาพยุโรปเพื่อสนับสนุนอาร์กิวเมนต์ในยุโรปเพิ่มขึ้นระดับการแทรกแซงในด้านของวัฒนธรรม มันเน็ทเป็นผู้ทรงอ้างไม่มีลักฐานอ้างอิงสำคัญสำหรับสองเหตุผล ก่อน เพราะมันบ่งบอกถึงการเติบโตทางการเมืองน้ำหนักที่ยุโรปนโยบายด้าน ตั้งแต่ทศวรรษมาเพื่อแนบกับความคิดของ " วัฒนธรรม " เป็นส่วนประกอบ คีย์แท้ เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาในกระบวนการบูรณาการ ประการที่สอง เพราะมันเน้นประเด็นหลักของบทความนี้คือการพัฒนาของสหภาพยุโรปนโยบายวัฒนธรรมไม่สามารถเข้าใจอย่างถูกต้องนอกบริบทของสหภาพยุโรปกว้างทางการเมือง โครงการก่อสร้าง " ยุโรป " และการเปลี่ยนแปลงจากโครงสร้างหลวมเขตการค้าเสรีเป็นลูกนกเพิ่งมีขน , แม้ว่าฉันจะกำหนด รัฐ ซึ่งเกี่ยวพันกับหลายๆ ประเทศ .2  นี้ได้ตกตะกอนเป็น interventionist ก้าวหน้ามากขึ้น และมีการเลื่อนของ neoliberalism หรือซ้ำ อ้างเคารพในหลักการของ " subsidiarity " มักจะ  dirigiste  วิธีการจากบนลงล่าง และจากสหภาพยุโรปชนชั้นในปัญหาของการบูรณาการยุโรป สิ่งที่สำคัญเกี่ยวกับสหภาพยุโรปเปิด " วัฒนธรรม " คือว่า มันมักจะเห็นผลในมุมมองของฉันเช่น ตั้งเป็นหลัก จากเดิม " neofunctionalist " วิธีการเพื่อบูรณาการที่ทำได้ในช่วงทศวรรษที่ 1960 และ 70s . วิธีการที่บางครั้งกลายเป็นสัญลักษณ์เป็นวิธีมันเน็ท " ," มันขึ้นอยู่กับสมมติฐานสังคมศาสตร์อเมริกันที่บูรณาการในภูมิภาคยุโรปจะติดตามเกือบโดยอัตโนมัติจากสะสมผลคงที่ขนาดเล็ก เพิ่มขั้นตอนการประสานกันและกฎระเบียบในพื้นที่ที่ค่อนข้าง uncontroversial ของนโยบายแห่งชาติว่า บนพื้นผิว ก่อให้เกิดความท้าทายเล็ก ๆน้อย ๆผลประโยชน์แห่งชาติยุทธศาสตร์หรืออธิปไตยคิดที่อยู่เบื้องหลังแผนนี้ว่า กระบวนการบูรณาการจะสร้างความ dynamic-i.e. ทางการเมืองของตัวเอง " สปิน " ผลโดยรวมในภาคหนึ่ง หรือนโยบาย สนามจะสร้างโมเมนตัมสำหรับการอื่น ๆ ( โฆษณา Haas 1958 ; ลินด์เบิร์ก 1963 ) 3 .